Οι φόροι σκοτώνουν την κατσίκα...

Υπάρχουν τριών ειδών οικονομολόγοι:
αυτοί που μπορούν να μετρήσουν και αυτοί που δεν μπορούν, έλεγε ένα παλιός τραπεζίτης της Γηραιάς Αλβιόνος.

Στην Ελλάδα υπάρχει μόνο ένα είδος και αυτό δεν ξέρει να μετρά.

Στην περίπτωση της αύξησης του ειδικού φόρου στα καύσιμα κατάφεραν να αφήσουν τον κόσμο να παγώσει και στο τέλος εισέπραξαν ελάχιστα έσοδα σε
σχέση με αυτά που υπολόγιζαν.
Οι συνέπειες του μέτρου ήταν να δούμε το νέφος να κάνει την ατμόσφαιρα της Αθήνας να μοιάζει με αυτή τριτοκοσμικής παραγκούπολης, τα δένδρα στα αστικά πάρκα και τα περιαστικά δάση να εξαφανίζονται.
Όπερ, και παγωμένοι και με περιβαλλοντικό κόστος και με τα ταμεία άδεια.

Τώρα επανέρχονται με τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων ενδεχομένως για να ισοπεδώσουν ό,τι έχει μείνει όρθιο, στον ούτως ή άλλως φθισικό και «επιδοτο-δίαιτο» αγροτικό τομέα, στον οποίο ονειρεύονται την επιστροφή των νέων ανέργων.
Υπολογίζουν νοερά τα εκατομμύρια των στρεμμάτων στην ελληνική επικράτεια, την «τρύπα «που θέλουν να κλείσουν τον προϋπολογισμό και βγάζουν τον χαράτσι των 10-15 Ευρω το στρέμμα.

Κάποιος που δεν έχει εργαστεί, παρά μόνο στο δημόσιο όπου ισχύει το οικονομικό δόγμα πως τα λεφτά όπως και τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός στο τέλος του μήνα, είναι δύσκολο να σκεφτεί τις συνέπειες ενός μέτρου στην οικονομία.
Οι αριστεροί οικονομολόγοι με το μηχανιστικό και εξωπραγματικό τρόπο με τον οποίο υπολογίζουν την οικονομική δραστηριότητα έχουν καταστρέψει τη χώρα και συνεχίζουν να πράττουν το ίδιο...

Πάνω απ' όλα οι πελάτες

Μετρά κάποιος τα στρέμματα της επικράτειας τα πολλαπλασιάζει επί τα ευρώ του χαρατσιού και ευελπιστεί πως θα εισπράξει να βουλώσει την τρύπα του προϋπολογισμού, να πληρώσει στο τέλος του μήνα τους πελάτες του στο πρυτανείο του δημοσίου.

Ενδεχομένως κρίνοντας κάποιος γραφειοκράτης του δημοσίου εξ ιδίων, που του έχουν μείνει τα 10 στρέμματα του παππού, αναλογίζεται: Τι είναι 100-150 Ευρω; Όλοι θα τα πληρώσουν...
Για κάποιον όμως που διαθέτει ή νοικιάζει 500 στρέμματα και καλλιεργεί π.χ. σιτάρι και απασχολεί κόσμο, πληρώνει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, τι συνέπειες μπορεί να έχει ένα μέτρο σαν αυτό;
Το σιτάρι έχει μια απόδοση της τάξης των 50 Ευρω το στρέμμα. Άρα, αυτός που καλλιεργεί σιτάρι σε 500 στρέμματα έχει ένα κέρδος 25.000 Ευρω το χρόνο.
Αν θα πρέπει να καταβάλει τώρα φόρο 15 Ευρω ανά στρέμμα τα ετήσια έσοδα θα μειωθούν κατά 7.500Ευρω και θα πέσουν στις 18.500 Ευρω.

Τα 18.500 Ευρω για έναν δημόσιο υπάλληλο που δεν ρισκάρει και δεν κουράζεται στις λάσπες και το κρύο ή δεν ρισκάρει μια χρονιά να μην θερίσει από μια θεομηνία φαίνονται πολλά.
Για τον αγρότη είναι αρκετά όμως ή ρίχνουν το εισόδημα κάτω από το οριακό σημείο που θα τον οδηγήσει να μεταναστεύσει στη Γερμανία ή την Αυστραλία να αναζητήσει τη τύχη του;
Αν πράξει το δεύτερο, η απώλεια των εισφορών, των μεροκάματων και του εμπορικού ισοζυγίου μήπως θα είναι μεγαλύτερες από το όφελος των αμφισβητούμενων πλέον εσόδων του νέου χαρατσιού;
Ένα κτήμα παραγωγής σιταριού ετήσιας απόδοσης 50 Ευρω το στρέμμα αν μείνει χέρσο για τρία χρόνια οι συσσωρευμένοι φόροι θα ξεπεράσουν την ετήσια απόδοση.

Έστω πως φεύγει μετανάστης από πού θα εισπράξει το κράτος τους φόρους; Θα δημεύσει το κτήμα για να το πουλήσει ή θα έρθει η αριστερά να το κάνει Κολχόζ να επαναλάβει τα σοβιετικά πειράματα.

Τα περισσότερα από τα αγροτεμάχια της χώρας αυτή τη στιγμή είναι χέρσα και με 1,5 εκατ. ανέργους και άλλους τόσους με έσοδα μικρότερα από τις δαπάνες θα βγουν για «σκότωμα» όσο όσο...
Οι τιμές θα κατρακυλήσουν ή λόγω της υπερπροσφοράς και τη έλλειψης ζήτησης θα περάσουν σε αρνητικά επίπεδα. Δηλαδή, θα δίνεις σε κάποιος 50 Ευρω να φορτωθεί το χέρσο κτήμα του παππού. Τα 50 Ευρω θα είναι εφάπαξ ενώ το χαράτσι επαναλαμβανόμενο...
Αν όμως βγουν τα χέρσα προς πώληση οι τιμές θα πέσουν και θα πιέσουν όλη την αγορά αγροτικής γης και αυτή θα πιέσει την αγορά ακινήτων περαιτέρω με απρόβλεπτες αρνητικές συνέπειες για πολλούς τομείς δραστηριοτήτων...

Η κυβέρνηση και η τρόικα που ανέχεται τους σοσιαλιστικούς πειραματισμούς της (Ο Λένιν είχε πει πως ο καλύτερος τρόπος να λιώνεις τους αστούς είναι στις μυλόπετρες των φόρων και του πληθωρισμού) ξεκινά να λύσει το πρόβλημα ανάποδα.
Αντί να υπολογίσει ποια είναι τα φορολογικά έσοδα που μπορεί να παράγει η ελληνική οικονομία σε αυτή τη φάση, χωρίς το κράτος αντί για γάλα να βυζαίνει αίμα και να προσαρμόσει το όριο των δαπανών σε αυτά τα επίπεδα, ξεκινά ανάποδα.

Προσπαθεί να προσαρμόσει τα έσοδα στο ύψος των δαπανών. Όπερ, ξεκινά να προσφέρει γάλα σε ένα λόχο με μια κατσίκα. Έτσι το μόνο που θα καταφέρει είναι να σκοτώσει τη κατσίκα και να χάσει και το λίγο γάλα που έχει σαν δεδομένο.

απο το capital.gr