Ευχάριστα! Νέα επιτέλους!

 μάνγκο, μπανάνας και αβοκάντο!

 Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης σχεδιάζει την προώθηση της καλλιέργειας υποτροπικών φυτών με διάφορες ενέργειες, προκειμένου να αντικατασταθούν μη βιώσιμες καλλιέργειες και να δοθεί η
δυνατότητα ανάπτυξης εναλλακτικών καλλιεργειών των οποίων τα προϊόντα παρουσιάζουν αυξημένη ζήτηση στην αγορά και εξασφαλίζουν ικανοποιητικό γεωργικό εισόδημα.

Μία πρώτη ιδέα είναι οι καλλιέργειες μάνγκο, μπανάνας και αβοκάντο!

Αλλά ας δούμε συνοπτικά το καθένα Νέο και προσοδοφόρο φρούτο από ένα σχετικό άρθρο του Βήματος.

«ΕΙΝΑΙ ΝΤΟΠΙΟ ΤΟ ΜΑΝΓΚΟ ΣΑΣ;»

Τι;  Ελληνικός Ανανάς!!! Απίστευτο!

Η συγκεκριμένη ερώτηση δεν μπορεί να ακουστεί μόνο στα μανάβικα της Νότιας Αμερικής, αλλά και της Δυτικής Κρήτης. Τα τελευταία χρόνια στη μεγαλόνησο, όπως και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, εντείνεται το ενδιαφέρον για την καλλιέργεια εξωτικών, υποτροπικών και τροπικών φρούτων. « Η πειραματική καλλιέργεια των τροπικών και υποτροπικών καρποφόρων δένδρων ξεκίνησε πειραματικά στη χώρα μας στις αρχές του 1970 από το Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων. Σήμερα αυτά τα καρποφόρα δένδρα διδάσκονται στο τμήμα Φυτικής Παραγωγής της Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας του ΤΕΙ Κρήτης » λέει ο καθηγητής Δενδροκομίας στο ΤΕΙ κ. Σπύρος Λιονάκης, από τους πρωτοπόρους του συγκεκριμένου τομέα στη χώρα μας. « Οι φοιτητές μου δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο μάθημα, αφού θεωρούν ότι είναι ... από τα ελάχιστα με εμπορικό ενδιαφέρον.Μάλιστα πρόσφατα έτυχε να συναντήσω αγρότη, ο οποίος ξερίζωσε τις ελιές από τα χωράφια του προκειμένου να ασχοληθεί με την καλλιέργεια αβοκάντο ».

Σε περιοχές της χώρας που διαθέτουν ήπιες κλιματικές συνθήκες κατά τη διάρκεια του χειμώνα υπάρχουν δυνατότητες επιτυχούς εμπορικής εκμετάλλευσης πολλών εναλλακτικών καλλιεργειών οπωροφόρων, όπως: αβοκάντο, ροδιάς, δεσπολιάς, λωτού, μπανάνας, γκουάβα, μάνγκο, λίτσι, τσεριμόγια, φραγκοσυκιάς, χουρμαδιάς, παπάγια, πασιφλόρα και πιτάγια. ουφ! 

Και αν σας φαίνονται... κινεζικές λέξεις, σκεφτείτε με κανόνες... μάρκετινγκ:

οι καλλιέργειες αυτές έχουν καλές προοπτικές, επειδή οι καρποί τους παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση στις αγορές της Ευρώπης ενώ, αντιστοίχως, η προσφορά τους είναι μικρή. « Λόγω του ειδικού μικροκλίματος που απαιτούν πολλά από αυτά τα φυτά για να αναπτυχθούν, είναι πολύ συγκεκριμένες οι περιοχές στην Ευρώπη που θεωρούνται κατάλληλες για την καλλιέργειά τους. Οι εισαγωγές δεν καλύπτουν τη ζήτηση που υπάρχει, τόσο από την ευρωπαϊκή όσο και από την ελληνική αγορά,ειδικά το καλοκαίρι που μας επισκέπτονται πολλοί τουρίστες » λέει ο κ. Μίνος Ησυχάκης από τα Χανιά, του οποίου η οικογένεια καλλιεργούσε εξωτικά δέντρα ήδη από τις αρχές του περασμένου αιώνα.

Γκουάβα από τη Λέρο

Για τους κατοίκους της Λέρου, η γκουάβα ή γκαγκάφα δεν παρουσιάζει τίποτε το εξωτικό ή σπάνιο. « Στο νησί μας υπάρχει ήδη από τη δεκαετία του 1930, όταν την έφεραν οι πολλοί αιγύπτιοι μετανάστες που είχαν έρθει επί ιταλικής κατοχής των Δωδεκανήσων» λέει ο κ. Γιάννης Γκίνης, γεωπόνος που εγκατέλειψε πριν από πέντε χρόνια την πρωτεύουσα για να εγκατασταθεί στον τόπο καταγωγής του δημιουργώντας φυτώριο. Σήμερα καλλιεργεί μια έκταση αρκετών στρεμμάτων με γκουάβα, ενώ παράλληλα εμπορεύεται δενδρύλλια για επίδοξους καλλιεργητές. « Μου έχουν ζητήσει από Ρόδο και από Κω, ακόμα και από μια παραθαλάσσια περιοχή της Αρτας. Εκεί όμως δεν είμαι βέβαιος αν το δένδρο θα ευδοκιμήσει ». Η γκουάβα είναι ιδανική για καλλιέργεια στα νησιά του Αιγαίου, αφού πρόκειται για δένδρο αρκετά ανθεκτικό στα αλατούχα εδάφη. Ο χυμός του είναι δημοφιλέστατος σε Αίγυπτο και Κεντρική Αμερική, ενώ το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η γλυκιά γεύση και το εντονότατο άρωμα. Τρώγεται νωπή, αλλά μερικοί μερακλήδες ζαχαροπλάστες του νησιού φτιάχνουν ακόμα και γλυκό του κουταλιού. « Δυστυχώς,η περίοδος συγκομιδής του καρπού είναι αμέσως μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου, τον Σεπτέμβριο,άρα δεν προλαβαίνουν να τη γευτούν οι τουρίστες. Πάντως όσοι έρχονται στη Λέρο και τη δοκιμάσουν μία φορά, τη ζητάνε ξανά» καταλήγει ο κ. Γκίνης.

Κρητικό... αβοκαντάκι

Το αβοκάντο είναι το πλέον... επιτυχημένο υποτροπικό προϊόν στη χώρα μας, αφού η συνολική ετήσια παραγωγή του ξεπερνά τους 5.000 τόνους. «Δυστυχώς ακόμα και έτσι η παραγωγή δεν είναι αυτή που θα έπρεπε.Τη δεκαετία του ΄80 δεν αξιοποιήθηκαν τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα που θα βοηθούσαν στην ανάπτυξη της καλλιέργειάς του » τονίζει ο κ. Παύλος Γιαννικάκης, ο οποίος εδώ και 22 χρόνια καλλιεργεί περίπου 70 στρέμματα αβοκάντο στην περιοχή των Χανίων. «Πλέον το αβοκάντο δεν επιδοτείται, εξ ου καιοι άλλοι καλλιεργητές με αντιμετωπίζουν σαν τρελό. Το αγάπησα όμως από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκα.Κάθε χρόνο η παραγωγή μου ξεπουλάει, ενώ το κλίμα των Χανίων δεν απαιτεί τη χρήση φυτοφαρμάκων και χημικών λιπασμάτων για να μεγαλώσει ο καρπός » σημειώνει.

Η μεγαλύτερη δυσκολία για την καλλιέργειά του είναι ότι ευδοκιμεί σε μέρη με πολύ υψηλή υγρασία, τουλάχιστον 60%. «Το αβοκάντο είναι μια πραγματικά πλήρης τροφή, όπως το γάλα. Δεν είναι τυχαίο ότι στο διατροφολόγιο των χορτοφάγων, που γίνονται όλο και πιο πολύ της μόδας,έχει ανάλογη θέση με το κρέας » λέει ο κ. Λιονάκης. « Πραγματικά για τη χώρα μας είναι μια χρυσή ευκαιρία,αφού πλέον τελειώνουν οι επιδοτήσεις σε παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα. Μόνο στην Κρήτη υπάρχει δυνατότητα για 30.000 στρέμματα αντί για τα 5.000 που καλλιεργούνται αυτή τη στιγμή. Η τιμή του αβοκάντο στη Βόρεια Ευρώπη φτάνει τα 7 ευρώ το τεμάχιο » καταλήγει.

Μάνγκο το εξωτικό

Η καλλιέργεια του μάνγκο μπορεί να γίνει μόνο σε πολύ συγκεκριμένα μέρη. Και αυτό διότι πρόκειται για ένα τροπικό φυτό το οποίο για να καρποφορήσει χρειάζεται η θερμοκρασία να μην πέσει κάτω από τους 10 βαθμούς. «Εγώ χρησιμοποιώ θερμοκήπια και παράγω περίπου έναν τόνο τον χρόνο. Δυστυχώς είναι ένα προϊόν που στη χώρα μας έχει δυσφημιστεί εξαιτίας των μάνγκο εισαγωγής, παρ΄ ότι αυτά είναι άγευστα» λέει ο κ. Μιχάλης Χαραλαμπάκης . «Το συγκεκριμένο φρούτο δεν αντέχει πάνω από τρεις με τέσσερις εβδομάδες στα ψυγεία. Για αυτό τον λόγο όσα εισάγονται στην Ευρώπη από το άλλο ημισφαίριο κόβονται πρώιμα και υστερούν σε γεύση» συμπληρώνει ο κ. Μίνος Ησυχάκης, που εκτός από μάνγκο καλλιεργεί και αβοκάντο. Ο κ. Χαραλαμπάκης ανακάλυψε το μάνγκο στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, όταν επισκέφτηκε τον αδελφό του στη Νότια Αφρική.

λίτσι, έναν καρπό κινεζικής προέλευσης

 Εκεί έμαθε και το λίτσι, έναν καρπό κινεζικής προέλευσης.

 « Το λίτσι είναι ιδανικό για καλλιέργεια στην Ελλάδα, ο καρπός του δεν καταστρέφεται εύκολα από τα καιρικά φαινόμενα, ενώ μπορεί να πουληθεί στο εξωτερικό σε πολύ υψηλές τιμές » επισημαίνει.

 « Δυστυχώς στη χώρα μας παραμένει ακόμα άγνωστο, οι περισσότεροι αγρότες είναι δέσμιοι των επιδοτήσεων » τονίζει.

απο το  agroepidotiseis.blogspot.gr