Tου Κωστα Kαλλιτση
Ο δρόμος της λογικής τελικά κερδίζει – αρκεί, πρώτα, να εξαντληθούν όλες οι άλλες δυνατότητες. Αυτό ισχύει και για την Ευρωζώνη.
Αρχές 2010, οι προβληματισμοί σε Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη για την αντιμετώπιση της κρίσης ήταν απελπιστικά φτωχοί. Σήμερα, το τοπίο είναι αγνώριστο. Δύο οι σημαντικότερες ανατροπές. Πρώτη, η ρήτρα μη διάσωσης κράτους-μέλους πετάχτηκε στα άχρηστα. Διασώθηκαν η Ελλάδα και η Ιρλανδία, ενώ το σύστημα είναι έτοιμο να διασώσει την Πορτογαλία, ακόμη και την Ισπανία αν απαιτηθεί. Δεύτερη, ότι η ΕΚΤ από τον Μάιο έως σήμερα έχει δαπανήσει 67 δισ. ευρώ για αγορές κρατικών ομολόγων – κάτι που μέχρι τότε απαγορευόταν. Ποιο είναι το πρόβλημα; Οτι η Ευρωζώνη επιβεβαιώνει συστηματικά τον νόμο της αδράνειας: Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν υποχρεωθεί να αλλάξει.
Καθ’ όλο το 2010, δεν βγήκε μπροστά στις εξελίξεις, αντιδρούσε με καθυστέρηση στις πιέσεις των αγορών και μάλιστα μόνον τότε, όταν δεν μπορούσε να το αποφύγει. Η κατάσταση θα ήταν διαφορετική αν έγκαιρα είχε κατανοηθεί ότι η Ελλάδα δεν ήταν παρά ο αδύνατος κρίκος που πάσχιζαν να σπάσουν οι κερδοσκόποι για να κερδίσουν τα στοιχήματα κατά του ευρώ. Θα ήταν διαφορετική αν είχε γίνει έγκαιρα κατανοητή η ανάγκη ενός πανίσχυρου ταμείου διάσωσης κρατών και δεν είχαν χαθεί πολύτιμοι μήνες, με αμφιβολίες αν, πώς, από ποιους και πότε θα βρεθούν τα 740 δισ. ευρώ. Και άλλα.
Ο νόμος της αδράνειας προσθέτει, σήμερα ακόμη, κόστος σε αυτό που έτσι ή αλλιώς θα πληρώσει η Ευρωζώνη για να μεταρρυθμιστεί και να επιβιώσει.
Την περασμένη Κυριακή, το Εurogroup συμφώνησε καταρχήν στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας (ESM). Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό, είναι ότι η συμφωνία επήλθε υπό το κράτος πανικού, δεν θα είχε επέλθει αν δεν ήταν διάχυτη η αίσθηση επικείμενης καταστροφής και η πεποίθηση ότι τη Δευτέρα η Πορτογαλία θα υποχρεωνόταν να ζητήσει τη διάσωσή της. Εξαιτίας αυτού του πανικού (εξαιτίας, δηλαδή, των αγορών…) επήλθε συμφωνία. Είναι επαρκής; Κάθε άλλο. «Ανόητη απόφαση» τη χαρακτηρίζει η Φρανκφούρτη. Περιέχει θετικά στοιχεία συγκριτικά με τις θέσεις που διατύπωνε η Γερμανία, αλλά είναι μεσοβέζικη, δεν λύνει τα προβλήματα, ενώ δημιουργεί καινούργια: φάνηκε από την αντίδραση της S&P, η οποία λίγα 24ωρα μετά, σχολιάζοντας τις αδυναμίες του μηχανισμού, απείλησε ότι θα υποβαθμίσει περαιτέρω τη χώρα μας. Επονται υποβαθμίσεις άλλων, αν…
Ενα κάθε φορά. Η επικείμενη σύνοδος κορυφής πρέπει να διαμορφώσει έναν αποτελεσματικό μηχανισμό διάσωσης. Τα επόμενα βήματα μετά θα είναι τέσσερα: Η έκδοση νέου χρήματος από τον κ. Ζ.-Κλ. Τρισέ πρώτο, η αύξηση των κεφαλαίων του Ταμείου Σταθερότητας δεύτερο, η έκδοση ευρωομολόγου τρίτο και η ενοποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής των κρατών-μελών, τέταρτο. Το τέταρτο, το εισηγούνται ήδη τα κράτη του Νότου – και όχι μόνο. Το τρίτο, το εισηγείται ο πρόεδρος του Eurogroup, κ. Γιουνκέρ, και, από την περασμένη Πέμπτη, δεν το αποκλείει ούτε ο κ. Τρισέ. Το δεύτερο θα γίνει de facto εφόσον απαιτηθεί διάσωση της Ισπανίας. Το πρώτο, η έκδοση χρήματος, θα γίνει και θα είναι μέρα μεσημέρι, διότι δεν μπορεί να μη γίνει – ήδη κάποιοι μιλούν για 100 δισ. άμεσα και 1-2 τρισ. μεσοπρόθεσμα.
Bέβαιον είναι ότι σε 12 μήνες η Ευρωζώνη θα είναι αγνώριστη. Οπως είναι αγνώριστη σήμερα, συγκριτικά με 12 μήνες πριν.
πηγη:kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου