 |
| Η αξιοπιστία της κεντρικής τράπεζας εξαρτάται από το ότι οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι είναι... αξιόπιστη |
Από την ίδρυσή της το 1913, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) έχει αγωνιστεί για την επίτευξη τριών στόχων: Μέγιστη απασχόληση, σταθερές τιμές και μέτρια μακροπρόθεσμα επιτόκια. Αλλά αυτό είναι το μόνο που παρέμεινε συνεπές στην 109χρονη κληρονομιά της
νομισματικής πολιτικής της κεντρικής αμερικανικής τράπεζας.Από την Nicole Goodkind/CNN Business
Οι οικονομολόγοι της Fed εργάζονται σκληρά για να διατηρήσουν τη φήμη του ιδρύματος ως στωικού πυλώνα αμερικανικής οικονομικής σοφίας, ανεπηρέαστοι από την πολιτική ή τις ιδιοτροπίες της εποχής, γνώστες των πάντων και, το πιο σημαντικό, ενός οργανισμού αποτελεσματικού. Αυτή η εμμονή με την εικόνα της Fed εξυπηρετεί έναν σημαντικό σκοπό: Η αξιοπιστία της κεντρικής τράπεζας εξαρτάται από το ότι οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι είναι… αξιόπιστη.
Δεν είναι μυστικό. Στα πρακτικά της συνάντησής τους τον Ιούνιο, οι αξιωματούχοι σημείωσαν ότι η ισχυρή αξιοπιστία και η επικοινωνία «βοήθησαν στη μετατόπιση των προσδοκιών της αγοράς για τη μελλοντική πολιτική της τράπεζας και ότι είχαν ήδη συμβάλει σε μια αξιοσημείωτη σύσφιξη των οικονομικών συνθηκών που πιθανότατα θα βοηθούσε στη μείωση των πληθωριστικών πιέσεων περιορίζοντας τη συνολική ζήτηση».
Εάν ο πρόεδρος της Fed, Jerome Powell, πει ότι η Fed θα μειώσει τα ιστορικά υψηλά ποσοστά πληθωρισμού, οι Αμερικανοί τον πιστεύουν και αλλάζουν τη συμπεριφορά τους για να το καταφέρουν. Είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Όμως, η αντίληψη δεν συμβαδίζει πάντα με την πραγματικότητα, και οι οικονομολόγοι της Federal Reserve είναι τόσο ευαίσθητοι σε ιδιότροπες οικονομικές αλλαγές όσο εσείς και εγώ. Δεν υπάρχει κανένας επίσημος κανονισμός που πρέπει να ακολουθηθεί, εξασκούν τη νομισματική τους πολιτική μέσω τεστ και λάθους, και σίγουρα υπήρξαν λάθη.
Η Fed, όπως και η Madonna, εξελίσσεται συνεχώς.
Ο θεσμός που στοχεύει να προβάλει μια αύρα σταθερότητας δεν μας εκπλήσσει. Οι στόχοι της Fed είναι σχετικά διφορούμενοι και υπόκεινται σε ερμηνείες, δήλωσε ο Vincent Reinhart, επικεφαλής οικονομολόγος της Dreyfus-Mellon.
Οι ορισμοί αυτών των τριών στόχων -μέγιστη απασχόληση, σταθερές τιμές και μέτρια επιτόκια- είναι «αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα», τόνισε.
Αυτή τη στιγμή είναι σαφές ότι η απασχόληση είναι ισχυρή και ότι οι τιμές είναι υψηλές, αλλά καθώς τα επιτόκια συνεχίζουν να αυξάνονται, μπορεί να υπάρξει περισσότερη ασάφεια και περιθώριο για φθίνουσες νομισματικές συστάσεις.
Η Fed, όπως τη γνωρίζουμε, κινεί σταδιακά τα επιτόκια πάνω-κάτω σε προκαθορισμένες συνεδριάσεις. Οι αξιωματούχοι της, εξηγούν τη λήψη των αποφάσεών τους με όσο το δυνατόν περισσότερη επικοινωνία και δημοσιοποιούν τις οικονομικές απόψεις τους προκειμένου να δώσουν στους Αμερικανούς μια ιδέα για το τι έρχεται στο μέλλον.
Αυτό ωστόσο δεν συνέβη το 1980, όταν ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε στο 14,6%, το υψηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί. Υπό την ηγεσία του Paul Volcker, οι αξιωματούχοι της Fed αύξησαν και μείωσαν απότομα τα επιτόκια αναφοράς σε μη προγραμματισμένες συνεδριάσεις χωρίς αντίστοιχες δηλώσεις. Το επιτόκιο των Fed Funds δεν είχε περιορισμένο εύρος στόχου όπως το σημερινό —κάλυπτε τακτικά 5 ποσοστιαίες μονάδες. Μόλις ανέλαβε ο Alan Greenspan τη δεκαετία του 1990, η Fed άρχισε να προσαρμόζει τα επιτόκια στις συνεδριάσεις της FOMC και μόλις τη δεκαετία του 2000 η κεντρική τράπεζα άρχισε να συσφίγγει και να χαλαρώνει κυκλικά τα επιτόκια.
Μεγάλες αλλαγές σημειώθηκαν επίσης το 2008 υπό την ηγεσία του Ben Bernanke. Τότε ήταν που η Fed «απάντησε» στη Μεγάλη Ύφεση εφαρμόζοντας μια πολιτική που στο παρελθόν ήταν αγεωγράφητη: τα επιτόκια μειώθηκαν κατά 100 μονάδες βάσης, σχεδόν στο μηδέν. Έμειναν εκεί μέχρι το 2015.
Αυτές οι κινήσεις ήταν «πειραματικές και άνευ προηγουμένου», είπε ο Christopher Leonard, συγγραφέας του βιβλίου The Lords of Easy Money για την ιστορία της Fed. «Πέρασαν τα όρια».
Η σημερινή Fed έχει υποστεί μια «τεράστια στροφή προς τη διαφάνεια και προσπαθεί να επικοινωνήσει με σαφήνεια την πολιτική της εκ των προτέρων, ώστε να μην εκπλήσσει τις αγορές», δήλωσε ο Brian Rehling, επικεφαλής της Global Fixed Income Strategy στο Wells Fargo Investment Institute. Είναι πιο διαφανής στους στόχους της και στον καθορισμό της πολιτικής της. Πέρα από αυτό, ο αντίκτυπος του Powell στα χρονικά της νομισματικής πολιτικής του δεν έχει ακόμη καθοριστεί.
Ο Powell φαίνεται να ακολουθεί χαλαρά το νομισματικό βιβλίο που έγραψε ο Volcker στις ημέρες υψηλού πληθωρισμού της δεκαετίας του 1980, αλλά κάθε «καρέκλα» πρέπει να παίζει με τις δικές της δυνάμεις, είπε ο Vincent Reinhart. «Ο Greenspan μπορούσε να βουτήξει βαθιά στα δεδομένα. Ο Volcker είχε μια προσωπική εξουσία σχετικά με την κατανόηση των αγορών και των τραπεζών που ήταν τρομακτική», είπε. Ο Powell φαίνεται να ενδιαφέρεται να φανεί απλός. Έχει μετατοπίσει το επίκεντρο και την προσοχή της Fed σε όλους τους Αμερικανούς και όχι μόνο σε οικονομολόγους και επενδυτές, πρόσθεσε.
Αλλά αυτή η κεντρική τράπεζα θα αντιμετωπίσει μια νέα σειρά προκλήσεων όταν «η οικονομία δεν θα αισθάνεται τόσο καλά και ο πληθωρισμός δεν θα έχει υποχωρήσει ακόμα στο επίπεδο-στόχο», είπε ο Rehling. Ο Powell θα πρέπει να αποφασίσει εάν η Fed θα παραμείνει στην πορεία των γερακικών αυξήσεων των επιτοκίων, ενώ θα αντιμετωπίζει πολιτική και δημόσια πίεση για την κατάσταση της συνολικής οικονομίας. Ίσως τότε είναι που η Fed θα εισέλθει στην εποχή του «Material Girl».
Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα θα συνεδριάσει στην Ουάσιγκτον την επόμενη εβδομάδα και αναμένεται να ανακοινώσει νέα αύξηση των επιτοκίων κατά 75 μονάδες βάσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου