 |
| (Θεραπεία δαιμονισμένου Γαδαρηνῶν) |
Εχθρός ύπουλος και τρομερός για τον άνθρωπο και μάλιστα για τον πιστό. Ποιος είναι αυτός ο εχθρός; Ποιος άλλος; Ο διάβολος, ο σατανάς. Είναι τρομερός γιατί είναι σε απίστευτο βαθμό κακούργος και τυραννικός. Και ακόμα είναι και ύπουλος, γιατί είναι άφθαστος σε τεχνάσματα και πανουργίες.
Δεν έρχεται στα φανερά. Έρχεται κρυφά και δόλια για να υποκλέψει την εμπιστοσύνη του ανθρώπου, και να
τον παρασύρει ή να τον εξωθήσει στο κακό και την παρανομία, να τον κυριεύσει για να τον τυραννά και να τον βασανίζει και στο τέλος ολότελα να τον καταστρέψει. Να του επιφέρει υλική και ηθική προσωρινή και αιώνια ζημιά και καταστροφή. Να τον καταστρέψει ψυχικώς. Να τον ρίξει στην αιώνια απώλεια. Γι’ αυτό είναι τρομερός και ύπουλος εχθρός ο σατανάς. Και αυτό το καταλαβαίνουμε καλά, όταν το δούμε επάνω στα πράγματα, στα έργα του τα σατανικά, στα κακουργήματά του. Και τέτοια βλέπουμε στο σημερινό ιερό Ευαγγέλιο.«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ», ήλθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, λέει το ιερό Ευαγγέλιο, στην χώρα των Γαδαρηνών. Μόλις βγήκε από το πλοίο στη γη, τον συναντά ένας άνθρωπος που καταγόταν από την πόλη που ήταν εκεί κοντά. Αυτός ήταν δαιμονισμένος από πολύ καιρό και είχε μέσα του δαιμόνια πολλά. Από επίδραση των δαιμονίων αυτών ούτε ρούχα φορούσε ο δυστυχής, ούτε σε σπίτι έμενε. Γυμνός και ξυπόλητος και ελεεινός κοιμόταν μέσα στους τάφους των νεκρών.
Όταν αυτός, ο δαιμονισμένος, είδε τον Κύριο, άρχισε να φωνάζει με μεγάλη φωνή και να λέει προς τον Χριστό: Τί σχέση υπάρχει μεταξύ των δύο μας, Ιησού, Υιέ του Θεού; Τί θέλεις, τί ζητάς από εμένα; Ξέρω τί θέλεις να μου κάνεις. Θέλεις να με βασανίσεις, επειδή εγώ βασανίζω αυτόν εδώ τον άνθρωπο, που εσύ ήλθες για να σώσεις από την δική μου τυραννία. Αλλά σε παρακαλώ πολύ μη με βασανίσεις από τώρα, μη με στείλεις από την ώρα τούτη να κλειστώ στα τάρταρα του Άδου.
Τα έλεγε δε αυτά ο δαιμονισμένος, ή καλύτερα, το δαιμόνιο που ήταν μέσα στον δαιμονισμένο, διότι ο Κύριος διέταξε το ακάθαρτο πνεύμα να βγεί από τον άνθρωπο και να παύσει να τον βασανίζει πλέον. Και πράγματι τον βασάνιζε σκληρά και για πολλά χρόνια τον ταλαίπωρο αυτόν άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε κυριεύσει, τον έφερε σε σημείο να εξαγριώνεται, να γίνεται σωστό θηρίο, και να επιτίθεται σε όλους, ώστε να μην μπορεί άνθρωπος να περνά από τον δρόμο εκείνο. Οι συγγενείς του για να τον κρατούν στο σπίτι τον έδεναν με χοντρές αλυσίδες στα χέρια και τα πόδια. Αλλ’ αυτός, με την δύναμη του δαίμονος, έσπαζε σαν κλαδάκια τα σιδερένια δεσμά και εσύρετο με βία από τον δαίμονα σε έρημους και άβατους τόπους.
Τον ρώτησε τότε ο Χριστός: Τί όνομα έχεις; Και αυτός απάντησε: Λεγεών είναι το όνομά μου. Δηλαδή, στρατιά ολόκληρη. Και είπε «Λεγεών», διότι πολλά, πάρα πολλά δαιμόνια είχαν μπει μέσα σε αυτόν. Και παρακαλούσε με το στόμα του δαιμονισμένου ο διάβολος, όλο και παρακαλούσε τον Χριστό να μην τους κλείσει στον Άδη.
Τότε, εκεί κοντά στο βουνό έβοσκε ένα κοπάδι από χοίρους. Οι χοίροι αυτοί ήταν ένα εμπόριο που το είχε απαγορεύσει ο νόμος του Θεού στους Εβραίους. Και αυτό πάλι, διότι ο νόμος απαγόρευε στους Εβραίους να τρώγουν χοιρινά κρέατα. Για τον ίδιο λόγο ακριβώς, απαγορευόταν και να εκτρέφουν και να εμπορεύονται τους χοίρους οι Εβραίοι. Αλλά αυτοί, για να βγάζουν πολλά λεφτά, τους είχαν, τους έτρεφαν, και τους πωλούσαν στους ειδωλολάτρες που έτρωγαν πολύ αυτό το κρέας. Και βέβαια αυτήν την παρανομία, ο διάβολος τους την είχε υποδείξει και την έκανα αυτοί. Και τώρα έρχεται ο ίδιος ο διάβολος να τους καταστρέψει.
Δηλαδή τί έκανε; Όταν είδαν τα δαιμόνια, ότι ο Χριστός θα τα βγάλει από τον άνθρωπο, άρχισαν να τον παρακαλούν με επιμονή και να του λένε: αφού θα μας βγάλεις από αυτόν εδώ τον άνθρωπο, άφησέ μας να μπούμε μέσα σε αυτούς τους χοίρους. Και ο Κύριος για να τιμωρηθεί η παρανομία των ανόμων Εβραίων, τους έδωσε την άδεια.
Τα δαιμόνια τότε βγαίνουν από τον άνθρωπο και μπαίνουν μέσα στους χοίρους. Και τί κακό έγινε τότε! Ώρμησε όλο το κοπάδι των χοίρων και έπεσε από τον γκρεμό στην λίμνη και πνίγηκαν όλοι οι χοίροι. Δεν έμεινε κανείς. Τρομαγμένοι οι βοσκοί των χοίρων έφυγαν και ήλθαν στην πόλη και διέδωσαν στην πόλη και στους αγρούς το τι κακό έγινε. Όλοι τότε οι κάτοικοι από την πόλη και τα περίχωρα βγήκαν να δουν την μεγάλη καταστροφή. Ήρθαν και στο μέρος που ήταν ο Χριστός και βρήκαν να κάθεται κοντά στα πόδια του Χριστού, ντυμένος και σωφρονισμένος, και ο άνθρωπος που είχε πριν τα δαιμόνια. Φοβήθηκαν όλοι τους τότε.
Όμως αντί να συνέλθουν και να μετανοήσουν, έμειναν αδιόρθωτοι και παρεκάλεσαν τον Χριστό να σηκωθεί και να φύγει από τα μέρη τους, διότι φοβήθηκαν μην τύχοι και πάθουν πιο μεγάλες καταστροφές από την δίκαιη κρίση του Κυρίου.
Ο Κύριος μπήκε τότε στο πλοίο και έφυγε. Αλλά ο δαιμονισμένος που είχε θεραπευθεί τον παρακαλούσε να μείνει και αυτός μαζί του και να τον ακολουθεί. Ο Χριστός όμως του είπε: Πήγαινε στο σπίτι σου και λέγε παντού όσα καλά σου έκανε ο Θεός. Και αυτός αυτό έκανε. Γύριζε παντού και εκήρυττε το πως ο Κύριος Ιησούς τον έσωσε από την κακουργία των δαιμονίων.
Λοιπόν, τον είδαμε και τον διάβολο. Τον είδαμε ποιός είναι. Τον είδαμε από τα έργα και τα κακουργήματά του. Είναι πράγματι κακούργος, μοχθηρός και ύπουλος εχθρός. Γι’ αυτόν τον λόγο μακρυά, μακρυά από τον φοβερό εχθρό αυτόν εχθρό μας. Ας προσέξουμε, να μην του ανοίξουμε καμμία φορά την θύρα της ψυχής μας, με τα πάθη μας και τις αμαρτωλές επιθυμίες και πράξεις, με τα έργα μας τα πονηρά. Πάντοτε προσοχή, μεγάλη προσοχή και προσευχή να μας φυλάει ο Κύριος από την επιρροή του και να μας σώζει από τις πλεκτάνες και τις παγίδες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου