Ο Χου Τζιντάο, ο οποίος υπήρξε ο
έκτος πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, από το 2003 έως το
2013, έχει δηλώσει:
«Η Κίνα, σήμερα, στέκεται όρθια χάρη στα επιτεύγματα του σοσιαλισμού». Αλήθεια λέτε ο «κομμουνισμός» να πέτυχε τόσο που επέβαλε την ανάδειξη της Κίνας σε: πόλο έλξης για τις επιχειρήσεις της Δύσης(χάρη στα χαμηλά ημερομίσθια), στην πρώτη εξαγωγική δύναμη στον κόσμο, σε «αρωγό» των φτωχών και
χρεωμένων στις «αγορές» χωρών του ευρωπαϊκού Νότου και σε Ελντοράντο των λεγόμενων «υπό ανάπτυξη» κρατών σε Αφρική και Λατινική Αμερική;
Το ξέρω!
Θα έπρεπε πρώτα να γράψω έναν ιδεολογικό πρόλογο ή έστω να προσδιορίσω το πεδίο του άρθρου ή την πρόθεσή μου. Όμως επιθυμώ να προχωρήσω στην συγγραφή σαν τον τυφλό που βρίσκει τον δρόμο του με το μπαστούνι του…
Γνωρίζετε την Γερμανική πόλη Ντούισμπουργκ;
Όχι;
Και αλήθεια, γιατί να την γνωρίζετε;
Μέσα στην γενική δημοπρασία των ζωών μας εντάξαμε και την αδιαφορία.
Την βροντώδη αδιαφορία.
Μα ας μην σας κρατώ σε αγωνία…
Στην Γερμανική πόλη Ντούισμπουργκ δημιουργείται η πραγματική οικονομία και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό!
Στο Ντούισμπουργκ υπάρχει ο τερματικός σταθμός της σιδηροδρομικής γραμμής που συνδέει την Κινέζικη πόλη Τσονγκ Κινγκ μέσω Πολωνίας, Λευκορωσίας, Ρωσίας και Καζακστάν με την Γερμανία.
Η Κίνα!
Η χώρα με τα τέσσερα γράμματα, το εφαλτήριο του Μαοϊκού κομμουνισμού που έχει γίνει το εργοστάσιο της υφηλίου.
Μάλιστα, η τρέχουσα ευημερία της Γερμανίας προέρχεται ή καλύτερα προερχόταν κυρίως από την Κίνα. Η ζήτηση για γερμανικές εξαγωγές, κυρίως αυτοκινήτων και τεχνολογίας, δημιουργήθηκε από την ταχεία ανάπτυξη της Κίνας. Η μεταφορά με τρένο των βιομηχανικών προϊόντων πραγματοποιείται σε μόλις 16 ημέρες. Εάν δεν υπήρχε η σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει απευθείας την Κίνα με την Γερμανία, οπότε αναγκαστικά η μεταφορά θα γινόταν με πλοίο, θα απαιτούνταν ένας μήνας.
Η Γερμανία έβλεπε την Κίνα ως μια τεράστια αγορά, λόγω του αλματώδους ρυθμού αστικοποίησης και του πλουτισμού μερίδας του πληθυσμού της για την εξαγωγή πανάκριβου μηχανολογικού εξοπλισμού αιχμής. Αυτά έβλεπαν οι Ιάπωνες και έσπευσαν με πρώτη την Honda, για να ακολουθήσουν η Nissan, και η Toyota, να ανοίξουν εργοστάσια και να παράγουν κομμάτια ή να συναρμολογούν στην Κίνα και συγκεκριμένα στην επαρχία Καντόνα τα αυτοκίνητά τους.
Όμως, ενώ η Γερμανία με αυτές τις εξαγωγές επεδίωκε τη μείωση του δημόσιου χρέους της και την εξασφάλιση της αέναης ανάκαμψης της οικονομίας της, η Κίνα τις χρησιμοποίησε για να αναπτύξει τη βιομηχανική βάση της κινεζικής οικονομίας!
Το αποτέλεσμα είναι, το Πεκίνο να έχει ξεπεράσει την Γερμανία όσον αφορά στην τεχνολογική κούρσα, κυρίως στα δίκτυα τηλεπικοινωνίας, την ρομποτική και την κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Το μέλλον της αυτοκινητοβιομηχανίας δηλαδή!
Ναι!
Το προλεταριάτο της Κίνας δεν έμαθε να οδηγεί μόνο BMW, Mercedes-Benz και Volskwagen, τα εμβληματικά βιομηχανικά συνώνυμα του οικονομικού θαύματος της Γερμανίας, αλλά τα χρησιμοποίησε για να επαναπροσανατολίσει την οικονομία στην εσωτερική αγορά, και δεδομένης και της δυνατότητας να παράγει μαζικά και κυρίως σε χαμηλό κόστος, να καταλάβει μερίδα στις αγορές του εξωτερικού.
«Made in China» λοιπόν!
Όμως για να το επιτύχει αυτό, η «κομμουνιστική» Κίνα εκτός από την κατοχή τεχνολογίας αιχμής έπρεπε να ελέγχει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας προσφοράς κοβαλτίου και λιθίου, δυο καθοριστικών μετάλλων για την παραγωγή μπαταριών και όχι μόνον.
Ας ξεκινήσουμε με το κοβάλτιο.
Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα αντιπροσωπεύσουν το 30% των πωλήσεων ως το 2030. Μα για να καταστεί αυτό εφικτό, θα απαιτηθεί τρεις φορές η συνολική ποσότητα κοβαλτίου που παράγεται σήμερα.
Το 80% των κοιτασμάτων αυτού του ορυκτού βρίσκονται στη Λαϊκή δημοκρατία του Κονγκό.
Βέβαια, η αξία αυτού του καβαλτίου έχει μια διαφορετική σημασία για τον Κονγκολέζο, ο οποίος σφάζει το διπλανό του για λίγα γραμμάρια ορυκτού για να τα πουλήσει μετά σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή εταιρεία, που έχει σε πρώτο πλάνο την κοινωνική ευαισθησία, για να μπορέσουμε να απολαύσουμε: το κινητό τηλέφωνο, την plasma τηλεόραση, το ηλεκτρικό αυτοκίνητό μας που το αγοράσαμε μιας και έχουμε οικολογικές ανησυχίες και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος θα μας επιτρέψει κιόλας να κατακρίνουμε διαδικτυακά και με ασφάλεια τις πρακτικές εξόρυξής του.
«Στο Ανατολικό Κονγκό άνθρωποι δολοφονούνται για χάρη “αναβαθμίσεων” όλο και μικρότερης χρησιμότητας στα δικά μας smartphones», γράφει σε ρεπορτάζ του ο βραβευμένος δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας «Guardian», Τζορτζ Μόνμπιοτ.
Καθημερινές σκηνές ντροπής εκτυλίσσονται στα εκατοντάδες παράνομα ορυχεία του αχανούς Ανατολικού Κονγκό: μικρά παιδιά «δουλεύουν» μέσα σε επικίνδυνες στοές για 12-14 συνεχόμενες ώρες. Με αξίνες και φτυάρια βγάζουν και κατόπιν κοσκινίζουν το χώμα με τα γεμάτα κάλους χέρια τους. Αν αρνηθούν να εργαστούν ή προσπαθήσουν να διαφύγουν και πιαστούν, τότε ακολουθούν μαστιγώματα, βιασμοί, ακόμη και αποκεφαλισμοί «για παραδειγματισμό». (Τheguardian : Children of the Congo who risk their lives to supply our mobile phones https://www.theguardian.com/sustainable-business/blog/congo-child-labour-mobile-minerals)
Ενώ ο Kristof Nicholas αναφέρει:
«Ποτέ δεν αντίκρισα πιο βάρβαρο πόλεμο από αυτόν του Κονγκό. Όσα είδα με στοιχειώνουν. Εκεί είδα γυναίκες ακρωτηριασμένες, παιδιά που εξαναγκάστηκαν να φάνε τη σάρκα των γονιών τους, κορίτσια που βιάστηκαν σε βαθμό που να καταστραφούν τα εσωτερικά γεννητικά τους όργανα. Οι πολέμαρχοι χρηματοδοτούν εν μέρει τη δράση τους πουλώντας σε ξένες εταιρείες ορυκτά που περιέχουν ταντάλιο, βολφράμιο, κασσίτερο και χρυσό. Για παράδειγμα, το ταντάλιο από το Κονγκό χρησιμοποιείται για την κατασκευή πυκνωτών που μπαίνουν σε τηλέφωνα, υπολογιστές και παιχνιδομηχανές».
(Το Βήμα: Τα ματωμένα μεταλλεύματα των γκάτζετ http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=340820)
Μέρος αυτής της αγοράς αποτελεί ο κινέζικος κολοσσός: Foxconn Technology Group. Σήμερα, είναι ο μεγαλύτερος εργολάβος ηλεκτρονικών κατασκευών παγκοσμίως. Εκτός από το “μουράτο” iPhone, κατασκευάζει το 40% όλων των ηλεκτρονικών ειδών ευρείας κατανάλωσης που πωλούνται παγκοσμίως για τις εταιρείες Intel, Asus, Microsoft, Apple, Motorola BlackBerry, Nintendo, Samsung, ενώ της ανήκει το 66% του μετοχικού κεφαλαίου της Sharp με αντίτιμο 6.24 δισ. δολάρια.
Ο εργοληπτικός κινέζικος κολοσσός Foxconn διαθέτει 12 εργοστάσια-κάτεργα σε εννέα περιοχές της Κίνας.
Διαθέτει όμως εργοστάσια και στην Ινδία, την Μαλαισία, ακόμα και στο Μεξικό. Πριν δυο χρόνια, στις 26 Ιουλίου 2017, ανακοινώθηκε ότι η Foxconn θα κατασκευάσει εργοστάσιο παραγωγής επίπεδης οθόνης στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ.
Για την επένδυση αυτή χρηματοδοτήθηκε από το αμερικανικό δημόσιο με 3 δισεκατομμύρια δολάρια! (Reuters: Wisconsin governor defends $3 billion deal for Foxconn plant https://www.reuters.com/article/us-foxconn-wisconsin-incentives/wisconsin-governor-defends-3-billion-deal-for-foxconn-plant-idUSKBN1AC39I)
Στην μισθοδοσία της Foxconn υπάγονται 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι και οι περισσότεροι διαμένουν στα στρατόπεδα εργασίας της, τα επονομαζόμενα Foxconn City.
Περιμετρικά των στρατοπέδων υπάρχουν φυλάκια και φρουροί ασφαλείας σε κάθε ένα από τα σημεία εισόδου-εξόδου. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εξέλθουν χωρίς άδεια και χωρίς να δείξουν την ειδική ταυτότητά τους. Όσοι προμηθευτές εισέρχονται στα στρατόπεδα είναι υποχρεωμένοι να υπόκεινται σε σαρώσεις των δακτυλικών αποτυπωμάτων τους.
(Τhe Guardian: Life and death in Apple’s forbidden city https://www.theguardian.com/technology/2017/jun/18/foxconn-life-death-forbidden-city-longhua-suicide-apple-iphone-brian-merchant-one-device-extract)
Οι εργάτες μένουν σε μικρά δωμάτια όπου στοιβάζονται 8-10 άτομα μαζί, δουλεύουν 12 ή ακόμα και 16 ώρες την ημέρα για έξι μέρες την εβδομάδα και με αναγκαστικές μη πληρωμένες υπερωρίες. Όλα αυτά χωρίς διακοπές, χωρίς ασφάλεια χωρίς σύνταξη, χωρίς τίποτα και με έναν μισθό πείνας… Από το 2010 έως σήμερα, 26 εργάτες έχουν αυτοκτονήσει λόγω των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας. Μάλιστα, πάνω από 150 εργάτες απείλησαν να αυτοκτονήσουν ομαδικά σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
(Τelegraph: ‘Mass suicide’ protest at Apple manufacturer Foxconn factory http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/asia/china/9006988/Mass-suicide-protest-at-Apple-manufacturer-Foxconn-factory.html)
Ο πρόεδρος της Foxconn, Terry Gou, αηδιασμένος προφανώς από τις απαιτήσεις των εργατών, έχει εδώ και χρόνια ανακοινώσει πως θα θέσει σε λειτουργία αυτοματοποιημένες ρομποτικές μονάδες παραγωγής μέσα στα επόμενα χρόνια:
«Επειδή οι άνθρωποι είναι ζώα, η διαχείριση ενός εκατομμυρίου ζώων μου προκαλεί πονοκέφαλο».
(New York Times: Skilled Work, Without the Worker http://www.nytimes.com/2012/08/19/business/new-wave-of-adept-robots-is-changing-global-industry.html ).
Γενικά, η ανάμειξη της Κίνας στην Αφρική αποτελεί τμήμα μιας νεοαποικιοκρατικής εξάπλωσης που στοχεύει στον έλεγχο των αφρικανικών κρατών με τη δημιουργία συνεργασιών με τις αφρικανικές ελίτ και τις κυβερνήσεις, ασχέτως πολιτικού προσανατολισμού και υπό τον μανδύα της αλληλεγγύης των αναπτυσσόμενων χωρών, καθώς και της υπόσχεσης να βάλουν την ήπειρο στον χάρτη της παγκοσμιοποίησης και να βοηθήσουν τους ανθρώπους της να ξεφύγουν από τη φτώχεια.
Ασφαλώς, η εξάπλωση του Κινεζικού κεφαλαίου δεν πραγματοποιείται με πολεμοχαρείς μισθοφόρους έτοιμους να επέμβουν οπουδήποτε στον κόσμο ή να βομβαρδίσουν οποιαδήποτε χώρα ώσπου να την στείλουν πίσω στη εποχή του χαλκού όπως έχουν κάνει οι ΗΠΑ.
Όμως, ο κινεζικός επεκτατισμός στην Αφρική, πέρα από τους καπιταλιστικούς νεολογισμούς που χρησιμοποιεί, όπως αυτός της αρχής της ισότητας και του αμοιβαίου οφέλους, είναι μια μακροπρόθεσμη στρατηγική με απώτερο στόχο τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο των αφρικανικών γαιών των θαλασσών, του πετρελαίου και των ορυκτών.
Των πάντων δηλαδή!
Πολύτιμοι λίθοι, μέταλλα, ακατέργαστες αγροτικές πρώτες ύλες, αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, ψάρια, όλα καταλήγουν στην Κίνα για ικανοποιήσει την εγχώρια ζήτησή της για φυσικούς πόρους που δημιουργείται από την ραγδαία αύξηση της κατανάλωσης μιας μερίδας του πληθυσμού της και των επιχειρήσεών της.
Οι κινεζικές επενδύσεις τείνουν να επικεντρώνονται σε υποδομές όπως αυτοκινητόδρομους, λιμάνια, σιδηροδρομικά δίκτυα, ακίνητα, φράγματα, στα δίκτυα ύδρευσης και ηλεκτρισμού και τέλος σε αρπαγή γης από κινέζους «επενδυτές» σε καλλιεργούμενες εκτάσεις, εννοείται!
Ταυτόχρονα, η βιομηχανοποίηση των χωρών της Αφρικής απειλείται από τα κινεζικά καταναλωτικά προϊόντα, με τα οποία οι ντόπιες βιομηχανίες αδυνατούν να ανταγωνιστούν. Τα κινεζικά προϊόντα χαμηλού κόστους: υφάσματα, ρούχα, πλαστικά, ραδιόφωνα, ρολόγια και διάφορα ηλεκτρονικά προϊόντα χαμηλής τεχνολογίας έπληξαν σε πρωτόγνωρα επίπεδα την ντόπια παραγωγή.
Τέλος, η χώρα του Μάο προσπαθεί, στα πλαίσια του νεοαποικιακού προγράμματος “Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος”, να χρησιμοποιήσει την Αφρική ως τοποθεσία για να εξασφαλίσει θαλάσσιες οδούς που να διευκολύνουν τις κινεζικές εξαγωγές στην Ευρώπη και την Λατινική Αμερική. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται με «ευνοϊκά δάνεια» από τις τράπεζες: EXIM Bank, China Development Bank, China-Africa Development Fund, China Construction Bank, Industrial Commercial Bank of China. Για την εκτέλεση των «αναπτυξιακών» προγραμμάτων του Πεκίνου, χρησιμοποιείται φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό από την Κίνα. Για την προστασία όλων αυτών των επενδύσεων, η Κίνα διατηρεί στο Τζιμπουτί, στα στενά Μπαμπ-Ελ-Μαντέμπ, μια από τις πιο πολυσύχναστες ναυτικές οδούς του κόσμου, μια τεράστια στρατιωτική βάση!
Να όμως που φτάσαμε στο δεύτερο σκέλος του πονήματός μου.
Στη Λατινική Αμερική…
Δηλαδή στο δεύτερο ορυκτό μας: το λίθιο.
Έχετε ακούσει την εταιρεία TBEA Group Co Ltd;
Όχι;
Λοιπόν, ήταν ο κινεζικός στρατηγικός εταίρος της Βολιβιανής κυβέρνησης του Έβο Μοράλες. Η TBEA Group Co Ltd αγόρασε τον Φεβρουάριο του 2019, με αντίτιμο 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια, το 49% της κρατικής εταιρείας λιθίου.
Όταν ο Έβο Μοράλες στην τελετή της υπογραφής ρωτήθηκε γιατί επέλεξε να παραδώσει το λίθιο στους Κινέζους απάντησε:
«Γιατί υπάρχει μια εγγυημένη αγορά στην Κίνα για παραγωγή μπαταριών».
Πράγματι, η Κίνα, που ακολουθεί την πολιτική της μη ανάμιξής της στα εσωτερικά ζητήματα της κάθε χώρας, θα χρειαστεί 800.000 τόνους μετάλλων ετησίως έως το 2025 για να στηρίξει την ανερχόμενη βιομηχανία ηλεκτρικών αυτοκινήτων, σύμφωνα με τον Πρέσβη της Κίνας στη Βολιβία Liang Yu.
(Bolivia picks Chinese partner for $2.3 billion lithium projects https://www.reuters.com/article/us-bolivia-lithium-china/bolivia-picks-chinese-partner-for-2-3-billion-lithium-projects-idUSKCN1PV2F7)
Είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε, πως τα αποθέματα της Βολιβίας σε αυτό το σημαντικό μέταλλο για την βιομηχανία ξεπερνούν τα 21 εκατομμύρια τόνους.
Αλλά και στα πλούσια αποθέματα πετρελαίου της Βολιβίας έχουν εισχωρήσει οι Κινεζικές εταιρείες. Η China National Petroleum Corporation και η θυγατρική της BGP Bolivia συμμετέχουν στην εκμετάλλευση πετρελαιοπηγών και αποθεμάτων φυσικού αερίου, εννοείται με την συνακόλουθη οικολογική καταστροφή. (Environment and rights founder in the wake of Chinese funding in Bolivia https://news.mongabay.com/2018/12/environment-and-rights-founder-in-the-wake-of-chinese-funding-in-bolivia/)
Είναι βέβαιο πια, ότι η Κίνα έχει αναδειχθεί κορυφαίος ανταγωνιστής των ΗΠΑ στην αναζήτηση μαύρου χρυσού, φυσικού αερίου και ορυκτών σε ολόκληρο τον κόσμο και κυρίως στην Κεντρική Ασία, την Αφρική και την Λατινική Αμερική.
Τα συμφέροντα της Κίνας στην Αμερικανική ήπειρο, περιοχή που έχει γίνει μια πολύ σημαντική πηγή πρώτων υλών και τροφίμων για το Πεκίνο, είναι σημαντικά και συνεχίζουν να επεκτείνονται.
Η πάλαι ποτέ «πίσω αυλή» των ΗΠΑ με τις αμέτρητες στρατιωτικές επεμβάσεις, τα πραξικοπήματα και τις οικονομικές παρεμβάσεις της Ουάσιγκτον στα εσωτερικά των κρατών, στη βάση ακραίων και ολοκληρωτικών νεοφιλελεύθερων αρχών, που επέβαλαν τα Τανκς και το ΔΝΤ από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ως τα τέλη της δεκαετίας του ’90 με τα καταστροφικά αποτελέσματα, φαίνεται να άλλαξε αφεντικό.
Πολλές λατινοαμερικανικές κυβερνήσεις, όχι απαραίτητα «αριστερές» ή «ροζ», βλέπουν στην Κίνα μια εναλλακτική στον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό, τόσο σε οικονομικό- πολιτικό επίπεδο όσο και σε στρατιωτικό.
Στην Βραζιλία οι κινεζικές επιχειρήσεις, που δεν τις απασχολεί το γεγονός πως συνεργάζονται με τον φασίστα Ζαΐχ Μπολσονάρου, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και εκμετάλλευση των αποθεμάτων πετρελαίου. Παράλληλα, η Κίνα κατασκευάζει την διηπειρωτική σιδηροδρομική γραμμή που θα ενώσει την ακτή του Ατλαντικού στη Βραζιλία με αυτήν του Περού στον Ειρηνικό.
Η γραμμή διασχίζει αγροτικές ζώνες της Βραζιλίας για την εύκολη μεταφορά αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων κυρίως βοδινού κρέατος, του σιδηρομεταλλεύματος και του πετρελαίου. Το τρένο θα διασχίζει την περιοχή του Αμαζονίου και θα μπαίνει στις Άνδεις για να καταλήξει στα λιμάνια του Περού, προκειμένου οι πρώτες ύλες να εξαχθούν στο Πεκίνο.
Κατά την επίσκεψή του στην «Λαϊκή» Δημοκρατία της Κίνας ο Ζαΐχ Μπολσονάρου δήλωσε:
«Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η Βραζιλία χρειάζεται την Κίνα και η Κίνα χρειάζεται επίσης την Βραζιλία».
(Brazil’s Bolsonaro invites China to participate in massive oil auction on November 6 https://www.reuters.com/article/us-brazil-politics-china/brazils-bolsonaro-invites-china-to-participate-in-massive-oil-auction-on-november-6-idUSKBN1X41MC)
Ταυτόχρονα, προχωράει και το άλλο μεγάλο έργο στην περιοχή, η Διώρυγα της Νικαράγουας, μήκος 275 χιλιομέτρων που θα ενώσει την Κεντρική Αμερική, τον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό, και την οποία έχουν αναλάβει κινεζικά κρατικά μονοπώλια.
Δεν χρειάζεται νομίζω
να πω, πως η νέα διώρυγα είναι άκρως ανταγωνιστική με τη σημερινή
διώρυγα του Παναμά που ελέγχουν οι αμερικανικές πολυεθνικές.
Στο Εκουαδόρ, μετά την «μονομερή διαγραφή μέρους του χρέους στο ΔΝΤ», η νέα εκδοχή διαχείρισης του καπιταλισμού του Ραφαέλ Κορέα, επέβαλε τα δάνεια της Κίνας τα οποία ξεπέρασαν τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια!
Επιπρόσθετα, η τράπεζα Exim Bank της Κίνας χρηματοδότησε με 2 δισεκατομμύρια δολάρια την κατασκευή του υδροηλεκτρικού φράγματος Coca-Codo Sinclair, του μεγαλύτερου στη χώρα. Το Εκουαδόρ θα αποπληρώσει διαθέτοντας πετρέλαιο στην Κίνα.
(Ecuador seeks renegotiation of China oil sales, loans https://www.reuters.com/article/ecuador-oil/ecuador-seeks-renegotiation-of-china-oil-sales-loans-idUSL2N1MZ1G5)
Ακόμα και ο χαλκός της Χιλής και του Περού σε κινεζικές κοινοπραξίες κατευθύνεται.
(China is still hungry for Chile’s copper https://www.businessinsider.com/chinas-hunger-for-chilean-copper-continues-to-grow-2017-1).
Την ίδια στιγμή ολόκληρες περιοχές ακόμη και τμήμα του δάσους του Αμαζονίου από την Βολιβία ως την Αργεντινή αποψιλώνονται και προωθούνται οι αγροτικές και κτηνοτροφικές επιχειρήσεις, προκειμένου να καλυφθούν οι εξαγωγές προς την Κίνα.
Πέραν των περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων από την καταστροφή του δάσους του Αμαζονίου, η εντατικοποίηση της παραγωγής οδηγεί στη συγκέντρωση γης στα χέρια λίγων. Εκτάσεις ολόκληρες υφαρπάζονται, συνήθως από τις γηγενής φυλές, με αποτέλεσμα χωριά ολόκληρα να οδηγούνται σε μαρασμό, φτώχεια και εξαθλίωση!
Και ο θείος Σαμ;
Στο σημείο αυτό, ας αναρωτηθούμε: μήπως η οικονομική ηγεμονία των ΗΠΑ είναι πια μια τεράστια αυταπάτη, από την στιγμή μάλιστα που το τεράστιο εξωτερικό χρέος τους βρίσκεται, κατά πρώτο λόγο, στα χέρια του κύριου εναπομείναντα στρατιωτικού εχθρού τους, την Κίνα;
Το ποσό που κρατά η Κίνα ανέρχεται στο 1,15 τρισεκατομμύρια δολάρια!
Είναι γεγονός, πως όταν ξέσπασε στις ΗΠΑ η καπιταλιστική κρίση του 2007, η αμερικανική κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την αύξηση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, προχώρησε σε εξωτερικό δανεισμό ιδιαίτερα από την Κίνα και δευτερευόντως από την Ιαπωνία.
Μήπως, λοιπόν, η οικονομική δύναμη του δολαρίου, η χαλάρωση της υποταγής στη διεθνή χρηματοπιστωτική, δηλαδή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και στην αμερικανική κηδεμονία σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο άρχισε να φθίνει;
Υπάρχει κάποιος λόγος ή κάποια ένδειξη ώστε να πεισθούμε ότι η Κίνα βρίσκεται στο πρώτο στάδιο μιας διαδικασίας που το τέλος της θα είναι η μετατροπή των ΗΠΑ σε κράτος προτεκτοράτο του Πεκίνου;
Προσοχή: Δεν αμφισβητείται η ουσία της πρωτοκαθεδρίας του αμερικανικού στρατού σε παγκόσμιο επίπεδο, και του γεγονότος ότι μπορεί να βομβαρδίσει κατά βούληση τους απείθαρχους, όμως υπάρχει και μια άλλη παράμετρος η οποία έχει σχέση με τα όσα συμβαίνουν στην Λατινική Αμερική.
Το έγραψα αλλού μα θα το επαναλάβω: Μήπως αυτό που συμβαίνει σήμερα στις χώρες της Αμερικανικής ηπείρου είναι μια ανακατανομή ρόλων μεταξύ παλαιών και νέων δυνάμεων στη μάχη για την παγκόσμια ηγεμονία;
Μήπως είμαστε θεατές μιας εκστρατείας επανακατάληψης εκ μέρους των ΗΠΑ του χώρου της «πίσω αυλής» τους, δίχως να εξαιρούνται και μέθοδοι όπως αυτές του πραξικοπήματος;
Το έκαναν στην Ονδούρα, το προσπάθησαν στην Βενεζουέλα, το προσπαθούν τώρα στην Βολιβία…
Προσωπικά, είμαι σίγουρος πως η Κίνα δεν ενδιαφέρεται να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας.
Αντιθέτως, προσπαθεί με την ενίσχυση των δεσμών της με τις περιφερειακές οικονομίες να προσανατολίσει την παγκόσμια οικονομία προς όφελος της εσωτερικής της αγοράς.
Γι αυτό, χρειάζεται ενέργεια και συνεχώς νέους προμηθευτές πρώτων υλών, ενώ οι βιομηχανίες της εξαγωγής της επιθυμούν να εξάγουν φτηνά κινέζικα προϊόντα σε νέες αγορές. Η Κίνα έχει ήδη δρομολογήσει βαθύτατες δομικές αλλαγές προς αυτήν την κατεύθυνση.
Εν ολίγοις, η Κίνα, στην οποία ανήκει μέσω της αυτοκινητοβιομηχανίας «Gelly» η παραγωγή των λονδρέζικων μαύρων ταξί, ακόμα και οι ονομαστοί Γαλλικοί αμπελώνες της Βουργουνδίας, εφόσον θα καταφέρει να συγκεντρώσει μεγάλο μέρος του παγκόσμιου παραγόμενου πλούτου, θα απαιτήσει και αλλαγές στην κατανομή της παγκόσμιας ισχύος και σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Και τότε τι θα κάνεις γέρο Σάμ;
imerodromos.gr
«Η Κίνα, σήμερα, στέκεται όρθια χάρη στα επιτεύγματα του σοσιαλισμού». Αλήθεια λέτε ο «κομμουνισμός» να πέτυχε τόσο που επέβαλε την ανάδειξη της Κίνας σε: πόλο έλξης για τις επιχειρήσεις της Δύσης(χάρη στα χαμηλά ημερομίσθια), στην πρώτη εξαγωγική δύναμη στον κόσμο, σε «αρωγό» των φτωχών και
χρεωμένων στις «αγορές» χωρών του ευρωπαϊκού Νότου και σε Ελντοράντο των λεγόμενων «υπό ανάπτυξη» κρατών σε Αφρική και Λατινική Αμερική;
Το ξέρω!
Θα έπρεπε πρώτα να γράψω έναν ιδεολογικό πρόλογο ή έστω να προσδιορίσω το πεδίο του άρθρου ή την πρόθεσή μου. Όμως επιθυμώ να προχωρήσω στην συγγραφή σαν τον τυφλό που βρίσκει τον δρόμο του με το μπαστούνι του…
Γνωρίζετε την Γερμανική πόλη Ντούισμπουργκ;
Όχι;
Και αλήθεια, γιατί να την γνωρίζετε;
Μέσα στην γενική δημοπρασία των ζωών μας εντάξαμε και την αδιαφορία.
Την βροντώδη αδιαφορία.
Μα ας μην σας κρατώ σε αγωνία…
Στην Γερμανική πόλη Ντούισμπουργκ δημιουργείται η πραγματική οικονομία και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό!
Στο Ντούισμπουργκ υπάρχει ο τερματικός σταθμός της σιδηροδρομικής γραμμής που συνδέει την Κινέζικη πόλη Τσονγκ Κινγκ μέσω Πολωνίας, Λευκορωσίας, Ρωσίας και Καζακστάν με την Γερμανία.
Η Κίνα!
Η χώρα με τα τέσσερα γράμματα, το εφαλτήριο του Μαοϊκού κομμουνισμού που έχει γίνει το εργοστάσιο της υφηλίου.
Μάλιστα, η τρέχουσα ευημερία της Γερμανίας προέρχεται ή καλύτερα προερχόταν κυρίως από την Κίνα. Η ζήτηση για γερμανικές εξαγωγές, κυρίως αυτοκινήτων και τεχνολογίας, δημιουργήθηκε από την ταχεία ανάπτυξη της Κίνας. Η μεταφορά με τρένο των βιομηχανικών προϊόντων πραγματοποιείται σε μόλις 16 ημέρες. Εάν δεν υπήρχε η σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει απευθείας την Κίνα με την Γερμανία, οπότε αναγκαστικά η μεταφορά θα γινόταν με πλοίο, θα απαιτούνταν ένας μήνας.
Η Γερμανία έβλεπε την Κίνα ως μια τεράστια αγορά, λόγω του αλματώδους ρυθμού αστικοποίησης και του πλουτισμού μερίδας του πληθυσμού της για την εξαγωγή πανάκριβου μηχανολογικού εξοπλισμού αιχμής. Αυτά έβλεπαν οι Ιάπωνες και έσπευσαν με πρώτη την Honda, για να ακολουθήσουν η Nissan, και η Toyota, να ανοίξουν εργοστάσια και να παράγουν κομμάτια ή να συναρμολογούν στην Κίνα και συγκεκριμένα στην επαρχία Καντόνα τα αυτοκίνητά τους.
Όμως, ενώ η Γερμανία με αυτές τις εξαγωγές επεδίωκε τη μείωση του δημόσιου χρέους της και την εξασφάλιση της αέναης ανάκαμψης της οικονομίας της, η Κίνα τις χρησιμοποίησε για να αναπτύξει τη βιομηχανική βάση της κινεζικής οικονομίας!
Το αποτέλεσμα είναι, το Πεκίνο να έχει ξεπεράσει την Γερμανία όσον αφορά στην τεχνολογική κούρσα, κυρίως στα δίκτυα τηλεπικοινωνίας, την ρομποτική και την κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Το μέλλον της αυτοκινητοβιομηχανίας δηλαδή!
Ναι!
Το προλεταριάτο της Κίνας δεν έμαθε να οδηγεί μόνο BMW, Mercedes-Benz και Volskwagen, τα εμβληματικά βιομηχανικά συνώνυμα του οικονομικού θαύματος της Γερμανίας, αλλά τα χρησιμοποίησε για να επαναπροσανατολίσει την οικονομία στην εσωτερική αγορά, και δεδομένης και της δυνατότητας να παράγει μαζικά και κυρίως σε χαμηλό κόστος, να καταλάβει μερίδα στις αγορές του εξωτερικού.
«Made in China» λοιπόν!
Όμως για να το επιτύχει αυτό, η «κομμουνιστική» Κίνα εκτός από την κατοχή τεχνολογίας αιχμής έπρεπε να ελέγχει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας προσφοράς κοβαλτίου και λιθίου, δυο καθοριστικών μετάλλων για την παραγωγή μπαταριών και όχι μόνον.
Ας ξεκινήσουμε με το κοβάλτιο.
Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα αντιπροσωπεύσουν το 30% των πωλήσεων ως το 2030. Μα για να καταστεί αυτό εφικτό, θα απαιτηθεί τρεις φορές η συνολική ποσότητα κοβαλτίου που παράγεται σήμερα.
Το 80% των κοιτασμάτων αυτού του ορυκτού βρίσκονται στη Λαϊκή δημοκρατία του Κονγκό.
Βέβαια, η αξία αυτού του καβαλτίου έχει μια διαφορετική σημασία για τον Κονγκολέζο, ο οποίος σφάζει το διπλανό του για λίγα γραμμάρια ορυκτού για να τα πουλήσει μετά σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή εταιρεία, που έχει σε πρώτο πλάνο την κοινωνική ευαισθησία, για να μπορέσουμε να απολαύσουμε: το κινητό τηλέφωνο, την plasma τηλεόραση, το ηλεκτρικό αυτοκίνητό μας που το αγοράσαμε μιας και έχουμε οικολογικές ανησυχίες και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος θα μας επιτρέψει κιόλας να κατακρίνουμε διαδικτυακά και με ασφάλεια τις πρακτικές εξόρυξής του.
«Στο Ανατολικό Κονγκό άνθρωποι δολοφονούνται για χάρη “αναβαθμίσεων” όλο και μικρότερης χρησιμότητας στα δικά μας smartphones», γράφει σε ρεπορτάζ του ο βραβευμένος δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας «Guardian», Τζορτζ Μόνμπιοτ.
Καθημερινές σκηνές ντροπής εκτυλίσσονται στα εκατοντάδες παράνομα ορυχεία του αχανούς Ανατολικού Κονγκό: μικρά παιδιά «δουλεύουν» μέσα σε επικίνδυνες στοές για 12-14 συνεχόμενες ώρες. Με αξίνες και φτυάρια βγάζουν και κατόπιν κοσκινίζουν το χώμα με τα γεμάτα κάλους χέρια τους. Αν αρνηθούν να εργαστούν ή προσπαθήσουν να διαφύγουν και πιαστούν, τότε ακολουθούν μαστιγώματα, βιασμοί, ακόμη και αποκεφαλισμοί «για παραδειγματισμό». (Τheguardian : Children of the Congo who risk their lives to supply our mobile phones https://www.theguardian.com/sustainable-business/blog/congo-child-labour-mobile-minerals)
Ενώ ο Kristof Nicholas αναφέρει:
«Ποτέ δεν αντίκρισα πιο βάρβαρο πόλεμο από αυτόν του Κονγκό. Όσα είδα με στοιχειώνουν. Εκεί είδα γυναίκες ακρωτηριασμένες, παιδιά που εξαναγκάστηκαν να φάνε τη σάρκα των γονιών τους, κορίτσια που βιάστηκαν σε βαθμό που να καταστραφούν τα εσωτερικά γεννητικά τους όργανα. Οι πολέμαρχοι χρηματοδοτούν εν μέρει τη δράση τους πουλώντας σε ξένες εταιρείες ορυκτά που περιέχουν ταντάλιο, βολφράμιο, κασσίτερο και χρυσό. Για παράδειγμα, το ταντάλιο από το Κονγκό χρησιμοποιείται για την κατασκευή πυκνωτών που μπαίνουν σε τηλέφωνα, υπολογιστές και παιχνιδομηχανές».
(Το Βήμα: Τα ματωμένα μεταλλεύματα των γκάτζετ http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=340820)
Μέρος αυτής της αγοράς αποτελεί ο κινέζικος κολοσσός: Foxconn Technology Group. Σήμερα, είναι ο μεγαλύτερος εργολάβος ηλεκτρονικών κατασκευών παγκοσμίως. Εκτός από το “μουράτο” iPhone, κατασκευάζει το 40% όλων των ηλεκτρονικών ειδών ευρείας κατανάλωσης που πωλούνται παγκοσμίως για τις εταιρείες Intel, Asus, Microsoft, Apple, Motorola BlackBerry, Nintendo, Samsung, ενώ της ανήκει το 66% του μετοχικού κεφαλαίου της Sharp με αντίτιμο 6.24 δισ. δολάρια.
Ο εργοληπτικός κινέζικος κολοσσός Foxconn διαθέτει 12 εργοστάσια-κάτεργα σε εννέα περιοχές της Κίνας.
Διαθέτει όμως εργοστάσια και στην Ινδία, την Μαλαισία, ακόμα και στο Μεξικό. Πριν δυο χρόνια, στις 26 Ιουλίου 2017, ανακοινώθηκε ότι η Foxconn θα κατασκευάσει εργοστάσιο παραγωγής επίπεδης οθόνης στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ.
Για την επένδυση αυτή χρηματοδοτήθηκε από το αμερικανικό δημόσιο με 3 δισεκατομμύρια δολάρια! (Reuters: Wisconsin governor defends $3 billion deal for Foxconn plant https://www.reuters.com/article/us-foxconn-wisconsin-incentives/wisconsin-governor-defends-3-billion-deal-for-foxconn-plant-idUSKBN1AC39I)
Στην μισθοδοσία της Foxconn υπάγονται 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι και οι περισσότεροι διαμένουν στα στρατόπεδα εργασίας της, τα επονομαζόμενα Foxconn City.
Περιμετρικά των στρατοπέδων υπάρχουν φυλάκια και φρουροί ασφαλείας σε κάθε ένα από τα σημεία εισόδου-εξόδου. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εξέλθουν χωρίς άδεια και χωρίς να δείξουν την ειδική ταυτότητά τους. Όσοι προμηθευτές εισέρχονται στα στρατόπεδα είναι υποχρεωμένοι να υπόκεινται σε σαρώσεις των δακτυλικών αποτυπωμάτων τους.
(Τhe Guardian: Life and death in Apple’s forbidden city https://www.theguardian.com/technology/2017/jun/18/foxconn-life-death-forbidden-city-longhua-suicide-apple-iphone-brian-merchant-one-device-extract)
Οι εργάτες μένουν σε μικρά δωμάτια όπου στοιβάζονται 8-10 άτομα μαζί, δουλεύουν 12 ή ακόμα και 16 ώρες την ημέρα για έξι μέρες την εβδομάδα και με αναγκαστικές μη πληρωμένες υπερωρίες. Όλα αυτά χωρίς διακοπές, χωρίς ασφάλεια χωρίς σύνταξη, χωρίς τίποτα και με έναν μισθό πείνας… Από το 2010 έως σήμερα, 26 εργάτες έχουν αυτοκτονήσει λόγω των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας. Μάλιστα, πάνω από 150 εργάτες απείλησαν να αυτοκτονήσουν ομαδικά σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
(Τelegraph: ‘Mass suicide’ protest at Apple manufacturer Foxconn factory http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/asia/china/9006988/Mass-suicide-protest-at-Apple-manufacturer-Foxconn-factory.html)
Ο πρόεδρος της Foxconn, Terry Gou, αηδιασμένος προφανώς από τις απαιτήσεις των εργατών, έχει εδώ και χρόνια ανακοινώσει πως θα θέσει σε λειτουργία αυτοματοποιημένες ρομποτικές μονάδες παραγωγής μέσα στα επόμενα χρόνια:
«Επειδή οι άνθρωποι είναι ζώα, η διαχείριση ενός εκατομμυρίου ζώων μου προκαλεί πονοκέφαλο».
(New York Times: Skilled Work, Without the Worker http://www.nytimes.com/2012/08/19/business/new-wave-of-adept-robots-is-changing-global-industry.html ).
Γενικά, η ανάμειξη της Κίνας στην Αφρική αποτελεί τμήμα μιας νεοαποικιοκρατικής εξάπλωσης που στοχεύει στον έλεγχο των αφρικανικών κρατών με τη δημιουργία συνεργασιών με τις αφρικανικές ελίτ και τις κυβερνήσεις, ασχέτως πολιτικού προσανατολισμού και υπό τον μανδύα της αλληλεγγύης των αναπτυσσόμενων χωρών, καθώς και της υπόσχεσης να βάλουν την ήπειρο στον χάρτη της παγκοσμιοποίησης και να βοηθήσουν τους ανθρώπους της να ξεφύγουν από τη φτώχεια.
Ασφαλώς, η εξάπλωση του Κινεζικού κεφαλαίου δεν πραγματοποιείται με πολεμοχαρείς μισθοφόρους έτοιμους να επέμβουν οπουδήποτε στον κόσμο ή να βομβαρδίσουν οποιαδήποτε χώρα ώσπου να την στείλουν πίσω στη εποχή του χαλκού όπως έχουν κάνει οι ΗΠΑ.
Όμως, ο κινεζικός επεκτατισμός στην Αφρική, πέρα από τους καπιταλιστικούς νεολογισμούς που χρησιμοποιεί, όπως αυτός της αρχής της ισότητας και του αμοιβαίου οφέλους, είναι μια μακροπρόθεσμη στρατηγική με απώτερο στόχο τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο των αφρικανικών γαιών των θαλασσών, του πετρελαίου και των ορυκτών.
Των πάντων δηλαδή!
Πολύτιμοι λίθοι, μέταλλα, ακατέργαστες αγροτικές πρώτες ύλες, αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, ψάρια, όλα καταλήγουν στην Κίνα για ικανοποιήσει την εγχώρια ζήτησή της για φυσικούς πόρους που δημιουργείται από την ραγδαία αύξηση της κατανάλωσης μιας μερίδας του πληθυσμού της και των επιχειρήσεών της.
Οι κινεζικές επενδύσεις τείνουν να επικεντρώνονται σε υποδομές όπως αυτοκινητόδρομους, λιμάνια, σιδηροδρομικά δίκτυα, ακίνητα, φράγματα, στα δίκτυα ύδρευσης και ηλεκτρισμού και τέλος σε αρπαγή γης από κινέζους «επενδυτές» σε καλλιεργούμενες εκτάσεις, εννοείται!
Ταυτόχρονα, η βιομηχανοποίηση των χωρών της Αφρικής απειλείται από τα κινεζικά καταναλωτικά προϊόντα, με τα οποία οι ντόπιες βιομηχανίες αδυνατούν να ανταγωνιστούν. Τα κινεζικά προϊόντα χαμηλού κόστους: υφάσματα, ρούχα, πλαστικά, ραδιόφωνα, ρολόγια και διάφορα ηλεκτρονικά προϊόντα χαμηλής τεχνολογίας έπληξαν σε πρωτόγνωρα επίπεδα την ντόπια παραγωγή.
Τέλος, η χώρα του Μάο προσπαθεί, στα πλαίσια του νεοαποικιακού προγράμματος “Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος”, να χρησιμοποιήσει την Αφρική ως τοποθεσία για να εξασφαλίσει θαλάσσιες οδούς που να διευκολύνουν τις κινεζικές εξαγωγές στην Ευρώπη και την Λατινική Αμερική. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται με «ευνοϊκά δάνεια» από τις τράπεζες: EXIM Bank, China Development Bank, China-Africa Development Fund, China Construction Bank, Industrial Commercial Bank of China. Για την εκτέλεση των «αναπτυξιακών» προγραμμάτων του Πεκίνου, χρησιμοποιείται φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό από την Κίνα. Για την προστασία όλων αυτών των επενδύσεων, η Κίνα διατηρεί στο Τζιμπουτί, στα στενά Μπαμπ-Ελ-Μαντέμπ, μια από τις πιο πολυσύχναστες ναυτικές οδούς του κόσμου, μια τεράστια στρατιωτική βάση!
Να όμως που φτάσαμε στο δεύτερο σκέλος του πονήματός μου.
Στη Λατινική Αμερική…
Δηλαδή στο δεύτερο ορυκτό μας: το λίθιο.
Έχετε ακούσει την εταιρεία TBEA Group Co Ltd;
Όχι;
Λοιπόν, ήταν ο κινεζικός στρατηγικός εταίρος της Βολιβιανής κυβέρνησης του Έβο Μοράλες. Η TBEA Group Co Ltd αγόρασε τον Φεβρουάριο του 2019, με αντίτιμο 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια, το 49% της κρατικής εταιρείας λιθίου.
Όταν ο Έβο Μοράλες στην τελετή της υπογραφής ρωτήθηκε γιατί επέλεξε να παραδώσει το λίθιο στους Κινέζους απάντησε:
«Γιατί υπάρχει μια εγγυημένη αγορά στην Κίνα για παραγωγή μπαταριών».
Πράγματι, η Κίνα, που ακολουθεί την πολιτική της μη ανάμιξής της στα εσωτερικά ζητήματα της κάθε χώρας, θα χρειαστεί 800.000 τόνους μετάλλων ετησίως έως το 2025 για να στηρίξει την ανερχόμενη βιομηχανία ηλεκτρικών αυτοκινήτων, σύμφωνα με τον Πρέσβη της Κίνας στη Βολιβία Liang Yu.
(Bolivia picks Chinese partner for $2.3 billion lithium projects https://www.reuters.com/article/us-bolivia-lithium-china/bolivia-picks-chinese-partner-for-2-3-billion-lithium-projects-idUSKCN1PV2F7)
Είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε, πως τα αποθέματα της Βολιβίας σε αυτό το σημαντικό μέταλλο για την βιομηχανία ξεπερνούν τα 21 εκατομμύρια τόνους.
Αλλά και στα πλούσια αποθέματα πετρελαίου της Βολιβίας έχουν εισχωρήσει οι Κινεζικές εταιρείες. Η China National Petroleum Corporation και η θυγατρική της BGP Bolivia συμμετέχουν στην εκμετάλλευση πετρελαιοπηγών και αποθεμάτων φυσικού αερίου, εννοείται με την συνακόλουθη οικολογική καταστροφή. (Environment and rights founder in the wake of Chinese funding in Bolivia https://news.mongabay.com/2018/12/environment-and-rights-founder-in-the-wake-of-chinese-funding-in-bolivia/)
Είναι βέβαιο πια, ότι η Κίνα έχει αναδειχθεί κορυφαίος ανταγωνιστής των ΗΠΑ στην αναζήτηση μαύρου χρυσού, φυσικού αερίου και ορυκτών σε ολόκληρο τον κόσμο και κυρίως στην Κεντρική Ασία, την Αφρική και την Λατινική Αμερική.
Τα συμφέροντα της Κίνας στην Αμερικανική ήπειρο, περιοχή που έχει γίνει μια πολύ σημαντική πηγή πρώτων υλών και τροφίμων για το Πεκίνο, είναι σημαντικά και συνεχίζουν να επεκτείνονται.
Η πάλαι ποτέ «πίσω αυλή» των ΗΠΑ με τις αμέτρητες στρατιωτικές επεμβάσεις, τα πραξικοπήματα και τις οικονομικές παρεμβάσεις της Ουάσιγκτον στα εσωτερικά των κρατών, στη βάση ακραίων και ολοκληρωτικών νεοφιλελεύθερων αρχών, που επέβαλαν τα Τανκς και το ΔΝΤ από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ως τα τέλη της δεκαετίας του ’90 με τα καταστροφικά αποτελέσματα, φαίνεται να άλλαξε αφεντικό.
Πολλές λατινοαμερικανικές κυβερνήσεις, όχι απαραίτητα «αριστερές» ή «ροζ», βλέπουν στην Κίνα μια εναλλακτική στον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό, τόσο σε οικονομικό- πολιτικό επίπεδο όσο και σε στρατιωτικό.
Στην Βραζιλία οι κινεζικές επιχειρήσεις, που δεν τις απασχολεί το γεγονός πως συνεργάζονται με τον φασίστα Ζαΐχ Μπολσονάρου, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και εκμετάλλευση των αποθεμάτων πετρελαίου. Παράλληλα, η Κίνα κατασκευάζει την διηπειρωτική σιδηροδρομική γραμμή που θα ενώσει την ακτή του Ατλαντικού στη Βραζιλία με αυτήν του Περού στον Ειρηνικό.
Η γραμμή διασχίζει αγροτικές ζώνες της Βραζιλίας για την εύκολη μεταφορά αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων κυρίως βοδινού κρέατος, του σιδηρομεταλλεύματος και του πετρελαίου. Το τρένο θα διασχίζει την περιοχή του Αμαζονίου και θα μπαίνει στις Άνδεις για να καταλήξει στα λιμάνια του Περού, προκειμένου οι πρώτες ύλες να εξαχθούν στο Πεκίνο.
Κατά την επίσκεψή του στην «Λαϊκή» Δημοκρατία της Κίνας ο Ζαΐχ Μπολσονάρου δήλωσε:
«Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η Βραζιλία χρειάζεται την Κίνα και η Κίνα χρειάζεται επίσης την Βραζιλία».
(Brazil’s Bolsonaro invites China to participate in massive oil auction on November 6 https://www.reuters.com/article/us-brazil-politics-china/brazils-bolsonaro-invites-china-to-participate-in-massive-oil-auction-on-november-6-idUSKBN1X41MC)
Ταυτόχρονα, προχωράει και το άλλο μεγάλο έργο στην περιοχή, η Διώρυγα της Νικαράγουας, μήκος 275 χιλιομέτρων που θα ενώσει την Κεντρική Αμερική, τον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό, και την οποία έχουν αναλάβει κινεζικά κρατικά μονοπώλια.
Στο Εκουαδόρ, μετά την «μονομερή διαγραφή μέρους του χρέους στο ΔΝΤ», η νέα εκδοχή διαχείρισης του καπιταλισμού του Ραφαέλ Κορέα, επέβαλε τα δάνεια της Κίνας τα οποία ξεπέρασαν τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια!
Επιπρόσθετα, η τράπεζα Exim Bank της Κίνας χρηματοδότησε με 2 δισεκατομμύρια δολάρια την κατασκευή του υδροηλεκτρικού φράγματος Coca-Codo Sinclair, του μεγαλύτερου στη χώρα. Το Εκουαδόρ θα αποπληρώσει διαθέτοντας πετρέλαιο στην Κίνα.
(Ecuador seeks renegotiation of China oil sales, loans https://www.reuters.com/article/ecuador-oil/ecuador-seeks-renegotiation-of-china-oil-sales-loans-idUSL2N1MZ1G5)
Ακόμα και ο χαλκός της Χιλής και του Περού σε κινεζικές κοινοπραξίες κατευθύνεται.
(China is still hungry for Chile’s copper https://www.businessinsider.com/chinas-hunger-for-chilean-copper-continues-to-grow-2017-1).
Την ίδια στιγμή ολόκληρες περιοχές ακόμη και τμήμα του δάσους του Αμαζονίου από την Βολιβία ως την Αργεντινή αποψιλώνονται και προωθούνται οι αγροτικές και κτηνοτροφικές επιχειρήσεις, προκειμένου να καλυφθούν οι εξαγωγές προς την Κίνα.
Πέραν των περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων από την καταστροφή του δάσους του Αμαζονίου, η εντατικοποίηση της παραγωγής οδηγεί στη συγκέντρωση γης στα χέρια λίγων. Εκτάσεις ολόκληρες υφαρπάζονται, συνήθως από τις γηγενής φυλές, με αποτέλεσμα χωριά ολόκληρα να οδηγούνται σε μαρασμό, φτώχεια και εξαθλίωση!
Και ο θείος Σαμ;
Στο σημείο αυτό, ας αναρωτηθούμε: μήπως η οικονομική ηγεμονία των ΗΠΑ είναι πια μια τεράστια αυταπάτη, από την στιγμή μάλιστα που το τεράστιο εξωτερικό χρέος τους βρίσκεται, κατά πρώτο λόγο, στα χέρια του κύριου εναπομείναντα στρατιωτικού εχθρού τους, την Κίνα;
Το ποσό που κρατά η Κίνα ανέρχεται στο 1,15 τρισεκατομμύρια δολάρια!
Είναι γεγονός, πως όταν ξέσπασε στις ΗΠΑ η καπιταλιστική κρίση του 2007, η αμερικανική κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την αύξηση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, προχώρησε σε εξωτερικό δανεισμό ιδιαίτερα από την Κίνα και δευτερευόντως από την Ιαπωνία.
Μήπως, λοιπόν, η οικονομική δύναμη του δολαρίου, η χαλάρωση της υποταγής στη διεθνή χρηματοπιστωτική, δηλαδή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και στην αμερικανική κηδεμονία σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο άρχισε να φθίνει;
Υπάρχει κάποιος λόγος ή κάποια ένδειξη ώστε να πεισθούμε ότι η Κίνα βρίσκεται στο πρώτο στάδιο μιας διαδικασίας που το τέλος της θα είναι η μετατροπή των ΗΠΑ σε κράτος προτεκτοράτο του Πεκίνου;
Προσοχή: Δεν αμφισβητείται η ουσία της πρωτοκαθεδρίας του αμερικανικού στρατού σε παγκόσμιο επίπεδο, και του γεγονότος ότι μπορεί να βομβαρδίσει κατά βούληση τους απείθαρχους, όμως υπάρχει και μια άλλη παράμετρος η οποία έχει σχέση με τα όσα συμβαίνουν στην Λατινική Αμερική.
Το έγραψα αλλού μα θα το επαναλάβω: Μήπως αυτό που συμβαίνει σήμερα στις χώρες της Αμερικανικής ηπείρου είναι μια ανακατανομή ρόλων μεταξύ παλαιών και νέων δυνάμεων στη μάχη για την παγκόσμια ηγεμονία;
Μήπως είμαστε θεατές μιας εκστρατείας επανακατάληψης εκ μέρους των ΗΠΑ του χώρου της «πίσω αυλής» τους, δίχως να εξαιρούνται και μέθοδοι όπως αυτές του πραξικοπήματος;
Το έκαναν στην Ονδούρα, το προσπάθησαν στην Βενεζουέλα, το προσπαθούν τώρα στην Βολιβία…
Oil: πετρέλαιο – Base metals: βασικά μέταλλα – Cotton: βαμβάκι – Soy: σόγια
Προσωπικά, είμαι σίγουρος πως η Κίνα δεν ενδιαφέρεται να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας.
Αντιθέτως, προσπαθεί με την ενίσχυση των δεσμών της με τις περιφερειακές οικονομίες να προσανατολίσει την παγκόσμια οικονομία προς όφελος της εσωτερικής της αγοράς.
Γι αυτό, χρειάζεται ενέργεια και συνεχώς νέους προμηθευτές πρώτων υλών, ενώ οι βιομηχανίες της εξαγωγής της επιθυμούν να εξάγουν φτηνά κινέζικα προϊόντα σε νέες αγορές. Η Κίνα έχει ήδη δρομολογήσει βαθύτατες δομικές αλλαγές προς αυτήν την κατεύθυνση.
Εν ολίγοις, η Κίνα, στην οποία ανήκει μέσω της αυτοκινητοβιομηχανίας «Gelly» η παραγωγή των λονδρέζικων μαύρων ταξί, ακόμα και οι ονομαστοί Γαλλικοί αμπελώνες της Βουργουνδίας, εφόσον θα καταφέρει να συγκεντρώσει μεγάλο μέρος του παγκόσμιου παραγόμενου πλούτου, θα απαιτήσει και αλλαγές στην κατανομή της παγκόσμιας ισχύος και σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Και τότε τι θα κάνεις γέρο Σάμ;
imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου