Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει ρότα και πολιτικό
κλίμα ακολουθώντας το πειστικό παράδειγμα της Κύπρου, ανέφερε ο Χαρίτος
Ανάπτυξη οικονομικά ορατή δεν φαίνεται, εκτός κι αν αλλάξει
δραματικά το μείγμα της κυβερνητικής πολιτικής και μέρος της νοοτροπίας
του λαού.
Αυτό ανέφερε ο Στάθης Χαρίτος, Οικονομολόγος – Συνδικαλιστής και Πρόεδρος των εργαζομένων στην Eurobank, μιλώντας στο
www.bankingnews.gr, στην οποία και επισημαίνει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι οικονομική ανάκαμψη και επιστροφή στην ενάρετη ανάπτυξη χωρίς ισχυρές Τράπεζες, δεν γίνεται.
"Αυτό ας το εμπεδώσουν όλοι, όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται γι’ αυτή την χώρα και το μέλλον των παιδιών της", ανέφερε ο Στάθης Χαρίτος.
Αναλυτικά η συνέντευξη του κ. Στάθη Χαρίτου:
1.Είσθε Πρόεδρος στο Σωματείο των εργαζομένων στην Eurobank (Union) αλλά και επικεφαλής της φιλελεύθερης και ανεξάρτητης παράταξης «ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ», που στο πρόσφατο 32ο Συνέδριο της ΟΤΟΕ αναδείχτηκε 3η δύναμη του Κλάδου των τραπεζοϋπαλλήλων, ξεπερνώντας και τα αριστερά σχήματα με κομματική αφετηρία (ΣΥΡΙΖΑ, Λαϊκή Ενότητα, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κ.λ.π.).
Αν επιχειρήσουμε μία πολιτική προσέγγιση των πραγμάτων, πώς βλέπετε το μέλλον, κατ’ αρχήν της Οικονομίας στην Ελλάδα, αφού μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο καλείται να επιβιώσει και το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο υπηρετείτε.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δανειστεί από τον Απρίλιο του 2010.
Αν εξαιρέσουμε μία αναλαμπή επί συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου που όμως βίαια ανακόπηκε με τις εκλογές που ακολούθησαν και άλλη μία «δοκιμή» που έγινε το Καλοκαίρι του 2017, βλέπουμε, ότι η χώρα εξακολουθεί να είναι βυθισμένη στη μεσαιωνική κατάθλιψη των μνημονίων παρά τις κυβερνητικές θριαμβολογίες περί εξόδου από την κρίση και τα μνημόνια...
Η Ελλάδα σήμερα μαστίζεται από υπερβολική υπερφορολόγηση και από χαμηλές ιδιωτικές επενδύσεις.
Το ρίσκο της χώρας οι επενδυτές το αποτιμούν ψηλά και αποφεύγουν τα ελληνικά ομόλογα, ενώ μεγάλο είναι το τραπεζικό πρόβλημα με το ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων και τον υφιστάμενο περιορισμό στην κίνηση κεφαλαίων.
Τα επιτόκια δανεισμού παραμένουν υψηλά, όπως και τα ασφάλιστρα κινδύνου, ενώ αντίθετα χαμηλός είναι ο βαθμός φιλικότητας προς το επιχειρείν.
Κατά συνέπεια ανάπτυξη οικονομικά ορατή δεν βλέπω εκτός κι αν αλλάξει δραματικά το μείγμα της κυβερνητικής πολιτικής και μέρος της νοοτροπίας του λαού.
Μα η Κυβέρνηση επαίρεται για τη δημιουργία υπερπλεονάσματος που θα καλύπτει τις δανειακές ανάγκες της χώρας για τα επόμενα δύο έτη...
Ακόμα κι αν συμφωνήσω ως θετική πολιτική τη δημιουργία αυτού του «κουμπαρά» των είκοσι έξι δισεκατομμυρίων ευρώ που διαφημίζει η Κυβέρνηση θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι θα συμβεί αν κάτι δεν πάει καλά στο σχεδιασμό της επόμενης ημέρας με την θεωρητική έξοδό μας από τα μνημόνια.
Γνωρίζετε ότι τον Ιούνιο η Κυβέρνηση τροποποίησε την δανειακή σύμβαση Δημοσίου – Ευρωπαίων δανειστών κι έβαλε ως εγγύηση το Υπερταμείο με το φιλέτο των ακίνητων περιουσιακών στοιχείων της χώρας, την ίδρυση του οποίου πάλευε από το 2011 η Γερμανία και το πέτυχε τώρα με την αριστερή διακυβέρνηση... Αναρωτιέμαι: μόνο 25 – 26 δισ. ευρώ αποτιμάται το σύνολο της κρατικής μας περιουσίας;
Αν σπάσει για τον οποιοδήποτε λόγο αυτός ο «κουμπαράς» οι παμφάγες «αγορές» δεν θα επιπέσουν πάλι επί της ελληνικής Οικονομίας, όπως έπραξαν στο παρελθόν, για να ξαναβυθιστεί η χώρα στην κρίση;
Οι μόνοι που δεν θα χάσουν είναι οι δανειστές μας, αφού θα έχουν στη διάθεσή της μία τόσο ισχυρή ασφάλεια... Σας πληροφορώ ότι οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας για το 2019 είναι 11,74 δισ. ευρώ.
Αν η χώρα δεν βγεί στις αγορές να δανειστεί (πράγμα που δεν το βλέπω) τότε το μαξιλάρι των διαθεσίμων θα περιοριστεί στα 15,5 δισ. ευρώ στο τέλος του 2019.
Κι αν το Δημόσιο εγγυηθεί τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών θα χρειαστούν άλλα 5 – 6 δισ. ευρώ. Οπότε...
Τα πλεονάσματα στο ασφαλιστικό σύστημα που διαφημίζει η Κυβέρνηση κι αυτά ανύπαρκτα είναι;
Η χώρα βυθίζεται στην ύφεση και μειώνονται δραστικά τα εισοδήματα των πολιτών με την ανεργία να επιτείνει και το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.
Το πρόβλημα του συστήματος ασφάλισης είναι οι ε ι σ ρ ο έ ς.
Άρα μην ακούτε για πλεονασματικό ασφαλιστικό σύστημα, όποια «τρικ» κι αν χρησιμοποιούν για τον λογιστικό εξωραϊσμό του προβλήματος.
Όταν η σχέση εργαζομένων – συνταξιούχων είναι σήμερα περίπου 1 προς 1 δεν υπάρχει περίπτωση βιώσιμου ασφαλιστικού συστήματος.
Η αύξηση των μισθών που προβάλλει η Κυβέρνηση;
Το ακούω κι εγώ αυτό.
Μέσα στην κρίση η μόνη καταγεγραμμένη αύξηση μισθών σημειώθηκε πάλι επί συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου το 2014 και ήταν σε ποσοστό 1,9%.
Το 2015 οι μισθοί παρέμειναν στάσιμοι, το 2016 σημείωσαν μικρή αύξηση 1,3% και το 2017 βούτηξαν κατά -3,5%.
Αυτά λένε τα πρόσφατα στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (I.L.O.).
Αντίθετα, οι χώρες που βγαίνουν από τα μνημόνια καταγράφουν αυξήσεις μισθών για τους εργαζόμενους, όπως π.χ. συνέβη στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία και στην Κύπρο, άρα εδώ στην Ελλάδα κάτι δεν υπολογίζουμε σωστά...
Η Κυβέρνηση διατείνεται ότι η μάχη για την επικράτηση στις προσεχείς εκλογές θα δοθεί για την Οικονομία και θα την κερδίσει... Εσείς τι λέτε;
Πρόοδος στην Οικονομία δεν νοείται αν δεν υπάρξει πρόοδος στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που σαν χώρα έχουμε συμφωνήσει με τους δανειστές μας.
Η νέα έκθεση του World Economic Forum (WEF) κατατάσσει την Ελλάδα στην 27η θέση μεταξύ των 28 χωρών της Ε.Ε. και στην 57η θέση μεταξύ των 140 χωρών παγκοσμίως.
Καταγράφει για τη χώρα μας υστέρηση στην ποιότητα του θεσμικού περιβάλλοντος, στην δυνατότητα ανάπτυξης καινοτομίας και κυρίως στην κατάσταση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που έχει αφαιθεί στην τύχη του.
Αυτό ανέφερε ο Στάθης Χαρίτος, Οικονομολόγος – Συνδικαλιστής και Πρόεδρος των εργαζομένων στην Eurobank, μιλώντας στο
www.bankingnews.gr, στην οποία και επισημαίνει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι οικονομική ανάκαμψη και επιστροφή στην ενάρετη ανάπτυξη χωρίς ισχυρές Τράπεζες, δεν γίνεται.
"Αυτό ας το εμπεδώσουν όλοι, όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται γι’ αυτή την χώρα και το μέλλον των παιδιών της", ανέφερε ο Στάθης Χαρίτος.
Αναλυτικά η συνέντευξη του κ. Στάθη Χαρίτου:
1.Είσθε Πρόεδρος στο Σωματείο των εργαζομένων στην Eurobank (Union) αλλά και επικεφαλής της φιλελεύθερης και ανεξάρτητης παράταξης «ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ», που στο πρόσφατο 32ο Συνέδριο της ΟΤΟΕ αναδείχτηκε 3η δύναμη του Κλάδου των τραπεζοϋπαλλήλων, ξεπερνώντας και τα αριστερά σχήματα με κομματική αφετηρία (ΣΥΡΙΖΑ, Λαϊκή Ενότητα, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κ.λ.π.).
Αν επιχειρήσουμε μία πολιτική προσέγγιση των πραγμάτων, πώς βλέπετε το μέλλον, κατ’ αρχήν της Οικονομίας στην Ελλάδα, αφού μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο καλείται να επιβιώσει και το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο υπηρετείτε.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δανειστεί από τον Απρίλιο του 2010.
Αν εξαιρέσουμε μία αναλαμπή επί συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου που όμως βίαια ανακόπηκε με τις εκλογές που ακολούθησαν και άλλη μία «δοκιμή» που έγινε το Καλοκαίρι του 2017, βλέπουμε, ότι η χώρα εξακολουθεί να είναι βυθισμένη στη μεσαιωνική κατάθλιψη των μνημονίων παρά τις κυβερνητικές θριαμβολογίες περί εξόδου από την κρίση και τα μνημόνια...
Η Ελλάδα σήμερα μαστίζεται από υπερβολική υπερφορολόγηση και από χαμηλές ιδιωτικές επενδύσεις.
Το ρίσκο της χώρας οι επενδυτές το αποτιμούν ψηλά και αποφεύγουν τα ελληνικά ομόλογα, ενώ μεγάλο είναι το τραπεζικό πρόβλημα με το ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων και τον υφιστάμενο περιορισμό στην κίνηση κεφαλαίων.
Τα επιτόκια δανεισμού παραμένουν υψηλά, όπως και τα ασφάλιστρα κινδύνου, ενώ αντίθετα χαμηλός είναι ο βαθμός φιλικότητας προς το επιχειρείν.
Κατά συνέπεια ανάπτυξη οικονομικά ορατή δεν βλέπω εκτός κι αν αλλάξει δραματικά το μείγμα της κυβερνητικής πολιτικής και μέρος της νοοτροπίας του λαού.
Μα η Κυβέρνηση επαίρεται για τη δημιουργία υπερπλεονάσματος που θα καλύπτει τις δανειακές ανάγκες της χώρας για τα επόμενα δύο έτη...
Ακόμα κι αν συμφωνήσω ως θετική πολιτική τη δημιουργία αυτού του «κουμπαρά» των είκοσι έξι δισεκατομμυρίων ευρώ που διαφημίζει η Κυβέρνηση θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι θα συμβεί αν κάτι δεν πάει καλά στο σχεδιασμό της επόμενης ημέρας με την θεωρητική έξοδό μας από τα μνημόνια.
Γνωρίζετε ότι τον Ιούνιο η Κυβέρνηση τροποποίησε την δανειακή σύμβαση Δημοσίου – Ευρωπαίων δανειστών κι έβαλε ως εγγύηση το Υπερταμείο με το φιλέτο των ακίνητων περιουσιακών στοιχείων της χώρας, την ίδρυση του οποίου πάλευε από το 2011 η Γερμανία και το πέτυχε τώρα με την αριστερή διακυβέρνηση... Αναρωτιέμαι: μόνο 25 – 26 δισ. ευρώ αποτιμάται το σύνολο της κρατικής μας περιουσίας;
Αν σπάσει για τον οποιοδήποτε λόγο αυτός ο «κουμπαράς» οι παμφάγες «αγορές» δεν θα επιπέσουν πάλι επί της ελληνικής Οικονομίας, όπως έπραξαν στο παρελθόν, για να ξαναβυθιστεί η χώρα στην κρίση;
Οι μόνοι που δεν θα χάσουν είναι οι δανειστές μας, αφού θα έχουν στη διάθεσή της μία τόσο ισχυρή ασφάλεια... Σας πληροφορώ ότι οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας για το 2019 είναι 11,74 δισ. ευρώ.
Αν η χώρα δεν βγεί στις αγορές να δανειστεί (πράγμα που δεν το βλέπω) τότε το μαξιλάρι των διαθεσίμων θα περιοριστεί στα 15,5 δισ. ευρώ στο τέλος του 2019.
Κι αν το Δημόσιο εγγυηθεί τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών θα χρειαστούν άλλα 5 – 6 δισ. ευρώ. Οπότε...
Τα πλεονάσματα στο ασφαλιστικό σύστημα που διαφημίζει η Κυβέρνηση κι αυτά ανύπαρκτα είναι;
Η χώρα βυθίζεται στην ύφεση και μειώνονται δραστικά τα εισοδήματα των πολιτών με την ανεργία να επιτείνει και το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.
Το πρόβλημα του συστήματος ασφάλισης είναι οι ε ι σ ρ ο έ ς.
Άρα μην ακούτε για πλεονασματικό ασφαλιστικό σύστημα, όποια «τρικ» κι αν χρησιμοποιούν για τον λογιστικό εξωραϊσμό του προβλήματος.
Όταν η σχέση εργαζομένων – συνταξιούχων είναι σήμερα περίπου 1 προς 1 δεν υπάρχει περίπτωση βιώσιμου ασφαλιστικού συστήματος.
Η αύξηση των μισθών που προβάλλει η Κυβέρνηση;
Το ακούω κι εγώ αυτό.
Μέσα στην κρίση η μόνη καταγεγραμμένη αύξηση μισθών σημειώθηκε πάλι επί συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου το 2014 και ήταν σε ποσοστό 1,9%.
Το 2015 οι μισθοί παρέμειναν στάσιμοι, το 2016 σημείωσαν μικρή αύξηση 1,3% και το 2017 βούτηξαν κατά -3,5%.
Αυτά λένε τα πρόσφατα στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (I.L.O.).
Αντίθετα, οι χώρες που βγαίνουν από τα μνημόνια καταγράφουν αυξήσεις μισθών για τους εργαζόμενους, όπως π.χ. συνέβη στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία και στην Κύπρο, άρα εδώ στην Ελλάδα κάτι δεν υπολογίζουμε σωστά...
Η Κυβέρνηση διατείνεται ότι η μάχη για την επικράτηση στις προσεχείς εκλογές θα δοθεί για την Οικονομία και θα την κερδίσει... Εσείς τι λέτε;
Πρόοδος στην Οικονομία δεν νοείται αν δεν υπάρξει πρόοδος στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που σαν χώρα έχουμε συμφωνήσει με τους δανειστές μας.
Η νέα έκθεση του World Economic Forum (WEF) κατατάσσει την Ελλάδα στην 27η θέση μεταξύ των 28 χωρών της Ε.Ε. και στην 57η θέση μεταξύ των 140 χωρών παγκοσμίως.
Καταγράφει για τη χώρα μας υστέρηση στην ποιότητα του θεσμικού περιβάλλοντος, στην δυνατότητα ανάπτυξης καινοτομίας και κυρίως στην κατάσταση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που έχει αφαιθεί στην τύχη του.
Επίσης στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας (δείκτης
Doing Business 2019) η Ελλάδα υποχώρησε για 4η συνεχή χρονιά το 2018 και
πλέον βρίσκεται στην 72η θέση μεταξύ 190 χωρών από την 67η που
βρισκόταν το 2017 και την 61η το 2016. Βλέπετε, λοιπόν, εσείς καμία
πρόοδο στην Ελληνική Οικονομία μετά ταύτα;
Η πρόσφατη μάλιστα έκθεση
του Ι.Ο.Β.Ε. υπογραμμίζει ότι μόλις το 13,7% του πληθυσμού διαβλέπει
επιχειρηματικές ευκαιρίες στη χώρα μας.
Μάλιστα για την επιχειρηματικότητα καταγράφει ένα ιστορικό χαμηλό στην έναρξη νέων επιχειρήσεων για το 2017 με το 4,8% του πληθυσμού 18 – 64 ετών της χώρας να βρίσκεται σε αρχικά στάδια έναρξης μιας επιχείρησης (έναντι 5,7% το 2016), ενώ αυξήθηκε στο 4,7% του πληθυσμού το ποσοστό όσων διέκοψαν την επιχειρηματική δραστηριότητά τους (έναντι 3,8% το 2016).
Η πραγματικότητα δυστυχώς διαψεύδει τους όψιμους πανηγυρισμούς και μας επαναφέρει στην κατάσταση της ανάγκης για λήψη σοβαρών μέτρων.
Ποιά μέτρα θα προτείνατε εσείς;
Άμεση αντιμετώπιση της υπερφορολόγησης και της αντιπαραγωγικής διεύρυνσης του δημόσιου τομέα. Στήριξη των μεταρρυθμίσεων και της επιχειρηματικότητας με κίνητρα, για να γίνει δυνατή η τόνωση της απασχόλησης την οποία θεωρώ ως θεμέλιο λίθο, όχι μόνο της Οικονομίας, αλλά και της ατομικής ελευθερίας και της συλλογικής Δημοκρατίας.
Η καινοτομία, η αριστεία, η επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, η πάταξη της φοροδιαφυγής και της πολυνομίας, η αποσυμφόρηση των δικαστηρίων και ο εκσυγχρονισμός της παιδείας είναι τομείς που πρέπει να στηρίξει ο ελληνικός λαός με τις πολιτικές του επιλογές, γιατί χωρίς αυτούς θεωρώ ότι αναπτυξιακή πορεία για την Οικονομία και τη χώρα δεν θα υπάρξει...
Για το πρόβλημα του Ασφαλιστικού εσείς ως οικονομολόγος και συνδικαλιστής έχετε να προτείνετε κάποια συγκεκριμένη λύση;
Είπαμε προηγουμένως ότι το υφιστάμενο ασφαλιστικό καθεστώς πάσχει και θεσμικά, αλλά και οικονομικά.
Μετά τις νομοθετικές δε παρεμβάσεις Κατρούγκαλου οι ασφαλισμένοι, παλιοί και νέοι σχοινοβατούν σε ένα ναρκοπέδιο που δεν ξέρουν πότε θα εκραγεί.
Απόδειξη τα ίδια τα στοιχεία του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών: Τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τα Ταμεία εκτινάχτηκαν μέσα σε τέσσερα χρόνια κατά 21 δισ. ευρώ! Δηλ. από 13,7 δισ. ευρώ στο τέλος του 2014, ξεπέρασαν τα 34 δισ. ευρώ το 3ο τρίμηνο του 2018.
Τί άλλο να πούμε ότι αυτή η μορφή ασφαλιστικού συστήματος έχει χρεοκοπήσει;
Τί προτείνουμε εμείς εδώ και δέκα οχτώ χρόνια; Αξιοποίηση του πλαισίου για την δημιουργία και την θωράκιση του θεσμού της συμπληρωματικής και προαιρετικής ασφάλισης μέσω των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης (Τ.Ε.Α.).
Στην Ελλάδα λειτουργούν μόνο 17 Τ.Ε.Α. σήμερα και αυτό μας κατατάσσει στις τελευταίες θέσεις των Ευρωπαϊκών χωρών.
Υπάρχει χώρος για την ίδρυση Τ.Ε.Α. στη χώρα μας παρά τις υστερικές κραυγές της αριστερόστροφης και κοντόφθαλμης ρητορικής κομμάτων, παρατάξεων και συνδικάτων που καλύπτουν κατεστημένα συμφέροντα.
Στην Ελλάδα αφιερώνονται πόροι 66 δισ. δολαρίων, από τα οποία το 74% προέρχεται από το κράτος με όλες τις μορφές (συντάξεις κ.λ.π.), 22% από την οικογένεια, 3% από αποταμίευση και μόλις 1% από την ασφάλιση. Η μέση δαπάνη ανέρχεται σε 30.000 δολάρια ανά άτομο.
Άρα, πολλά περιθώρια υπάρχουν για την ανάπτυξη ενός θεσμού, η λειτουργία του οποίου βασίζεται στην απόλυτη δικαιοσύνη που διέπει κάθε ατομική, ασφαλιστική μερίδα: Αυτά που θα εισπράξεις στο τέλος της ημέρας είναι ανάλογα των όσων έχεις βάλει, πλέον των αποδόσεων από τις επενδύσεις που έγιναν στον συνολικό «κουβά» των διαθεσίμων του Τ.Ε.Α..
Μάλιστα για την επιχειρηματικότητα καταγράφει ένα ιστορικό χαμηλό στην έναρξη νέων επιχειρήσεων για το 2017 με το 4,8% του πληθυσμού 18 – 64 ετών της χώρας να βρίσκεται σε αρχικά στάδια έναρξης μιας επιχείρησης (έναντι 5,7% το 2016), ενώ αυξήθηκε στο 4,7% του πληθυσμού το ποσοστό όσων διέκοψαν την επιχειρηματική δραστηριότητά τους (έναντι 3,8% το 2016).
Η πραγματικότητα δυστυχώς διαψεύδει τους όψιμους πανηγυρισμούς και μας επαναφέρει στην κατάσταση της ανάγκης για λήψη σοβαρών μέτρων.
Ποιά μέτρα θα προτείνατε εσείς;
Άμεση αντιμετώπιση της υπερφορολόγησης και της αντιπαραγωγικής διεύρυνσης του δημόσιου τομέα. Στήριξη των μεταρρυθμίσεων και της επιχειρηματικότητας με κίνητρα, για να γίνει δυνατή η τόνωση της απασχόλησης την οποία θεωρώ ως θεμέλιο λίθο, όχι μόνο της Οικονομίας, αλλά και της ατομικής ελευθερίας και της συλλογικής Δημοκρατίας.
Η καινοτομία, η αριστεία, η επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, η πάταξη της φοροδιαφυγής και της πολυνομίας, η αποσυμφόρηση των δικαστηρίων και ο εκσυγχρονισμός της παιδείας είναι τομείς που πρέπει να στηρίξει ο ελληνικός λαός με τις πολιτικές του επιλογές, γιατί χωρίς αυτούς θεωρώ ότι αναπτυξιακή πορεία για την Οικονομία και τη χώρα δεν θα υπάρξει...
Για το πρόβλημα του Ασφαλιστικού εσείς ως οικονομολόγος και συνδικαλιστής έχετε να προτείνετε κάποια συγκεκριμένη λύση;
Είπαμε προηγουμένως ότι το υφιστάμενο ασφαλιστικό καθεστώς πάσχει και θεσμικά, αλλά και οικονομικά.
Μετά τις νομοθετικές δε παρεμβάσεις Κατρούγκαλου οι ασφαλισμένοι, παλιοί και νέοι σχοινοβατούν σε ένα ναρκοπέδιο που δεν ξέρουν πότε θα εκραγεί.
Απόδειξη τα ίδια τα στοιχεία του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών: Τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τα Ταμεία εκτινάχτηκαν μέσα σε τέσσερα χρόνια κατά 21 δισ. ευρώ! Δηλ. από 13,7 δισ. ευρώ στο τέλος του 2014, ξεπέρασαν τα 34 δισ. ευρώ το 3ο τρίμηνο του 2018.
Τί άλλο να πούμε ότι αυτή η μορφή ασφαλιστικού συστήματος έχει χρεοκοπήσει;
Τί προτείνουμε εμείς εδώ και δέκα οχτώ χρόνια; Αξιοποίηση του πλαισίου για την δημιουργία και την θωράκιση του θεσμού της συμπληρωματικής και προαιρετικής ασφάλισης μέσω των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης (Τ.Ε.Α.).
Στην Ελλάδα λειτουργούν μόνο 17 Τ.Ε.Α. σήμερα και αυτό μας κατατάσσει στις τελευταίες θέσεις των Ευρωπαϊκών χωρών.
Υπάρχει χώρος για την ίδρυση Τ.Ε.Α. στη χώρα μας παρά τις υστερικές κραυγές της αριστερόστροφης και κοντόφθαλμης ρητορικής κομμάτων, παρατάξεων και συνδικάτων που καλύπτουν κατεστημένα συμφέροντα.
Στην Ελλάδα αφιερώνονται πόροι 66 δισ. δολαρίων, από τα οποία το 74% προέρχεται από το κράτος με όλες τις μορφές (συντάξεις κ.λ.π.), 22% από την οικογένεια, 3% από αποταμίευση και μόλις 1% από την ασφάλιση. Η μέση δαπάνη ανέρχεται σε 30.000 δολάρια ανά άτομο.
Άρα, πολλά περιθώρια υπάρχουν για την ανάπτυξη ενός θεσμού, η λειτουργία του οποίου βασίζεται στην απόλυτη δικαιοσύνη που διέπει κάθε ατομική, ασφαλιστική μερίδα: Αυτά που θα εισπράξεις στο τέλος της ημέρας είναι ανάλογα των όσων έχεις βάλει, πλέον των αποδόσεων από τις επενδύσεις που έγιναν στον συνολικό «κουβά» των διαθεσίμων του Τ.Ε.Α..
Διασφαλίζεται ότι ο ατομικός
«κουμπαράς» καθενός δεν μπορεί να παραβιαστεί από κανένα άλλο και κυρίως
από αυτούς που δεν συμμετείχαν στην τροφοδότηση του συστήματος, αλλά
περιμένουν να καρπωθούν τις οικονομίες άλλων με συνήθη θύματα σ’ αυτές
τις περιπτώσεις τους νέους ασφαλισμένους...
Γιατί από το Μάιο χάθηκαν στο Χρηματιστήριο 6 δισ. ευρώ στις τραπεζικές μετοχές; Υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης;
Κοιτάξτε: Η δήθεν έξοδος από τα μνημόνια προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, ένα κενό χρηματοδότησης σε Δημόσιο και επιχειρήσεις στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Τότε ακριβώς έγινε και η μερική άρση των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων στις Τράπεζες.
Την ίδια στιγμή μία Τράπεζα έπρεπε να καλύψει ένα ομολογιακό δάνειο 500 εκ. ευρώ έχοντας δυσκολία άντλησης κεφαλαίων που όμως γνώριζε ο S.S.M..
Γιατί από το Μάιο χάθηκαν στο Χρηματιστήριο 6 δισ. ευρώ στις τραπεζικές μετοχές; Υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης;
Κοιτάξτε: Η δήθεν έξοδος από τα μνημόνια προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, ένα κενό χρηματοδότησης σε Δημόσιο και επιχειρήσεις στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Τότε ακριβώς έγινε και η μερική άρση των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων στις Τράπεζες.
Την ίδια στιγμή μία Τράπεζα έπρεπε να καλύψει ένα ομολογιακό δάνειο 500 εκ. ευρώ έχοντας δυσκολία άντλησης κεφαλαίων που όμως γνώριζε ο S.S.M..
Έτσι λοιπόν ενώ στην αγορά από τις 2 Μαΐου, ο Γενικός Δείκτης βρισκόταν ψηλά στις 858 μονάδες και οι Τράπεζες πέρασαν με επιτυχία τα stress tests, το Χρηματιστήριο απροσδόκητα χάνει όχι μόνο τα 6 δισ. ευρώ στις τραπεζικές μετοχές, αλλά 7,6 δισ. ευρώ στις υπόλοιπες μετοχές (σύνολο 13,6 δισ. ευρώ), αν και ο λόγος που επικαλέστηκαν τα funds που σόρταραν Τράπεζες ήταν ήδη γνωστός: Το μεγάλο ύψος των κόκκινων δανείων (88,5 δισ. ευρώ).
Αντέδρασαν, λοιπόν, έτσι δήθεν, γιατί οι Διοικήσεις των Τραπεζών αδυνατούσαν να μειώσουν τα κόκκινα δάνεια...
Η άλλη πρόφαση αυτής της επίθεσης ήταν η ανακοινωθείσα έξοδος τριών (3) Τραπεζών από τον δείκτη MSCI, χωρίς όμως κανείς να εστιάσει ότι κι εδώ αποδείχτηκε π.χ. ότι το fund Lansdowne Partners χρησιμοποίησε αθέμιτες πρακτικές με παρουσιάσεις αναληθών στοιχείων που οδήγησαν στην κατάρρευση όλων των τραπεζικών μετοχών, γιατί γνωρίζουμε όλοι ότι αν χαθεί ο διπλανός σου, χάνουν όλοι...
Σαφώς και υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης κι αυτή έχει ήδη εκδηλωθεί και οι τραπεζικές μετοχές ανεβαίνουν, αφού ήδη, έχουν ανακοινωθεί ενισχυτικές της κεφαλαιουχικής τους βάσης κινήσεις, όπως αυτή η θεαματική της Eurobank που βασίζεται στην στήριξη του κύριου επενδυτή της (Fairfax) κι όχι σε κρατική βοήθεια.
Επίσης, η Κομισιόν προτείνει ένα σχέδιο που θα ελαφρύνει τις ιταλικές και τις ελληνικές Τράπεζες, όταν αυτές αποφασίζουν να πουλήσουν με ζημιά τα προβληματικά τους χαρτοφυλάκια που έχουν συσσωρευμένα κόκκινα δάνεια.
Το μέτρο αυτό θα έχει έναρξη ισχύος για πωλήσεις κόκκινων δανείων που έγιναν μετά τις 23/11/2016 και θα πάψει να ισχύει τρία χρόνια αφότου μπεί σε εφαρμογή.
Η άλλη πρόφαση αυτής της επίθεσης ήταν η ανακοινωθείσα έξοδος τριών (3) Τραπεζών από τον δείκτη MSCI, χωρίς όμως κανείς να εστιάσει ότι κι εδώ αποδείχτηκε π.χ. ότι το fund Lansdowne Partners χρησιμοποίησε αθέμιτες πρακτικές με παρουσιάσεις αναληθών στοιχείων που οδήγησαν στην κατάρρευση όλων των τραπεζικών μετοχών, γιατί γνωρίζουμε όλοι ότι αν χαθεί ο διπλανός σου, χάνουν όλοι...
Σαφώς και υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης κι αυτή έχει ήδη εκδηλωθεί και οι τραπεζικές μετοχές ανεβαίνουν, αφού ήδη, έχουν ανακοινωθεί ενισχυτικές της κεφαλαιουχικής τους βάσης κινήσεις, όπως αυτή η θεαματική της Eurobank που βασίζεται στην στήριξη του κύριου επενδυτή της (Fairfax) κι όχι σε κρατική βοήθεια.
Επίσης, η Κομισιόν προτείνει ένα σχέδιο που θα ελαφρύνει τις ιταλικές και τις ελληνικές Τράπεζες, όταν αυτές αποφασίζουν να πουλήσουν με ζημιά τα προβληματικά τους χαρτοφυλάκια που έχουν συσσωρευμένα κόκκινα δάνεια.
Το μέτρο αυτό θα έχει έναρξη ισχύος για πωλήσεις κόκκινων δανείων που έγιναν μετά τις 23/11/2016 και θα πάψει να ισχύει τρία χρόνια αφότου μπεί σε εφαρμογή.
Τέλος,
η επόμενη ημέρα μετά την αναθεώρηση του δείκτη MSCI θα δώσει ευκαιρίες
επανεκτιμήσεων και τότε θα δούμε αν η ανοδική αντίδραση των τελευταίων
ημερών μας προετοιμάζει για μία πιο δραστική και θετική εικόνα στην
συνέχεια.
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει ρότα και πολιτικό κλίμα ακολουθώντας το πειστικό παράδειγμα της Κύπρου.
Η επαναφορά της εμπιστοσύνης στις Τράπεζες, δηλ. η επανεκκίνηση της π ί σ τ η ς πρέπει να γίνει μέλημα όλων, από τα πολιτικά κόμματα μέχρι το σύνολο των μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας, αν θέλουμε ειλικρινά να αποδράσουμε από τον εφιάλτη της κρίσης και των παρενεργειών της.
Οικονομική ανάκαμψη και επιστροφή στην ενάρετη ανάπτυξη χωρίς ισχυρές Τράπεζες, δεν γίνεται κι αυτό ας το εμπεδώσουν όλοι, όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται γι’ αυτή την χώρα και το μέλλον των παιδιών της.
Η επαναφορά της εμπιστοσύνης στις Τράπεζες, δηλ. η επανεκκίνηση της π ί σ τ η ς πρέπει να γίνει μέλημα όλων, από τα πολιτικά κόμματα μέχρι το σύνολο των μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας, αν θέλουμε ειλικρινά να αποδράσουμε από τον εφιάλτη της κρίσης και των παρενεργειών της.
Οικονομική ανάκαμψη και επιστροφή στην ενάρετη ανάπτυξη χωρίς ισχυρές Τράπεζες, δεν γίνεται κι αυτό ας το εμπεδώσουν όλοι, όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται γι’ αυτή την χώρα και το μέλλον των παιδιών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου