Αυτά μεταξύ άλλων αναφέρονται σε μια ειδική έκθεση των Γαλλικών Υπηρεσιών Εσωτερικής Ασφαλείας, στην οποία τονίζεται ιδιαίτερα και… ο ρόλος του σαλαφισμού-τζιχαντισμού στο σύνολο της γαλλικής κοινωνίας.
Μια κοινωνία η οποία τα τελευταία χρόνια, όπως αναγνωρίζει και ο καθηγητής εγκληματολογίας Αλέν Μπάουερ, υφίσταται μέσω Διαδικτύου φοβερή πλύση εγκεφάλου, από δυνάμεις που επιδιώκουν και τη γενικότερη αποσταθεροποίηση της Ευρώπης.
Όπως επισημαίνει σε δημοσιευμένη έκθεσή του ο ερευνητής Ούγκο Μοσερόν του Εθνικού Κέντρου Ασφάλειας, ειδικός σε θέματα τζιχαντιστών, οι τελευταίοι αριθμοί προκαλούν ίλιγγο. Οι σαλαφιστές της Γαλλίας, που είναι οι σκληροί μουσουλμάνοι, από 5.000 που υπολογίζονταν το 2004, περνούσαν τις 15.000 το 2010 και εκτιμώνται στις 40.000 με 50.000 σήμερα.
Αυτή η αντιδραστική ιδεολογία, που είναι ο σαλαφισμός, τονίζει ο Ούγκο Μοσερόν, οργανώνει την αναδίπλωση του ατόμου προς μια πρωτόγονη, μυθοποιημένη ταυτότητα, η οποία δήθεν είναι ικανή να το προστατεύει από τη νεωτερικότητα και τα προβλήματά της.
Πρόκειται για μια ιδεολογία ύπουλη, οπισθοδρομική και έντονα συνωμοτική, η οποία μέσω του διαδικτύου εύκολα προσαρμόζεται σε όλα τα πάθη, με αποτέλεσμα να γίνεται τρόπος ζωής.
Οι δε φορείς αυτής της ιδεολογίας που θυματοποιεί το άτομο και το κάνει επιθετικό, άκριτο και κυρίως αδιάβροχο στη σκέψη, θέλουν υπηκόους απέναντί τους και όχι πολίτες.
Η εξέλιξη αυτή, στη σημερινή Γαλλία και όχι μόνον, αποτελεί «φλέβα χρυσού» για τις φαιοκόκκινες ολοκληρωτικές και βίαιες ιδεολογίες, οι οποίες σήμερα στόχο έχουν να μετατρέψουν τα παραδοσιακά ιδεολογικά ρήγματα σε πραγματικά βάραθρα.
Παρά τις δήθεν διαφορές τους, η ακροδεξιά και η άκρα αριστερά σε πολλά σημεία συμπλέουν και είναι αποφασισμένες να διαλύσουν την Ευρώπη.
Το μένος τους κατά της Δύσης είναι απτόητο, αλλά όχι για τους ίδιους λόγους. Αμφότερες συμφωνούν ότι η δημοκρατία είναι «ένα σάπιο σύστημα, ενώ η παγκοσμιοποίηση καταργεί τις εθνικές και πολιτιστικές ταυτότητες» και ο διάλογος καταστρέφει την πίστη.
Καλλιεργείται έτσι από οργανωμένες ομάδες που επηρεάζουν τους νέους η αίσθηση ότι «η βία είναι μία μορφή αυτοάμυνας στις διαφορετικές ιδέες. Όλο και περισσότεροι νέοι, στα σχολεία, τα λύκεια και τα πανεπιστήμια, είναι οι μαθητές και φοιτητές που δηλώνουν ότι «δεν θέλουν να λερώνονται από ιδέες τις οποίες δεν συμμερίζονται…».
Από την άποψη αυτή, στους χώρους της γνώσης παραδίδονται μαθήματα αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς στα οποία προβάλλονται ταυτοτικές αντιλήψεις που παραπέμπουν σε πολύ σκοτεινά χρόνια του παρελθόντος.
Αυτά υπογραμμίζει ο κοινωνιολόγος Ολιβιέ Γκαλιάν που πρόσφατα έγγραψε το βιβλίο «Η ριζοσπαστική πρόκληση», στο οποίο αναλύει ποιοι και πώς στη Γαλλία υποδεικνύουν και οδηγούν τους νέους προς τη βία, τον «σκοτεινό ριζοσπαστισμό» και νέες μορφές ρατσισμού. Ένα φαινόμενο που κατά τον ισλαμολόγο και ιστορικό Ζιλ Κεπέλ προδιαθέτει νέους με ρίζες από τη Βόρεια Αφρική, κυρίως, αλλά με γαλλική υπηκοότητα, να προσχωρούν στον ακραίο ισλαμισμό και στις δολοφονικές του επιδιώξεις.
Από την πλευρά του, ο συνάδελφος και συγγραφέας Τιερί Βολτόν μάς επισημαίνει ότι ο ισλαμο-αριστερισμός είναι μια μηδενιστική ιδεολογία μίσους που κερδίζει αρκετούς μη γαλλικής καταγωγής νέους, πολλοί από τους οποίους είναι άνεργοι και προερχόμενοι από προβληματικές οικογένειες.
Στην αντίπερα όχθη, η γαλλική ακροδεξιά ποντάρει στα θέματα της ταυτότητας, της ομοφοβίας, του αντικαπιταλισμού και του αντιευρωπαϊσμού, και δεν είναι λίγα τα μέλη των οργανώσεών της που δηλώνουν ξεκάθαρα ότι εύχονται έναν εμφύλιο πόλεμο στη Γαλλία του 21ου αιώνα.
«Με αφορμή το κίνημα των "κίτρινων γιλέκων"»μ λέει ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης Ζαν Ιβ Καμί, «η άκρα δεξιά μπόρεσε και απέκτησε ερείσματα στους κόλπους του και σίγουρα είχε εύκολο ρόλο στα θλιβερά γεγονότα του Παρισιού».
Υπό αυτή την έννοια, αυτοί που για συγκεκριμένους λόγους ξεκίνησαν αυθόρμητα το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», σήμερα είναι οι «"χρήσιμοι ηλίθιοι" της άκρας δεξιάς και αριστεράς και των κουκουλοφόρων, για τους οποίους η βία είναι τρόπος ζωής».
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα ότι στη Γαλλία, η εμφυλιο-πολεμική προπαγάνδα χρηματοδοτείται αδρά από τη Ρωσία, την Τουρκία, το Κατάρ και σαουδαραβικές θρησκευτικές οργανώσεις, που εμφανίζονται και ως «φιλανθρωπικά ιδρύματα».
Μέσω των οργανώσεων αυτών, των Τζαμιών και συγκροτημένων ομάδων, οι προαναφερόμενες χώρες και οι φορείς τους κυριαρχούν σε προπαγάνδα και παραπληροφόρηση και κυρίως έχουν έντονη παρουσία στο Διαδίκτυο.
Ακόμα, όπως ήδη γράψαμε, η αντιευρωπαϊκη ακροδεξιά ενισχύεται και από τον πρώην σύμβουλο του Ντόλαντ Τραμπ, γνωστό ακτιβιστή Στίβεν Μπάνον, ο οποίος με αφετηρία τις Βρυξέλλες, απλώνει τα πλοκάμια του παντού και κυρίως σε χώρες με ισχυρή φαιοκόκκινη παρουσία.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» στη Γαλλία μπορεί να ξεκίνησε ως αυθόρμητη διαμαρτυρία ανθρώπων που επειγόντως αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, πλην όμως, σήμερα είναι «καπελωμένο» από τα άκρα και αποτελεί σοβαρό αντιδημοκρατικό κριό.
Όπως κάποτε οι μελανοχίτωνες στην Ιταλία του δικτάτορα Μουσολίνι. Και ας μην το ξεχνάμε αυτό. Στο Μεν Καμπφ, τις ελίτ έβριζε ο Χίτλερ και στη συνέχεια απειλούσε Εβραίους, Τσιγγάνους και άλλους. Και τότε κάποιοι στη Γερμανία και στην Ιταλία είχαν σοβαρά προβλήματα και πολύ σωστά διαμαρτύρονταν.
Εως ότου, τα αιτήματά τους και τις διαμαρτυρίες τους ανέλαβαν να τακτοποιήσουν τα Ες-Ες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου