Το προφίλ του απατεώνα επιχειρηματία

Η απάτη μέσα στους οργανισμούς είναι «γένους αρσενικού», καθώς όπως αποκαλύπτει η πρόσφατη διεθνής έρευνα της KPMG «Global Profiles of the Frauster», το 79% όσων διαπράττουν απάτη μέσα στις επιχειρήσεις είναι άνδρες, εκ των οποίων το 66% είχε και συνεργό. 
Οι γυναίκες φαίνεται να προτιμούν να λειτουργούν περισσότερο μόνες τους, με το 45% αυτών να
έχει επιλέξει συνεργό.

Το προφίλ του απατεώνα στις επιχειρήσεις, σύμφωνα με την έρευνα έχει ως εξής:

• Το 68% των απατεώνων είναι μεταξύ 36 και 55 ετών, ενώ νεότερες ηλικίες αντιπροσωπεύονται στο δείγμα με ποσοστό 15%.

• Το 65% διέπραξε την απάτη, ενώ εργαζόταν στον οργανισμό και το 21% αφού είχε αποχωρήσει. Οπως διαπιστώθηκε το 38% εργαζόταν στον οργανισμό πάνω από 6 έτη και το 14% μεταξύ 4 και 6 ετών.

• Το 34% ήταν μέλη της ανώτατης διοίκησης και το 32% διευθυντικά στελέχη με προϋπηρεσία στον οργανισμό άνω των 6 ετών.

• Το 38% των απατεώνων χαρακτήρισαν εαυτόν ως αξιοσέβαστα πρόσωπα στους οργανισμούς που εργάζονταν και το 44% είχε σημαντικές δικαιοδοσίες, με δυνατότητα παραβίασης των συστημάτων ελέγχου.

Το κίνητρο που υπερίσχυσε για τη διάπραξη της απάτης ήταν το προσωπικό όφελος σε ποσοστό 60% και ακολουθεί η απληστία σε ποσοστό 36% και η ευκολία και η δυνατότητα («το κάνω γιατί μπορώ») σε ποσοστό 27%.

Βρήκαν την ευκαιρία

Η απουσία αποτελεσματικών ελεγκτικών μηχανισμών αποτέλεσε ευκαιρία για τη διάπραξη της απάτης σε ποσοστό 61%. Στην Ευρώπη μάλιστα το 72% δήλωσε ότι λόγω μη επαρκών συστημάτων ελέγχου βρήκε ευκαιρία να διαπράξει την απάτη.

• Το 24% χρησιμοποίησε την τεχνολογία για να διαπράξει την απάτη, ενώ το 47% προέβη σε κατάχρηση περιουσίας και το 22% σε αλλοίωση των οικονομικών στοιχείων.

• Το 66% των περιπτώσεων απάτης διαπράχθηκε σε περίοδο 1 έως 5 ετών και στο 27% των περιπτώσεων η απάτη κόστισε σε κάθε οργανισμό πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ.

• Το 44% των απατεώνων εντοπίστηκε έπειτα από πληροφορίες τρίτων, είτε με επίσημο τρόπο είτε με ανεπίσημο (παράπονα, υποδείξεις), ενώ το 24% έπειτα από διοικητικό έλεγχο.

απο το penna.gr

Είναι προαιώνια διαπίστωση πως οι κατέχοντες Εξουσία παίζουν με τις τύχες των λαών. Τόσο φυσιολογικό θεωρείται που σχεδόν το σέβεσαι ως φυσικό νόμο.
Κάποιες φορές εξ ανάγκης - καθώς το Πολιτικό περιβάλλον είναι ΡΕΥΣΤΟ - και  δεδομένου ότι ανάγκα και θεοί πείθονται, έτσι και οι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού δικαιολογημένα καλούνται να ποντάρουν σε εκτιμήσεις και να πάρουν ρίσκα.
Πότε,όμως, οι εκτιμήσεις των διοικούντων αρχίζουν να γίνονται εθισμός στον τζόγο με μάρκες τις ζωές των άλλων;
Στην απάντηση κρύβεται το μέτρο της χρηστής διοίκησης, όπως επίσης και μια πρώιμη εκτίμηση για το κατά πόσο μια όποια σύγκρουση θα έχει αίσιο τέλος = Δηλαδή όσο περισσότερο κίνδυνο ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΩΣ αναλαμβάνει κάποιος τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να αποτύχει.
Με άλλα λόγια αυτό που υποδηλώνει η γνωστή λαϊκή ρήση για τα άλματα στον λαχανόκηπο με τα θρεπτικά αγγούρια.
Η εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση των διαπραγματεύσεων για το Ελληνικό ζήτημα τα τελευταία 7 χρόνια μας δίνει έντονες ενδείξεις πως οι παίκτες ανέλαβαν και συνεχίζουν να αναλαμβάνουν όχι πλήρως αιτιολογημένα ρίσκα.
Η Πολιτική επιβίωση των προσώπων και των κομμάτων είναι σαν τη σκιά. Όσο την κυνηγάς τόσο γυρνάς την πλάτη σου στο φως της λύσης.
Η άλλη πλευρά των δανειστών, στο τραπέζι της σύγκρουσης το γνωρίζει αυτό και όντας παίκτες σοβαροί και αποφασισμένοι να κάνουν αυτό που τους συμφέρει το χειρίζονται, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε συνεχείς νίκες εις βάρος των Ελληνικών επιδιώξεων.
Ο μόνος τρόπος να ηττηθούν είναι η Ελλάδα να παρουσιάσει μια διαπραγματευτική ομάδα που δε θα ενδιαφέρεται για το στενό προσωπικό πολιτικό όφελος των μελών της. Μια ομάδα από ανθρώπους με έντονο το αλτρουιστικό στοιχείο, που δε θα έχουν εξάρτηση από τα καλά της εξουσίας.
Η πλάστιγγα πλέον γέρνει επικίνδυνα εις βάρος της χώρας.
Οι αριθμοί δε βγαίνουν με κανέναν τρόπο.
Ακόμα και με μια καταπόσιμη συμφωνία περί του χρέους, το να θεωρούμε πως αυτά τα πλεονάσματα που μας ζητούν είναι επιτεύξιμα είναι ο απόλυτος στρουθοκαμηλισμός.
Όλα τα κόμματα εξουσίας το γνωρίζουν αυτό. Δυστυχώς, όμως, διαφαίνεται πως παρασύρονται από τη σαγήνη της Αρχής που αρνείται να τους αναδείξει σε σώφρονες Άνδρες.
Οι τύχες ενός ολόκληρου λαού ποντάρονται χωρίς plan B.
Στο ερώτημα, του τι θα γίνει αν δεν τους κάτσει η ζαριά μέσω μιας όποιας μίζερης συμφωνίας που απλά θα μας κρατήσει με τη μάσκα του οξυγόνου μέχρι την επόμενη καταστροφή του βιοτικού μας επιπέδου, δίνονται απαντήσεις που ηχούν χλευαστικές στα αυτιά των καθημερινών ανθρώπων.
Η Γερμανική πλευρά κι αυτή ποντάρει στην κλεψύδρα. Παίζει καθυστερήσεις και κάνει τακτικισμούς με μια κρίσιμη διαφορά. Οι παράπλευρες απώλειες δε θα είναι δικές της! Άλλοι θα πληρώσουν τη νύφη = και αυτό είναι το δεύτερο κρίσιμο λάθος στην τακτική της διαπραγμάτευσης από τις Ελληνικές κυβερνήσεις, καθώς ο «αντίπαλος» το ξέρει και πιέζει ακριβώς εκεί!
Η μόνη λύση σε αυτό θα ήτανε ένα διάγγελμα λίγων λεπτών από τον πρωθυπουργό, στο οποίο με απόλυτη ειλικρίνεια θα περιέγραφε την κατάσταση στον Ελληνικό λαό – κάτι σαν πολεμικό ανακοινωθέν – και θα εξηγούσε τις επιλογές της χώρας, αιτιολογώντας για ποιο λόγο ετοιμάζει το εναλλακτικό σενάριο.
Αυτό κανείς δεν τόλμησε να το κάνει αλλά ακόμη υπάρχει χρόνος. Μόνο με παλλαϊκή στήριξη σε δύσκολες αποφάσεις μπορείς να υπερβείς την απειλή κατά των αμάχων.
Δεν είναι δυνατόν να διαπραγματεύεσαι χωρίς Plan B και έχοντας δώσει τη δυνατότητα στο αντίπαλο μέρος να κρατάει τον δικό σου λαό για όμηρο.
Η κλεψύδρα τότε παύει να είναι ΤΖΟΓΟΣ και γίνεται βεβαιότητα αποτυχίας. Δε θα είναι προφητεία η επιβεβαίωση της όποιας καταστροφολογίας όταν δούμε το χάος, πολύ απλά διότι ήταν 100% εγγυημένο λόγω των 2 αυτών λαθών.
Η κυβέρνηση οφείλει να μιλήσει στον λαό με ΕΥΘΥΤΗΤΑ και να ξεκαθαρίσει τις επιλογές!
Υπάρχει χρόνος ακόμη για μια λεβέντικη στάση και χρόνος ακόμη να επουλώσουμε τις πληγές. ΟΧΙ όμως παρακολουθώντας διεργασίες πίσω από κλειστές πόρτες.
Και επιτέλους κάποια στιγμή πρέπει κάποιος να εξηγήσει στον κόσμο πως η Ελλάδα δεν είναι ένα κλωτσοσκούφι των ξένων επιδιώξεων και των εσωτερικών πολιτικών τακτικισμών.
Κάποιος που μπορεί να μιλήσει καθαρά και ξάστερα και να πάρει τις μεγάλες αποφάσεις.
Ο πολιτικαντισμός είναι ένα hobby πολυτελείας για τις περιόδους που έρρεε το Δανεικό χρήμα και η φύσις ησύχαζε μέσα στην ευδαιμονία.
Το πάρτυ τελείωσε ... το κατασχετήριο είναι στα χέρια μας ... και αυτό που ζούμε είναι ταινία τρόμου με εμάς πρωταγωνιστές.