 |
| Ντ.Τραμπ: Θα είμαι πρόεδρος όλων των Αμερικανών |
Ο Τραμπ έχει εντοπίσει δύο πολύ σοβαρά προβλήματα στην αμερικανική πολιτική: Την αύξηση της ανισότητας, η οποία έχει χτυπήσει την παλιά εργατική τάξη πολύ σκληρά, και τον εγκλωβισμό του πολιτικού συστήματος από τα λόμπι.
Δυστυχώς, δεν έχει ένα σχέδιο για να λύσει κανένα από τα δύο προβλήματα.
Ο FRANCIS FUKUYAMA είναι βασικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Stanford και διευθυντής
«Mosbacher» στο Κέντρο για την Δημοκρατία, την Ανάπτυξη και το Κράτος Δικαίου στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Η εντυπωσιακή νίκη του Donald Trump επί της Χίλαρι Κλίντον στις 8 Νοεμβρίου αποδεικνύει ότι η αμερικανική δημοκρατία εξακολουθεί να λειτουργεί υπό μια σημαντική έννοια.
Ο Trump κατάφερε άψογα να κινητοποιήσει μια παραμελημένη και υποεκπροσωπούμενη μερίδα του εκλογικού σώματος, την λευκή εργατική τάξη, και προώθησε την ατζέντα της στην κορυφή των προτεραιοτήτων της χώρας.
Θα πρέπει τώρα να φέρει αποτέλεσμα, όμως, και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Έχει εντοπίσει δύο πολύ σοβαρά προβλήματα στην αμερικανική πολιτική: Την αύξηση της ανισότητας, η οποία έχει χτυπήσει την παλιά εργατική τάξη πολύ σκληρά, και τον εγκλωβισμό του πολιτικού συστήματος από καλά οργανωμένες ομάδες συμφερόντων [τα λόμπι].
Δυστυχώς, ο ίδιος δεν έχει ένα σχέδιο για να λύσει κανένα από τα δύο προβλήματα.
Η ανισότητα οδηγείται πρώτα και κύρια από τις προόδους στην τεχνολογία και κατά δεύτερον από την παγκοσμιοποίηση που έχει εκθέσει τους Αμερικανούς εργαζόμενους στον ανταγωνισμό από εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε άλλες χώρες.
Ο Trump έχει δώσει υπερβολικές υποσχέσεις ότι θα φέρει θέσεις εργασίας πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες σε τομείς όπως η μεταποίηση και ο άνθρακας, απλά με την επαναδιαπραγμάτευση των υφιστάμενων εμπορικών συμφωνιών όπως η NAFTA, ή την χαλάρωση των περιβαλλοντικών κανόνων.
Δεν φαίνεται να αναγνωρίζει ότι ο τομέας της μεταποίησης των ΗΠΑ έχει πράγματι αναπτυχθεί μετά την ύφεση του 2008, ακόμη και αν η απασχόληση στον μεταποιητικό τομέα μειώθηκε.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η νέα εγχώρια εργασία πραγματοποιείται σε εξαιρετικά αυτοματοποιημένα εργοστάσια.
Εν τω μεταξύ, ο άνθρακας εκδιώκεται όχι τόσο λόγω των περιβαλλοντικών πολιτικών του απερχόμενου προέδρου Μπαράκ Ομπάμα όσο από την επανάσταση του φυσικού αερίου που επέφερε το fracking [ρηγμάτωση].
Ποιες πολιτικές θα μπορούσε να εφαρμόσει η διοίκηση Trump για να αντιστρέψει αυτές τις τάσεις; Πρόκειται να βάλει κανόνες για την υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών από την εταιρική Αμερική; Πρόκειται να προσπαθήσει να απαγορεύσει στις αμερικανικές πολυεθνικές να επενδύσουν σε εργοστάσια στο εξωτερικό, όταν ένα μεγάλο μέρος των εσόδων αυτών των πολυεθνικών προέρχεται από τις ξένες αγορές;
Το μόνο πραγματικό εργαλείο πολιτικής που θα έχει στην διάθεσή του είναι οι τιμωρητικοί δασμοί, οι οποίοι είναι πιθανό να πυροδοτήσουν έναν εμπορικό πόλεμο και να κοστίσουν θέσεις εργασίας στον τομέα των εξαγωγών για εταιρείες όπως η Apple, η Boeing και η GE.
Το πρόβλημα του εγκλωβισμού της κυβέρνησης των ΗΠΑ από ισχυρές ομάδες συμφερόντων [τα λόμπι] είναι πραγματικό, [και είναι] μια πηγή της πολιτικής παρακμής όπως έγραψα στο πρόσφατο άρθρο μου στο Foreign Affairs, , «Το νόημα των εκλογών του 2016. Αμερικανική πολιτική παρακμή ή ανανέωση;» [1]. Ωστόσο, η κύρια λύση του Τραμπ σε αυτό το πρόβλημα είναι απλά ο εαυτός του, κάποιος πολύ πλούσιος για να δωροδοκείται από ειδικά συμφέροντα. Αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός ότι ο ίδιος έχει μια ιστορία χειρισμού του συστήματος προς όφελός του, αυτό δεν αποτελεί βιώσιμη λύση.
Ο ίδιος έχει επίσης προτείνει μέτρα όπως η απαγόρευση της εκ περιτροπής απασχόλησης των ομοσπονδιακών αξιωματούχων ως λομπίστες. Αυτό [απλώς] θα γρατζουνίσει το σύμπτωμα του προβλήματος και δεν θα αντιμετωπίσει την αιτία, η οποία είναι ο τεράστιος όγκος των χρημάτων στην πολιτική. Για αυτό, δεν έχει βάλει μπροστά κανένα πραγματικό σχέδιο, κανένα που να απαιτήσει αναπόφευκτα την με κάποιο τρόπο ανατροπή των αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Buckley vs Valeo και Citizens United που υποστηρίζουν ότι τα χρήματα είναι μια μορφή ελευθερίας του λόγου και ως εκ τούτου προστατεύονται από το Σύνταγμα.
Η παρακμή στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα μπορεί να διορθωθεί μόνο από ένα ισχυρό εξωτερικό σοκ που θα το κλονίσει από την τρέχουσα ισορροπία του και θα καταστήσει δυνατή την πραγματική πολιτική μεταρρύθμιση.
Η νίκη του Τραμπ συνιστά ασφαλώς ένα τέτοιο σοκ, αλλά, δυστυχώς, η μόνη απάντησή του είναι η παραδοσιακή λαϊκιστική-αυταρχική: Εμπιστευθείτε με, [εμένα] τον χαρισματικό ηγέτη, να ασχοληθώ με τα προβλήματά σας.
Όπως και στην περίπτωση του σοκ στο ιταλικό πολιτικό σύστημα που διαχειρίστηκε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, η πραγματική τραγωδία θα είναι η σπατάλη μιας ευκαιρίας για πραγματική μεταρρύθμιση.
.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2016-11-09/trump-a...
απο το http://www.foreignaffairs.gr/articles/71048/francis-fukuyama/to-noima-to...[1]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου