Μπορεί ο Ομπάμα να μας σώσει από τη δραχμή;

Του Κώστα Στούπα

Επί 7 χρόνια τώρα εμείς παριστάνουμε πως κάνουμε μεταρρυθμίσεις στο μοντέλο της οικονομίας που χρεοκόπησε το 2010 και οι έτεροι δανειστές και εταίροι παριστάνουν πως μας εγκρίνουν τις προσπάθειες εκταμιεύοντας δόσεις με το σταγονόμετρο.

Επί της ουσίας αυτό που κάνουν οι δανειστές είναι να κερδίζουν χρόνο, μεταθέτοντας την
ημερομηνία  που θα κληθούν να πάρουν οριστικές αποφάσεις. Προφανώς μαζί μετατίθεται και ο χρόνος της ολοσχερούς ελληνικής κατάρρευσης.

Η χώρα δεν έχει καταρρεύσει ολοσχερώς γιατί στην αρχή αυτής της κρίσης οι δανειστές και εταίροι έκριναν πως το κόστος του ντόμινο που θα προκαλούσε μια κατάρρευση θα ήταν μεγαλύτερο από το να χρεωθούν όλοι μαζί περί τα 300 δισ. δημόσιου χρέους, συν άλλα 60-70 δισ. ευρώ που μας έχουν δανείσει μέσω ELA, για να κρατούν οι τράπεζες ανοιχτά τα ATM’s και να φυτοζωεί η οικονομία μας.

Τη δεύτερη φορά που ετέθη το θέμα να μας αφήσουν να καταρρεύσουμε ήταν το 2015 με την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Αλέξη Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ.

Η ταπεινωτική "κολοτούμπα" Τσίπρα,  η παρέμβαση των ΗΠΑ και του Μπαράκ Ομπάμα και η αδιαφορία του Πούτιν λόγω έλλειψης στρατηγικής σημασίας της Ελλάδας σε σχέση με τη σημασία της Ε.Ε. για τη Ρωσία, έσωσαν την παρτίδα και κράτησαν όρθια τη χώρα μας εντός του Ευρώ.

Το 2015 οι Ευρωπαίοι ηγέτες σύρθηκαν στη δεύτερη σωτηρία της Ελλάδας παρά το πολιτικό κόστος γι’ αυτούς, λόγω και της  παρέμβασης των Αμερικανών που σκέφτονται γεωπολιτικά.

Η Ελλάδα, όμως, από το 2010 και μετά ελάχιστη πρόοδο έχει κάνει στη διόρθωση των στρεβλώσεων που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Όλες οι κυβερνήσεις αντί να κάνουν ριζικές αλλαγές μείωναν περισσότερο ή λιγότερο οριζόντια μισθούς και συντάξεις καταναλώνοντας το "λίπος" των καταθέσεων που είχαν απομείνει από την εποχή της ευημερίας με δανεικά.

Με το ΣΥΡΙΖΑ και η μικρή πρόοδος που είχε γίνει εξαλείφθηκε. Η οικονομία μεταβλήθηκε σε φορολογικό στρατόπεδο εξόντωσης της ιδιωτικής οικονομίας με την ανοχή των δανειστών, οι οποίοι δείχνουν να νοιάζονται μόνο μην ανοίξει και το θέμα Ελλάδα τώρα εν μέσω κρίσιμων εξελίξεων και εκλογικών αναμετρήσεων.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν βγήκε από τα μνημόνια απ’ όσες μπήκαν. Αυτό έχει ενισχύσει στην Ευρώπη τη θέση όσων ευθύς εξαρχής πίστευαν στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας και την αποπομπή της από το Ευρώ.

Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι απέτρεψαν μια ολοσχερή ελληνική κατάρρευση αλλά τώρα τα δεδομένα φαίνεται να αλλάζουν.

Οι ανατροπές 2016…

Το 2016 όμως αποδείχτηκε χρονιά ανατροπών. Στο δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο επικράτησε το Brexit, άρα ο κίνδυνος ενδυνάμωσης των φυγόκεντρων δυνάμεων στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε. λόγω Ελλάδας είναι αδιάφορος, αφού τίθεται πλέον εκ των πραγμάτων από μεγάλες δυνάμεις…

Η εκλογή του Ντόναλντ Τράμπ στις ΗΠΑ αφήνει περιθώρια για εκτιμήσεις πως οι βασικοί προσανατολισμοί της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ θα ανατραπούν.

Ο Τράμπ προεκλογικά φαίνεται να αποστασιοποιείται από τη στρατηγική της πάση θυσίας διάσωσης της Ελλάδας. Η Ελλάδα είναι υπόθεση της Γερμανίας είχε πει ή αν δεν θέλει αυτή, ας την αναλάβει ο Πούτιν.

Ο Τράμπ φαίνεται να επιθυμεί συνεργασία με τη Ρωσία γιατί πιστεύει πως ο δυνητικός ανταγωνιστής και αντίπαλος των ΗΠΑ είναι η Κίνα. 

Ορθά δεν επιλέγει να αντιμετωπίσει τον εμπορικό ανταγωνισμό της Κίνας που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε "θερμό" ανταγωνισμό έχοντας ανοιχτά μέτωπα με τη Ρωσία που είναι μια υπολογίσιμη περιφερειακή στρατιωτική δύναμη όπως είναι σε μικρότερο βαθμό και η Τουρκία.

Εκτός του Ομπάμα, οι ηγέτες της Ευρώπης που κράτησαν την Ελλάδα στο Ευρώ ουσιαστικά είναι η Μέρκελ με τον Ολάντ. Η πρώτη γιατί δεν ήθελε να χρεωθεί το ξήλωμα του πουλόβερ της Ευρωζώνης επί των ημερών της και ο δεύτερος γιατί χωρίς τις μεσογειακές χώρες η Γαλλία θα αποδυναμώνονταν στα πλαίσια της Ε.Ε.

Τα τελευταία χρόνια το σκηνικό στην Ευρώπη έχει αλλάξει ριζικά. Παντού ενισχύονται οι δυνάμεις που είναι υπέρ του οικονομικού προστατευτισμού, της επανόδου των συνοριακών ελέγχων, των απελάσεων ξένων κλπ.

Η νίκη Τράμπ στις ΗΠΑ θα ενισχύσει αυτές τις δυνάμεις. Το 2017 έχουμε μια σειρά εκλογικές αναμετρήσεις όπου το πιθανότερο είναι πως θα ενισχυθούν τόσο οι φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ε.Ε. όσο και οι δυνάμεις που θέλουν την απομάκρυνση προβληματικών χωρών με πρώτη και καλύτερη υποψήφια την Ελλάδα.

Το 2017 είναι  χρόνος "φωτιά"...

 Στις αρχές του επόμενου μήνα, του Δεκέμβρη έχουμε δημοψήφισμα στην Ιταλία, το οποίο αν χάσει ο Ρέντζι, μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές. Οι εξελίξεις στη γειτονική χώρα ενισχύουν το ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα…

Στις 4 Δεκεμβρίου του 2016 θα πραγματοποιηθούν οι προεδρικές εκλογές στην Αυστρία όπου επίσης ο ακροδεξιός υποψήφιος είναι ο πιθανότερος νικητής.

Τον Μάρτιο του 2017 η Βρετανία θα πρέπει να ενεργοποιήσει  το άρθρο 50 για την έξοδο της από την ΕΕ.

Στις 15 Μαρτίου θα πραγματοποιηθούν εκλογές στην Ολλανδία.

Στις 23 Απριλίου και 7 Μάιου του 2017 θα έχουμε τις  προεδρικές και γενικές εκλογές στην Γαλλία. Πρώτο κόμμα φέρεται το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν που επιθυμεί την έξοδο από το Ευρώ. Μέχρι πρότινος εθεωρείτο πιθανό πως στις επαναληπτικές η στήριξη των σοσιαλιστών στους συντηρητικούς γκωλικούς θα έδινε τη νίκη στις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις. Μετά τη νίκη Τράμπ όμως  πολλοί  αναλυτές δεν αποκλείουν νίκη της Λεπέν.

Τον Οκτώβριο του 2017 έχουμε  εκλογές στην Γερμανία. Στην Γερμανία μπορεί οι σοσιαλδημοκράτες και οι Χριστιανοδημοκράτες να κερδίσουν την εξουσία αλλά η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών μεταβάλλει το κέντρο βάρους της φιλοευρωπαϊκής στρατηγικής της χώρας.

Η εκλογή Τράμπ σε συνδυασμό με την άνοδο των δυνάμεων του ευρωσκεπτικισμού στην Ευρώπη, αναμένεται να μεταβάλλουν τη στάση των δανειστών έναντι της Ελλάδας ριζικά, καθώς θα έχουν σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθούν. 

 Η αποτυχία της Ελλάδας να  σταθεί στα πόδια της μέχρι τότε που είναι βέβαια με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, θα θέσει ελληνικό ζήτημα εξ αρχής στο τραπέζι με συνοπτικές διαδικασίες.

Δεδομένης της αποτυχίας και του τρίτου μνημονίου (δεν υπάρχει καμία διέξοδος με 130 δισ. ληξιπρόθεσμες οφειλές και 108 δισ. κόκκινα δάνεια στις τράπεζες συν δημόσιο χρέος…) τα ζητήματα που θα τεθούν θα είναι διευθέτηση του χρέους με ένα 4ο  μνημόνιο χωρίς άλλα δανεικά με ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και "κούρεμα" καταθέσεων κλπ. 

Δηλαδή, μια τελευταία θεραπεία σοκ με μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης και των κρατικών δαπανών.

 Φυσικά οι δυνάμεις που υποστηρίζουν τον εξαναγκασμό της αποχώρησης της Ελλάδας από το Ευρώ σε ένα χρόνο από σήμερα θα είναι πολύ ισχυρότερες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Η Ελλάδα εκτός από τα χρέη που πρέπει να "κουρέψει" δημόσιο, ληξιπρόθεσμες, "κόκκινα" δάνεια, θα πρέπει να "κουρέψει" και 400 δισ. δαπάνες την επόμενη δεκαετία για συντάξεις και μισθούς δημοσίου.

Ή το θα το κάνει με Ευρώ ή θα γίνει αυτόματα με την υποτίμηση της δραχμής.

Μοιραία το καταστροφικό σενάριο της δραχμής επανέρχεται για την Ελλάδα λοιπόν καθώς η αποτυχία των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια δεν το εξάλειψε ποτέ.

Άλλο ένα πιθανό σενάριο είναι η δρομολόγηση της διάλυσης του Ευρώ και της ΕΕ με δραματικές συνέπειες για το μέλλον της Ευρώπης μακροπρόθεσμα αλλά και την παγκόσμια οικονομία μεσοπρόθεσμα.

Και σ’ αυτή τη περίπτωση οι αδύναμοι κρίκοι της παγκόσμιας οικονομίας όπως η Ελλάδα θα υποφέρουν περισσότερο.

Κρύβουν την αποτυχία…

Το 2017 θα είναι έτος κρίσιμων εξελίξεων και αποφάσεων και αυτός είναι ένας λόγος που οι δανειστές δεν θέλουν να ανοίξει η ελληνική πληγή πριν τις κρίσιμες εκλογές στη Γαλλία και τη Γερμανία.  Κλείνουν τις αξιολογήσεις όπως-όπως και στο εσωτερικό των χωρών τους κρύβουν την ελληνική αποτυχία για λόγους πολιτικού κόστους.

Του χρόνου όμως ακόμη και αν οι φιλικές προς την Ελλάδα δυνάμεις έχουν ενισχυθεί, η στάση τους έχει κάθε λόγο να αλλάξει. Το πιθανότερο βεβαίως είναι να έχουν ενισχυθεί οι δυνάμεις που βαρέθηκαν να ασχολούνται μαζί μας.

Οι δανειστές δεν θέλουν πρόωρες ελληνικές εκλογές το 2017. Τα αδιέξοδα όμως στην οικονομία που θα αναζωπυρωθούν με την προεξόφληση του σεναρίου της δραχμής μπορεί να ανατρέψουν τα δεδομένα.

Αν στις προοπτικές της οικονομίας υπάρχει ή όχι το σενάριο της δραχμής αρκεί να κοιτάξει κάποιος το ελληνικό χρηματιστήριο που παραμένει κάτω από τις 1.000 μονάδες και κοντά στις 500 μονάδες, ζώνη που προσέγγισε το 2012 και 2015 όταν το σενάριο της δραχμής έπεσε στο τραπέζι.

Η επίσκεψη Ομπάμα δυστυχώς για εμάς δεν μπορεί να ανατρέψει αυτά τα δεδομένα τους επόμενους μήνες. 

Η επίσκεψη Ομπάμα στην Ελλάδα και τη Γερμανία τον πιο αδύναμο και τον πιο ισχυρό κρίκο της Ε.Ε. αναδεικνύει τη σημασία που δίνει η απερχόμενη προεδρία και ένα μέρος του κατεστημένου των ΗΠΑ στην περιπέτεια που θα αντιμετωπίσει η Ε.Ε. προσεχώς. Οι δυνάμεις αυτές θέλουν την παραμονή της Ε.Ε. ενωμένης.

 Πλέον όμως δεν μπορούν να βοηθήσουν όσο στο παρελθόν.

Για την Ελλάδα το οικονομικό αδιέξοδο και η πιθανή ολοσχερής κατάρρευση των υποχρεώσεων του δημοσίου αλλά και των υποχρεώσεων των ιδιωτών προς το δημόσιο(ληξιπρόθεσμες) πλησιάζει με επιταχυνόμενη ταχύτητα.  

Είναι απίθανό σε αυτό το περιβάλλον όσοι επιθυμούν την αποπομπή της χώρας από το Ευρώ στο εξωτερικό να μην το επιχειρήσουν με αποτελεσματικότερο τρόπο.

Η χώρα διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο μετά το πόλεμο και διαθέτει κυβέρνηση επιπέδου 15μελούς μαθητικού συμβουλίου ή συνδικαλιστικής παράταξης ΔΕΚΟ, αυτό είναι πλέον εμφανές και στο εξωτερικό και το εσωτερικό.

Μπορεί, λοιπόν ο Ομπάμα να μας σώσει από τη δραχμή;

 Πολύ φοβάμαι πως δεν θα μπορούσε ακόμη και αν είχε κερδίσει η Κλίντον την προεδρία στις ΗΠΑ...

απο το capital.gr