Γιατί ο Σόιμπλε έριξε τον Σαμαρά

Με αγωνία και έντονο προβληματισμό παρακολουθούν ελληνικοί χρηματιστηριακοί και τραπεζικοί κύκλοι από το εξωτερικό τις εξελίξεις στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και τις απαιτήσεις που προβάλει ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (SSM) για τα πρόσωπα και τον τρόπο διοίκησης των ελληνικών τραπεζών, αλλά και για τις επιπτώσεις που θα έχει η ψήφιση του εκλογικού νομοσχεδίου στις αγορές.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, έγινε πρόσφατα συνάντηση incognito σε
ευρωπαϊκή πόλη Ελλήνων ανώτατων και ανώτερων στελεχών του χρηματοοικονομικού τομέα για να εκτιμήσουν τις εξελίξεις.
Στο επίκεντρο των προβληματισμών τους παραμένει εδώ και δύο χρόνια το ερώτημα «γιατί εξωθήθηκε ο Σαμαράς σε εκλογές από την τρόικα και την Κομισιόν;» και «τι εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί αυτή η στρατηγική;». Από την διασταύρωση απόρρητων πληροφοριών, επαγγελματικών συζητήσεων και εκτιμήσεων κατέλεξαν στο ακόλουθο σενάριο:

• Τα προβλήματα του ευρώ το 2010 ήταν οι ιρλανδικές και οι ιταλικές τράπεζες που αποκάλυπταν τις σοβαρές κατασκευαστικές ατέλειες του ευρώ. Η Ελλάδα εμφανίστηκε ξαφνικά ως ο «ιδανικός ένοχος».
• Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προσχωρούν όλοι ελαφρά τη καρδία σε μια αρχιτεκτονική διάσωσης  υπογράφοντας πράγματα που τώρα τα βρίσκουν μπροστά τους (πχ. διάσωση ιταλικών τραπεζών). Η ελληνική πλευρά έχει μεγάλες ευθύνες γι΄ αυτή την αρχιτεκτονική, διότι δεν είχε προτάσεις, ούτε διαπραγματευτική διάθεση.
• Η διαχείριση των προβλημάτων της χώρας από το 2010 μέχρι σήμερα αποδείχθηκε χειρότερη από τα ίδια τα προβλήματα. Δεν υπάρχει κουλτούρα διαπραγμάτευσης.
• Παρ΄ όλα αυτά, η ελληνική οικονομία είχε μπει το 2014 σε τροχιά ανάπτυξης, η οποία θα «έτρεχε» εκθετικά στηριζόμενη από τις χαμηλές τιμές πετρελαίου και το φθηνότερο ευρώ.
• Δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις ευρωεκλογές (Μάιος 2014), εκτιμήθηκε στις Βρυξέλλες  ότι το 2016  θα κέρδιζε και τις εθνικές εκλογές και θα εύρισκε μια οικονομία σε δυναμική ανάπτυξης, με «λίπος» που του θα έδινε δυνατότητες να κάνει πολιτικό παιγνίδι, εντός και εκτός.
• Οι Βρυξέλλες δεν επιθυμούσαν μια τέτοια εξέλιξη, δηλαδή να καρπωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ το “success story”, γι΄ αυτό και η τρόικα διαπίστωνε το καλοκαίρι του 2014 χρηματοδοτικό κενό 10-15 δισ. ευρώ (συν ότι παραπάνω θα έβγαζαν τα stress test της ΕΚΤ για τις τράπεζες – μιλούσαν για 25 δισ. ευρώ), ενώ έβαζε στο τραπέζι 600 προαπαιτούμενα και  ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ  πρότεινε «μεταρρυθμίσεις έναντι ελαφρύνσεων του χρέους» υπό την προϋπόθεση της πολιτικής σταθερότητας.
• Δηλαδή, έλεγε ουσιαστικά στον Σαμαρά κλείσε το θέμα της εκλογής Πρόεδρου της Δημοκρατίας για να κλείσουμε μετά την περιβόητη 5^ηΑξιολόγηση.
• Έτσι, ο Σαμαράς εξωθήθηκε στις εκλογές τις οποίες και έχασε. Αυτό το ήξεραν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, αλλά επιδίωκαν  να εξευτελίσουν  στα γρήγορα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ώστε να αποθαρρυνθούν οι Ισπανοί (Podemos) που είχαν εκλογές το 2015, και έτσι να αποφύγουν ένα εκρηκτικό πολιτικό κοκτέιλ στο Νότο.
• Όμως, πέρα από τις πολιτικές σκοπιμότητες, οι πιστωτές και κυρίως το Βερολίνο, δεν επιδίωκε απλώς μια παραδειγματική τιμωρία, αλλά και τον πλήρη έλεγχο του ελληνικού ενεργητικού, ιδιαίτερα στους τομείς που παράγουν πλούτο κυρίως τουρισμό, μέσω των τραπεζών.
• Έπεισαν τον Δραγασάκη να μην συμμετάσχει το Δημόσιο στην τελευταία αύξηση κεφαλαίου. Έτσι, τώρα, ελέγχουν πλήρως το ΤΧΣ και άρα τις τράπεζες και μέσω αυτών όλο το παραγωγικό δυναμικό της χώρας (κόκκινα και μη δάνεια επιχειρήσεων, αγροτική γη κλπ).
• Εκτιμάται ότι θα παρακινούν τις εταιρείες να πτωχεύουν για να τις πάρουν, μόλις τα δάνεια κοκκινίζουν. Ο «Μαρινόπουλος» θεωρείται  χαρακτηριστική περίπτωση , ο τζίρος θα πάει στα LIDL, ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ και Σκλαβενίτη. Το ίδιο έγινε με την «Ηλεκτρονική Αθηνών» κ.οκ.
• Επιπλέον οι επενδυτές θα μεγιστοποιούν τα κέρδη τους, καθώς οι μισθοί θα είναι μισθοί Βουλγαρίας. Προσβλέπουν δε ακόμη υψηλότερα κέρδη, αργότερα, όταν οι φόροι θα πέσουν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη…

Συμπερασματικά, οι παραπάνω κύκλοι εκτιμούν πως οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες στην Ελλάδα ενόψει τόσο των γαλλικών εκλογών την προσεχή άνοιξη, όσο και των γερμανικών τον Σεπτέμβριο του 2017.
Ήδη, Βρυξέλλες και Βερολίνο πιέζουν την Αθήνα και διαμηνύουν πως δεν θα υπάρξει χαλάρωση στο πρόγραμμα λόγω Brexit.
Όμως, για να στηρίξουν κάπως την κυβέρνηση στο επερχόμενο κύμα δυσαρέσκειας, τον Σεπτέμβριο σκοπεύουν δια του ESM να προσφέρουν τρεις ρυθμίσεις βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα στο χρέος… 

 του Μάκη Ανδρονόπουλου

http://makisandronopoulos.blogspot.gr/2016/07/5.html