Ο δρόμος προς τη Δραχμή ψηφίστηκε

«Αν οι δανειστές επιμείνουν στη νομοθέτηση προληπτικών μέτρων, στέλνουν το μήνυμα ότι έχουν λάβει την απόφαση να οδηγήσουν τη χώρα εκτός ευρώ. Μας οδηγούν στη δραχμή».

Ψηλό καπέλο και ξυπόλητος.

Καραγκιόζης.

Θα επιβάλουν παντού το ηλεκτρονικό χρήμα λέει!

Κλειδί είναι η λέξη "επιβάλλουν”.

Ήδη ψηφίστηκε ο φορολογικός νόμος όπου ανάλογα με το εισόδημα θα πρέπει κάποιος να
ξοδεύει υποχρεωτικά 10%, 20% ή 25% του εισοδήματός του σε ηλεκτρονικές συναλλαγές!

Γελοιότητες, σε μια χώρα με πάνω από 40 διαφορετικά φορολογικά συστήματα αναλόγως ποιος είσαι και τί κάνεις, και με 700.000 δημόσιους υπαλλήλους στα 11 εκατομμύρια κατοίκους, όταν η Βρετανία έχει 400.000 δημόσιους υπαλλήλους για 65 εκατομμύρια κατοίκους.

Το φαιδρό της ιστορίας είναι πως το 40% των οικονομικά ενεργών Ελλήνων έχει πλέον πεταχτεί εκτός "Συστήματος” και άρα δεν έχει δυνατότητα χρήσης ηλεκτρονικών συναλλαγών είτε διότι βρίσκεται στον Τειρεσία και δεν έχει πλαστικό χρήμα, είτε διότι το κράτος έχει μπλοκάρει τους τραπεζικούς λογαριασμούς του, είτε διότι δεν δέχονται ηλεκτρονικές πληρωμές οι έμποροι που συναλλάσσεται διότι οι προμήθειες που ζητούν οι τράπεζες είναι αποικιοκρατικές.

Επίσης φαιδρότερη είναι μια κυβέρνηση που αντί να μειώσει το κόστος του κράτους σε ανεκτά από την κοινωνία επίπεδα, μειώνοντας τον αριθμό των ΔΥ σε ένα ανώτατο λογικό όριο των 250-300 χιλιάδων ανθρώπων, και ιδιωτικοποιώντας τις υπόλοιπες υπηρεσίες, επιμένει να σιτίζει το ήμισυ του ελληνικού πληθυσμού από το κράτος, ενόσω το υπόλοιπο 40% των Ελλήνων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Το κόστος της διαφθοράς είναι 6,5% του ΑΕΠ ή €11 δις το χρόνο. 

Το κόστος της γραφειοκρατίας είναι 6% ή €10 δις το χρόνο. Σύνολο €21 δις.

Αυτοί όμως ψάχνουν για €1-€2 δις από την εφαρμογή των ηλεκτρονικών συναλλαγών, για να πληρώνουν απρόσκοπτα 300.000 αργόμισθους και σφραγιδοκένταυρους.

Για τη διαφθορά τίποτα, πλην της εναλλαγής κουμπάρων στις άδειες της τηλεόρασης.

Το κόστος υλοποίησης της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, δηλαδή να περάσουμε όλη την ελληνική κρατική μηχανή σε e-government θα ήταν αν το δίναμε σε μια από τις τεράστιες παγκόσμιες εταιρείες που έχουν την τεχνογνωσία, ίσως κάτω από €1 δις.

Όσα πετάμε δηλαδή ως κοινωνία σε γραφειοκρατία και διαφθορά κάθε 15 ημέρες!

Αλλά δεν το κάνουμε. Γιατί άραγε; Μήπως η διαφθορά βολεύει κάποιους;

Όταν θα κατρακυλήσουμε στην Οικονομική Ελευθερία από την 138η θέση στην 178η μη μου μυξοκλαίτε.

Με 69η θέση στην κρατική Διαφθορά και θέλουμε και ηλεκτρονικό χρήμα!

Με τη μισή κοινωνία εκτός συστήματος!

Με ένα κράτος άρπαγα και απατεώνα, η επιβολή του ηλεκτρονικού χρήματος είναι ένα βήμα πιο κοντά στον καθεστωτισμό και τη Δραχμή.

Είμαι υπέρ του ηλεκτρονικού χρήματος αλλά όχι με αυτόν τον διεφθαρμένο δημόσιο τομέα, και τη φορολογία στα επίπεδα που βρίσκεται.

Εφόσον αδελφέ δεν θέλεις e-government, βάλε θανατική ποινή στην κρατική διαφθορά και σου στηρίζω ηλεκτρονικό χρήμα στην Ελλάδα.

Αλλιώς συμμετέχεις στον εξανδραποδισμό των μικρών.

Όταν ο κρατικός υπάλληλος εισβάλλει στην ιδιωτική ζωή σου με τις traceable αγορές, τότε θα σας πω τί εστί καθεστώς.

Επίσης όταν οι υπάλληλοι της ΓΓΠΣ πουλήσουν λαθραία την database σε επιχειρήσεις ή τράπεζες ή λωποδύτες, που θα ξέρουν πότε αγόρασες το κόσμημα στη γυναίκα σου και πότε έχει περίοδο, να σας δω πως θα κλαίτε.

Η ιδιωτικότητα είναι από τα ακρογωνιαία ανθρώπινα δικαιώματα, και ουσιαστικά καταρρίπτεται με αυτή την τροπή.

Επίσης ανοίγει ο δρόμος για τη Δραχμή.

Όταν θα καταργηθούν τα μετρητά, η αλλαγή νομίσματος είναι εφικτή σε 3 μέρες, με μια ΠΝΠ που επιβάλλει στις τράπεζες να αλλάξουν το νομισματικό πρόσημο από EUR σε GRD.

Με ένα νόμο και ένα άρθρο!

Ούτε νομισματοκοπεία ούτε πραξικοπήματα, αλλά μια μετατροπή από ευρώ στο νέο νόμισμα άνευ αξίας, ενώ η κυβέρνηση θα βρεθεί με συναλλαγματικά αποθεματικά όσες οι καταθέσεις που θα μετατρέψει: δηλαδή €120 δις.

Το ηλεκτρονικό νόμισμα σε μια κρατικίστικη κυβέρνηση αντιευρωπαϊκή, υπέρ της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, υπέρ της διόγκωσης του δημοσίου, χωρίς ικανούς οικονομολόγους της πραγματικής οικονομίας, με 42 φορολογικά συστήματα και 5 εκατομμύρια ανθρώπους σιτιζόμενους από φόρους που μαζεύει από τους υπόλοιπους το δημόσιο, είναι σαν να δίνεις το κλειδί της κάβας σε έναν αλκοολικό.

Του Άγη Βερούτη

απο το  capital.gr