Τι είναι η βόμβα Υδρογόνου και γιατί τη φοβούνται όλοι;

Η Βόρειος Κορέα ανακοίνωσε την Τετάρτη την επιτυχή δοκιμή βόμβας υδρογόνου, σκορπίζοντας ανησυχία και προκαλώντας την κατακραυγή της διεθνούς κοινότητας.

Γιατί όμως ανησυχούν τόσο πολύ οι μεγάλες δυνάμεις από την πιθανότητα μία
στρατοκρατούμενη και αποκλεισμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, χώρα, όπως η Β.Κορέα αναπτύξει τέτοιου είδους πυρηνική τεχνολογία;

Η απάντηση έρχεται, αν δει κανείς ποια είναι ακριβώς η δυναμική της υδρογονοβόμβας όπως έχει επικρατήσει να λέγεται.
 Η υδρογονοβόμβα

Η βόμβα υδρογόνου είναι ένα σύγχρονο θερμοπυρηνικό όπλο, η λειτουργία του οποίου βασίζεται στη σύντηξη πυρήνων βαρέων ισοτόπων του υδρογόνου (δευτερίου και τριτίου) σε πυρήνες ηλίου. Αν και η επιστημονική της ανάλυση δεν λέει και πολλά, ωστόσο τα αποτελέσματα αυτής είναι ίσως πιο κατατοπιστικά.
Αρκεί να πούμε πως κατά τη σύντηξη αυτή παράγεται τεράστια ποσότητα ενέργειας που συνοδεύεται από μεγάλο θερμικό κύμα, ωστικό κύμα και ραδιενεργό ακτινοβολία, που σε σύνολο είναι 100 έως και 1.000 φορές πιο καταστροφική απ' ό,τι μια απλή ατομική βόμβα.

Η υδρογονοβόμβα, αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘50, και από τις δύο πλευρές του τότε Ψυχρού πολέμου, και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα όπλα μαζικής καταστροφής στον πλανήτη.
 Γνωστή διεθνώς και ως H-Bomb (Hydrogen Bomb), προαπαιτεί για την πυροδότησή της μια μικρότερη έκρηξη σχάσης δηλαδή μιας μικρής ατομικής βόμβας, συνήθως πλουτωνίου, η οποία λαμβάνει χώρα στο περίβλημα του πυρήνα υδρογόνου. Στην ουσία είναι δύο ατομικές βόμβες ενωμένες σε μία.
Αυτή η πρώτη έκρηξη αυξάνει την θερμοκρασία του πυρήνα σε 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου οδηγώντας έτσι σε σύντηξη το δευτέριο και το τρίτιο, παράγοντας άτομα ηλίου και νετρόνια με ταυτόχρονη έκλυση τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας.

Η καταστροφική της ισχύ μεγιστοποιείται από την ενέργεια των απελευθερωμένων νετρονίων, τα οποία σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες είναι σε θέση να αντιδράσουν ακόμα και με τα πιο αδρανή ραδιενεργά υλικά όπως το απεμπλουτισμένο ουράνιο, πράγμα αδύνατο σε μικρότερες ενεργειακές συνθήκες.
Αυτό το κύμα ενέργειας υπερδιπλασιάζει την απόδοση της βόμβας αφήνοντας παράλληλα πίσω του και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις του με τη δημιουργία ραδιενεργών καταλοίπων.

Οι πρωτεργάτες

Η πρώτη έκρηξη βόμβας υδρογόνου έγινε στις 31 Οκτωβρίου 1952 στο κοραλλιογενές σύμπλεγμα Enewetak, στα Νησιά Μάρσαλ του Ειρηνικού ωκεανού από τις ΗΠΑ. Η έκρηξη εξαέρωσε 80 τόνους εδάφους και είχε 8 μίλια διάμετρο με 27 μίλια ύψος. Η δοκιμή είχε το κωδικό όνομα Ivy Mike και ήταν μέρος της όλης θερμοπυρηνικής δοκιμαστικής επιχείρησης των ΗΠΑ, της λεγόμενης “Operation Ivy”.

Δύο εβδομάδες αργότερα στο πλαίσιο του ίδιου προγράμματος οι ΗΠΑ προχώρησαν στην δοκιμαστική έκρηξη Ivy King 500 κιλοτόνων (η βόμβα στη Χιροσίμα ήταν μεγέθους μόλις 15 Κιλοτόνων).

Δύο χρόνια αργότερα το 1954 οι ΗΠΑ προχωρούν στην δοκιμαστική επιχείρηση «Operation Castle”, μέρος της οποίας ήταν η πυρηνική δοκιμή «Castle Bravo” 15.000 Κιλοτόνων, και πραγματοποιήθηκε στο κοραλλιογενές σύμπλεγμα Bikini στα νησιά Μάρσαλ.

Στις 12 Αυγούστου στη Σοβιετική Ένωση πραγματοποιείται η πρώτη δοκιμή βόμβας υδρογόνου.

Το πιο ισχυρό πυρηνικό όπλο αυτού του τύπου που χρησιμοποιήθηκε ποτέ ήταν μια βόμβα πυρηνικής σύντηξης, η Tsar Bomba, που δοκιμάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση στο νησί Νόβαγια Ζέμλια του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού στις 30 Οκτωβρίου 1961.


Η ισχύς της ισοδυναμούσε με 57.000.000 τόνους ΤΝΤ (50.000 Κιλοτόνους). Εξερράγη 4 χλμ πάνω από το έδαφος. Μπορούσε να προκαλέσει εγκαύματα 3ου βαθμού σε απόσταση 100 χλμ, ενώ η δόνηση από την έκρηξη έγινε αισθητή μέχρι και τη Φινλανδία. Η βόμβα ζύγιζε 27 τόνους.

Ο «πυρηνικός Άτλας»

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Συνδέσμου Ελέγχου Εξοπλισμών (ACA) οι χώρες που αυτή τη στιγμή διαθέτουν πυρηνικά όπλα είναι επίσημα πέντε: Οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, το ΗΒ και η Γαλλία. Ωστόσο ανεπίσημα στον κατάλογο αυτό προστίθενται το Πακιστάν, η Ινδία, η Β.Κορέα, το Ισραήλ και το Ιράν.

+6

Οι ΗΠΑ και η Ρωσία φαίνεται να διαθέτουν το 90% το όλου αριθμού των πυρηνικών κεφαλών παγκοσμίως, αφού η μεν πρώτη διαθέτει 7.100 πυρηνικές κεφαλές, η δε δεύτερη 7.700.

Οι Συνθήκες Μη Διασποράς και Πλήρους Απαγόρευσης

Σε μία προσπάθεια να αποτραπεί ο κίνδυνος που ελοχεύει από την κατοχή και εξέλιξη των πυρηνικών οπλοστασίων, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες διαπραγματεύθηκαν τη Συνθήκη Μη Διασποράς των πυρηνικών όπλων (NPT) το 1968 και τη Συνθήκη για την πλήρη απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών (CTBT) το 1996.

Από την έναρξη της NPT, πολλά κράτη έχουν εγκαταλείψει τα πυρηνικά τους προγράμματα, ενώ αλλά έχουν αψήφησει την NPT. Η Ινδία, το Ισραήλ και το Πακιστάν δεν έχουν υπογράψει τη συνθήκη και διαθέτουν πυρηνικά οπλοστάσια, ενώ το Ιράκ ξεκίνησε ένα μυστικό πυρηνικό πρόγραμμα πριν από το 1991. Η Βόρεια Κορέα ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την NPT τον Ιανουάριο του 2003 και έχει προχωρήσει από τότε σε 4 πυρηνικές δοκιμές.

Ιράν και τη Λιβύη έχουν πραγματοποιήσει μυστικές πυρηνικές δραστηριότητες κατά παράβαση των όρων της Συνθήκης, και ο Σύνδεσμος Ελέγχου Εξοπλισμών (ACA) υποπτεύεται πως και η Συρία έχει κάνει το ίδιο.

Σε σχέση τώρα με τις επίσημες πέντε χώρες-κάτοχους πυρηνικών όπλων Κίνα, Γαλλία, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο, και Ηνωμένες Πολιτείες, η Συνθήκη νομιμοποιεί την ύπαρξη πυρηνικών οπλοστασίων των κρατών μελών της Συνθήκης, θεσπίζει όμως ότι δεν πρέπει τα μέλη να κατασκευάσουν άλλα ή και να διατηρήσουν τα υπάρχοντα στο διηνεκές.

Το άρθρο VI της Συνθήκης προβλέπει ότι κάθε κράτος-μέλος θα πρέπει με καλή πίστη να συνεχίσει την προσπάθεια και να λάβει αποφασιστικά μέτρα για την παύση των πυρηνικών εξοπλισμών σε σύντομο χρονικό διάστημα και τον πλήρη πυρηνικό αφοπλισμό.

Ωστόσο ο μυστικισμός των περισσοτέρων κρατών πάνω στο θέμα αυτό, δεν επιτρέπει τον πλήρη και ξεκάθαρο έλεγχο της πορείας εφαρμογής της Συνθήκης.

Με πληροφορίες από wikipedia, ACA, CNN