Η Ευρώπη αργοπεθαίνει

Η νέα κίνηση ταυτότητας της γερμανικής νεολαίας κατηγορεί την κ. Merkel για την υιοθέτηση μίας καταστροφικής πολυπολιτισμικής ουτοπίας – ενώ οι Ολλανδοί ακροδεξιοί χαρακτηρίζουν τους πρόσφυγες ως ισλαμικές βόμβες τεστοστερόνης

.

«Αυτοί που προγραμματίζουν την παγκοσμιοποίηση, σκέφτονται πως σε χώρες όπως η
Γερμανία, η Γαλλία, η Σουηδία, η Αγγλία και σε κάποιο βαθμό η Αμερική, πρέπει να πάψουν να υπάρχουν οι υπερήλικοι ομογενείς πληθυσμοί. «Γιατί να υπάρχουν εθνικά κράτη; Γιατί να διαθέτουν σύνορα; Ποιός ο λόγος να έχουν ποσοστώσεις στον αριθμό των μεταναστών που υποδέχονται;».

Δεν υπάρχουν μετανάστες. Υπάρχουν μόνο οι παγκόσμιοι πολίτες, οι οποίοι είναι σωστό να κυβερνώνται από έναν. Από μία υψηλότερη διαχειριστική πλατφόρμα. Να κοστίζουν λιγότερο, να δουλεύουν περισσότερο και να πεθαίνουν γρηγορότερα. Φτάνει πια με τις συντάξεις και με την πανάκριβη κοινωνική περίθαλψη!» (πηγή)

.Άρθρο

Πριν από λίγο καιρό περίπου 1.000 Ολλανδοί βγήκαν στους δρόμους, σε μία μικροσκοπική πόλη της χώρας τους, για να διαδηλώσουν εναντίον της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου – η οποία αφορούσε την εγκατάσταση 500 προσφύγων.

Την ίδια στιγμή ο αρχηγός της ακροδεξιάς παράταξης, ο οποίος θα δικαστεί κατηγορούμενος για υποκίνηση φυλετικού μίσους, επειδή υπόσχεται στους Πολίτες την απαλλαγή τους από τους Μαροκινούς, κυκλοφόρησε ένα νέο τηλεοπτικό σποτ για το κόμμα του – χαρακτηρίζοντας επιθετικά τους άρρενες πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή ως «ισλαμικές βόμβες τεστοστερόνης».

Θεωρεί δε πως θα πρέπει να εγκλειστούν σε προστατευμένα κέντρα ασύλου, για να μην κινδυνεύουν οι γυναίκες της χώρας του από την ισλαμική «τζιχάντ» – τεκμηριώνοντας με το χειρότερο δυνατό τρόπο πως η Ευρώπη βυθίζεται σε μία μεταναστευτική κρίση, από την οποία αναδύεται ένας έντονος ρατσισμός, ένας άκρατος εθνικισμός και μία κλιμακούμενη ξενοφοβία

.

Περαιτέρω, μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι στις αρχές του 2015 (άρθρο), τις πρόσφατες επόμενες, τα γεγονότα στη Σουηδία, καθώς επίσης αυτά που συνέβησαν την παραμονή της πρωτοχρονιάς σε μία σειρά ευρωπαϊκών κρατών (εικόνα), είναι εύλογη η δεκτικότητα των Ευρωπαίων σε τέτοιου είδους «μηνύματα» – παρά το ότι προκαλούν αποστροφή, ενώ είναι κωμικά όσον αφορά το περιεχόμενο τους.

Δυστυχώς, οι Πολίτες της Ευρώπης έχουν συνδέσει τους πρόσφυγες με βίαια εγκλήματα, με σεξουαλικές, καθώς επίσης με τρομοκρατικές επιθέσεις – ενώ η πολιτική κρίση που ευρίσκεται σε εξέλιξη, κυρίως από την πλευρά της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, όπου έχουν ανέλθει στην εξουσία σχεδόν ακροδεξιές κυβερνήσεις, εντείνει την τάση.

Όλο και περισσότεροι δε θεωρούν πως πρόκειται για μία εχθρική εισβολή ξένων λαών, καθώς επίσης για το σφετερισμό των χριστιανικών αξιών – με αποτέλεσμα να αυξάνεται η δημοτικότητα των ακροδεξιών κομμάτων, από την Αυστρία και την Ελβετία έως τη Νορβηγία.

Περαιτέρω, η άνοδος του Εθνικού Μετώπου της Le Pen στη Γαλλία, η δημιουργία της ομάδας «στρατιώτες του Odin» στη Φινλανδία και της PEGIDA στη Βρετανία («υποκατάστημα») ή στη Γερμανία, έρχεται να συμπληρωθεί από την «κίνηση της ταυτότητας» των νέων στη χώρα της καγκελαρίου – οι οποίοι σχεδιάζουν να οργανώσουν μία μαζική εξέγερση εναντίον των πολιτικών, θεωρώντας πως θυσιάζουν στο βωμό των φιλοδοξιών τους τις γερμανικές αξίες και τις παραδόσεις τους.

Το μήνυμα της συγκεκριμένης κίνησης των νέων στο βίντεο που ακολουθεί είναι πάρα πολύ έντονο – ειδικά επειδή προέρχεται από νέους που εκφράζουν λακωνικά τις απόψεις τους για το μεταναστευτικό θέμα, το οποίο όμως χρησιμοποιείται έμμεσα για να τονίσει την οργή τους, σε σχέση με όλα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη.

Συνεχίζοντας, το θέμα δεν θα ήταν ίσως ενδιαφέρον για έναν χώρο που ασχολείται κυρίως με οικονομικά και γεωπολιτικά θέματα. 

Εάν όμως κατανοήσει κανείς πως η οικονομική κρίση της Ευρωζώνης, η υπερχρέωση μίας σειράς κρατών, η αύξηση των ανισορροπιών στη νομισματική ένωση με υπαιτιότητα της Γερμανίας, η έλλειψη αλληλεγγύης που παρατηρήθηκε με θύματα τις χώρες του νότου, οι εκβιασμοί της ΕΚΤ, κυρίως δε η ανεργία των νέων είναι οι βασικές πηγές αυτών των κινημάτων, θα διαπιστώσει πως η οικονομία έχει άμεση σχέση.

Πιθανότατα δε θα προκληθεί η διάλυση της Ευρωζώνης, μέσα από την ανέγερση τειχών στα σύνορα – τα οποία στη συνέχεια θα εμπλουτιστούν από περιορισμούς στην ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων, των κεφαλαίων, καθώς επίσης των προϊόντων και των υπηρεσιών.

Με δεδομένο τώρα το ότι, οι βασικότεροι συντελεστές ενός άριστού νομισματικού χώρου είναι η ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων και των κεφαλαίων, ενώ η επίλυση των ευρωπαϊκών ασυμμετριών είναι αδύνατη χωρίς την τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική ολοκλήρωση της ζώνης του ευρώ, είναι προφανές το αδιέξοδο – για το οποίο ελπίζουμε να είναι προετοιμασμένα τα ελληνικά κόμματα εξουσίας, έχοντας σχεδιάσει την επόμενη ημέρα.

Ολοκληρώνοντας, αυτό που λείπει από την Ελλάδα είναι οι αντιδράσεις της νεολαίας – η οποία συνεχίζει να ευρίσκεται σε κώμα, αποδεχόμενη αδιαμαρτύρητα το έγκλημα που συντελείται εις βάρος της (άρθρο).

Πόσο μάλλον όταν οι νέοι στις άλλες χώρες έχουν ήδη αναλάβει πρωτοβουλίες, όπως φαίνεται από το παράδειγμα της Γερμανίας – ενώ οι Έλληνες προτιμούν να αποδράσουν στο εξωτερικό, εγκαταλείποντας την πατρίδα τους αφενός μεν στους εξ ανατολών εποίκους, αφετέρου στους εκ δυσμών ληστές, οι οποίοι χρησιμοποιούν κατά το δοκούν την εγχώρια οικονομική και πολιτική εξουσία.

Βρίσκουν φυσικά λογικές δικαιολογίες, όπως είναι η πολιτική διαφθορά, η ασυδοσία του κράτους, η υπερβολική φορολόγηση, η διαπλοκή κοκ. Εν τούτοις, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να λυθεί από μόνο του, χωρίς να προϋπάρξει μία υγιής αντίδραση των Πολιτών – όχι του είδους που παρατηρείται σήμερα, με την έννοια πως οι Έλληνες διαδηλώνουν μόνο όταν θίγονται τα δικά τους συντεχνιακά συμφέροντα, όπως συμβαίνει με την κίνηση της γραβάτας.

Απαιτείται μία ευρύτερη διαμαρτυρία, στην οποία οφείλουν να συμμετέχουν όλοι μαζί οι Πολίτες, έτσι ώστε πραγματικά να σταματήσει η πορεία της χώρας προς το χάος. Μία πορεία που κάθε φορά επιταχύνεται, αφού όσο η οικονομία μας δεν αναπτύσσεται, τόσο θα μας επιβάλλονται νέα μέτρα, για να συμπληρώνονται τα καινούργια κενά – επιδεινώνοντας το σπιράλ του θανάτου, στο οποίο είμαστε εγκλωβισμένοι από το 2009.

του Αλέξη Ζακυνθινού

απο το analyst.gr