Καφενείον "Η Ωραία Κεντροαριστερά"

Από τον Γιώργο Λακόπουλο

Προσδεθείτε και μην καπνίζετε: η πολιτική ζωή της χώρας απογειώνεται. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον
Τσίπρα και η Ν.Δ. με τον Μητσοτάκη – πλέον.

 Στη μέση; 

Οι "κύριοι τίποτα", που θα έλεγε και ο Πάγκαλος. 

Δύο κόμματα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, διάφοροι σουλατσαδόροι –ήγουν: "παεικιελατζήδες", που θα έλεγε κι ο Κώστας Χατζηχρήστος– και ένα μάτσο "πρώην". 

Απομεινάρια –όχι "μιας μέρας", κατά την ταινία του Τζέιμς Άιβορι.

 Μιας ολόκληρης εποχής: του ενδόξου "εκσυγχρονισμού" –να ζούμε να τον θυμόμαστε–, όταν όσοι είχαν δημόσιο αξίωμα έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα.

Όχι ότι ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. δεν υπάρχουν σοβαροί πολιτικοί, που θέλουν να εδραιωθεί στο εγχώριο πολιτικό φάσμα ένα κεντροαριστερό κόμμα σαν την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία. Αλλά υπάρχουν και κάτι αριβίστες, βρε αδελφέ μου, που τους φοβάται το μάτι σου.
Τώρα μαδάνε τη μαργαρίτα: να πάω με τον Τσίπρα ή με τον Μητσοτάκη; 
 "Τι γίνεται εδώ, ρε παιδιά;
Μετακόμιση έχουμε;",που έλεγε κι ο Χρόνης Εξαρχάκος στον "Κατεργάρη".

Τη μια μέρα περιμένουν να προσκολληθούν στον έναν ή τον άλλο από τους μεγάλους.

 Την άλλη συζητούν για τον "νέο φορέα της Κεντροαριστεράς" – υπό την προϋπόθεση ότι οι ίδιοι θα είναι πρώτο τραπέζι πίστα. 

Αλλά τι τα θες, τι τα γυρεύεις: δεν ζωντανεύουν οι νεκροί.

 Ούτε συνδιασκέψεις, που λέει η Φώφη, θα γίνουν ούτε "νέος φορέας" θα υπάρξει. Ακόμα κι αν μπορούσε να γίνει ποτέ αυτή η συζήτηση, θα άρχιζαν να απορρίπτουν ο ένας τον άλλον.

Άλλωστε, και να ανεβεί το έργο δεν θα έχει τύχη – αυτοί που θέλουν τους πρώτους ρόλους στη διανομή είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι. 

Όταν το κοινό σε έχει απορρίψει το 2012, γιατί θα σε χειροκροτήσει το 2016; Ένα ωραίο καφενείο είναι αυτό το σκηνικό. 

Αν είναι να υπάρξει Κεντροαριστερά, θα προκύψει από τίποτε καινούργιους και άφθαρτους, όχι "του παρελθόντος αιώνος", που έλεγε και η Γεωργία Βασιλειάδου στην "Ωραία των Αθηνών".

Η Βουλή των οκτώ

Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων: εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω. Ήταν κάτι ανάμεσα σε "Η Βουλή της Τρίτης", "Το θέατρο της Δευτέρας" και το "Τσίρκο Μεντράνο". Πάντως, συνεδρίαση Βουλής χώρας υπό χρεοκοπία που συζητά το ασφαλιστικό της πρόβλημα αυτό το πράγμα δεν το 'λεγες.

 Όσο περνά ο καιρός, το Κοινοβούλιο φτωχαίνει. Αν για τον Πιραντέλο "Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα", στα Παλιά Ανάκτορα οκτώ πρόσωπα έχουν ρόλους – και τους παίζουν ο ένας χειρότερα από τον άλλον.

Ο Αλέξης Τσίπρας, χαρισματικός δημαγωγός, βρίσκεται από παντού περικυκλωμένος, αλλά βλέπει διαρκώς νίκες – αυτός από νίκη θα πάει. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μπαμ ότι πήγε για να δείξει ότι "το 'χει" και να ξεχεριαστούν στα παλαμάκια οι δικοί του. 

Η Φώφη Γεννηματά πανευτυχής στην αφασία για τις επιτυχίες που έφεραν στο 6% το κόμμα της.

 Ο Πάνος Καμμένος ήταν περαστικός και, έτσι, είχαμε μόνο "μερικές σκηνές από Καμμένο". 

Με τον Σταύρο Θεοδωράκη είναι οριστικό: αποκλείεται να εκφωνήσει ομιλία της προκοπής.

Τι μένει; Ο Βασίλης Λεβέντης έκανε σόου από τα παλιά και μόνο τηλεφωνικές γραμμές δεν έβγαλε στον αέρα. Ο αποσυνάγωγος Μιχαλολιάκος κοβόταν μην του θίξουν τον Μεταξά, τον Χίτλερ και τον Παπαδόπουλο. Όαση σοβαρότητας μόνο ο Δημήτρης Κουτσούμπας, αλλά τι να το κάνεις όταν σου μιλάει για τις "κατακτήσεις των σοσιαλιστικών χωρών";

Ο "μίσος" και ο "ίκας"

Σε αυτή τη Βουλή εμφανίστηκε την Τρίτη ο θρυλικός Γιάτσεκ Γκμοχ ντυμένος υπουργός. 

Για την ακρίβεια, με τη μορφή του Ευκλείδη Τσακαλώτου κατήγγειλε ότι στο ασφαλιστικό το πρόβλημα είναι "ο ταξικός μίσος" που καλλιεργεί η Ν.Δ. Μπορεί να έχει και δίκιο.

 Τα κάνουν κάτι τέτοια οι δεξιοί – έναν μίσο τον έχουν μέσα τους. Να 'ναι καλά, πάντως, ο άνθρωπος. 

Σαν τον Χατζηχρήστο στον "Μπακαλόγατο", που ρωτούσε τον Κώστα Δούκα: "Ποιος είναι αυτός ο ίκας που μου κρατάς;". 

Το θέμα με τον Τσακαλώτο δεν είναι ότι δεν τα μιλάει καλά τα ρημάδια τα ελληνικά. Δεν τα ακούει και καλά. Αλλιώς θα είχε ακούσει πόσος "ταξικός μίσος" βγαίνει από τους συριζαίους.

Μη υπουργός

Οι οποίοι συριζαίοι επιστρέφουν στην εποχή που είχαν δύο κυβερνήσεις με δύο πολιτικές και δύο γραμμές.

 Μία του Τσίπρα που έλεγε ότι πρέπει να μείνουμε στο ευρώ και μία του Λαφαζάνη που έλεγε ότι πρέπει να φύγουμε. 

Τώρα, εκτός από την κυβέρνηση Τσίπρα, υπάρχει και η κυβέρνηση Δρίτσα. 

Η μία, διά του πρωθυπουργού, μίλησε με τον Κινέζο ομόλογό του και συμφώνησε την εκχώρηση του ΟΛΠ.

 Η άλλη, διά του υπουργού Ναυτιλίας, είπε ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

Η πρώτη, διά του επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, ανακοίνωσε ότι η πώληση έκλεισε.

 Η δεύτερη, διά του Θ. Δρίτσα, είπε ότι δεν έκλεισε τίποτε. 

Η πρώτη, διά του Στέργιου Πιτσιόρλα, τον κατάργησε, λέγοντας ότι δεν έχει σημασία τι λέει ο υπουργός. 

Τώρα ο μη υπουργός ενδεχομένως θα απαντήσει ότι αυτός που μίλησε με τους Κινέζους ήταν ο Μητσικώστας και η συνέχεια επί της οθόνης. 

Το κακό είναι ότι ο Τσίπρας κάθε φορά που θέλει να διώξει υπουργό κάνει εκλογές.

Directed by Olga

Στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Αθήνας πολύ το εκτιμούν ότι επιτέλους ξεπετάχτηκε ακόμα μία γυναίκα σκηνοθέτρια.

 Δεν έχουμε και πολλές: Τόνια Μαρκετάκη, Αθηνά-Ραχήλ Τσαγκάρη, Λουκία Ρικάκη και τώρα Όλγα Γεροβασίλη. 

Στην κυρία αποδίδεται η σκηνοθεσία του βίντεο που προβλήθηκε στην επέτειο του ΣΥΡΙΖΑ. 

Λίγο σαν ντοκιμαντέρ ήταν βέβαια, μερικοί θα ήθελαν να 'χει και λίγη πρόζα – κάτι από Νίκο Φίλη, ας πούμε, που ενέταξε, το θηρίο, τους Τρεις Ιεράρχες στο πάνθεο των ηρώων και μαρτύρων της Αριστεράς. 

Και στη μουσική υπόκρουση έχανε λίγο, θα μπορούσε να παίζει το "επέσατε θύματα, αδέλφια εσείς" – και όχι μόνο αδέλφια, αλλά και μανάδες και πατεράδες και συγγενείς έως τρίτου βαθμού – μετακλητοί γενικώς.

Μια Ζωή την έχουμε

Αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν ηθοποιός, θα ήταν ο Νίκος Ρίζος στην ταινία "Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός" – με σουξέ την ατάκα "Φέρτε μου τον Τσίπρα να τον σκίσω". 

Η μαντάμ Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή βρίζει τον πρωθυπουργό, Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις Κυριακές, για να μη λένε ότι τεμπελιάζει, τον πρόεδρο της Βουλής – που της πληρώνει γραφείο και 5-6 άτομα προσωπικό.

Άραγε, εκείνη τη φράση του Κένεντι για τον αρχηγό του FBI, Έντγκαρ Χούβερ, και την προτιμητέα θέση του μέσα ή έξω από τη σκηνή την ξέρουν στο Μέγαρο Μαξίμου; 

Δεν μπορεί, μια χαρά τα πάνε με τους Αμερικανούς. Μήπως να το σκεφτούν και να την ξαναπάρουν πίσω, να γλυτώνουν και τα μπινελίκια;

Λεπτομέρεια. Η φράση "αυτός ο καραγκιόζης ο Τσίπρας που παριστάνει τον πρωθυπουργό" δεν είναι από το ρεπερτόριο της Ζωής.

 Είναι ορίτζιναλ Θόδωρος Πάγκαλος –θύρα: πρώην ΠΑΣΟΚ–, που τιμά επίσης την ιδιότητα του πρώην αντιπροέδρου κυβερνήσεων.

*Αναδημοσίευση από το "Κεφάλαιο" που κυκλοφορεί

απο το capital.gr