Μια βάναυση εβδομάδα για τις αγορές, αλλά τι ακολουθεί;

Του Mohamed A. El-Erian

Οι επενδυτές σε όλο τον κόσμο περιμένουν ανήσυχοι τις εξελίξεις αυτής της εβδομάδας, δένοντας τις πληγές τους.
Μια βάναυση εβδομάδα απωλειών έφτασε στο αποκορύφωμά της με μια δυσάρεστη βουτιά των χρηματιστηριακών αγορών των ΗΠΑ στην οποία ο δείκτης Dow Jones έχασε μέσα σε μια ημέρα περισσότερες από 500 μονάδες (3 τοις εκατό), πτώση που τον οδήγησε σε περιοχή διόρθωσης ή
αλλιώς σε απώλειες άνω του 10% από το τελευταίο υψηλό του. 

Οι απώλειες για την εβδομάδα συνοδεύτηκαν από ακόμα μεγαλύτερες απώλειες αλλού, συμπεριλαμβανομένων των νομισμάτων των αναδυόμενων αγορών και του πετρελαίου.

Ενόσω προσπαθούν να αξιολογήσουν τι ακολουθεί στη συνέχεια, οι επενδυτές θα πρέπει να εξετάσουν έξι βασικούς παράγοντες που οδήγησαν τις αγορές σε αυτό το άβολο σημείο:

1. Σε αντίθεση με ορισμένα προηγούμενα περιστατικά -συμπεριλαμβανομένων της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και του σαρωτικού tapering του 2013, καθώς και εκείνων που σχετίζονται με τις ανησυχίες για την Ευρωζώνη- ο καταλύτης για την τρέχουσα υποχώρηση της αγοράς προέρχεται από έξω από τον ανεπτυγμένο κόσμο. Αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τις ανησυχίες για την επιβράδυνση της ανάπτυξης στις αναδυόμενες οικονομίες (στην Κίνα, ιδιαίτερα, αλλά και στη Βραζιλία, τη Ρωσία και την Τουρκία), που ήρθαν να μεγεθύνουν το πρόβλημα της οικονομικής βραδύτητας σε Ευρώπη και Ιαπωνία.

2. Οι ανησυχίες για την παγκόσμια ανάπτυξη εντάθηκαν από τον αγώνα που κάνουν οι φορείς χάραξης πολιτικής στις αναδυόμενες αγορές να σταθεροποιήσουν τα οικονομικά τους και να περιορίσουν τυχόν περαιτέρω βλάβη για τις οικονομίες τους. Και πάλι, η Κίνα βρίσκεται στο επίκεντρο γεννώντας ερωτήματα σχετικά με το εάν οι κρατικές παρεμβάσεις έχουν σταθεροποιήσει την εγχώρια χρηματιστηριακή αγορά.

3. Η επίπτωση της χαμηλότερης παγκόσμιας ανάπτυξης ήταν ιδιαίτερα οδυνηρή για άλλες αγορές που βρίσκονταν ήδη κάτω από την πίεση των εξελίξεων σε ό,τι αφορά την προσφορά. Για παράδειγμα, η βουτιά των τιμών του πετρελαίου ανέδειξε το βαθμό στον οποίο ο νέος de facto παραγωγός της αγοράς -οι ΗΠΑ- δεν παίζει τον ίδιο ρόλο που έπαιζε ο Οργανισμός των Πετρελαιοεξαγωγικών Χωρών στο απόγειο της δύναμής του.

4. Οι εξαγωγές από τις αναδυόμενες οικονομίες, ιδίως των παραγωγών πρώτων υλών, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τον συνδυασμό της επιβράδυνσης της ανάπτυξης και των χαμηλότερων τιμών εμπορευμάτων σε όλο τον κόσμο.

 Κατά συνέπεια, το μακελειό στην αγορά ήταν μεγαλύτερο στα νομίσματα αναδυόμενων αγορών, ωθώντας τις απώλειες σε επίπεδα πέρα ​​από αυτά που είχαμε ζήσει κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008. 

Και αυτές οι αγορές είναι τεχνικά οι πιο επιρρεπείς στο φαινόμενο του overshooting (υπερβολική αντίδραση του συναλλάγματος σε μεταβολές της νομισματικής πολιτικής), με σημαντικές και αρνητικές επιπτώσεις για άλλες αγορές.

5. Επειδή ορισμένα χαρτοφυλάκια έχουν σχεδιαστεί για να ατισταθμίζουν τον κίνδυνο κατά τη διάρκεια της αναταραχής και της αυξημένης μεταβλητότητας, οι χρηματοπιστωτικές αγορές έπεσαν θύμα της αποσταθεροποιητικής επίδρασης του contagion -με τον κίνδυνο της υπερβολικής αντίδρασης.

 Ο VIX, που συνήθως αναφέρεται ως ο δείκτης φόβου, εκτινάχθηκε στα ύψη. 

Οι μετοχές με πλούσια αποτίμηση, ιδιαίτερα στον κλάδο της τεχνολογίας, "κακοποιήθηκαν". 

Αυτό αναπόφευκτα υπονομεύει την επενδυτική νοοτροπία "αγόρασε στη βουτιά", αναγκάζοντας τους επενδυτές να περιμένουν στο περιθώριο για την ώρα.

6. Υπάρχει λιγότερη εμπιστοσύνη ότι οι κεντρικές τράπεζες –οι κατ 'επανάληψη καλύτεροι φίλοι των αγορών-  μπορούν να λειτουργήσουν ως άμεσοι και αποτελεσματικοί σταθεροποιητές. 

Επιπλέον, τα πρακτικά της Fed που δημοσιεύθηκαν την προηγούμενη Τετάρτη -όπου η κεντρική τράπεζα δεν είχε άλλη επιλογή από το να δείξει κάπως άτολμη- υπογραμμίζουν τις προκλήσεις νομισματικής πολιτικής σε έναν κόσμο που έχει καταλήξει να στηρίζεται υπερβολικά στις κεντρικές τράπεζες. 

Πράγματι, η λατρεία των κεντρικών τραπεζών έχει δημιουργήσει μια σφήνα μεταξύ των τιμών των περιουσιακών στοιχείων και των βασικών οικονομικών μεγεθών.

Ναι, η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας θα μπορούσε να χαλαρώσει τη νομισματική πολιτική.

 Και, ναι, η Fed θα μπορούσε να αναβάλει την αύξηση των επιτοκίων για μετά το Σεπτέμβριο. 

Αλλά ο αντίκτυπος στην παγκόσμια ανάπτυξη θα ήταν πιθανώς περιορισμένος, εκτός αν αυτά τα βήματα συνοδευτούν από μια πιο ολοκληρωμένη πολιτική απάντηση. 

Σε αντίθετη περίπτωση, οι τιμές χρειάζεται να πέσουν πολύ περισσότερο προτού οι επιφυλακτικοί επενδυτές επανέλθουν από το περιθώριο.

απο το capital.gr