Για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, η ελληνική
πλευρά έχει δώσει υψηλή προτεραιότητα στο θέμα της αναδιάρθρωσης του
δημόσιου χρέους. Πώς έχουν τα δεδομένα.
Kατά τη χθεσινή παρουσία του στο Brookings Institute
στην Ουάσιγκτον ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών, Τζάκ Λιου, τόνισε
ότι μια συμφωνία μεταξύ της Αθήνας και των εταίρων θα πρέπει να
περιλαμβάνει ένα μίγμα μεταρρυθμίσεων, αναπτυξιακών πρωτοβουλιών και μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους.
Είναι η ρεαλιστική, αμερικανική γραμμή.
Όμως, έρχεται χωρίς κόστος αφού οι ΗΠΑ δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη.
Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κ. Λαγκάρντ επανέλαβε λίγο αργότερα τη θέση του Ταμείου ότι το ελληνικό χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί για να είναι διαχειρίσιμο. Είχε προηγηθεί το ελληνικό αίτημα για νέο, 3ετές(!) δάνειο από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό ESM, το οποίο προφανώς θα συνοδεύεται από νέο μνημόνιο.
Στη σχετική επιστολή, η κυβέρνηση καλωσορίζει την ευκαιρία για τη λήψη δυνητικών μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους.
Όμως, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε έχει φροντίσει να υπενθυμίσει τα όρια του εγχειρήματος πριν από το τελευταίο έκτακτο Eurogroup στις Βρυξέλλες, υποστηρίζοντας ότι οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες δεν επιτρέπουν «κούρεμα» του χρέους.
Από τη στιγμή που ένα σημαντικό μέρος του βρίσκεται πλέον σε κρατικά χέρια, θα προσθέταμε εμείς.
Χθες πήγε ένα βήμα πιο πέρα, μέσω του εκπροσώπου του Μάρτιν Γέγκερ, λέγοντας ότι απορρίπτει όχι μόνο το «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας του χρέους αλλά και μέτρα που μειώνουν την τρέχουσα αξία του, π.χ. επιμήκυνση, μείωση επιτοκίου κ.τλ.
Επικοινωνιακό τρικ θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος.
Όμως, η τοποθέτηση έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή όπου διακυβεύεται η παρουσία της Ελλάδας στην ευρωζώνη και ίσως στην Ε.Ε. αν πιστέψουμε τις σχετικές δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών.
Όμως, ποια είναι η κατάσταση του ελληνικού δημοσίου χρέους σήμερα;
Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία, το χρέος (μετά τα swaps) έχει υποχωρήσει κάτω από τα 315 δισ. ευρώ μετά τις πολύμηνες αποπληρωμές που δεν συνοδεύονταν από τη λήψη νέου δανείου.
Από αυτά, περίπου 15 δισ. ευρώ έχουν τη μορφή εντόκων γραμματίων και αναχρηματοδοτούνται αφού βρίσκεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε ελληνικά χέρια.
Τα ομόλογα που κατέχει το ευρωσύστημα, δηλαδή η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες (ομόλογα ANFA), φθάνει τα 27,2 δισ. ευρώ. Πρακτικά, το οφειλόμενο ποσό είναι μικρότερο γιατί η ΕΚΤ προβλέπεται να επιστρέψει τα όποια κέρδη από τα ομόλογα στο ελληνικό δημόσιο. Τα δάνεια από το EFSF ανέρχονται σε 131 δισ. ευρώ και τα διακρατικά από τα κράτη-μέλη του πρώτου μνημονίου στα 52,9 δισ.
Τα δάνεια από το ΔΝΤ ανέρχονται σε 20 δισ. ευρώ περίπου.
Επίσης, η κεντρική διοίκηση έχει δανεισθεί βραχυπρόθεσμα μέσω repos πάνω από 10 δισ. ευρώ από φορείς της γενικής κυβέρνησης.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν κάποια άλλα δάνεια από την Τράπεζα της Ελλάδος, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και άλλα του εξωτερικού συνολικού ύψους 16,4 δισ. ευρώ περίπου.
Τέλος, η χώρα οφείλει πάνω από 39 δισ. ευρώ σε τρίτους ομολογιούχους, π.χ. σε όσους συμμετείχαν στο PSI και λοιπούς.
Οσον αφορά το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής του χρέους, αυτό συμπεριλαμβάνει πάνω από 35 δισ. ευρώ για το υπόλοιπο του 2015, πάνω από 7 δισ. το 2016, κάπου 10 δισ. το 2017, λιγότερα από 5 δισ. ευρώ το 2018, 13,6 δισ. περίπου το 2019.
Χρέος ύψους 5 δισ. ευρώ θα πρέπει να αποπληρωθεί το 2020 και το 2021.
Όμως, οι δανειακές ανάγκες θα είναι αυξημένες, τουλάχιστον το 2015, γιατί όλα δείχνουν ότι η χώρα δεν θα έχει ούτε το προβλεπόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, ίσο με 3% του ΑΕΠ, ούτε τα προσδοκώμενα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις.
Το ίδιο πιθανόν ισχύει για το 2016.
Παρ' όλα αυτά τα ποσά προς αποπληρωμή δεν είναι απαγορευτικά και θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν άνετα υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Πολύ περισσότερο, αν τα επιτόκια που πληρώνει η χώρα μετατρέπονταν από κυμαινόμενα σε σταθερά κοντά στα σημερινά χαμηλά επίπεδα.
Οι ετήσιοι τόκοι ανέρχονται σήμερα στα 6 δισ. ευρώ.
Ακόμη καλύτερα θα ήταν τα πράγματα, αν τα πιο ακριβά δάνεια από το ΔΝΤ αντικαθίσταντο από φθηνότερα και μεγαλύτερης διάρκειας δάνεια του ESM.
Επιπλέον, οι όροι των διακρατικών δανείων από τις χώρες της ευρωζώνης έμοιαζαν με εκείνους των δανείων από το EFSF, δηλαδή η χώρα δεν πλήρωνε τόκους και κεφάλαιο μέχρι το 2023. Φυσικά, θα ήταν ακόμη καλύτερα αν η διάρκεια των δανείων από την ΕΕ και το EFSF/ESM επιμηκύνετο ακόμη περισσότερο. Η μέση διάρκεια των δανείων του EFSF σήμερα είναι 32 χρόνια περίπου με την τελευταία πληρωμή το 2053.
Είναι σαφές ότι το προφίλ της εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους δεν είναι άσχημο.
Θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ακόμη καλύτερο με λίγες κινήσεις που θα επέτρεπαν και θα δικαιολογούσαν χαμηλότερους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια.
Μπορεί λοιπόν το σημερινό υψηλό χρέος ως προς το ΑΕΠ, γύρω στο 175%, να μοιάζει απαγορευτικό, όμως, τα δεδομένα από την ετήσια εξυπηρέτησή του είναι πολύ καλύτερα.
Ασφαλώς, κάθε προσπάθεια ελάφρυνσης του χρέους είναι καλοδεχούμενη αφού επηρεάζει θετικά τις επιχειρηματικές προσδοκίες και λογικά τις επενδύσεις.
Όμως, η ανάλυση των δεδομένων δείχνει ότι άλλο είναι το σημαντικότερο οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
Dr. Money
απο το euro2day.gr
περιλαμβάνει ένα μίγμα μεταρρυθμίσεων, αναπτυξιακών πρωτοβουλιών και μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους.
Είναι η ρεαλιστική, αμερικανική γραμμή.
Όμως, έρχεται χωρίς κόστος αφού οι ΗΠΑ δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη.
Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κ. Λαγκάρντ επανέλαβε λίγο αργότερα τη θέση του Ταμείου ότι το ελληνικό χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί για να είναι διαχειρίσιμο. Είχε προηγηθεί το ελληνικό αίτημα για νέο, 3ετές(!) δάνειο από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό ESM, το οποίο προφανώς θα συνοδεύεται από νέο μνημόνιο.
Στη σχετική επιστολή, η κυβέρνηση καλωσορίζει την ευκαιρία για τη λήψη δυνητικών μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους.
Όμως, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε έχει φροντίσει να υπενθυμίσει τα όρια του εγχειρήματος πριν από το τελευταίο έκτακτο Eurogroup στις Βρυξέλλες, υποστηρίζοντας ότι οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες δεν επιτρέπουν «κούρεμα» του χρέους.
Από τη στιγμή που ένα σημαντικό μέρος του βρίσκεται πλέον σε κρατικά χέρια, θα προσθέταμε εμείς.
Χθες πήγε ένα βήμα πιο πέρα, μέσω του εκπροσώπου του Μάρτιν Γέγκερ, λέγοντας ότι απορρίπτει όχι μόνο το «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας του χρέους αλλά και μέτρα που μειώνουν την τρέχουσα αξία του, π.χ. επιμήκυνση, μείωση επιτοκίου κ.τλ.
Επικοινωνιακό τρικ θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος.
Όμως, η τοποθέτηση έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή όπου διακυβεύεται η παρουσία της Ελλάδας στην ευρωζώνη και ίσως στην Ε.Ε. αν πιστέψουμε τις σχετικές δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών.
Όμως, ποια είναι η κατάσταση του ελληνικού δημοσίου χρέους σήμερα;
Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία, το χρέος (μετά τα swaps) έχει υποχωρήσει κάτω από τα 315 δισ. ευρώ μετά τις πολύμηνες αποπληρωμές που δεν συνοδεύονταν από τη λήψη νέου δανείου.
Από αυτά, περίπου 15 δισ. ευρώ έχουν τη μορφή εντόκων γραμματίων και αναχρηματοδοτούνται αφού βρίσκεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε ελληνικά χέρια.
Τα ομόλογα που κατέχει το ευρωσύστημα, δηλαδή η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες (ομόλογα ANFA), φθάνει τα 27,2 δισ. ευρώ. Πρακτικά, το οφειλόμενο ποσό είναι μικρότερο γιατί η ΕΚΤ προβλέπεται να επιστρέψει τα όποια κέρδη από τα ομόλογα στο ελληνικό δημόσιο. Τα δάνεια από το EFSF ανέρχονται σε 131 δισ. ευρώ και τα διακρατικά από τα κράτη-μέλη του πρώτου μνημονίου στα 52,9 δισ.
Τα δάνεια από το ΔΝΤ ανέρχονται σε 20 δισ. ευρώ περίπου.
Επίσης, η κεντρική διοίκηση έχει δανεισθεί βραχυπρόθεσμα μέσω repos πάνω από 10 δισ. ευρώ από φορείς της γενικής κυβέρνησης.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν κάποια άλλα δάνεια από την Τράπεζα της Ελλάδος, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και άλλα του εξωτερικού συνολικού ύψους 16,4 δισ. ευρώ περίπου.
Τέλος, η χώρα οφείλει πάνω από 39 δισ. ευρώ σε τρίτους ομολογιούχους, π.χ. σε όσους συμμετείχαν στο PSI και λοιπούς.
Οσον αφορά το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής του χρέους, αυτό συμπεριλαμβάνει πάνω από 35 δισ. ευρώ για το υπόλοιπο του 2015, πάνω από 7 δισ. το 2016, κάπου 10 δισ. το 2017, λιγότερα από 5 δισ. ευρώ το 2018, 13,6 δισ. περίπου το 2019.
Χρέος ύψους 5 δισ. ευρώ θα πρέπει να αποπληρωθεί το 2020 και το 2021.
Όμως, οι δανειακές ανάγκες θα είναι αυξημένες, τουλάχιστον το 2015, γιατί όλα δείχνουν ότι η χώρα δεν θα έχει ούτε το προβλεπόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, ίσο με 3% του ΑΕΠ, ούτε τα προσδοκώμενα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις.
Το ίδιο πιθανόν ισχύει για το 2016.
Παρ' όλα αυτά τα ποσά προς αποπληρωμή δεν είναι απαγορευτικά και θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν άνετα υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Πολύ περισσότερο, αν τα επιτόκια που πληρώνει η χώρα μετατρέπονταν από κυμαινόμενα σε σταθερά κοντά στα σημερινά χαμηλά επίπεδα.
Οι ετήσιοι τόκοι ανέρχονται σήμερα στα 6 δισ. ευρώ.
Ακόμη καλύτερα θα ήταν τα πράγματα, αν τα πιο ακριβά δάνεια από το ΔΝΤ αντικαθίσταντο από φθηνότερα και μεγαλύτερης διάρκειας δάνεια του ESM.
Επιπλέον, οι όροι των διακρατικών δανείων από τις χώρες της ευρωζώνης έμοιαζαν με εκείνους των δανείων από το EFSF, δηλαδή η χώρα δεν πλήρωνε τόκους και κεφάλαιο μέχρι το 2023. Φυσικά, θα ήταν ακόμη καλύτερα αν η διάρκεια των δανείων από την ΕΕ και το EFSF/ESM επιμηκύνετο ακόμη περισσότερο. Η μέση διάρκεια των δανείων του EFSF σήμερα είναι 32 χρόνια περίπου με την τελευταία πληρωμή το 2053.
Είναι σαφές ότι το προφίλ της εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους δεν είναι άσχημο.
Θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ακόμη καλύτερο με λίγες κινήσεις που θα επέτρεπαν και θα δικαιολογούσαν χαμηλότερους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια.
Μπορεί λοιπόν το σημερινό υψηλό χρέος ως προς το ΑΕΠ, γύρω στο 175%, να μοιάζει απαγορευτικό, όμως, τα δεδομένα από την ετήσια εξυπηρέτησή του είναι πολύ καλύτερα.
Ασφαλώς, κάθε προσπάθεια ελάφρυνσης του χρέους είναι καλοδεχούμενη αφού επηρεάζει θετικά τις επιχειρηματικές προσδοκίες και λογικά τις επενδύσεις.
Όμως, η ανάλυση των δεδομένων δείχνει ότι άλλο είναι το σημαντικότερο οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
Dr. Money
απο το euro2day.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου