Γράφει ο William Pesek, Bloomberg
Η Σιγκαπούρη είναι το πιο κοντινό πράγμα σε οικονομικό βαρόμετρο που διαθέτει η Ασία.
Η πολύ ανοιχτή, εξαρτώμενη από το εμπόριο οικονομία της συνήθως ειδοποιεί όταν ο κίνδυνος πλησιάζει στην παγκόσμια χρηματιστηριακή σκηνή.
Και αυτή τη στιγμή, η Σιγκαπούρη στέλνει προειδοποιητικά σημάδια.
Το ΑΕΠ υποχώρησε 4,6% το τελευταίο τρίμηνο, μια ύφεση που είναι σχεδόν βέβαιο ότι προκλήθηκε από την Κίνα.
Τα δεινά της Σιγκαπούρης μπορεί να σηματοδοτήσουν ένα επικίνδυνο σημείο καμπής όχι μόνο για
την Ασία, αλλά και για το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας.
Η επιβράδυνση της Κίνας θα μπορούσε τώρα να αλλάξει το πρόσημο της ανάπτυξης της μεταποιητικής δραστηριότητας της Ασίας.
Ο Ruchir Sharma της Morgan Stanley προειδοποιεί ότι «η επόμενη παγκόσμια ύφεση θα προκληθεί από την Κίνα».
Το ισοζύγιο των στοιχείων -συμπεριλαμβανομένης της απότομης στροφής της Σιγκαπούρης προς την ύφεση- δείχνει ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας δεν θα βρίσκεται πουθενά κοντά στον στόχο του 7% φέτος.
Οι traders της Σαγκάης γιόρτασαν αυτή την εβδομάδα την είδηση της αύξησης των κινεζικών εξαγωγών κατά 2,1% τον Ιούνιο.
Αυτό βοηθά να εξηγηθεί η εντυπωσιακή πτώση του 14% της μεταποιητικής παραγωγής της Σιγκαπούρης σε σχέση με τους τρεις προηγούμενους μήνες.
Το ίδιο ισχύει και για τις εξαγωγές αγαθών πλην καυσίμων της Σιγκαπούρης στην Κίνα, οι οποίες υποχώρησαν κατά 4,3% τον Μάιο, κατά 5,1% τον Απρίλιο και κατά 22,7% τον Φεβρουάριο.
Η επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης στην Κίνα, του βασικού πελάτη της Ασίας, απειλεί να είναι ιδιαίτερα μεγάλη.
Προς το παρόν, πολλοί επενδυτές στην περιοχή εξακολουθούν να είναι αισιόδοξοι για τις προσπάθειες του Πεκίνου να ενισχύσει τόσο το ΑΕΠ όσο και τις μετοχές.
Αλλά ακόμη και τα καλά νέα για την Κίνα αυτές τις μέρες είναι ανησυχητικά.
Πάρτε για παράδειγμα την πιστωτική επέκταση του Ιουνίου, που ήταν η μεγαλύτερη από τον Ιανουάριο.
Ενώ αυτό μπορεί να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της οικονομίας βραχυπρόθεσμα, αποτελεί ακόμη έναν παράγοντα διόγκωσης της φούσκας του χρέους της Κίνας σε συγχρονισμό με τις φούσκες της Σαγκάης και της Σεντζέν.
Η Κίνα αντιμετωπίζει κι άλλο ένα πρόβλημα: τις φθίνουσες αποδόσεις.
Οι προσπάθειες τόνωσης της οικονομίας έχουν αυξηθεί εκθετικά σε μέγεθος, εύρος εφαρμογής και συχνότητα μετά την παγκόσμια κρίση του 2008.
Όσο περισσότερο η Κίνα αγωνίζεται να διατηρήσει την αύξηση του ΑΕΠ πάνω από το 5%, τόσο περισσότερο θέτει σε κίνδυνο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Τα πακέτα στήριξης της Κίνας έχουν αρχίσει εξάλλου να αλληλεπικαλύπτονται με έναν σουρεαλιστικό τρόπο.
Το φετινό εντυπωσιακό χρηματιστηριακό σκηνικό είχε στόχο να αμβλύνει τις επιπτώσεις από το ξεφάντωμα δανεισμού των τελευταίων επτά ετών.
Τώρα, όμως, το Πεκίνο βάζει ένα κατώτατο όριο στην πτώση των μετοχών, στηρίζοντας αποτελεσματικά την προηγούμενη στήριξη.
Τα προβλήματα του Πεκίνου είναι πλέον και προβλήματα του κόσμου.
Το 2010, η Κίνα αντιπροσώπευε σχεδόν το 23% της παγκόσμιας ανάπτυξης.
Μέχρι το τέλος του 2014, το μερίδιό της εκτινάχθηκε σε τουλάχιστον 38%.
Το σχετικό βάρος της Κίνας αυξάνεται ακόμη περισσότερο στις αγορές εμπορευμάτων, από τις οποίες εξαρτάται η ανάπτυξη πολλών χωρών, από την Ινδονησία έως τη Νότια Αφρική.
«Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια», προέβλεψε ο Sharma στο Bloomberg News, «η Κίνα είναι πιθανό να είναι η μεγαλύτερη πηγή της ευπάθειας για την παγκόσμια οικονομία».
Η Κίνα, προσθέτει, θα μπορούσε να παρασύρει την παγκόσμια ανάπτυξη σε επίπεδα κάτω του 2%, όριο που πολλοί θα συμφωνήσουν ότι ισοδυναμεί με παγκόσμια ύφεση.
Εάν η Σιγκαπούρη αποτελεί πράγματι οδηγό, μπορεί η ύφεση να βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου