Ποτέ δεν ήταν οι Ελληνες ενωμένοι

του Κ.Καίσαρη

H αρλούμπα σχετικά με το δημοψήφισμα είχε να κάνει με την περιβόητη ενότητα. Με τον κίνδυνο της πόλωσης, του εθνικού διχασμού.
Οτι δήθεν θα χωριζόντουσαν οι Ελληνες σε δύο στρατόπεδα:
Οι μισοί με το «ναι» και οι άλλοι μισοί με το «όχι».

Επιφανείς προσωπικότητες, από τον Πρόεδρο Προκόπη Παυλόπουλο μέχρι τον
εθνικό πυγμάχο Μιχάλη Ζαμπίδη (φωτό), εξέφραζαν την αγωνία τους να μη διχασθούν οι Ελληνες.
Οπως ο Ντέμης Νικολαΐδης, που έστειλε μέσω του FB το δικό του μήνυμα: «Από τη Δευτέρα το πρωί, όλοι μαζί ενωμένοι».

Παπάρια μάντολες.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σαχλαμάρα από την ενότητα.
Λες και έχουνε όλοι οι Ελληνες τα ίδια συμφέροντα. Λες και ήταν ποτέ ενωμένοι οι Ελληνες. Εδώ δεν είναι ενωμένοι οι Παναθηναϊκοί. Αλλοι είναι με τον Βαρδινογιάννη, άλλοι είναι κόντρα στον Βαρδινογιάννη.
Δεν είναι ενωμένοι οι ΑΕΚτζήδες. Αλλοι έχουνε τον Μπάγεβιτς κορόνα στο κεφάλι τους, άλλοι τον θεωρούνε προδότη και τον αποκαλούν βάτραχο. Ή μήπως είναι ενωμένοι οι ΠΑΟΚτσήδες; Αλλοι βρίζουν τον Σαλπιγγίδη, άλλοι τον χειροκροτάνε. Θα είναι ενωμένοι οι Ελληνες;
Μόνο οι Ολυμπιακοί είναι ενωμένοι.
Οι Ελληνες δεν ήταν ποτέ.

Την 28η Οκτωβρίου του 1940 ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε καλέσει όλους τους κομμουνιστές να πάνε να πολεμήσουνε.
Ο Ιωάννης Μεταξάς τους φυλακισμένους τους κράτησε στις φυλακές. Οταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα, η ελληνική Κυβέρνηση πρώτα τους παρέδωσε τους Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές κι ύστερα αρχίσανε να την κοπανάνε ένας ένας για την Αίγυπτο.
Ηταν ενωμένοι οι Ελληνες στην Κατοχή;
Αλλοι κάνανε Αντίσταση κι άλλοι ήταν Γερμανοτσολιάδες. Και μαυραγορίτες που φωνάζανε «βάστα, Ρόμελ». Μετά την απελευθέρωση, οι συνεργάτες των Γερμανών γίνανε συνεργάτες των Εγγλέζων και στη συνέχεια των Αμερικανών.
Ακολούθησε ο εμφύλιος. 
Αυτοί ήταν που νίκησαν. Για τους ηττημένους, εκτελέσεις, φυλακές, εξορία, Μακρόνησος, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων.
Φτάνουμε στη δικτατορία της 21ης Απριλίου.
Κάποιοι λίγοι, ελάχιστοι, κάνανε αντίσταση. Οι περισσότεροι κάνανε μόκο, ενώ αρκετοί χειροκροτάγανε τον Παπαδόπουλο και τον σηκώνανε στα χέρια. Ειδικά στην επαρχία, όπου τους είχε χαρίσει τα αγροτικά χρέη, τον είχανε κορόνα στο κεφάλι τους.
Ακολουθεί η Μεταπολίτευση. Με την κάθε Κυβέρνηση να διορίζει τους δικούς της. Από το '81 και για είκοσι και πλέον χρόνια υπήρχε το κράτος ΠΑΣΟΚ. Οι πρασινοφρουροί με τα αμπέχονα, τα ζιβάγκο και τις γενειάδες.
Το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση, οι κλαδικές στην εξουσία.
Οι Χατζάρες και οι Μπακαλάκοι στην ΕΡΤ. Οι Φωτόπουλοι στη ΔΕΗ. Οι Κολλάδες στα Λεωφορεία, να ξεβρακώνουνε κόσμο.

 Με τη Νέα Δημοκρατία, κάθε φορά που υπήρχε δεξιά παρένθεση, να διορίζει τους δικούς της. Η Ντόρα όλο τον Νομό Ευρυτανίας. Ο Σαμαράς όλο τον Νομό Μεσσηνίας κι ο Προκόπης Παυλόπουλος εκατοντάδες, χιλιάδες γαλάζια παιδιά.
Ποια ενότητα και πράσινα άλογα;

Ποτέ η εξουσία δεν μοίρασε τον κρατικό κορβανά σε ίσα μερίδια. Ποτέ δεν είχαν όλοι οι Ελληνες τα ίδια δικαιώματα. Ποτέ δεν ήταν όλοι οι Ελληνες ίσοι απέναντι του κράτους και των νόμων. Ποτέ δεν ήταν οι Ελληνες ενωμένοι. Παρωνυχίδα ήταν το «ναι» και το «όχι» του δημοψηφίσματος. Ενα δίλημμα της πλάκας.
 Ετσι ή αλλιώς, ίδιο ακριβώς ήταν το αποτέλεσμα.
Κατ' επέκταση, της πλάκας και ο δήθεν κίνδυνος για εθνικό διχασμό.
 Ο διχασμός υπάρχει έτσι ή αλλιώς και είναι ταξικός.
Να τους παραμυθιάσει τους Ελληνες το δημοψήφισμα, ναι.
Να τους χωρίσει, δεν υπήρχε περίπτωση.
Αυτά.
Ούτε τη συμφωνία ψηφίζω ούτε παραιτούμαι από υπουργός. -Παναγιώτης Λαφαζάνης

Μια Κυβέρνηση που δεν τολμάει να πάρει θέση για ψιλοπράματα, θα κάνει πόλεμο για τα σοβαρά;

ΥΠΑΡΧΕΙ πάντα παράδειγμα πώς αντιλαμβάνεται η τίμια και αριστερή Κυβέρνηση τον πόλεμο εναντίον των ολιγαρχών. 
Τα λεφτά της Περιφέρειας Αττικής για τη Λεωφόρο και τη Νέα Φιλαδέλφεια.
Που ο «διαπλεκόμενος» Σγουρός ήθελε να κάνει δώρο σε Αλαφούζο και Μελισσανίδη. Εφτά εκατομμύρια για τη Λεωφόρο και το γνωστό εικοσάρικο για την «Αγια-Σοφιά».
 Με τη Δούρου προεκλογικά να έχει σηκώσει την κόκκινη παντιέρα της επανάστασης.

Οτι εμείς δεν δίνουμε φράγκο, αφήνοντας αιχμές για «κοτζαμπάσηδες» και «προεστούς». Τι έκανε στη συνέχεια το Ρενάκι, με την ιδιότητα πλέον της Περιφερειάρχισσας;
 Σαν καλό κορίτσι, ενέγραψε το κονδύλι των είκοσι εκατομμυρίων για τη Νέα Φιλαδέλφεια στον προϋπολογισμό του 2015.
Στη λογική τού βλέποντας και κάνοντας.
Το ίδιο ακριβώς και για τη Λεωφόρο.
Απούσα η Περιφέρεια τις δύο φορές που συζητήθηκε το θέμα στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Η Αριστερή Δούρου δεν είχε γνώμη.
 Ούτε ναι ούτε όχι.
 Ο,τι πει το δικαστήριο.
 Και για το ένα γήπεδο και για το άλλο, την μπάλα αράουτ. Στην εξέδρα.
 Για τέτοια μάχη με τη διαπλοκή μιλάμε.
Μια Κυβέρνηση που δεν τολμάει να πάρει θέση για ψιλοπράματα σαν τα εφτά εκατομμύρια για τη Λεωφόρο, θα κάνει πόλεμο για τα σπουδαία και τα σοβαρά; Σε ποιο σινεμά παίζονται αυτά τα έργα;

Η τρόικα το είχε βάλει στα προαπαιτούμενα, αλλά τελικά το απέσυρε
Ο πρωθυπουργός, ο Αλέξιος Τσίπρας (φωτό), ήταν σαφής και στοχευμένος: «Μετά τη συμφωνία με τους θεσμούς, θα παλέψουμε με τα κατεστημένα εντός της χώρας. Δεσμευόμαστε ότι θα είμαστε απέναντι στους ολιγάρχες». Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για μια έντιμη, για μια αριστερή κυβέρνηση.

Εδώ θα κάνουμε μια παρένθεση και θα θυμηθούμε μια δήλωση που είχε κάνει ο Γιωργάκης Παπανδρέου στους «Financial Times». Επειδή, ενδεχομένως, όπως έχει πει ο Αθανάσιος Διάκος, από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια: «Είχαμε ανακαλύψει κύκλωμα λαθρεμπορίας πετρελαιοειδών, με βαλκανικές χώρες, ύψους τριών δισ. τον χρόνο. Και ρίξανε την κυβέρνηση οι ολιγάρχες».

Σχετικά, λοιπόν, με τις εξαγωγές πετρελαιοειδών, έχει γίνει πράγματι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ένα θαύμα.
Και μεγάλο θαύμα μάλιστα. Οχι μικρό.
Με τη χώρα να καταρρέει, να έχει διαλυθεί και να είναι σε πτώχευση, οι εξαγωγές πετρελαιοειδών έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Από τα 2.9 δισ. ευρώ που ήταν το 2007 εκτοξεύθηκαν το 2013 στα 14.5 δισ. ευρώ. Με τη διαφορά να είναι σχεδόν στο 5% του ΑΕΠ.
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να πει ότι οι εξαγωγές αυτές είναι μαϊμού.
 Με δεδομένο δηλαδή ότι όταν εξάγεις, δεν πληρώνεις φόρο.
 Οτι βρίσκεις κάποιες σφραγίδες τελωνείων εύκολες. Από κράτη σαν τα Σκόπια, τη Βουλγαρία, την Τουρκία, μέχρι και τη Λιβύη.
 Περνάς δήθεν το πετρέλαιο έξω με βυτία που μπορεί να είναι άδεια και δίνεις το λαθραίο πετρέλαιο στην αγορά.
Θέμα που είχε απασχολήσει και την τρόικα, που κάποια στιγμή μάλιστα το είχε βάλει στα προαπαιτούμενα. Τελικά όμως το απέσυρε.

Συμπέρασμα: Αυτό που είχε πει ο λαγός σχετικά με το λιοντάρι: «Λέμε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα».

Πότε θα πάρουνε χαμπάρι τα κορόιδα οι Ελληνες ότι ό,τι κι αν ψηφίζουνε, μνημόνιο βγάζει η κάλπη;

απο το  sentragoal.gr