Ποιος ήταν τελικά ο "χρήσιμος ηλίθιος"

Η περιπέτεια της "δήθεν" διαπραγμάτευσης φτάνει στο τέλος της, ελπίζουμε με την επίτευξη συμφωνίας και όχι με την απόλυτη καταστροφή της χώρας. 

Ίσως λοιπόν ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε ποιος χρησιμοποιήθηκε σε αυτή την ιστορία ως "χρήσιμος ηλίθιος".

Ποιος δηλαδή υπήρξε, όπως έλεγε και ο
σύντροφος Βλαδίμηρος Λένιν, προϊόν εκμετάλλευσης για την εξυπηρέτηση ενός σκοπού.

 Για να είμαι ειλικρινής, μέχρι πριν λίγους μήνες πίστευα ότι το ρόλο αυτό έπαιζε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Ο οποίος δεν καταλάβαινε οδηγώντας ιδεοληπτικά τη διαπραγμάτευση στα βράχια, ότι εξυπηρετεί τους σκοπούς όσων ήθελαν την Ελλάδα εκτός ευρώ αλλά και οσα συμφέροντα κερδοσκοπούσαν με τα πλήγματα στο νόμισμα.

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις έχω αρχίσει να πιστεύω ότι το ρόλο του "χρήσιμου ηλίθιου" τον έπαιξε ο ελληνικός λαός.
Ο οποίος χρησιμοποιήθηκε από τον κ. Τσίπρα παρασυρόμενος σε ένα δημοψήφισμα χωρίς αντικείμενο μόνο και μόνο για να ισχυροποιηθεί πολιτικά ο πρωθυπουργός έναντι των εσωκομματικών αντιπάλων του. Αν άλλωστε πίστευε πραγματικά ο κ. Τσίπρας ότι το ΟΧΙ θα του έδινε διαπραγματευτική ισχύ δεν θα έσπευδε το ίδιο κιόλας βράδυ να το μετατρέψει σε βαρύτατο ΝΑΙ.

Και όλα αυτά για την καρέκλα.
Ο πρωθυπουργός κάνει το παν για να διατηρηθεί στην εξουσία. Έχει συνδέσει το μέλλον της χώρας με τη δική του παρουσία και επιχειρεί ένα δύσκολο, σχεδόν τυχοδιωκτικό win-win προσωπικό παιχνίδι. Δεν είχε πρόβλημα να ρισκάρει την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την καταστροφή, δεν έχει πρόβλημα να διασπάσει το κόμμα του για να προωθήσει ένα βαρύτατο Μνημόνιο.

Πιθανώς οι ξένοι να τον χρησιμοποίησαν για να εφαρμόσουν σκληρά μέτρα, αλλά εκείνος με τη σειρά του χρησιμοποίησε τον ελληνικό λαό για να διασφαλίσει την πρωθυπουργική καρέκλα. 

Άλλωστε δεν δείχνει να έχει προτιμήσεις σε ποιους θα στηριχτεί για να κυβερνήσει. Χρησιμοποίησε εξτρεμιστές για να επικρατήσει εκλογικά, χρησιμοποίησε εώς και ακροδεξιούς για να σχηματίσει κυβέρνηση και τώρα είναι έτοιμος να συνεργαστεί με οποιονδήποτε -λέγε με Σταύρο- για να μείνει πρωθυπουργός.

Ωστόσο, η εποχή των παιχνιδιών τελειώνει εδώ. Τα πράγματα πλέον σοβαρεύουν και η διαχείριση της επόμενης μέρας απαιτεί εξαιρετικές ικανότητες και προσόντα. Τα έχει; Άγνωστο. Μακάρι... Γιατί αυτό θα αποβεί προς όφελος της χώρας. Γιατί μέχρι τώρα μόνο στην ίντριγκα έχει επιτύχει απόλυτα...

dimitris.papakonstantinou@capital.gr