Να ξεκαθαρίσω επειδή παρά τη θέλησή μου, αποδυτηριάκια διαβάζουν και άτομα που δεν γουστάρω ούτε καν να βλέπουν τa γραφτά μου.
Δίνω, λοιπόν, την πληροφορία στους αξιοπρεπείς κυρίους οι οποίοι κατά λάθος έγιναν μπανιστές του
αποδυτηριάκια, αυτό που γνωρίζουν εδώ και 31 χρόνια όσοι προπόνησαν τη σκέψη τους διαβάζοντας την τελευταία σελίδα του “ΦΙΛΑΘΛΟΥ”.
Δεν είμαι της δημοκρατίας του χαβαλέ. Πολύ περισσότερο δεν γράφω για να δώσω την ευκαιρία να διαλογισθούν και να σχολιογραφήσουν άτομα στα οποία ποτέ δεν θα πουλήσω κάρτα διαρκείας στο κλαμπ συνωμοσίας του αποδυτηριάκια.
Οπαδός της ομαδάρας του είναι. Δεν κατάλαβα. Ποια είναι η ομαδάρα; Μια είναι αυτή. Καμμία άλλη. Είναι η δική μου ομάδα και είμαι περήφανος γι' αυτήν.
Είμαι ΠΑΟΚ. Και πονάω όταν διαβάζω συντρόφια να υπογράφουν τον παοκτσηδισμό τους με τέτοιο ρεζίλικο τρόπο. Τι συγγένεια πνευματική μπορώ να έχω μ' αυτά τα τέρατα;
Είμαι γάβρος και βγάζω σπυράκια στους γλουτούς και μόνο στη σκέψη ότι ο γιός μου κάνει παρέα με τη νεολέρα της θύρας 7. Μου δηλητηριάζουν τη ρομαντική φαντασίωση που μου εμπνέει ο θρύλος.
Είμαι βαζέλος και ψάχνομαι, πέφτω σε κρίση πανικού και αυτοκριτικής, όταν αυτό που αγαπώ, το τριφύλλι, λένε ότι το λατρεύουν και κάποια βλήτα.
Είμαι αεκτζής, είμαι αρειανός, πανιώνιος, ηρακληδέας, είμαι αυτό που είμαι, κι αυτό που είμαι δεν έχει καμμία, μα καμμία σχέση με το πως είναι και το πως συμπεριφέρονται άλλοι με τον ίδιον με μένα οπαδικό πατριωτισμό.
Μια είναι η αγία ομάδα στην Ελλάδα, η δική μου. Την έχω εικόνισμα. Κι όμως, άλλοι που δηλώνουν οπαδοί της, τήν κατουρούν. Γιατί μου το κάνουν;
Χερουβείμ είναι η δική μου ομάδα και στο όνομά της αφοδεύουν τα “αδέλφια” μου. Αισθάνομαι την ανάγκη να εξομολογηθώ για την αμαρτία μου να πιστεύω στην αγιότητα της ομαδάρας μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου