Τι έγραφε ο νέος υφυπουργός Δημόσιος Τηλεόρασης στο «Έθνος»
Θέση για το ξαφνικό κλείσιμο της ΕΡΤ είχε πάρει ο νέος υφυπουργός Δημόσιας Τηλεόρασης Παντελής Καψής, ως αρθρογράφος της εφημερίδας «Έθνος», επισημαίνοντας παράλληλα τις κακοδαιμονίες της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Διαβάστε παρακάτω το άρθρο της 12ης Ιουνίου:
ΈΡΤ εκ του μηδενός;
Στο πρόσφατο παρελθόν, εκπρόσωπος κοινοβουλευτικού κόμματος ο οποίος διέμενε σε μακρινό προάστιο των Αθηνών, είχε την απαίτηση από την ΕΡΤ κάθε φορά που ήθελε να μοιραστεί τις σκέψεις του με τους πολίτες να του αποστέλλεται τηλεοπτικό συνεργείο ώστε
να κάνει τις δηλώσεις του από την άνεση του σπιτιού του. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς το κόστος.
Και αυτό ήταν ένα μικρό μόνο παράδειγμα σπατάλης. Γιατί η ΕΡΤ έχει έναν αριθμό συνεργείων σε μόνιμη επιφυλακή για την κάλυψη της δραστηριότητας του Μαξίμου και των κομμάτων. Το αποτέλεσμα; Οταν χρειαστεί μια έκτακτη κάλυψη χρησιμοποιεί ιδιωτικά συνεργεία την ώρα που δικά της, λίγους δρόμους πιο πέρα, κάθονται. Φυσικά σε επιφυλακή. Για τις προεκλογικές συγκεντρώσεις καλύτερα να μη μιλήσουμε... Και αυτά όλα είναι η παρωνυχίδα.
Γιατί το μεγάλο κόστος, πέρα από το μισθολόγιο φυσικά, είναι το πρόγραμμα. Και εκεί κάθε κίνηση της ΕΡΤ είναι ναρκοθετημένη.
Ας πούμε με τα αθλητικά. Στο μπάσκετ, για παράδειγμα, τα χρήματα της ΕΡΤ, δηλαδή των φορολογουμένων, είναι απαραίτητα για την επιβίωση των μικρών ομάδων. Αν δεν υπήρχε η ΕΡΤ, άλλωστε, είναι πιθανόν να μη βλέπαμε καθόλου μπάσκετ. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, ανεβάζοντας τις τιμές, η ΕΡΤ βρίσκεται κατηγορούμενη για σπατάλη και από τα ιδιωτικά μέσα για αθέμιτο ανταγωνισμό.
Δεν είναι διαφορετική η εικόνα με το πρόγραμμα. Αν πρόκειται για εσωτερική παραγωγή, βρίσκεται κατηγορούμενη ότι δεν αξιοποιεί το ταλέντο και το καλλιτεχνικό δυναμικό εκτός της ΕΡΤ. Αν πάλι είναι εξωτερική παραγωγή κατηγορείται -δίκαια ή άδικα- για σπατάλη και προώθηση ημετέρων. Και όσο «λεφτά υπήρχαν», έπαιρναν όλοι συμβόλαια και ήταν ικανοποιημένοι. Μετά, όμως;
Και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο χρόνιας κακοδιαχείρισης. Εκπομπές, για παράδειγμα, που στη χρυσή περίοδο της σπατάλης και των εξωφρενικών συμβολαίων -περίοδος Καραμανλή- έβγαιναν με ένα συγκεκριμένο κόστος, συνέχισαν να βγαίνουν με το μισό κόστος και χωρίς καμιά ορατή έκπτωση στην ποιότητα.
Με τέτοιου είδους παρεμβάσεις, με τη μείωση των αμοιβών και τη δραστική περικοπή του προγράμματος, η ΕΡΤ εκεί που έχανε δεκάδες εκατομμυρίων βρέθηκε να «κερδίζει», να βγαίνει δηλαδή με τα λεφτά της επιδότησης και να αφήνει και ένα μέρισμα για το Δημόσιο.
Αυτό, ωστόσο, δεν αναιρεί τις στρεβλώσεις.
Ολοι γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι σήμερα το διοικητικό προσωπικό πλεονάζει, την ίδια στιγμή που υπάρχουν ελλείψεις σε ορισμένες κρίσιμες ειδικότητες τεχνικού προσωπικού.
Και βέβαια επιβιώνουν συνδικαλιστικές πρακτικές που βραχυκυκλώνουν κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού, ανεβάζουν το κόστος και πλήττουν την αξιοπιστία της.
Είναι αυτοί λόγοι για να κλείσει η ΕΡΤ; Σίγουρα απαιτείται ριζική αναδιοργάνωση κατά προτίμηση από το μηδέν. Μια αναδιοργάνωση που έχει σαν προϋπόθεση, όμως, την κατοχύρωση της θεσμικής της ανεξαρτησίας. Διαφορετικά, με μαθηματική βεβαιότητα θα υποκύψει ξανά στις πιέσεις των κομμάτων και των συμφερόντων.
Ομως κι αυτό δεν αρκεί. Το ποια δημόσια τηλεόραση θέλουμε συναρτάται συνολικά με το τηλεοπτικό καθεστώς στη χώρα, σε μια περίοδο μάλιστα ραγδαίων τεχνολογικών αλλαγών. Η άναρχη ανάπτυξή του, η δημιουργία οικονομικά προβληματικών καναλιών λόγω του μεγάλου αριθμού αδειών για τα ελληνικά μεγέθη και βέβαια η πριμοδότηση λογής λογής πειρατών στην περιφέρεια απαιτούν τη διατύπωση μιας συνολικής πολιτικής.
Ολα τα κόμματα, όμως, 20 χρόνια τώρα προτιμούν να κάνουν τα στραβά μάτια!
Υ.Γ.: Η απόφαση για «ξαφνικό θάνατο» υπηρετεί εμφανώς επικοινωνιακούς λόγους. Προσδίδει όμως κοινωνική βαρβαρότητα στην εξυγίανση και βάζει νάρκη στα θεμέλια της τρικομματικής.
απο τα parapolitika.gr
Θέση για το ξαφνικό κλείσιμο της ΕΡΤ είχε πάρει ο νέος υφυπουργός Δημόσιας Τηλεόρασης Παντελής Καψής, ως αρθρογράφος της εφημερίδας «Έθνος», επισημαίνοντας παράλληλα τις κακοδαιμονίες της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Διαβάστε παρακάτω το άρθρο της 12ης Ιουνίου:
ΈΡΤ εκ του μηδενός;
Στο πρόσφατο παρελθόν, εκπρόσωπος κοινοβουλευτικού κόμματος ο οποίος διέμενε σε μακρινό προάστιο των Αθηνών, είχε την απαίτηση από την ΕΡΤ κάθε φορά που ήθελε να μοιραστεί τις σκέψεις του με τους πολίτες να του αποστέλλεται τηλεοπτικό συνεργείο ώστε
να κάνει τις δηλώσεις του από την άνεση του σπιτιού του. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς το κόστος.
Και αυτό ήταν ένα μικρό μόνο παράδειγμα σπατάλης. Γιατί η ΕΡΤ έχει έναν αριθμό συνεργείων σε μόνιμη επιφυλακή για την κάλυψη της δραστηριότητας του Μαξίμου και των κομμάτων. Το αποτέλεσμα; Οταν χρειαστεί μια έκτακτη κάλυψη χρησιμοποιεί ιδιωτικά συνεργεία την ώρα που δικά της, λίγους δρόμους πιο πέρα, κάθονται. Φυσικά σε επιφυλακή. Για τις προεκλογικές συγκεντρώσεις καλύτερα να μη μιλήσουμε... Και αυτά όλα είναι η παρωνυχίδα.
Γιατί το μεγάλο κόστος, πέρα από το μισθολόγιο φυσικά, είναι το πρόγραμμα. Και εκεί κάθε κίνηση της ΕΡΤ είναι ναρκοθετημένη.
Ας πούμε με τα αθλητικά. Στο μπάσκετ, για παράδειγμα, τα χρήματα της ΕΡΤ, δηλαδή των φορολογουμένων, είναι απαραίτητα για την επιβίωση των μικρών ομάδων. Αν δεν υπήρχε η ΕΡΤ, άλλωστε, είναι πιθανόν να μη βλέπαμε καθόλου μπάσκετ. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, ανεβάζοντας τις τιμές, η ΕΡΤ βρίσκεται κατηγορούμενη για σπατάλη και από τα ιδιωτικά μέσα για αθέμιτο ανταγωνισμό.
Δεν είναι διαφορετική η εικόνα με το πρόγραμμα. Αν πρόκειται για εσωτερική παραγωγή, βρίσκεται κατηγορούμενη ότι δεν αξιοποιεί το ταλέντο και το καλλιτεχνικό δυναμικό εκτός της ΕΡΤ. Αν πάλι είναι εξωτερική παραγωγή κατηγορείται -δίκαια ή άδικα- για σπατάλη και προώθηση ημετέρων. Και όσο «λεφτά υπήρχαν», έπαιρναν όλοι συμβόλαια και ήταν ικανοποιημένοι. Μετά, όμως;
Και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο χρόνιας κακοδιαχείρισης. Εκπομπές, για παράδειγμα, που στη χρυσή περίοδο της σπατάλης και των εξωφρενικών συμβολαίων -περίοδος Καραμανλή- έβγαιναν με ένα συγκεκριμένο κόστος, συνέχισαν να βγαίνουν με το μισό κόστος και χωρίς καμιά ορατή έκπτωση στην ποιότητα.
Με τέτοιου είδους παρεμβάσεις, με τη μείωση των αμοιβών και τη δραστική περικοπή του προγράμματος, η ΕΡΤ εκεί που έχανε δεκάδες εκατομμυρίων βρέθηκε να «κερδίζει», να βγαίνει δηλαδή με τα λεφτά της επιδότησης και να αφήνει και ένα μέρισμα για το Δημόσιο.
Αυτό, ωστόσο, δεν αναιρεί τις στρεβλώσεις.
Ολοι γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι σήμερα το διοικητικό προσωπικό πλεονάζει, την ίδια στιγμή που υπάρχουν ελλείψεις σε ορισμένες κρίσιμες ειδικότητες τεχνικού προσωπικού.
Και βέβαια επιβιώνουν συνδικαλιστικές πρακτικές που βραχυκυκλώνουν κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού, ανεβάζουν το κόστος και πλήττουν την αξιοπιστία της.
Είναι αυτοί λόγοι για να κλείσει η ΕΡΤ; Σίγουρα απαιτείται ριζική αναδιοργάνωση κατά προτίμηση από το μηδέν. Μια αναδιοργάνωση που έχει σαν προϋπόθεση, όμως, την κατοχύρωση της θεσμικής της ανεξαρτησίας. Διαφορετικά, με μαθηματική βεβαιότητα θα υποκύψει ξανά στις πιέσεις των κομμάτων και των συμφερόντων.
Ομως κι αυτό δεν αρκεί. Το ποια δημόσια τηλεόραση θέλουμε συναρτάται συνολικά με το τηλεοπτικό καθεστώς στη χώρα, σε μια περίοδο μάλιστα ραγδαίων τεχνολογικών αλλαγών. Η άναρχη ανάπτυξή του, η δημιουργία οικονομικά προβληματικών καναλιών λόγω του μεγάλου αριθμού αδειών για τα ελληνικά μεγέθη και βέβαια η πριμοδότηση λογής λογής πειρατών στην περιφέρεια απαιτούν τη διατύπωση μιας συνολικής πολιτικής.
Ολα τα κόμματα, όμως, 20 χρόνια τώρα προτιμούν να κάνουν τα στραβά μάτια!
Υ.Γ.: Η απόφαση για «ξαφνικό θάνατο» υπηρετεί εμφανώς επικοινωνιακούς λόγους. Προσδίδει όμως κοινωνική βαρβαρότητα στην εξυγίανση και βάζει νάρκη στα θεμέλια της τρικομματικής.
απο τα parapolitika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου