Γράφει ο αρισταρχος
Έφτασε η ώρα τους και περιμένοντας τον πελαργό να τους φέρει τον καρπό της αγάπης τους προσπαθούν σαν δυό χελιδονάκια ψαλιδωτά να φτιάξουν την φωλίτσα τους, για να προστατέψουν αυτό που θάρθει.
Ανήμπορο, κλαψιάρικο, μαχόμενο να κερδίσει μια θέση κάτω από τον ήλιο της παναθρωπιάς.
Μια ζεστασιά που θα αντικαταστήσει την
θαλπωρή μιας μήτρας που φιλοξένησε για εννέα μήνες το ανάπτυγμα ενός από τα θαύματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ίσως και το μεγαλύτερο όλων.
Αυτή η ετοιμασία της φωλιάς δυστυχώς είναι ευρωβόρα και δαπανηρή. Ενοίκιο για την φωλιά, δαπάνη για τα χρειώδη και τα μάτια ψηλά στη ζωγραφιά του αγιογράφου που η ψυχή μετουσιώνει σε υπερβατική αγιοσύνη. Mε μάτια και αυτιά ανοιχτά, έτοιμη να ακούσει το παράπονο, το κάθε παράπονο και την κάθε ικεσία. Είναι από αυτά που γελάει ο τσιφούτης βλέποντας κέρδη ακόμη και στην σταύρωση.
Γνωστή η υπεραγορά ηλεκτρικών/ηλεκτρονικών και πάμπολλες οι “προσφορές”. Άτοκες δόσεις μέσω κάρτας ή μή. Αρκεί ένας με εισόδημα και μηνιαίο εκκαθαριστικό με άνω τουλάχιστο 7.000 ευρώ ετησίως, και φυσικά η καθαρότητα αυτού που θα πληρώσει τα σπασμένα σε περίπτωση αδυναμίας του πρωτοπληρωτή. Ο εγγυητής!
΄Ελα όμως που αυτή η φάρα των έντιμων δοσατζήδων γίνεται ολοένα και πιο σπάνια από το 2009 και εντεύθεν. Με αιτία την συρρίκνωση του εισοδήματος . Έρχεται λοιπόν η τράπεζα που σκοπός της, δυστυχώς μόνο στα χαρτιά, είναι η βοήθεια για την ανάπτυξη και αφού έχει ανακεφαλαιοποιηθεί με δάνεια που πληρώνουμε εσύ κι εγώ, ωρέ Καραμήτρο, αρνείται την εγγύηση γιατί κάποτε αυτός ο έρμος Τειρεσίας -τι έφταιγε αλήθεια- κατέγραψε μια καθυστέρηση ενός μήνα στις δόσεις του επίδοξου εγγυητή.
Δεν γελάς, δεν μειδιάς, δεν καγχάζεις… απλά τρελαίνεσαι! Υπάρχει σήμερα, ωρέ Καραμήτρο, Έλληνας που να μην πέρασε η δόση του στο κόκκινο;
Σχιζοφρένεια!
Έχω την εντύπωση πως σαν τόγια πληρώνουμε την εξυγίανση των τραπεζών από την τσέπη μας κι αυτοί γελώντας ειρωνικά λένε. “Δεν μου φτάνει. Θέλω και ότι ακίνητο έχεις στην κατοχή σου”. Project ΗΡΑΚΛΗΣ!
SOS!SOS!SOS! Mayday!Mayday!Mayday! Save our souls! Σώσε τας ψυχάς ημών! Ακούει κανείς; Βοήθεια, δεν υπάρχει οξυγόνο, αέρας.
Λογική; Λίγη… λογική. Ορίστε; Υπάρχει τέτοιο είδος και δεν υπερφαλαγγίστηκε από το αισχρό και απάνθρωπο συμφέρον;
Δυστυχώς, φαίνεται η συχνότητα εκπομπής είναι τελείως ξεκομμένη και δεν ακούει κανείς παρά μόνο η τρελαμένη μου ψυχή και η αναστατωμένη μου ύπαρξη.
Ναι! Τώρα μπορώ να βάλω τον εαυτό μου στην θέση των γερόντων της Λυσιστράτης και να παραφράσω με όση δύναμη καρδιάς μου απομένει “Θεέ μου, δώσε μια με δύναμη όλη αυτή την τραπεζοκυβερνητική διαπλοκή και πέταξέ την ψηλά στους ουρανούς. Ύστερα δώστην πάλι μια, να πέσει πάνω στην γη και να καρφωθεί πάνω… στην λαϊκή οργή”
Θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου. Αλλά η αγανάκτησή μου ξεπέρασε την βλακεία του… καναπέ μου.
αἰέν ἀριστεύειν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου