Τρεις νέοι φουσκωμένοι μύθοι άθλιας ποιότητας πλασάρονται, με άμετρη πολιτική θρασύτητα, ως μέτρα ευαισθησίας υπέρ των ανασφάλιστων, των φορολογουμένων και των χαμηλοσυνταξιούχων.
Προσέξτε τα και προσέξτε τους.
Ο πρώτος μύθος είναι η πολιτική ευαισθησία για την ανασφάλιστη εργασία και η προετοιμασία νέας
νομοθεσίας που περίπου θα βάζει λουκέτο στις επιχειρήσεις που απασχολούν ανασφάλιστους εργάτες και υπαλλήλους.
Πρόκειται ασφαλώς για αναγκαίο μέτρο που έπρεπε όμως να ισχύει εδώ και μια εικοσαετία και να εφαρμόζεται με αυστηρότητα.
Τέτοια ώρα όμως... τέτοια λόγια... που λέει και ο λαός μας.
Γιατί τώρα που οι σοβιετικές πολιτικές των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης άνοιξαν τα σύνορα και έβαλαν μέσα (μαζί με ορισμένους δύστυχους) όλους τους εγκληματίες των Βαλκανίων και τα 1-2.000.000 λαθρομετανάστες (τον ακριβή αριθμό δεν τον γνωρίζει κανείς) μετατρέποντας σε εργασιακό καθεστώς την ανασφάλιστη εργασία, άντε να μάθεις στους επιχειρηματίες (ιδίως στους μικρομεσαίους, στους βιοτέχνες, στους μαγαζάτορες, στους σουβλατζήδες, στις καφετέριες, στους βενζινάδες, στους μικροξενοδόχους, στους αγρότες και στους εργολάβους πάσης φύσεως) την υποχρέωσης της ασφάλισης για τους Έλληνες εργαζόμενους.
Τώρα που η κοινωνία χωρίσθηκε στα στρατόπεδα αυτών που έχουν δουλειά, ανεξάρτητα από ύψος μισθού και είδος ασφάλισης και εκείνων που δεν έχουν δουλειά, άντε να επιβάλλεις την ασφάλιση.
Αυτά τα μέτρα και οι νόμοι, που σαφέστατα θα μείνουν στα συρτάρια, γιατί πρώτα οι άνεργοι δεν θα τα τηρήσουν, ζητώντας δουλειά, αδιαφορώντας για την ασφάλιση είναι μόνο βλακώδης πολιτική παρηγοριά και στον άνεργο αλλά και στον εργαζόμενο.
Γιατί με την απειλή του λουκέτου της επιχείρησης και τον φόβο της ανεργίας (δυστυχώς για την κατάντια του τόπου), θα ισχύσει η «συνωμοσία της σιωπής».
Από την άλλη μεριά μεταφέρθηκε ήδη η ανησυχία στους εργαζόμενους διότι αν «καρφωθεί» ο μαγαζάτορας, ο βενζινάς, ή ο εργολάβος οικοδομών, για τους ανασφάλιστους που έχει και κληθεί να πληρώσει υπέρογκο πρόστιμο, θα προτιμήσει το λουκέτο.
Ο δεύτερος μύθος που αφορά όλους τους φορολογούμενους, είναι η δήθεν πληροφόρηση (πρόκειται για παραπληροφόρηση) σχετικά με φορολογικές ελαφρύνσεις στα φυσικά πρόσωπα μέσω αναμόρφωσης των ορίων στα αφορολόγητα.
Η πολιτική αναίδεια επιτρέπει την διασπορά των πληροφοριών αυτών για να περάσουν τα νέα χαράτσια, οι νέες επιβαρύνσεις στα καύσιμα και οι απανωτές αυξήσεις σε όλα τα κρατικά τιμολόγια που αρχίζουν από το φως και καταλήγουν στις μεταφορές.
Επειδή δε από τις αυξήσεις αυτές δεν πρόκειται να απαλλαγούν οι επιχειρήσεις να περιμένουμε με βεβαιότητα ορυμαγδό αυξήσεων και στα προϊόντα.
Ο τρίτος μύθος, που αφορά τους συνταξιούχους, είναι η ευαισθησία της κυβέρνησης να μην περικόψει τις κύριες συντάξεις κάτω από 700 ευρώ.
Την ίδια στιγμή όμως στους συνταξιούχους των 700 ευρώ και κάτω, τους τσεκουρώνει (όπως στους πάντες) την επικουρική σύνταξη.
Τους καταργεί τα ψίχουλα των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων από τις επικουρικές συντάξεις.
Στον δε συνταξιούχο που έχει σύνολο εσόδων περίπου 700 ευρώ ή κάτι παραπάνω, από δύο νομιμότατες συντάξεις, του πετσοκόβει την μία, κατά 40% (στην καλύτερη περίπτωση αν τελικά δεν την καταργήσει).
Ακόμη και αν δεν ισχυρισθώ ότι το μέτρο αυτό που το διαφημίζουν ως κοινωνική ευαισθησία είναι ο χλευασμός αυτών που ζουν ήδη στο όριο της φτώχειας (δεδομένου του ακόμη υψηλού κόστους ζωής στην Ελλάδα) δεν μπορώ να περάσω απαρατήρητο ότι ο συνταξιούχος αυτός δεν εξαιρείται ούτε από τα χαράτσια, ούτε από την κατάργηση των φορολογικών απαλλαγών, ούτε από το ΕΤΑΚ, από τον κεφαλικό φόρο μέσω ΔΕΗ ενώ σε δύο μήνες θα πληρώσει και τις αυξήσεις των κρατικών τιμολογίων σε φως, νερό, φυσικό αέριο και εισιτήρια.
Του Γιώργου Κράλογλου
απο το capital.gr
Προσέξτε τα και προσέξτε τους.
Ο πρώτος μύθος είναι η πολιτική ευαισθησία για την ανασφάλιστη εργασία και η προετοιμασία νέας
νομοθεσίας που περίπου θα βάζει λουκέτο στις επιχειρήσεις που απασχολούν ανασφάλιστους εργάτες και υπαλλήλους.
Πρόκειται ασφαλώς για αναγκαίο μέτρο που έπρεπε όμως να ισχύει εδώ και μια εικοσαετία και να εφαρμόζεται με αυστηρότητα.
Τέτοια ώρα όμως... τέτοια λόγια... που λέει και ο λαός μας.
Γιατί τώρα που οι σοβιετικές πολιτικές των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης άνοιξαν τα σύνορα και έβαλαν μέσα (μαζί με ορισμένους δύστυχους) όλους τους εγκληματίες των Βαλκανίων και τα 1-2.000.000 λαθρομετανάστες (τον ακριβή αριθμό δεν τον γνωρίζει κανείς) μετατρέποντας σε εργασιακό καθεστώς την ανασφάλιστη εργασία, άντε να μάθεις στους επιχειρηματίες (ιδίως στους μικρομεσαίους, στους βιοτέχνες, στους μαγαζάτορες, στους σουβλατζήδες, στις καφετέριες, στους βενζινάδες, στους μικροξενοδόχους, στους αγρότες και στους εργολάβους πάσης φύσεως) την υποχρέωσης της ασφάλισης για τους Έλληνες εργαζόμενους.
Τώρα που η κοινωνία χωρίσθηκε στα στρατόπεδα αυτών που έχουν δουλειά, ανεξάρτητα από ύψος μισθού και είδος ασφάλισης και εκείνων που δεν έχουν δουλειά, άντε να επιβάλλεις την ασφάλιση.
Αυτά τα μέτρα και οι νόμοι, που σαφέστατα θα μείνουν στα συρτάρια, γιατί πρώτα οι άνεργοι δεν θα τα τηρήσουν, ζητώντας δουλειά, αδιαφορώντας για την ασφάλιση είναι μόνο βλακώδης πολιτική παρηγοριά και στον άνεργο αλλά και στον εργαζόμενο.
Γιατί με την απειλή του λουκέτου της επιχείρησης και τον φόβο της ανεργίας (δυστυχώς για την κατάντια του τόπου), θα ισχύσει η «συνωμοσία της σιωπής».
Από την άλλη μεριά μεταφέρθηκε ήδη η ανησυχία στους εργαζόμενους διότι αν «καρφωθεί» ο μαγαζάτορας, ο βενζινάς, ή ο εργολάβος οικοδομών, για τους ανασφάλιστους που έχει και κληθεί να πληρώσει υπέρογκο πρόστιμο, θα προτιμήσει το λουκέτο.
Ο δεύτερος μύθος που αφορά όλους τους φορολογούμενους, είναι η δήθεν πληροφόρηση (πρόκειται για παραπληροφόρηση) σχετικά με φορολογικές ελαφρύνσεις στα φυσικά πρόσωπα μέσω αναμόρφωσης των ορίων στα αφορολόγητα.
Η πολιτική αναίδεια επιτρέπει την διασπορά των πληροφοριών αυτών για να περάσουν τα νέα χαράτσια, οι νέες επιβαρύνσεις στα καύσιμα και οι απανωτές αυξήσεις σε όλα τα κρατικά τιμολόγια που αρχίζουν από το φως και καταλήγουν στις μεταφορές.
Επειδή δε από τις αυξήσεις αυτές δεν πρόκειται να απαλλαγούν οι επιχειρήσεις να περιμένουμε με βεβαιότητα ορυμαγδό αυξήσεων και στα προϊόντα.
Ο τρίτος μύθος, που αφορά τους συνταξιούχους, είναι η ευαισθησία της κυβέρνησης να μην περικόψει τις κύριες συντάξεις κάτω από 700 ευρώ.
Την ίδια στιγμή όμως στους συνταξιούχους των 700 ευρώ και κάτω, τους τσεκουρώνει (όπως στους πάντες) την επικουρική σύνταξη.
Τους καταργεί τα ψίχουλα των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων από τις επικουρικές συντάξεις.
Στον δε συνταξιούχο που έχει σύνολο εσόδων περίπου 700 ευρώ ή κάτι παραπάνω, από δύο νομιμότατες συντάξεις, του πετσοκόβει την μία, κατά 40% (στην καλύτερη περίπτωση αν τελικά δεν την καταργήσει).
Ακόμη και αν δεν ισχυρισθώ ότι το μέτρο αυτό που το διαφημίζουν ως κοινωνική ευαισθησία είναι ο χλευασμός αυτών που ζουν ήδη στο όριο της φτώχειας (δεδομένου του ακόμη υψηλού κόστους ζωής στην Ελλάδα) δεν μπορώ να περάσω απαρατήρητο ότι ο συνταξιούχος αυτός δεν εξαιρείται ούτε από τα χαράτσια, ούτε από την κατάργηση των φορολογικών απαλλαγών, ούτε από το ΕΤΑΚ, από τον κεφαλικό φόρο μέσω ΔΕΗ ενώ σε δύο μήνες θα πληρώσει και τις αυξήσεις των κρατικών τιμολογίων σε φως, νερό, φυσικό αέριο και εισιτήρια.
Του Γιώργου Κράλογλου
απο το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου