2012: Χρονιά δίσεκτη και μελαγχολική!..

Από το http://www.attikipress.gr/

Οι προκλήσεις για τη χώρα μας το 2012
Γιατί είναι κρίσιμο το πρώτο τρίμηνο
Η δοκιμασία της κυβέρνησης Παπαδήμου και οι διεργασίες στα κόμματα
Τι θα γίνει σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο

Για πρώτη φορά ίσως, εδώ και πολλές δεκαετίες, η αναμονή της νέας χρονιάς δεν συνοδεύεται από αισιοδοξία και χαμόγελο. Το 2012 προβλέπεται από κάθε άποψη δίσεκτο και η πιο θετική ευχή θα είναι τουλάχιστον να μην χειροτερέψει κι άλλο, στη διάρκεια του, η κατάσταση στη χώρα μας αλλά και γενικότερα.
Tα συναισθήματα των Ελλήνων καταγράφηκαν ανάγλυφα άλλωστε στην πρόσφατη δημοσκόπηση της MRB όπου οι πολίτες απάντησαν, με συντριπτικά ποσοστά, ότι...
αντιμετωπίζουν το μέλλον της χώρας με απογοήτευση, οργή, φόβο, ντροπή, υποταγή και παραίτηση. Μόλις το 9% δήλωσε ότι ελπίζει και το 2,8% ότι αισθάνεται αυτοπεποίθηση. Ανάλογη εικόνα δίνουν και όλες οι άλλες ποιοτικές έρευνες του τελευταίου διαστήματος.
Μέσα σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον ξημερώνει μια χρονιά γεμάτη αβεβαιότητες, προκλήσεις και κινδύνους. Σε ευρωπαϊκό, εθνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Είναι άλλωστε εμφανές ότι οι εξελίξεις στην χώρα μας επηρεάζονται άμεσα από τις αποφάσεις στην Ευρώπη που δείχνει να βυθίζεται κι αυτή στη δική της άβυσσο.
Οι πρώτοι μήνες της νέας χρονιάς θα είναι καθοριστικοί για να φανούν οι «αντοχές» του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Είναι πολύ πιθανό μέσα στο 2012 να δούμε να επέρχεται μια τεράστια αλλαγή στον απόηχο της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής και των αποφάσεων για το «Σύμφωνο Σταθερότητας». Με απλά λόγια είναι μια χρονιά στην οποία θα δοκιμαστεί το μέλλον του ευρώ και σε ο,τι αφορά τη χώρα μας η παραμονή της στην ευρωζώνη. Από αυτή την άποψη έχουν τεράστια σημασία οι εξελίξεις στην Ιταλία και την Ισπανία οι οποίες αν αρχίσουν να χρηματοδοτούνται από το ΔΝΤ ενδέχεται να χάσουν οριστικά την πρόσβασή τους στις αγορές με ο,τι συνεπάγεται αυτό. Σε πολιτικό επίπεδο οι ευρωπαϊκές χώρες διαρκώς επιβεβαιώνουν πόσο λίγο εμπιστεύονται η μια την άλλη. Και το πρόβλημα που κατά πολλούς αναδεικνύεται είναι ότι αντί να τρέχει πίσω από ένα ακόμη προβληματικό σχέδιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κινείται αποκαθιστώντας ένα κοινό στόχο και μια αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της.
Για την Ελλάδα όλα αυτά σημαίνουν ότι δεν έχει άλλη επιλογή -τουλάχιστον μέχρι τώρα- από το να προχωρήσει στην ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης και στην ολοκλήρωση του σχεδίου ανταλλαγής των ομολόγων με τους καλύτερους δυνατούς όρους. Υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα μεσολαβήσουν απρόβλεπτα γεγονότα, αυτές είναι δύο από τις βασικές προϋποθέσεις για την εξασφάλιση της 7ης δόσης - μαμούθ τον ερχόμενο Μάρτιο. Δυστυχώς δηλαδή για άλλη μια φορά οι δανειστές θα απαιτήσουν την ικανοποίηση των όρων τους για να εγκρίνουν την εκταμίευση των 89 δις ευρώ. Οι όροι αυτοί όπως φαίνεται θα συνοδεύονται και από άλλους, κυρίως αναφορικά με τις αλλαγές στα εργασιακά και την περαιτέρω μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα και τις νέες περικοπές στο δημόσιο τομέα ακόμη και μέσω απολύσεων. Η εκ νέου άφιξη της τρόικας στις 10 Ιανουαρίου θα σηματοδοτήσει τον καινούριο κύκλο των διαπραγματεύσεων που θα συμπέσουν και με τις διεργασίες στο εσωτερικό της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Αυτό έχει σημασία διότι παράλληλα κρίνεται και η αντοχή της νέας κυβέρνησης. Και ίσως πρόκειται για τη σημαντικότερη πολιτική πρόκληση της νέας χρονιάς, τουλάχιστον στην πρώτη φάση της. Το πείραμα μιας τέτοιας συγκυβέρνησης δεν έχει ξαναδοκιμαστεί και μς την είσοδο του 2012 μένει να φανεί αν τα προβλήματα που τη συνοδεύουν θα ξεπεραστούν ή όχι, οπότε μπορεί να φέρουν και την πρόωρη διάλυσή της.
Το ένα σενάριο είναι να βρει το βηματισμό της και όχι απλά να αντέξει μέχρι την ολοκλήρωση του PSI αλλά να δημιουργήσει και θετικές προσδοκίες όσον αφορά την εξασφάλιση της 7ης δόσης. Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι βέβαιο ότι θα ενισχυθούν κι άλλο οι φωνές για παράταση του βίου της και μετάθεση των εκλογών πολύ αργότερα. Το άλλο σενάριο είναι να επιδεινωθούν τα πράγματα και στο εσωτερικό της, οπότε θα πρέπει να δοθεί μάχη για να διατηρηθεί μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου - αρχές Φεβρουαρίου και να δρομολογηθούν εκλογές το πολύ μέχρι τις αρχές Μαρτίου.
Οι εβδομάδες αυτές θα έχουν ούτως ή αλλιώς πολιτική και κοινωνική ένταση. Ένα τμήμα στελεχών και υπουργών του ΠΑΣΟΚ δεν συμφωνεί με το ενδεχόμενο «μακροημέρευσης» της σημερινής κυβέρνησης, η ΝΔ επίσης που παίρνει ήδη σαφείς αποστάσεις για μέτρα όπως η μείωση των επικουρικών συντάξεων (την οποία υποχρεώθηκε ο αρμόδιος υπουργός Γ. Κουτρουμάνης να αναστείλει) έχει αποφασίσει ότι δεν θα συναινέσει στην παράταση του βίου της εξετάζοντας ακόμη και το ενδεχόμενο να αποσύρει, σε δεδομένη στιγμή, τους υπουργούς της και ο ΛΑΟΣ βλέπει επίσης ότι θα έχει φθορά αν συνεχιστούν έτσι τα πράγματα.
Την ίδια ώρα αποκτούν ενδιαφέρον και η μορφή που θα πάρουν οι κοινωνικές αντιδράσεις αφού η απειλή νέων μέτρων θα φέρει κι άλλες κινητοποιήσεις. Μέχρι στιγμής, ο θυμός της κοινωνίας έχει επηρεάσει κυρίως τις εξελίξεις σε δημοσκοπικό επίπεδο αλλά μέσα στη νέα χρονιά θα κριθεί και το «στοίχημα» αν θα υπάρξει κοινωνική προσαρμογή στην οδυνηρή οικονομική πραγματικότητα ή όπως εκτιμούν ορισμένοι θα εκδηλωθούν φαινόμενα «εξέγερσης». Μια χαραμάδα ελπίδας μπορεί να ανοίξει, όπως ελπίζουν ορισμένοι, αν μετά το πρώτο τρίμηνο διαπιστωθεί ότι υπάρχει προοπτική για πρωτογενές πλεόνασμα που ίσως διαμορφώσει τάσεις σταθεροποίησης της κατάστασης και σταδιακής εξόδου από την κρίση
Έχει επομένως σημασία και πώς θα αποτυπωθούν όλα αυτά στις κάλπες αφού, εκτός απροόπτου, το 2012 θα είναι χρονιά εκλογών. Αν επαληθευτούν τα προγνωστικά, στις εκλογές αυτές είναι πολύ πιθανό να μην έχουμε για πρώτη φορά αυτοδύναμη κυβέρνηση παρά την εφαρμογή ενός «ενισχυμένου» εκλογικού συστήματος. Αλλά ακόμη κι αν αυτό συμβεί οριακά, θα είναι η χρονιά της μεγάλης δοκιμασίας αν όχι κατάρρευσης του δικομματισμού όπως τον γνωρίσαμε στον κύκλο της μεταπολίτευσης. Και όλα δείχνουν ότι μπαίνουμε στην περίοδο του διπολισμού και των κυβερνήσεων συνεργασίας. Με τη ΝΔ να είναι το εκλογικό φαβορί, είναι άγνωστο πάντως ακόμα σε μια τέτοια περίπτωση προς ποια κατεύθυνση θα σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση. Προς τα «δεξιά» με τη σύμπραξη του ΛΑΟΣ ή προς το «κέντρο» με το ΠΑΣΟΚ ή ένα τμήμα του. Οι εξελίξεις στην κεντροαριστερά άλλωστε αποτελούν μια ακόμη μεταβλητή της νέας χρονιάς. Ο βασικός πυλώνας του χώρου αυτού θα γνωρίσει τεράστια δοκιμασία ακόμη και ως προς τη συνοχή του ενώ δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και η «κυοφορία» νέων σχημάτων. Το κενό που καταγράφεται σε όλες τις μετρήσεις και αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στην ένδειξη «κανένας», όταν οι πολίτες καλούνται να διαλέξουν πρόσωπα, είναι πολύ πιθανό να αρχίσει να καλύπτεται μέσα στους επόμενους μήνες. Οι διεργασίες είναι ακόμη σε εμβρυακό στάδιο αλλά όλα δείχνουν ότι οι ανακατατάξεις είναι προ των πυλών.
Αντίστοιχα και στην Αριστερά πυκνώνουν οι ζυμώσεις αλλά χωρίς να είναι βέβαιο ότι πέρα από την επιμέρους αύξηση των ποσοστών θα προκύψει και συμφωνία ευρύτερων συνεργασιών.
Δοθέντων όλων αυτών, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η νέα χρονιά έρχεται σκυθρωπή, μελαγχολική και χωρίς δώρα. Δεν μπορεί όμως να προβλέψει εύκολα ποιο θα είναι το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο στη χώρα 366 μέρες αργότερα. Το σίγουρο είναι ότι πολλά, αν όχι όλα, μέσα σε αυτό διάστημα θα γίνουν διαφορετικά.