Κυριακή Δ’ Λουκά – Η παραβολή του σπορέως

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα : Λκ 8,4-15
Κυριακή Δ’ Λουκά – Η παραβολή του σπορέως
Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου

Σέ ἐποχή πού οἱ γεωργοί ἑτοιμάζονται γιά τή σπορά, ἀγαπητοί μου Χρι­στια­­νοί, ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὁμιλεῖ γιά τή σπορά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἐργάτες τοῦ θείου λόγου ἀρχί­ζουν σήμερα μέ ἐνθουσιασμό τήν πνευματική σπορά.
Σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού ἁπλόχερα στίς μέρες μας σπεί­­ρεται στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἔδαφος στό ὁποῖο σπείρεται ὀ θεῖος λόγος εἶναι οἱ ψυ­χές τῶν χριστιανῶν. Αὐτές εἶναι τό χω­ρά­φι τοῦ Θεοῦ «Θεοῦ γεώργιον» ὅπως τίς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦ­λος. Σέ ὅλους σπείρεται ὀ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά σέ λί­γους καρπο­φο­­ρεῖ γιατί ἐν τῷ μεταξύ παρει­σέρ­χονται ἐμπόδια τά ὁποῖα καθι­στοῦν ἄγονες καί στεῖρες τίς ψυχές. Ἄς δοῦμε ὅμως τήν παραβολή. Ὁ Κύριος πα­ρο­­μοία­­σε τίς τέσσερεις κατηγο­ρίες τῆς γῆς μέ τέσσερεις κατη­γορίες ἀκροα­­τῶν.

Στήν πρώτη κατηγορία τῆς πατημένης γῆς ἀνήκουν ἐκεῖνοι, πού δέν δίνουν κα­μιά σημασία καί καμιά προσοχή στό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ­μοιά­­ζουν μέ τό χῶμα τοῦ δρόμου πού ἔχει σκληρυνθεῖ ἀπό τό κα­θη­μερι­νό πάτημα τῶν περαστικῶν καί εἶναι ἀκατάλληλο νά δε­χθεῖ τό σπό­ρο. Ἡ ἐπιφάνειά του εἶναι σκληρή σάν πέ­τρα καί κάθε σπό­ρος εὔκολα διακρίνεται ἀπό τά πεινασμένα πουλιά πού μόλις τόν ἀντιλη­φθοῦν ὁρμοῦν νά τόν καταβρο­χθή­σουν.
Ἔτσι εἶναι καί οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων τῆς κατηγορίας αὐ­τῆς. Ἠθι­κά ἀναί­σθητοι ἀκοῦνε τό λόγο σάν διήγημα ἀνούσιο καί ξέ­νο. Δέν δεί­χνουν καμιά διά­θεση νά τόν κρατήσουν στήν καρδιά τους. Δύ­σπιστοι καί σκλη­ρόκαρδοι δέν δί­νουν καμιά σημασία στά κη­ρύγ­ματα.

Στή δεύτερη κατηγορία ἀνήκουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι «μετά χαρᾶς δέ­χο­νται τόν λόγον» ἀλλά πιστεύουν προσωρινά καί ἐπιπόλαια καί στόν πρῶ­το πειρασμό «ἀφίστανται». Συγκινοῦ­νται στό ἄκουσμα τῶν θείων λόγων, ἀλλά δυστυχῶς μόνο γιά λίγες στιγμές. Εἶναι οἱ χρι­στια­νοί πού ἔχουν ἐπι­φά­νεια, ἀλλά δέν ἔχουν βάθος. Στήν ἀρχή πι­στεύουν, ἀλλά κατόπιν ὁ βλα­στός τῆς πίστεως ξηραίνεται γιατί δέν ἔχει ρίζα. Ὅταν τούς βροῦν θλί­ψεις καί πόνοι μεταβάλλουν διάθεση ἀπέ­­να­ντι στό Θεό καί ἀπό πιστοί καί εὐ­σεβεῖς γίνονται βλάσφημοι καί ἄπιστοι.

Στήν τρίτη κατηγορία τῆς ἀκανθώδους γῆς τά πράγματα εἶναι δια­­φο­ρετικά. Ἐδῶ ὑπάρχει ὅλη ἡ καλή διάθεση, ὁ ἀγώνας, ὁ κό­πος, ἡ πνευ­­μα­τική βία. Οἱ ἄνθρωποι τῆς κατηγορίας αὐτῆς δέν εἶναι οὔτε σκλη­ροί καί ἀδιά­φοροι ὅπως τῆς πρώτης, οὔτε ἐπιπόλαιοι καί πρό­σκαι­­ροι ὅπως τῆς δεύ­τερης. Ἐδῶ ὁ σπόρος βλαστάνει καί λίγο πρίν τήν καρποφορία μαραί­νε­­ται καί πέφτει. Συμπνίγεται ἀπό τά ἀγκά­θια πού ἄγρια καθώς εἶναι ἀπο­μυζοῦν ἀπό τό χῶμα ὅλα τά συστα­τι­κά καί πνίγουν μέ τά κλαδιά τους τά εὐγενῆ βλαστάρια. Οἱ μέριμνες τῆς ζωῆς, ὁ πλοῦτος καί οἰ ἡδονές τοῦ βίου εἶναι τά ἀγκάθια πού συμ­πνί­­γουν τό λόγο τοῦ Χριστοῦ.

Ἀγαθή γῆ εἶναι οἱ χριστιανοί τῆς τέταρτης κατηγορίας, πού δια­θέ­τουν εὔφορη ψυχή. Στήν καρδιά τους δέν βρίσκει τόπο ὁ διά­βο­λος γιατί βα­σι­λεύει ὁ Θεός. Φυσικά οὔτε σ΄ αὐτούς θά ὑπῆρχε πλού­σια καρποφορία ἄν προη­γουμένως δέν εἶχαν φροντίσει νά καλ­λιερ­γήσουν τήν ψυχή τους μέ τήν ἄσκηση καί τήν ἀπονέκρωση τῶν πα­θῶν. Μέ ὑπομονή καί καρτερία νύκτα καί ἡμέρα κοπιάζουν στήν καλ­λιέργεια τῆς ψυχῆς τους ὅπως ὁ κα­λός γεωργός. Φροντίζουν νά τήν διαφυλάττουν ἀμέριμνη καί ἐλεύθερη ἀπό κάθε κοσμική τύρβη προ­ση­λωμένη στό θεῖο ἔλεος. Προσφέρουν τίς εὐ­­νοϊ­­κές προϋποθέ­σεις γιά τήν μετουσίωση τοῦ λόγου σέ πράξη ζωῆς καί συ­­νεργοῦν μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας τους στήν ταχεία βλάστηση καί ἀνθο­φορία τοῦ σπόρου τῆς ἀρετῆς.
Ἄν μέχρι τώρα εἴχαμε τήν ἀτυχία ν΄ ἀνήκουμε σέ μιά ἀπό τίς τρεῖς πρῶ­τες κατηγορίες δέν θά πρέπει νά ἀποθαρρυνθοῦμε, ἀλλά μέ ὑπο­μονή νά ἀρχίσουμε τό κοπιαστικό ἔργο τῆς πνευματικῆς καλ­λιέρ­­­γεια τῆς ψυχῆς μας. Ὅπως ὁ γεωργός πού θέλει νά μεταβάλλει ἕνα χέρσο χωράφι σέ γόνιμο ὑποβάλλεται σέ κοπιαστικές ἐργασίες, ἔτσι κι ἐμεῖς μποροῦμε νά μεταβάλλουμε τή χερσωμένη ψυχή μας σέ καρ­­πο­φόρα ἄν μέ διάθεση φροντίσουμε τήν πνευματική της καλ­λιέρ­γεια. Ἄς ἑτοιμάσουμε τίς ψυχές μας γιά νά δεχθοῦν τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἄς τίς σκάψουμε μέ τήν αὐτοκριτι­κή κι ἄς τίς ποτίσουμε μέ τά δά­­κρυα τῆς μετανοίας. Τότε ἡ καρποφορία τῶν θείων χαρισμάτων θά εἶναι πλούσια.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί.
Εἶναι πολύ σκληρό νά λές σ΄ ἕναν πού ὑποφέρει νά περιμένει. Αὐτή ὅμως εἶναι ἡ ἀλήθεια. Νά περιμένουμε ὑπομονετικά τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ. Καί ἄν ἀργεῖ, νά μή χάνουμε τήν ἐλπίδα, ἀλλά νά ἑτοιμαζόμαστε γιά τή μεγάλη στιγμή τῆς θείας ἐπισκέψεως. Ὁ Θεός θά κάνει τό θαῦμα Του.

πηγη:aktines.blogspot.com