Αποταμίευση και επένδυση από μακροοικονομικής πλευράς

Ο τύπος Α=Ε, ότι οι Αποταμιεύσεις δηλαδή είναι ίδιες με τις Επενδύσεις, δεν σημαίνει πως χρειάζονται αποταμιεύσεις για να γίνουν επενδύσεις, ούτε επενδύσεις για να γίνουν αποταμιεύσεις, αλλά το αυτονόητο: ότι οι Αποταμιεύσεις είναι ίσες με τις Επενδύσεις. 

Οι επενδύσεις στην Ελλάδα, χωρίς τις οποίες είναι αδύνατη η βιώσιμη ανάπτυξη, η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας και η αύξηση των μισθών, δεν εξαρτώνται σε καμία περίπτωση από τις αποταμιεύσεις – ενώ είτε αποταμιεύουν τα νοικοκυριά είτε όχι, οι επιχειρήσεις δεν πρόκειται να επενδύσουν όσο η ζήτηση είναι χαμηλή, ενώ δεν υπάρχουν προοπτικές για το μέλλον.

 Όταν λοιπόν αυξάνονται στη χώρα μας οι φόροι και μειώνονται τα εισοδήματα, δεν πρόκειται να επενδύσουν ούτε οι Έλληνες, ούτε οι ξένοι, όπως άλλωστε φάνηκε από τις αρνητικές επενδύσεις του πρώτου τριμήνου – με εξαίρεση τον τουρισμό και τις εξαγωγές εκείνων των προϊόντων που είναι ανταγωνιστικά διεθνώς, καθώς επίσης τις κερδοσκοπικές τοποθετήσεις, όπως η εξαγορά των κρατικών επιχειρήσεων σε εξευτελιστικές τιμές, των σπιτιών των Ελλήνων σε τιμές εκποίησης κοκ., με τελικό αποτέλεσμα την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Ελλάδας.

Ανάλυση

Η μακροοικονομία δεν έχει καμία σχέση με τη μικροοικονομία – ενώ όταν προσπαθεί να δώσει κανείς μακροοικονομικές κατευθύνσεις χρησιμοποιώντας μικροοικονομική λογική, κάνει τεράστιο λάθος. Για παράδειγμα, διαβάσαμε σε (δυστυχώς οικονομικό) ΜΜΕ ότι, για να καταπολεμηθεί το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών της χώρας μας, θα πρέπει να αυξηθούν οι αποταμιεύσεις για να χρηματοδοτηθούν οι επενδύσεις – πως ο λόγος των ελλειμμάτων είναι η ανεπάρκεια της εθνικής αποταμίευσης! Εν προκειμένω τα εξής:

(α) Είναι λογικό το παραπάνω για ένα νοικοκυριό (=μικροοικονομία) – αφού όταν αποταμιεύει, μπορεί να δημιουργήσει εκείνο το κεφάλαιο που χρειάζεται για να επενδύσει. Εάν όμως όλα τα νοικοκυριά σε μία χώρα (=μακροοικονομία) αποταμιεύουν, τότε μειώνονται η κατανάλωση και το ΑΕΠ – οπότε κανένας επιχειρηματίας δεν επενδύει, αφού δεν προσβλέπει σε μεγαλύτερο τζίρο (εκτός εάν ο στόχος του είναι οι εξαγωγές, δηλαδή η ζήτηση/κατανάλωση άλλων χωρών – κάτι που όμως έχει άλλες προϋποθέσεις).

Στην ουσία εδώ, η αποταμίευση λειτουργεί όπως η εσωτερική υποτίμηση (ανάλυση) – με την έννοια ότι, εάν έχει κανείς 100 € μισθό και δαπανάει τα 80 €, δεν διαφέρει μακροοικονομικά από το να έχει μισθό 80 €. Φυσικά μειώνεται έτσι το εμπορικό έλλειμμα που αποτελεί «συνιστώσα» του τρεχουσών συναλλαγών, όπως ακριβώς συνέβη με την εσωτερική υποτίμηση – αλλά οι παρενέργειες του είναι σχεδόν το ίδιο καταστροφικές.

(β) Θα μπορούσε βέβαια να μας αντικρούσει κανείς ισχυριζόμενος ότι, οι τράπεζες χρησιμοποιούν τις αποταμιεύσεις για να δανείζουν τους επενδυτές – κάτι που προφανώς δεν ισχύει, αφού οι τράπεζες δημιουργούν χρήματα από το πουθενά με την παροχή δανείων (ανάλυση, οι καταθέσεις εξυπηρετούν μόνο τους μεταξύ τους διακανονισμούς).

(γ) Είναι οξύμωρο να αναφέρεται κανείς σε αύξηση των αποταμιεύσεων, σε μία χώρα που είναι αρνητικές (γράφημα) – λόγω του ότι τα εισοδήματα των νοικοκυρών δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες τους, εξαιτίας της ληστείας τους από το κράτος (υπερφορολόγηση) και τα καρτέλ (αισχροκέρδεια), με αποτέλεσμα οι πραγματικοί μισθοί/συντάξεις να μειώνονται συνεχώς.

Είναι όμως επίσης οξύμωρος ο ισχυρισμός όπως στο άρθρο που αναφέραμε ότι, λύθηκε το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας – οπότε ο επόμενος στόχος πρέπει είναι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Το δημοσιονομικό πρόβλημα ασφαλώς δεν λύθηκε, αφού τα όποια πλεονάσματα του προϋπολογισμού προέρχονται από την υπερφορολόγηση, καθώς επίσης από το Ταμείο Ανάκαμψης – τα οποία έχουν ημερομηνία λήξης, αφενός μεν επειδή η φοροδοτική ικανότητα των Πολιτών εξαντλείται, αφετέρου λόγω του ότι τα χρήματα του ευρωπαϊκού ταμείου θα τελειώσουν το 2027.

Εξέλιξη εξωτερικού χρέους της Ελλάδας

Σε κάθε περίπτωση, δεν λύνεται ποτέ το δημοσιονομικό πρόβλημα, όταν είναι εξαιρετικά ελλειμματικό το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών – αφού για την κάλυψη του η χώρα δανείζεται από το εξωτερικό (μείον τις άμεσες ξένες επενδύσεις) και αυξάνεται το χρέος της (γράφημα), ενώ τα κράτη δεν χρεοκοπούν τόσο από το δημόσιο, όσο από το εξωτερικό χρέος.

(δ) Ο λόγος των συνεχών ελλειμμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών είναι απλούστατα το ότι, δεν παράγουμε επαρκώς (ανάλυση) – ενώ κανένας δεν επενδύει στην παραγωγή με το σημερινό φορολογικό καθεστώς, με εξαθλιωμένους Πολίτες, με την πολιτική διαφθορά που επικρατεί, με τη γραφειοκρατία, με την απαράδεκτη απονομή δικαίου κοκ.

https://analyst.gr/