Δέκα εργαζόμενοι Έλληνες για κάθε συνταξιούχο

Δέκα εργαζόμενοι Έλληνες για κάθε συνταξιούχο ...

Αυτός είναι ο τίτλος ενός  άρθρου(9/03/2017) του Spiegel (πηγή), το οποίο αναφέρεται στην κρίση του ασφαλιστικού συστήματος της Ελλάδας – συμπληρώνοντας πως πριν από δύο χρόνια χρειάζονταν μόλις τέσσερις εργαζόμενοι για κάθε συνταξιούχο . 

Στηρίζεται βέβαια σε μία πρόσφατη μελέτη του
ΕΦΚΑ, η οποία αναφέρεται στο θέμα – ισχυριζόμενη πως το κράτος, για να διατηρηθεί το σύστημα ασφάλισης, θα πρέπει να επενδύσει στα ταμεία των συνταξιούχων 65 δις € έως το 2055.

Περαιτέρω, παρά το ότι το γερμανικό περιοδικό συμπληρώνει πως η ανεργία είναι πολύ υψηλή (23%), ενώ οι μισθοί εξαιρετικά χαμηλοί (1.176 € κατά μέσον όρο για τους πλήρως απασχολουμένους, 393 € για τους μερικώς), καθώς επίσης ότι, μία ελληνική εφημερίδα σχολίασε τη μελέτη γράφοντας πως «πρόκειται για μία βόμβα στα θεμέλια του ασφαλιστικού συστήματος», δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα αίτια του προβλήματος – ενώ ο τίτλος του έδειχνε μία άθλια κατάσταση της χώρας μας, η οποία φυσικά δεν μας ωφελεί καθόλου.

Για παράδειγμα, δεν αναφέρθηκε  στη ζημία των ασφαλιστικών ταμείων από το PSI, ύψους περί τα 7 δις € – ούτε στο ότι, τόσο η ανεργία, όσο και οι χαμηλοί μισθοί, ως αποτέλεσμα της πολιτικής των μνημονίων που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, είναι η βασική αιτία των προβλημάτων του ασφαλιστικού μας συστήματος. Φυσικά δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει, αφού εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Γερμανίας – μίας χώρας που έχει τοποθετήσει την Ελλάδα στο στόχαστρο, αναζητώντας την κατάλληλη ευκαιρία για να της επιβάλλει την έξοδο της από την Ευρωζώνη.

Βέβαια για να το επιτύχει πρέπει 

(α) να πείσει τους Έλληνες να αποφασίσουν οι ίδιοι την έξοδο τους από την Ευρωζώνη, επειδή η συμμετοχή μίας χώρας είναι αμετάκλητη εκτός εάν η ίδια επιλέξει προηγουμένως την απομάκρυνση της από την ΕΕ (ανάλυση) και 

(β) να πείσει τις αγορές πως θα είναι η μοναδική χώρα που θα εγκαταλείψει το ευρώ – αφού διαφορετικά η Ευρωζώνη, η οποία αποτελεί την «κότα με τα χρυσά αυγά» για τη Γερμανία, θα διαλυθεί, ζημιώνοντας την σε τεράστιο βαθμό.

Ειδικότερα, εάν τυχόν διαλυθεί η Ευρωζώνη η Γερμανία θα χάσει τα χρήματα της από το Target II (περί τα 750 δις €), τις πιστώσεις της απέναντι στις άλλες χώρες κοκ. – ενώ θα έπρεπε να υιοθετήσει το μάρκο που θα ανατιμούταν σημαντικά, με αποτέλεσμα να μηδενισθούν τα πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, ύψους κοντά στα 300 δις € ετησίως. 

Ως εκ τούτου φοβάται όσο καμία άλλη χώρα το θέμα της Ελλάδας – πόσο μάλλον μήπως επιλεχθεί η αναβολή πληρωμών εντός της Ευρωζώνης εκ μέρους κάποιας κυβέρνησης, με όλα τα ρίσκα που συνεπάγεται, με αποτελέσματα που κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει.

Γιατί τώρα έχει τοποθετήσει στο στόχαστρο η Γερμανία την Ελλάδα; Επειδή θεωρεί πως αυτή ξεκίνησε την κρίση της Ευρωζώνης, ενώ είναι η μοναδική χώρα που, καλώς ή κακώς, αντιστάθηκε στα μνημόνια – καθώς επίσης επειδή έγιναν πολλά λάθη εκ μέρους της που θέλει να τα καλύψει (ΒΒ). Εκτός αυτού λόγω του ότι τόσο με το PSI, όσο και με το τρίτο μνημόνιο έχει υποθηκεύσει την ακίνητη περιουσία της, οπότε δεν θα έχανε τα δάνεια της έχοντας τη δυνατότητα να την ξεπουλήσει/εξαγοράσει.

Φυσικά πρόκειται για ένα επικίνδυνο σχέδιο, το οποίο για να επιτύχει απαιτείται χρόνος – κάτι που γνωρίζει πολύ καλά η Γερμανία, θέτοντας ως στόχο την εκδίωξη της Ελλάδας για μετά από μερικά χρόνια. Σε μία τέτοια περίπτωση δεν θα απειλούταν «η κότα με τα χρυσά αυγά» για την ίδια, το ευρώ δηλαδή, ενώ η Ελλάδα θα χρησιμοποιούταν ως παράδειγμα προς αποφυγή για όλα τα άλλα μέλη της Ευρωζώνης.

Κλείνοντας, είναι σημαντικό να επιμερίζουμε σωστά τις ευθύνες από τα μνημόνια, χωρίς να κατηγορούμε μόνο τους άλλους. 

Στα πλαίσια αυτά, κατά την άποψη μας το έγκλημα των κομμάτων που κυβέρνησαν και κυβερνούν την Ελλάδα είναι το ότι, επέλεξαν τη λήψη «βιβλικών διαστάσεων» δημοσιονομικών μέτρων, μοναδικών στην παγκόσμια ιστορία (μείωση δαπανών, μισθών και συντάξεων, αύξηση των φόρων – ανάλυση), χωρίς να υιοθετήσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις – προφανώς για να μην στενοχωρήσουν το πελατειακό κράτος και διακινδυνεύσουν τους ψηφοφόρους τους, άρα την καρέκλα τους.

Δυστυχώς λοιπόν, παρά τα οκτώ χρόνια της κρίσης, δεν έχει ακόμη διορθωθεί σχεδόν καμία από τις δυσλειτουργίες του συστήματος της Ελλάδας – όπως είναι οι ελλειμματικοί της θεσμοί, ο κρατισμός, ο κομματισμός, η διαφθορά, η διαπλοκή, η φοροδιαφυγή, η ανυπαρξία ενός φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, το ασταθές φορολογικό πλαίσιο, ο κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός, η παντοδυναμία των εγχωρίων ελίτ κοκ. (πηγή).

Ως εκ τούτου, εάν η χώρα δεν επιλύσει τα συγκεκριμένα προβλήματα της, δεν θα είναι σε θέση να εξέλθει από την κρίση, ακόμη και αν βρεθούν λύσεις για όλα τα υπόλοιπα.
Ειδικά δε στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, συναντάει κανείς μεγάλες αντιφάσεις – αφού δρομολογείται η αποκρατικοποίηση επιχειρήσεων που πρέπει να ανήκουν στο δημόσιο, όπως είναι οι κοινωφελείς (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κοκ.), ενώ εμποδίζεται αυτή των υπολοίπων.

Ιδιαίτερα όσον αφορά τα 14 αεροδρόμια που ξεπουλήθηκαν στη Γερμανία, το γεγονός ότι τα εξαγόρασε μία δική της κρατική εταιρεία που χρησιμοποιεί φορολογικούς παραδείσους (πηγή), με δάνεια από ελληνικές τράπεζες, επιβαρύνοντας ταυτόχρονα το δημόσιο με μεγάλα ποσά, χωρίς ουσιαστικά να διαθέσει ούτε ένα ευρώ, τεκμηριώνει πως η χώρα εκποιείται, χωρίς κανένα όφελος για τους Πολίτες της.

απο το analyst.gr