Γίνεται κάθε τόσο μια φασαρία μετά από κάποια σχετική δήλωση «σχετικού λαγού», αλλά στην ουσία δεν μπαίνει ποτέ κανείς!
Λες και όλοι έχουν συνωμοτήσει για να βρεθούμε ξαφνικά χωρίς κανένα νόμισμα!
«Αυτοί θα μας βγάλουν από το ευρώ», «πάμε ολοταχώς για διπλό νόμισμα», «είχαν σχέδιο», «ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία», «τα λέγαμε, αλλά
ποιος άκουγε», ακούμε τις ψιθυριστές διαπιστώσεις στις παρέες και στα πολιτικά πηγαδάκια.
Λες και το έχουν πάρει όλοι απόφαση και έχουν υποταγεί στη μοίρα τους!
Και το χειρότερο: Καλούνται να πουν τη γνώμη τους (εκθειάζοντας τα… οφέλη από την επιστροφή σε «εθνικό» νόμισμα όλοι οι γραφικοί ή σκόπιμοι δραχμιστές, αλλά δεν έχουμε ακόμη ακούσει στον δημόσιο διάλογο την αντίθετη άποψη.
Όχι με καταστροφολογία και τρόμο ενώπιον του ενδεχόμενου να βρεθούμε εκτός ευρώ, αλλά με επιχειρήματα για το τι θα συμβεί αν έλθει το απευκταίο.
Αυτή την ώρα έπρεπε να είχε ξεκινήσει μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης.
Ειδικά οι δημοσιογράφοι οφείλουν τώρα να επιτελέσουν το καθήκον τους της «έγκαιρης ενημέρωσης - προειδοποίησης».
Αντ’ αυτού, ύπνος βαθύς.
Καμιά συγκεκριμένη απάντηση στο μεγάλο ψέμα για τα «κέρδη» που επαγγέλλονται οι δραχμιστές.
Λες και όλοι έχουν υποταγεί στην γνωστή ρήση «το ψέμα έχει κιόλας κάνει τον γύρο του κόσμου πριν καν προλάβει η αλήθεια να φορέσει τα παπούτσια της»!
Χρόνια γίνεται αυτό το πανηγύρι.
Τους λέγαμε πως με αυτό το σχέδιο ήλθαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία και μας λοιδορούσαν.
Έκαναν πως δεν άκουγαν πως σε όλα τα επίσημα κείμενά του ο ΣΥΡΙΖΑ περιλάμβανε το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ».
Καμιά απάντηση δεν έχει δοθεί ακόμη για το περίφημο «Σχέδιο Β» των Βαρουφάκη – Γκαλμπρέιθ με εντολή Τσίπρα.
Και όλοι κάνουν ωσάν να μην ειπώθηκε (από τον Γκαλμπρέιθ) η περίφημη πρόβλεψη περί ανάγκης επέμβασης του Στρατού (στην περίπτωση επιστροφής σε κάποιο νόμισμα, που μόνο κατ’ ευφημισμό θα αποκαλείται «εθνικό»
Ουδείς έδωσε σημασία στην απάντηση Τσίπρα σε σχετικό ερώτημα του «Ντερ Σπήγκελ» (7 Μαρτίου 2015) για κίνδυνο εξόδου από το ευρώ: «Ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται».
Κάνουμε ότι ξεχνάμε το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, που υπήρξε η πρώτη σοβαρή απόπειρα εξόδου από το ευρώ (και αποφεύχθηκε ακριβώς επειδή το 38% του «Ναι» υπήρξε το σοβαρότερο ποσοστό που συγκεντρώθηκε στη «χώρα του Όχι», από ανθρώπους που ήθελαν το ίδιο πράγμα την ίδια στιγμή – πράγμα εξαιρετικά δύσκολο για την ιδιοσυγκρασία του λαού μας).
Και γρήγορα ξεχάστηκε ότι ο κ. Τσίπρας υπουργοποίησε τον μέγα θιασώτη του διπλού νομίσματος (Παπαδημητρίου) στον τελευταίο ανασχηματισμό (προφανώς για να παίζει σε δύο ταμπλό και να είναι έτοιμος για όλα, με τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις).
Λοιπόν, για να τελειώνουμε:
Μόνο ανόητοι μπορεί να πιστεύουν πως εν μέσω νομισματικού πολέμου (και εν μέσω πολέμου εναντίον του ευρώ που έχουν κηρύξει οι ΗΠΑ), θα μπορέσει να επιβιώσει μια χώρα χωρίς νόμισμα.
Μόνο όσοι είναι επικίνδυνοι για την επιβίωση της χώρας μπορούν να επιδιώκουν να βρεθεί η πατρίδα μας με ένα ανύπαρκτο, νέο νόμισμα, με άγνωστη ισοτιμία, που θα δέχεται πιέσεις από παντού και θα υποτιμάται κάθε ώρα αλά Βενεζουέλα.
Μόνο γελοίοι δεν μπορούν να «διαβάσουν» τις δηλώσεις Τραμπ περί «υπερτιμημένου νομίσματος» και τις πρόσφατες δηλώσεις του νέου πρεσβευτή των ΗΠΑ στην ΕΕ, Τεντ Μάλοκ, ότι τάχα το ευρώ ήταν «ένα λανθασμένο πείραμα».
Οι συνέπειες είναι γνωστές και σκιαγραφήθηκαν με τα πιο μελανά χρώματα μέσω έρευνας της Ernst & Young και του Oxford Economics, που διενεργήθηκε στο διάστημα μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου 2015.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η έρευνα δεν εξέτασε το ενδεχόμενο άτακτης χρεοκοπίας και αιφνίδιας εξόδου, διότι σ’ αυτήν την περίπτωση «θα ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως».
Εξέτασε το σενάριο μιας συντεταγμένης εξόδου, μετά από διαπραγμάτευση με τους εταίρους και δανειστές.
Ιδού, λοιπόν, τι θα συνέβαινε:
-Το νέο νόμισμα θα υποτιμάτο άμεσα τουλάχιστον κατά 50%. Ανάλογα δεν με τις οικονομικές πολιτικές που θα εφαρμόζονταν, η υποτίμηση θα μπορούσε να είναι σημαντικά μεγαλύτερη.
-Στην εκτιμώμενη επίσημη υποτίμηση δεν συνυπολογίζονται οι κερδοσκοπικές πιέσεις που θα υφίστατο το νέο νόμισμα ή οι υποσχετικής πληρωμής (τα περίφημα IOUs), που θα εκδίδονταν κατά την μεταβατική περίοδο από το ευρώ στο νέο νόμισμα. (Διότι αυτό θα συμβεί: Στην αρχή δεν θα έχουμε κανένα νόμισμα και οι συναλλαγές θα γίνονται με υποσχετικές!)
-Άμεσα θα μειωθεί η εγχώρια ζήτηση κατά 25% και το πραγματικό ΑΕΠ από 15% ως 20%, γεγονός που θα σήμαινε ότι η χώρα θα έχανε σωρευτικά από το 2007 το μισό σχεδόν του εγχώριου πραγματικού εισοδήματος.
-Θα είχαμε εκτίναξη στα ύψη του πληθωρισμού (αλά Βενεζουέλα, που είναι το μόνιμο όραμα του κ. Τσίπρα). Η υποτίμηση του νομίσματος θα οδηγούσε άμεσα σε υψηλό πληθωρισμό, καθώς θα αυξάνονταν απότομα οι τιμές των εισαγομένων και των εμπορεύσιμων αγαθών. Η όποια νομισματική χαλάρωση θα οδηγούσε σε σπιράλ πληθωρισμού και υποτίμησης με αποτέλεσμα τον υπερπληθωρισμό, που θα μπορούσε να ξεπεράσει ακόμα και το 30%
-Θα είχαμε τεράστια περαιτέρω αύξηση της ανεργίας, που θα ξεπερνούσε το 30%, ενώ σήμερα θα μπορούσε να οδηγηθεί σε αποκλιμάκωση με στοχευμένες πολιτικές.
-Θα μειώνονταν δραματικά οι μισθοί, οι πιστώσεις και οι επενδύσεις.
-Η χώρα δεν θα ανακτούσε ποτέ τις απώλειες στο ΑΕΠ της σε όρους ευρώ, καθώς η έξοδος από το ευρώ, η στάση πληρωμών και η υποτίμηση του νομίσματος θα οδηγούσε σε μόνιμη απώλεια εθνικού εισοδήματος.
-Η σημαντική μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος θα πλήξει τα φτωχά και τα μεσαία στρώματα. Η χώρα θα βυθιζόταν σε τέτοια φτώχεια και εξαθλίωση που η σημερινή κατάσταση θα μοιάζει με παραμύθι για μικρά παιδιά.
-Οι εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών θα κατέρρεαν ως αποτέλεσμα της δραματικής αύξησης του κόστους μετά την υποτίμηση, οδηγώντας σε σοβαρές ελλείψεις βασικών αγαθών. Για βασικά αγαθά και προϊόντα όπως η βενζίνη, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τα φάρμακα και ορισμένα είδη διατροφής θα έπρεπε να επιβληθεί δελτίο! Όλα τα υπόλοιπα κυριολεκτικά θα εξαφανίζονταν από την αγορά (π.χ. ρούχα και παπούτσια)!
-Κατά τον πρώτο χρόνο μετά την έξοδο, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ (17.000 ευρώ το 2014) θα έφθασε στα 11.000 ευρώ – οπότε καταλαβαίνει κανείς που θα έφταναν τα εισοδήματα των 500 ευρώ.
-Ακόμη και αν το χρέος κοβόταν στη μέση, ο λόγος χρέους προς το ΑΕΠ θα παρέμενε σε επίπεδα άνω του 130% (λόγω της υποτίμησης, της αδυναμίας μετατροπής του στο νέο νόμισμα και της δραματικής μείωσης του ΑΕΠ).
-Μια έξοδος από το ευρώ όχι μόνο δεν θα έθετε τέλος στη λιτότητα, αντίθετα, το υψηλό χρέος θα απέκλειε κάθε πιθανότητα για δημοσιονομική χαλάρωση.
-Όλες οι εξαγωγικές δραστηριότητες της χώρας βασίζονται στην εισαγωγή πρώτων υλών, το κόστος των οποίων θα εκτοξευόταν.
-Η μεταβατική περίοδος θα ήταν η πιο δραματική. Για τουλάχιστον έξι μήνες η οικονομία θα λειτουργούσε χωρίς επίσημο νόμισμα, έως ότου όλες οι τιμές, οι συμβάσεις, τα περιουσιακά στοιχεία και οι υποχρεώσεις που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο θα πρέπει να μετατραπούν σε νέο νόμισμα.
-Για ένα μεγάλο διάστημα το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα ανέστελλε πλήρως την λειτουργία του. Αυτό θα οδηγούσε σε διακοπή κάθε πίστωσης και απότομη συρρίκνωση των επενδύσεων, που για τα πρώτα δύο χρόνια θα μειώνονταν άνω του 30%.
-Κάτω από τέτοιες συνθήκες θα καταφεύγαμε στην ανταλλακτική οικονομία.
-Η αύξηση της εγκληματικότητας (λόγω της ανείπωτης φτώχειας) θα αποσταθεροποιούσε πλήρως τη χώρα και θα κατέστρεφε τον τουρισμό, από όπου η χώρα καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών της.
-Η χώρα θα βρισκόταν γεωπολιτικά και στρατηγικά απομονωμένη, με όλους τους εθνικούς εφιάλτες να επιστρέφουν.
Επιτέλους, μήπως ήλθε η ώρα να μιλήσουμε;
απο τη Σοφία Βούλτεψη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου