Κυριακή ΙΖ΄Ματθαίου (Χαναναίας) - «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις. Γενηθήτω σοι ως θέλεις»

Διπλή «έξοδο» με σημαντικά μηνύματα μας παρουσιάζει το σημερινό ευαγγέλιο. Έξοδο του Ιησού από τα όρια του Ισραήλ, αλλά και έξοδο μιας γυναίκας, της Χαναναίας, από τα όρια της Τύρου και της Σιδώνος ιδιαίτερα σημαντική.

 Σε μια εποχή που είχε εκδηλωθεί η εχθρότητα των θρησκευτικών αρχόντων του Ισραήλ εναντίον του Ιησού και ιδιαίτερα της αποδοχής του ως Μεσσία και Λυτρωτή, ένας άλλος κόσμος, ο ειδωλολατρικός, τον αποδέχεται ως
Μεσσία στο πρόσωπο της Χαναναίας.

Με τον τρόπο αυτό επιβεβαιώνεται από τη μια ο Προφήτης Ησαΐας που έλεγε ότι «και τω ονόματι αυτού έθνη ελπιούσι» (Ματθ. ιβ΄ 21) και στ’ όνομα του θα στηρίξουν τα έθνη την ελπίδα τους. 

Από την άλλη επιβεβαιώνεται έμμεσα η προειδοποίηση του ίδιου του Ιησού προς τους Ιουδαίους ότι: «αρθήσεται αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής (Ματθ. κα 43). Ο Θεός θα σας αφαιρέσει το προνόμιο να είστε λαός της βασιλείας του, και θα το δώσει σ’ ένα λαό που θα παράγει τους καρπούς της βασιλείας.

Στο πρόσωπο της Χαναναίας θα επαληθευθούν τα πιο πάνω και θα παράξει τους καρπούς της βασιλείας του Θεού. 

Μέσα από το «Κύριε, υιέ Δαυίδ» ομολογεί αυτό που αρνούνται να ομολογήσουν οι άρχοντες των Ιουδαίων, ότι δηλαδή ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας και λυτρωτής του κόσμου. Ακόμα, μέσα από το τριπλό «Κύριε» που θα αναφωνήσει η Χαναναία δε θα εκφράσει μόνο τη δύναμη της πίστεώς της, αλλά με τον απόηχο της θα καλύψει και την τριπλή άρνηση του Πέτρου καθώς και την ακατανόητη ενόχληση σήμερα των Μαθητών του από τις συνεχείς παρακλήσεις της Χανανίας. Ξένοι ακόμα οι ίδιοι προς την ουσία της διδασκαλίας του Ιησού, που είναι η αγάπη, αντιδρούν εκφράζοντας την ενόχληση τους. Αντί να γίνουν συμμέτοχοι στον πόνο της Χαναναίας, αντίθετα παρακαλούν τον Ιησού λέγοντας: «Διώξε την γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει». Μια στάση και συμπεριφορά όχι μόνο ακατανόητη, αλλά δυστυχώς και επαναλαμβανόμενη ως τις μέρες μας.

Κι όμως σήμερα, στην προσπάθειά μας να μην αποσπασθεί η προσοχή μας, είτε στη διάρκεια μιας θρησκευτικής ομιλίας, είτε στη διάρκεια ακόμα της λατρείας, αγνοούμε τον άνθρωπο που σπαράζει δίπλα μας κάτω από το βάρος των πολλών των προβλημάτων. Ενώ δείχνουμε ότι είμαστε θιασώτες της πίστεως και της λατρείας την ίδια στιγμή παραγνωρίζουμε τους λόγους του Ιησού που προτρέπει «Πηγαίνετε να μάθετε τι σημαίνει έλεος θέλω και όχι θυσία» (Ματθ. θ΄ 13).

Όμως, ίσως προβληθεί ο ισχυρισμός ότι σήμερα ο ίδιος ο Ιησούς τηρεί αρχικά όχι μόνο μια αρνητική στάση, αλλά στη συνέχεια φέρεται υποτιμητικά στην ίδια τη Χαναναία, αλλά και στο σύνολο του κόσμου που εκπροσωπεί, δηλαδή, τους ειδωλολάτρες. Τον είδαμε σήμερα να σιωπά στην πρώτη κραυγή της Χαναναίας, αλλά στη συνέχεια να απαντά αρνητικά στο αίτημα της λέγοντας της ότι «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες». Στη δεύτερη σπαρακτική κραυγή της «Κύριε βοήθησέ με» και που συνοδεύτηκε με προσκύνηση της απαντά μειωτικά, υποτιμητικά. Της είπε «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά».

Οι ως τώρα απαντήσεις του Ιησού ηχούν παράξενα, αφού είναι ξένες προς τη διδασκαλία του. 

Όμως γιατί; 

Οι απαντήσεις του Ιησού, όπως θα φανεί στη συνέχεια, δεν είχαν σαν στόχο, ούτε την άρνηση προσφοράς βοήθειας, πολύ δε περισσότερο ούτε και την υποτίμηση της Χαναναίας και κατ’ επέκταση των εθνικών, των ειδωλολατρών. 

Οι απαντήσεις του Ιησού απέβλεπαν στο να καταστεί φανερό σε όλους το μέγεθος της πίστεως της Χαναναίας στη δύναμη, την αγαθότητα και τη φιλανθρωπία του ίδιου ως Λυτρωτή και σωτήρα του κόσμου. 

Ακόμα οι απαντήσεις του Ιησού θα αποκάλυπταν και το μέγεθος της ταπεινοφροσύνης της. Είπε λοιπόν η Χαναναία: «Ναι Κύριε, αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι, των κυρίων τους». 

Η βαθιά πίστη και το μέγεθος της ταπεινοφροσύνης έφερε, όχι μόνο τη θεραπεία της κόρης της, αλλά απέσπασαν και το μεγαλύτερο έπαινο που ακούστηκε από τον Ιησού: «Ω γύναι μεγάλη σου η πίστις! 

Γενηθήτω σοι των θέλεις»

Μεγάλος ο θαυμασμός και δίκαιος ο έπαινος του Ιησού για την πίστη της Χαναναίας και εκδηλώνεται μάλιστα κατά τον Ευαγγελιστή Ματθαίο για δεύτερη φορά.

 Την πρώτη φορά εκφράστηκε για την πίστη, ενός ρωμαίου εκατόνταρχου λέγοντάς του ότι: «ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον» (Ματθ. η΄ 10) «Σας βεβαιώνω πως τόση πίστη ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες δε βρήκα». 

Όμως, πέρα από το θαυμασμό και το δίκαιο έπαινο ο Ιησούς θεραπεύει «από της ώρας εκείνης», ίδια ώρα, τόσο το δούλο του εκατόνταρχου όσο και την κόρη της Χαναναίας.

Χαναναία και εκατόνταρχος γίνονται πρωτεργάτες της αποδοχής του Ιησού ως Λυτρωτή και Σωτήρα όλων των ανθρώπων και όλων των εθνών. Κριτήριο της ισότιμης αντιμετώπισης των ανθρώπων από το Θεό είναι η πίστη, που με τη δύναμη της τους ενώνει όχι μόνο μαζί του, αλλά και με τους ανθρώπους. Αυτή η πίστη, σαν άλλος καθρέφτης, αποτυπώνεται μέσα από τη δύναμη και συνεχή κραυγή, καθώς την ένταση της προσευχής και τη δύναμη των συναισθημάτων, αφήνοντας όμως τη δυνατότητα στο Θεό να δράσει όποτε και όπως θέλει.

Η περίπτωση της Χαναναίας μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε όταν ο Θεός «σιωπά» και δε μας δίνει άμεσα απάντηση, οι δε θλίψεις και δοκιμασίες μας κυκλώνουν απειλητικά. Ας θυμηθούμε την προτροπή του Ιησού «θαρσείτε» καθώς και τη διαβεβαίωση «Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, κτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Γιατί όποιος ζητάει λαμβάνει και όποιος ψάχνει βρίσκει κι όποιος χτυπά του ανοίγεται» (Ματθ. ζ΄ 7).

Αδελφοί μου, η Χαναναία ζήτησε και πήρε, έψαξε και βρήκε.

 Χτύπησε την πόρτα του ελέους του Θεού και της ανοίκτηκε. 

Με τη δύναμη της πίστεως της εξασφάλισε τόσο τη θεραπεία της κόρης της, όσο και το δίκαιο έπαινο από τον Ιησού.

 Αν, λοιπόν, και η δική μας πίστη είναι τόσο βαθιά και σταθερή, τότε να είμαστε βέβαιοι ότι θα ισχύει και για μας η διαβεβαίωση του Ιησού ότι: «Πάντα όσα ζητήσετε στην προσευχή με πίστη, θα τα λάβετε» (Ματθ. κα΄ 22).
 Ας τον παρακαλέσουμε, λοιπόν, όπως και οι Απόστολοι: Κύριε «πρόσθες ημίν πίστιν». Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης

απο τις http://aktines.blogspot.gr