Δημιούργημα της CIA η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, Ως «Εργαστήριο για την Παγκοσμιοποίηση»

H « Ευρωπαϊκή ΄Ενωση» είναι ένα από τα νόθα τέκνα της CIA, η πατρότητα του οποίου, εκ λόγων σεμνοτυφίας, αποδόθηκε στους Γάλλους συνεργάτες της, Ζαν Μονέ και Μωρίς Σουμάν.

Ας μην σπεύσουν οι ρωμαντικοί (;) λάτρεις της «ευρωπαϊκής ιδέας» να μιλήσουν για συνωμοσιολογική παράκρουση.

 Η στήλη δεν διεκδικεί την πατρότητα της  ανακάλυψης.

Πρώτη επισήμανση στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ έγινε πριν 16 χρόνια, στη
βρετανική συντηρητική Νταίηλυ Τέλεγκραφ, από τον οικονομικό συντάκτη της Αμπρόουζ ΄Ηβανς Πρίτσαρντ, βασιζόμενον σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του Σταίητ Ντηπάρτμεντ. 

Ο ίδιος, βαθύς γνώστης των μηχανισμών της ΕΕ, πρέπει να εβάρυνε στη πρόσφατη θέση της Τέλεγκραφ υπέρ του Brexit, με μακροσκελές άρθρο-καταπέλτη για την ΕΕ.

Η έναρξη της μυστικής επιχείρησης στην Ουάσιγκτων τοποθετείται γύρω στο 1948, αρχές του πρώτου ψυχρού πολέμου.

 Πάτρωνες της επιχείρησης ήσαν ο Μπιλ Ντόνοβαν, επικεφαλής του OSS, (αμερικανικής κατασκοπείας στον πόλεμο) και ο ΄Αλλεν Ντάλλες, αρχικατάσκοπος στην Ελβετία και  μετέπειτα δημιουργός της CIA.

Σε αναζήτηση πολιτικού συμπληρώματος του ΝΑΤΟ, που να καταστήσει την Δυτική Ευρώπη των διαφόρων εθνών ευκολότερα ελεγχόμενη και περισσότερο δελεαστική για τις χώρες  του ανατολικού στρατοπέδου, υιοθέτησαν την ιδέα  της «Πανευρώπης», που προπαγάνδιζε από τη δεκαετία του 1920 ένας Αυστρο-Ούγγρος «πρίγκιπας» Φον Κουντενχόβε Καλλέργη, χρηματοδοτηθείς με 60.000 χρυσά μάρκα από τον Μαξ Βάρμπουργκ, της οικογένειας Ρότσιλντ.

Αμερικανός δημοσιογράφος, που επισκέφθηκε την Βρετανία τις παραμονές του πρόσφατου δημοψηφίσματος, κατέγραψε την απορία του για την υψηλή εκδοτική ποιότητα και το κόστος  ενός πολυτελούς προπαγανδιστικού φυλλαδίου υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, που μοιράζονταν στους δρόμους απ’ άκρη σε άκρη της χώρας. 
Όταν είδε στην ταυτότητα του εκδότη «Ευρωπαϊκό Κίνημα», αναγνώρισε τα δακτυλικά αποτυπώματα των Ντάλλες και  Ντόνοβαν.

Το «Ευρωπαϊκό Κίνημα» δημιουργήθηκε απ’ αυτούς, όπως και η «Αμερικανική Επιτροπή για μια Ενωμένη Ευρώπη» (ΑΕΕΕ), που ήταν ο χρηματοδότης του, αρχικά με ένα εκατομμύριο δολάρια ετησίως. 

Στο Δ.Σ. της  ΑΕΕΕ συμμετείχαν ο πρώτος Διευθυντής της CIA, Ουώλτερ Μπέντελ Σμιθ και πρόσωπα που μπαινόβγαιναν  στις μυστικές υπηρεσίες. Πρόεδρος ήταν ο Ντόνοβαν και αντιπρόεδρος ο Ντάλλες.

Αυτή η επιτροπή επιδόθηκε στο έργο της δημιουργίας κινήματος στην Ευρώπη υπέρ της ΄Ενωσης των κρατών, υπό μορφή ομοσπονδίας, κατά το πρότυπο των ΗΠΑ. 

 Η ιδέα συνάντησε ισχυρές αντιστάσεις στη Βρετανία και στη Γαλλία –από τον στρατηγό Ντε Γκωλ και τους οπαδούς του, αλλά και ένθερμους θιασώτες από «συνεργάτες» του κατοχικού καθεστώτος του Βισύ και εξαγορασμένους πολιτικούς ή σκέτα μυστικούς πράκτορες, όπως ο «πατέρας της ΕΕ» Ζαν Μονέ.

Οργανώθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν περιοδείες διαλέξεων από Ευρωπαίους πολιτικούς και πνευματικές προσωπικότητες , ραδιοφωνικά προγράμματα, εκδόσεις, αρθρογραφία και κάθε μέσο μαζικής επικοινωνίας, για την προώθηση της «ευρωπαϊκής ιδέας». Συγκροτήθηκε ένα «ακαδημαϊκό τμήμα» της επιτροπής, το οποίο προώθησε διάφορα «ερευνητικά προγράμματα» με αντικείμενο την ομοσπονδιοποίηση όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και την «παγκόσμια ομοσπονδία», δηλαδή την ιδέα της παγκόσμιας κυβέρνησης…

Από το 1951 μεγαλύτερη έμφαση –και χρηματοδότηση- δόθηκε για την προώθηση του «ευρωπαϊκού ιδεώδους» στην ευρωπαϊκή νεολαία. Μέχρι το 1956  οργανώθηκαν περισσότερες από 2.000 μεγάλες συγκεντρώσεις και φεστιβάλ νεολαίας στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία , όπου είχαν και την βοήθεια του αμερικανικού στρατού.

Αυτές οι εκδηλώσεις της νεολαίας είχαν για τους διαχειριστές της επιχείρησης , τον Ανρί Σπάακ και τον ταμία του κινήματος  Βαρόνο Μπελ, το πλεονέκτημα ότι συνέβαλαν στην συγκάλυψη της αμερικανικής χρηματοδότησης  και πατρωνίας του «ευρωπαϊκού κινήματος»…

Σειρά αμερικανικών ιδρυμάτων, με πρώτο το Ίδρυμα Φορντ συνεργάζονταν με την CIA σε ευρωπαϊκά προγράμματα και από το 1950 είχαν συντονίσει τη δράση τους για την ομοσπονδιοποίηση των  κρατών της Ευρώπης. 

Μέλη του κύκλου συνεργατών του ΄Αλλεν Ντάλλες είχαν καταλάβει θέσεις στο ΔΣ των Ιδρυμάτων Φορντ και Ροκφέλερ και  στο «Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων», συλλογικό εγκέφαλο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

 

 Την ίδια εποχή, αυτός ο κύκλος προσώπων, από τους ΄Αλλεν Ντάλλες, Μπέντελ Σμιθ, Τζάκσον, Ντέϊβιντ  Ροκφέλερ, Χάρριμαν, Ρέτιγκερ και Μακλόϋ είχαν ανασκουμπωθεί για την οργάνωση της «Ομάδας Μπίλντερμπεργκ».

Η συνωμοτική μυστικότητα, που χαρακτηρίζει όλες τις επιχειρήσεις των μυστικών υπηρεσιών, ήταν ο υπέρτατος κανόνας και στην επιχείρηση της επιβολής του σχεδίου για την ευρωπαϊκή ομοσπονδία και εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τη λειτουργία της σημερινής ΕΕ, ως μυστικοπαθούς και αυταρχικής ολιγαρχίας. Αυτή η αντιδημοκρατική μυστικοπάθεια διαποτίζει και τα υπομνήματα που διακινούνταν μεταξύ των αμερικανικών κυβερνητικών υπηρεσιών, της ΑΕΕΕ και των ενεργουμένων τους στην Ευρώπη.

Ο δημοσιογράφος της Τέλεγκραφ ΄Ηβανς-Πρίτσαρντ παραθέτει ένα  υπόμνημα του ευρωπαϊκού τμήματος του Σταίητ Ντηπάρτμεντ, με ημερομηνία 11-6-1965 που συμβουλεύει τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κοινότητος, Ρομπέρ Μαρζολέν, να προωθήσει  υπόγεια τη νομισματική ένωση. Του συνιστά «να αποτρέψει τη συζήτηση του  σχεδίου μέχρι το σημείο προωθήσεώς του σε βαθμό όπου η υιοθέτησή του θα έχει καταστεί αναπόδραστη.»

Το έγγραφο αποκαλύπτει και την πατρότητα της συνταγής που κληροδότησε ο Ζαν Μονέ στους συνεχιστές του: «Τα έθνη της Ευρώπης πρέπει να οδηγηθούν στο Υπερκράτος, χωρίς οι πολίτες να  αντιληφθούν τι συμβαίνει.

 Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, με την επικάλυψη οικονομικής στόχευσης, σε διαδοχικά στάδια, τα οποία θα οδηγήσουν τελικά και αμετάκλητα στη δημιουργία ομοσπονδίας»

Η οδηγία εξακολουθεί να εφαρμόζεται πιστά, όπως προκύπτει από τις διετείς  απόκρυφες διαπραγματεύσεις για την  διατλαντική  συμφωνία ΤΤΙΡ, που θα υποτάξει τα κράτη και τους λαούς της ΕΕ στην ασύδοτη δυναστεία των πολυεθνικών κολοσσών.

Πράγματι, ετόνιζε ο ΄Ηβανς-Πρίτσαρντ, οι Αμερικανοί πάτρωνες του «ευρωπαϊκού» σχεδίου διεύθυναν κάθε λεπτομέρεια της επιχείρησης.

 «Τα έγγραφα αποκαλύπτουν ότι μεταχειρίζονταν κάποιους από τους θεωρούμενους πατέρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης ως υπηρετικό προσωπικό και  έμπρακτα τους εμπόδιζαν να βρουν εναλλακτική χρηματοδότηση που θα διέκοπτε την εξάρτησή τους από την Ουάσιγκτων.»

Τι έχει αλλάξει στην ΕΕ από τότε; Τίποτα, προς όφελος των κρατών και των λαών της, αν κρίνει κανείς από τους καρπούς της συμμετοχής και τα δείγματα  του αμετάθετου προσανατολισμού της πορείας της. Ποιος είναι αυτός;

Σύμφωνα με τον  ορισμό του Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, σε ομιλία του προ διετίας, στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, η Ε Ε είναι « ένα εργαστήριο της παγκοσμιοποίησης».

 

(Ο Μπαρόζο  ανταμείφθηκε προχθές για τις υπηρεσίες του ως προέδρου της Κομισιόν με  αργομισθία «συμβούλου» της υπερτράπεζας Γκόλντμαν Σάκς, που με την σύμπραξη του Σημίτη παγίδεψε την Ελλάδα στην δουλεία του χρέους.)

Του  Μιχαήλ Στυλιανού  

Πηγή: Το Παρόν