 |
| Τραγική ειρωνεία; Λίγες μέρες μετά τον εορτασμό για τη Γαλλική Επανάσταση, η, απόλυτα αποφασισμένη, Γαλλική κυβέρνηση, κατάφερε τελικά να εισάγει τη Γαλλία στη σκοτεινή νεο-Φεουδαρχική εποχή. Οι Γαλλικές πολιτικές μαριονέτες έμειναν απόλυτα προσηλωμένες στην αποστολή τους από την αρχή. |
Όπως αναφέρει το
The Press Project: “Το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στη Γαλλία, το οποίο πυροδότησε θύελλα αντιδράσεων και διαδηλώσεων τους τελευταίους μήνες στην χώρα, θεωρήθηκε σήμερα ως οριστικά εγκεκριμένο, καθώς δεν κατατέθηκε καμία πρόταση μομφής στην Εθνοσυνέλευση εναντίον της κυβέρνησης, ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Κλοντ Μπαρτολόν. [...] Ωστόσο η δεξιά αντιπολίτευση όπως και τα ακροαριστερά κόμματα ανακοίνωσαν ότι θα προσφύγουν στο Συνταγματικό Συμβούλιο όπου θα θέσουν θέμα εγκυρότητας του νόμου. Από την πλευρά τους οι συνδικαλιστικές οργανώσεις προκήρυξαν νέες κινητοποιήσεις την 15η Σεπτεμβρίου.
Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσο ο Φρανσουά Ολάντ και η κυβέρνησή του είναι αφοσιωμένοι στα αφεντικά τους, τις μεγάλες τράπεζες και εταιρίες. Μόλις μία εβδομάδα μετά τον εορτασμό για τη Γαλλική Επανάσταση, όπου οι άνθρωποι γιορτάζουν το τέλος της Μοναρχίας και της Φεουδαρχίας, καθώς και όλα όσα κατακτήθηκαν από τότε μέχρι σήμερα από την πλειοψηφία, οι "Σοσιαλιστές" στη Γαλλία έμελλε να είναι αυτοί που θα έπαιρναν πίσω αυτές τις κατακτήσεις. Επέδειξαν απόλυτη αποφασιστικότητα να ψηφίσουν τον αντι-εργατικό νόμο, χωρίς καθόλου να σκεφτούν το πολιτικό κόστος.
Η κίνηση σηματοδοτεί επίσης το οριστικό τέλος της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη και την πλήρη απορρόφησή της από νεοφιλελεύθερο δόγμα.
Όπως είχε σημειωθεί σε προηγούμενο άρθρο με αφορμή τη Γαλλική Επανάσταση, “η μεγαλοαστική αυτή τάξη "αναπλήρωσε το κενό" που άφησαν οι μονάρχες και οι φεουδάρχες, κυριάρχησε μέσω της οικονομικής ισχύος και τώρα παίρνει πίσω όλα όσα κατακτήθηκαν με τον κόπο και το αίμα των "πληβείων" μέσα σε τόσες δεκαετίες.
Η όλη ιστορία μοιάζει με μια μεγάλη απάτη που τώρα αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας.” Πραγματικά, ο Ολάντ και η κυβέρνησή του αποτελούν ένα κομμάτι των εκπροσώπων της μεγαλοαστικής τάξης που προωθούν την νέα Φεουδαρχία πολύ γρήγορα.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο το πόσο γρήγορα ενήργησαν οι πρώην Σοσιαλιστές μετά την επίθεση στη Νίκαια. Τη στιγμή που η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στη Γαλλία έληγε στα τέλη Ιουλίου, ο Ολάντ ανακοίνωσε την επέκτασή της κατά τρεις μήνες (και αργότερα κατά έξι), με αφορμή την επίθεση. Η απόφαση πάρθηκε πολύ γρήγορα, χωρίς καν οι Γάλλοι κυβερνώντες να περιμένουν την ανάληψη ευθύνης από κάποια εξτρεμιστική οργάνωση.
Σε κάθε περίπτωση, η επέκταση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης ήρθε την κατάλληλη στιγμή για τον Ολάντ, καθώς το πάρτι του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου τελείωσε και δεν υπήρχε κάτι να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από τον αντι-εργατικό νόμο - που ήθελε απελπισμένα να περάσει - και από τις μαζικές κινητοποιήσεις στους δρόμους των Γαλλικών πόλεων.
Επιπλέον, τα γεγονότα στην Τουρκία ήρθαν ως μάννα εξ ουρανού για τον Ολάντ, αφού η παγκόσμια προσοχή στράφηκε γρήγορα στον Ερντογάν και τα παιχνίδια του μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Το κίνημα στη Γαλλία κατά του αντι-εργατικού νόμου κυριολεκτικά θάφτηκε - τα συστημικά ΜΜΕ προσπάθησαν από την αρχή να το υποβαθμίσουν - και οι Γαλλικές μαριονέτες άρπαξαν την ευκαιρία και κινήθηκαν πολύ γρήγορα, περνώντας τελικά το αντίστοιχο νομοσχέδιο σε ανύποπτο χρόνο.
Πρόσφατα, το Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (Corporate Europe Observatory), έδειξε ότι οι αγώνες των εργαζομένων στη Γαλλία κατά του αντι-εργατικού νόμου δεν είναι απλά μια μάχη μεταξύ Γαλλικής κυβέρνησης και συνδικάτων. Τέτοιοι νόμοι αποτελούν ουσιαστικά μια μεθοδευμένη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιχειρεί να τους επιβάλει σε όλα τα κράτη-μέλη.
Χρειαζόσαστε και άλλη απόδειξη ότι έχουμε να κάνουμε με έναν ταξικό πόλεμο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου