Καλούμε τους αναγνώστες μας να προσέξουν ιδιαίτερα το παρόν άρθρο επίλεκτου συνεργάτη του, επειδή –παρά τις διαφωνίες που ενδεχομένως να υπάρχουν όσον αφορά ορισμένες λεπτομέρειες- παρουσιάζει με εμβρίθεια το φιλοσοφικό βάθρο των κάθε μορφής και χρώματος αριστερών κομμάτων και κινημάτων.
Θεόδοτος
Εδώ και αιώνες, παίζεται ένα παιχνίδι που κρατά ιδεολογικά αιχμάλωτες, όχι μόνον τις λαϊκές μάζες, αλλά και πολλούς διανοούμενους.
Το παιχνίδι αυτό παρουσιάζεται με την εξίσωση : αριστερά = κοινωνική δικαιοσύνη.
Ένας γιγάντιος προπαγανδιστικός μηχανισμός, κατάφερε να ταυτίσει την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης με την αριστερή ιδεολογία.
Βέβαια, για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, συνέβαλε και η ανάπτυξη του καπιταλισμού, με αποτέλεσμα, η
μόνη αντικαπιταλιστική δύναμη που προτεινόταν να είναι η αριστερή.
Ας δούμε λοιπόν, ποιο ήταν το πραγματικό ενδιαφέρον του αριστερού πνεύματος, ποιος ήταν ο απώτερος σκοπός του.
Στη Γαλλία του 11ου αιώνα η γνωστική αίρεση των Καθαρών έκανε ακριβώς αυτό που σήμερα κάνουν τα κόμματα της αριστεράς: προσηλύτιζαν φτωχούς χωρικούς και εργάτες, μιλώντας τους εναντίον των πλουσίων, των φεουδαρχών, της εκκλησίας κ.λπ. και τάζοντας τους τον κομμουνιστικό παράδεισο.
Μόλις όμως κατέλαβαν την εξουσία σε διάφορες επαρχίες της Γαλλίας, όλες οι υποσχέσεις ξεχάστηκαν.
Η μόνη υπόσχεση που ευλαβικά τήρησαν υπήρξε η εκμηδένιση/εξόντωση της Χριστιανικής Εκκλησίας.
Θα με ρωτήσετε: Σκοπός λοιπόν των γνωστικών ήταν μόνον να κτυπήσουν την χριστιανική εκκλησία;
Όχι, αυτό ήταν μόνον το μέσον, ή χριστιανική εκκλησία ήταν το εμπόδιο για να πραγματοποιήσουν κάτι άλλο.
Θα δούμε τι ήταν αυτό, παρακάτω.
Η προέλευση του αριστερού πνεύματος από τον Γνωστικισμό έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά μέσα από τις εργασίες πολλών ιστορικών και φιλοσόφων, όπως του Eric Voegelin, του Alain Besançon, του Augusto Del Noce κλπ.
Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε στο παρών άρθρο είναι ο σκοπός του βαθύτερου πυρήνα του αριστερού πνεύματος και κατά συνέπεια του γνωστικού πνεύματος.
Αυτός λοιπόν ο σκοπός, συνοψίστηκε ξεκάθαρα από τον μεγαλύτερο ίσως Ιουδαίο εξτρεμιστή γνωστικό του 17ου αιώνος , τον Jacob Frank :
«Εγώ δεν ήλθα για να ανυψώσω, αλλά για να καταστρέψω και να χαμηλώσω τα πάντα, έως ότου αυτά να βυθιστούν στην άβυσσο. Δεν υπάρχει ανύψωση χωρίς πρώτα να επέλθει η κάθοδος. Η κάθαρση επέρχεται μέσω της αμαρτίας. Να κάνεις όλα όσα απαγορεύονται.»
Φίλοι και αναγνώστες του Θεόδοτου, αυτός είναι ο πυρήνας του αριστερού πνεύματος και στοχαστείτε μία- μία τις λέξεις που διαβάστε παραπάνω. Κάθε μια από αυτές τις λέξεις βρίσκει πεδίο δόξης λαμπρό στα πολιτιστικά και κοινωνικά προγράμματα των αριστερών κομμάτων.
Και φυσικά μη νομίσετε ότι οι αρχηγοί αυτών των κομμάτων έχουν συνείδηση αυτού το γεγονότος.
Το μορφωτικό και νοητικό τους επίπεδο είναι τέτοιο, που δεν τους επιτρέπει να κάνουν παρόμοιες εμβαθύνσεις.
Απλώς ακολουθούν κάτι, που ιδιοσυγκρασικά «τούς πάει».
Θα μπορούσαμε, κατά συνέπεια, να εισαγάγουμε στην επιστήμη της Ψυχιατρικής και της Ψυχολογίας, ένα νέο τύπο προσωπικότητας, τον «γνωστικό-παραβατικό».
Όπως λέγαμε λοιπόν, ο σκοπός του αριστερού πνεύματος είναι η παραβατικότητα και όχι το ενδιαφέρον για τους παραβατικούς.
Νομίζεται ότι , για παράδειγμα, το ΣΥΡΙΖΑ το ενδιαφέρουν οι ομοφυλόφιλοι ως άνθρωποι;
Όχι, δεν είναι από ουμανιστικό ενδιαφέρον που τάσσεται υπέρ των κοινωνικών αιτημάτων τους. Το κάνει για να προωθήσει το παραβατικό πνεύμα.
Αν υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία που θα ήθελαν να παντρεύονται με καγκουρώ, και αυτό θα το υποστήριζαν: Τους αρκεί το ότι κάτι τέτοιο είναι σαφώς παραβατικό.
Νομίζετε, ακόμη, ότι τους ενδιαφέρουν πράγματι οι μετανάστες και οι μειονότητες ; Φυσικά και όχι.
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μην υπάρχουν σύνορα, να μην υπάρχει η έννοια της πατρίδας (και άρα συγκεκριμένος «πατέρας», διότι προτιμούν τα νόθα παιδιά), να μην υπάρχει ένας ανώτερος πολιτισμός, να μην υπάρχει καν... η λέξη ανώτερο. Και τούτο, γιατί το ανώτερο εμποδίζει το βύθισμα στην άβυσσο.
Ο Καρλ Μαρξ ήταν άνθρωπος με μόρφωση, ευφυΐα αλλά και με άριστη γνώση της αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας.
Πώς λοιπόν κατέληξε να προτείνει ένα τέτοιο σύστημα, που εκτός των άλλων φιλοσοφικών του σφαλμάτων, συνεπάγεται και τη «δικτατορία του προλεταριάτου»;
Σκεφτείτε ότι, ιδιαίτερα εκείνη την εποχή, το προλεταριάτο το αποτελούσαν άνθρωποι όχι μόνο χαμηλού μορφωτικού επιπέδου αλλά και μειωμένων νοητικών και ψυχικών ικανοτήτων.
Και ο μέγας φιλόσοφος Μαρξ προτείνει αυτούς για απόλυτους κυβερνήτες! Εάν, πράγματι, ενδιαφερόταν αληθινά για το προλεταριάτο, θα δημιουργούσε ένα πολιτικό σύστημα, στα πλαίσια του οποίου θα ανέπτυσσε τις δικές του οικονομικές θεωρίες και μετά θα τις τεκμηρίωνε με τις απόψεις του Αριστοτέλη ή του Πλάτωνα. Όμως όχι!
Ήξερε πολύ καλά τι έκανε : Έπρεπε η δικτατορία να μην κηρυχθεί από τα άνω, αλλά από τα κάτω, από τους χώρους των κοινωνικών αβύσσων.
Ουδέποτε όμως, κατά το παρελθόν, στη Δυτική Φιλοσοφία υπήρξε η άποψη ότι η ανύψωση του κόσμου, θα έλθει από τα κατώτερα πεδία.
Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι στην Σοβιετική ένωση η δικτατορία του προλεταριάτου δεν εφαρμόστηκε. Πράγματι, αντικαταστάθηκε με τη δικτατορία της νομενκλατούρας του Κόμματος· έτσι, το ‹‹παραβατικό πνεύμα›› δεν εκφράστηκε πλήρως.
Αυτό συνέβη για δύο λόγους :
Α) Διότι το παρασκηνιακό διεθνές σύστημα τελικώς έστερξε να αποδεχτεί την ύπαρξη δομημένου Κράτους στις χώρες του ανατολικού μπλοκ, χωρίς διαλυτικές τάσεις· και
Β) Διότι ο παλαιοκομμουνισμός είχε μια ηθική με πουριτανικά-παλαιοδιαθηκικά χαρακτηριστικά. (Όπως είχε πει και ένας Ιταλός κομμουνιστής ηγέτης: ‹‹Στην σοβιετική ένωση δεν υπάρχουν γυναίκες, υπάρχουν σοβιετικές συντρόφισσες››.)
Και τώρα τίθεται το ερώτημα :
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ποιος είναι ο ρόλος του καπιταλισμού;
Εν συντομία, είναι ο εξής :
Α) Να χαρίζει την δύναμη στις εξουσιαστικές ελίτ.
Β) Να πλουτίζουν… οι πλούσιοι.
Γ) Να δημιουργεί κοινωνικά προβλήματα, ώστε να δικαιολογείται η ύπαρξη της αριστεράς.
Δ) Να χρηματοδοτεί την ίδια την αριστερά, όπως έχει πάμπολλες φορές αποδειχτεί.
Ο καπιταλισμός είναι το καύσιμο/κινητήρια δύναμη της αριστεράς.
Τελειώνοντας, θα μπορούσαμε να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο, θέτοντας και το ερώτημα : Γιατί να επιζητείται αυτή η κάθοδος στις αβύσσους; Την απάντηση την αφήνουμε στις προσωπικές σας φιλοσοφικές και μεταφυσικές αναζητήσεις.
πηγη:απο τον theodotus.blogspot.gr
σχόλια:
Θεόδοτος
Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης
Εδώ και αιώνες, παίζεται ένα παιχνίδι που κρατά ιδεολογικά αιχμάλωτες, όχι μόνον τις λαϊκές μάζες, αλλά και πολλούς διανοούμενους.
Το παιχνίδι αυτό παρουσιάζεται με την εξίσωση : αριστερά = κοινωνική δικαιοσύνη.
Ένας γιγάντιος προπαγανδιστικός μηχανισμός, κατάφερε να ταυτίσει την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης με την αριστερή ιδεολογία.
Βέβαια, για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, συνέβαλε και η ανάπτυξη του καπιταλισμού, με αποτέλεσμα, η
μόνη αντικαπιταλιστική δύναμη που προτεινόταν να είναι η αριστερή.
Ας δούμε λοιπόν, ποιο ήταν το πραγματικό ενδιαφέρον του αριστερού πνεύματος, ποιος ήταν ο απώτερος σκοπός του.
Στη Γαλλία του 11ου αιώνα η γνωστική αίρεση των Καθαρών έκανε ακριβώς αυτό που σήμερα κάνουν τα κόμματα της αριστεράς: προσηλύτιζαν φτωχούς χωρικούς και εργάτες, μιλώντας τους εναντίον των πλουσίων, των φεουδαρχών, της εκκλησίας κ.λπ. και τάζοντας τους τον κομμουνιστικό παράδεισο.
Μόλις όμως κατέλαβαν την εξουσία σε διάφορες επαρχίες της Γαλλίας, όλες οι υποσχέσεις ξεχάστηκαν.
Η μόνη υπόσχεση που ευλαβικά τήρησαν υπήρξε η εκμηδένιση/εξόντωση της Χριστιανικής Εκκλησίας.
Θα με ρωτήσετε: Σκοπός λοιπόν των γνωστικών ήταν μόνον να κτυπήσουν την χριστιανική εκκλησία;
Όχι, αυτό ήταν μόνον το μέσον, ή χριστιανική εκκλησία ήταν το εμπόδιο για να πραγματοποιήσουν κάτι άλλο.
Θα δούμε τι ήταν αυτό, παρακάτω.
Η προέλευση του αριστερού πνεύματος από τον Γνωστικισμό έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά μέσα από τις εργασίες πολλών ιστορικών και φιλοσόφων, όπως του Eric Voegelin, του Alain Besançon, του Augusto Del Noce κλπ.
Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε στο παρών άρθρο είναι ο σκοπός του βαθύτερου πυρήνα του αριστερού πνεύματος και κατά συνέπεια του γνωστικού πνεύματος.
Αυτός λοιπόν ο σκοπός, συνοψίστηκε ξεκάθαρα από τον μεγαλύτερο ίσως Ιουδαίο εξτρεμιστή γνωστικό του 17ου αιώνος , τον Jacob Frank :
«Εγώ δεν ήλθα για να ανυψώσω, αλλά για να καταστρέψω και να χαμηλώσω τα πάντα, έως ότου αυτά να βυθιστούν στην άβυσσο. Δεν υπάρχει ανύψωση χωρίς πρώτα να επέλθει η κάθοδος. Η κάθαρση επέρχεται μέσω της αμαρτίας. Να κάνεις όλα όσα απαγορεύονται.»
Φίλοι και αναγνώστες του Θεόδοτου, αυτός είναι ο πυρήνας του αριστερού πνεύματος και στοχαστείτε μία- μία τις λέξεις που διαβάστε παραπάνω. Κάθε μια από αυτές τις λέξεις βρίσκει πεδίο δόξης λαμπρό στα πολιτιστικά και κοινωνικά προγράμματα των αριστερών κομμάτων.
Και φυσικά μη νομίσετε ότι οι αρχηγοί αυτών των κομμάτων έχουν συνείδηση αυτού το γεγονότος.
Το μορφωτικό και νοητικό τους επίπεδο είναι τέτοιο, που δεν τους επιτρέπει να κάνουν παρόμοιες εμβαθύνσεις.
Απλώς ακολουθούν κάτι, που ιδιοσυγκρασικά «τούς πάει».
Θα μπορούσαμε, κατά συνέπεια, να εισαγάγουμε στην επιστήμη της Ψυχιατρικής και της Ψυχολογίας, ένα νέο τύπο προσωπικότητας, τον «γνωστικό-παραβατικό».
Όπως λέγαμε λοιπόν, ο σκοπός του αριστερού πνεύματος είναι η παραβατικότητα και όχι το ενδιαφέρον για τους παραβατικούς.
Νομίζεται ότι , για παράδειγμα, το ΣΥΡΙΖΑ το ενδιαφέρουν οι ομοφυλόφιλοι ως άνθρωποι;
Όχι, δεν είναι από ουμανιστικό ενδιαφέρον που τάσσεται υπέρ των κοινωνικών αιτημάτων τους. Το κάνει για να προωθήσει το παραβατικό πνεύμα.
Αν υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία που θα ήθελαν να παντρεύονται με καγκουρώ, και αυτό θα το υποστήριζαν: Τους αρκεί το ότι κάτι τέτοιο είναι σαφώς παραβατικό.
Νομίζετε, ακόμη, ότι τους ενδιαφέρουν πράγματι οι μετανάστες και οι μειονότητες ; Φυσικά και όχι.
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μην υπάρχουν σύνορα, να μην υπάρχει η έννοια της πατρίδας (και άρα συγκεκριμένος «πατέρας», διότι προτιμούν τα νόθα παιδιά), να μην υπάρχει ένας ανώτερος πολιτισμός, να μην υπάρχει καν... η λέξη ανώτερο. Και τούτο, γιατί το ανώτερο εμποδίζει το βύθισμα στην άβυσσο.
Ο Καρλ Μαρξ ήταν άνθρωπος με μόρφωση, ευφυΐα αλλά και με άριστη γνώση της αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας.
Πώς λοιπόν κατέληξε να προτείνει ένα τέτοιο σύστημα, που εκτός των άλλων φιλοσοφικών του σφαλμάτων, συνεπάγεται και τη «δικτατορία του προλεταριάτου»;
Σκεφτείτε ότι, ιδιαίτερα εκείνη την εποχή, το προλεταριάτο το αποτελούσαν άνθρωποι όχι μόνο χαμηλού μορφωτικού επιπέδου αλλά και μειωμένων νοητικών και ψυχικών ικανοτήτων.
Και ο μέγας φιλόσοφος Μαρξ προτείνει αυτούς για απόλυτους κυβερνήτες! Εάν, πράγματι, ενδιαφερόταν αληθινά για το προλεταριάτο, θα δημιουργούσε ένα πολιτικό σύστημα, στα πλαίσια του οποίου θα ανέπτυσσε τις δικές του οικονομικές θεωρίες και μετά θα τις τεκμηρίωνε με τις απόψεις του Αριστοτέλη ή του Πλάτωνα. Όμως όχι!
Ήξερε πολύ καλά τι έκανε : Έπρεπε η δικτατορία να μην κηρυχθεί από τα άνω, αλλά από τα κάτω, από τους χώρους των κοινωνικών αβύσσων.
Ουδέποτε όμως, κατά το παρελθόν, στη Δυτική Φιλοσοφία υπήρξε η άποψη ότι η ανύψωση του κόσμου, θα έλθει από τα κατώτερα πεδία.
Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι στην Σοβιετική ένωση η δικτατορία του προλεταριάτου δεν εφαρμόστηκε. Πράγματι, αντικαταστάθηκε με τη δικτατορία της νομενκλατούρας του Κόμματος· έτσι, το ‹‹παραβατικό πνεύμα›› δεν εκφράστηκε πλήρως.
Αυτό συνέβη για δύο λόγους :
Α) Διότι το παρασκηνιακό διεθνές σύστημα τελικώς έστερξε να αποδεχτεί την ύπαρξη δομημένου Κράτους στις χώρες του ανατολικού μπλοκ, χωρίς διαλυτικές τάσεις· και
Β) Διότι ο παλαιοκομμουνισμός είχε μια ηθική με πουριτανικά-παλαιοδιαθηκικά χαρακτηριστικά. (Όπως είχε πει και ένας Ιταλός κομμουνιστής ηγέτης: ‹‹Στην σοβιετική ένωση δεν υπάρχουν γυναίκες, υπάρχουν σοβιετικές συντρόφισσες››.)
Και τώρα τίθεται το ερώτημα :
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ποιος είναι ο ρόλος του καπιταλισμού;
Εν συντομία, είναι ο εξής :
Α) Να χαρίζει την δύναμη στις εξουσιαστικές ελίτ.
Β) Να πλουτίζουν… οι πλούσιοι.
Γ) Να δημιουργεί κοινωνικά προβλήματα, ώστε να δικαιολογείται η ύπαρξη της αριστεράς.
Δ) Να χρηματοδοτεί την ίδια την αριστερά, όπως έχει πάμπολλες φορές αποδειχτεί.
Ο καπιταλισμός είναι το καύσιμο/κινητήρια δύναμη της αριστεράς.
Τελειώνοντας, θα μπορούσαμε να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο, θέτοντας και το ερώτημα : Γιατί να επιζητείται αυτή η κάθοδος στις αβύσσους; Την απάντηση την αφήνουμε στις προσωπικές σας φιλοσοφικές και μεταφυσικές αναζητήσεις.
πηγη:απο τον theodotus.blogspot.gr
σχόλια:
- Ανώνυμος5 Ιουνίου 2012 10:34 μ.μ.Όταν, πολύ νεώτερος, ανέγνωσα κάποιες θέσεις του αρχαίου γνωστικισμού δηλ. την διαρχία μεταξύ Θεού και ύλης, της δευτέρας αποτελούσης αρχή του κακού, άρα δημιούργημα μιας μη αγαθής δύναμης που αντιστρατεύεται την Θεική αιτία (το ορφικό θεϊκό στοιχείο, σε σχέση με το τιτανικό), ή και το πλατωνικό ότι η ψυχή είναι το κλειδί του σύμπαντος και το σώμα είναι ο τάφος της ψυχής "ημείς γαρ εσμέν ψυχή, ζώον αθάνατον εν θνητώ καθειργμένω φρουρίω" πλατων αξιοχος 365 ...όλα αυτά κάπου "δένουν" και ερμηνεύουν, κατα το δοκούν, κάποια βασανιστικά υπερβατικά ερωτήματα του καθενός, πέραν τούτου ουδέν.Απάντηση
Προφανώς υπάρχουν πλέον επαίοντες και επιστήμονες του φιλοσοφικού αντικειμένου, που υπερβαίνει την βασική γνώση μή ειδικών (που δεν διαθέτουν δυστυχώς χρόνο, ή και διάθεση προκειμένου να φθάσουν σε έσχατες γνώσεις επί του αντικειμένου), πάντως απ΄ ότι αντιλαμβάνομαι φαίνεται πως το ρεύμα "ξεστράτισε" στον πρώιμο μεσαίωνα σε άλλες ατραπούς.
Η βασική αξία των παραθέσεων νομίζω πως έχει ως αντικείμενο την γνώση της νεολαίας μας, ως μη έχουσας άμεσες οικογενειακές και προσωπικές εμπειρίες περί την απειλή του εθνοχώρου, που είναι κοινός αλλά και προσωπικός..οι μεγαλύτεροι έχουν επίγνωση άμεση και αίματος και αγάπης προς το χώμα που ζύμωσαν και με τα χέρια τους και μάλλον είναι πομποί φιλοπατρίας παρά δέκτες.
Είμαι "νέος" στο ιστολόγιο και ομολογώ κακός μαθητής δεδομένου ότι δεν είχα τον χρόνο να διέλθω όλες τις αναρτήσεις και επομένως να γνωρίζω σαφέστερα το πνεύμα των εδώ φίλων, φαίνεται όμως ότι υπάρχουν "ειδότες" και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί φεύγει ένα βάρος "καθήκοντος" απο τους ηλικιωμένους ώμους μου. - Ανώνυμος6 Ιουνίου 2012 9:13 π.μ.Ησκέψη θα πρέπει να αλλάξει κάποιες έννοιες, που είναι συμβατικές πια και δεν έχουν περιεχόμενο. "Δεξιά" - "Αριστερά". Θα πρέπει να αντικατασταθούν με έννοιες όπως "Αγάπη προς κάθε συνάνθρωπο ως εαυτόν" και "να κάνω την δουλίτσα μου και δεν πάνε να χαθούν οι άλλοι"
Επειδή το ιδανικό δεν μπορεί ποτέ να γίνει πραγματικότητα, θα πρέπει τουλάχιστον οι υγιώς σκεπτόμενοι, να προσπαθούν μέσα από το παράδειγμα να επηρεάσουν όσο το δυνατόν περισσότερους προς την κατεύθυνση του ιδανικού.
Προταρχικό μέλημα των επιθυμούντων την δικαιοσύνη, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον να ψηφίζουν ανθρώπους που θεωρούν ότι έχουν τα προσόντα να συμπεριφέρονται τίμια και ειλικρινά.
Επειδή όμως το συμφέρον και το χρήμα είναι αυτό που σήμερα προβάλλεται ως ιδανικό. μην περιμένετε οι περισσότεροι από τους διοικούντες το κράτος, οι μεγάλη μάζα των πολιτών και οι ξένοι να σεβαστούν τα δικαιώματα των μή προνομιούχων.
Ο δρόμος που μας υπέδειξαν οι Αριστοτέλης, Πλάτων και λοιποί αρχαίοι φιλόσοφοι, θα είναι πάντοτε μία ουτοπία στον αιώνα των άπαντα.theodotus.blogspot.gr
Η Δεξιά όμως είναι ταυτόσημη της ιεραρχίας, της παράδοσης ,της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης (ομιλώ και για κοινωνική δικαιοσύνη),τον Ηρωικό τρόπο ζωής ,την πνευματικότητα. Η αριστερά είναι ταυτόσημη με τον υλισμό, την αποδόμηση των παραδοσιακών αρχών και αξιών ,την ισοπέδωση και την παρακμή . Αριστερές επομένως είναι και οι ιδεολογίες και τα συστήματα όπως ο καπιταλισμός και ο φιλελευθερισμός. Δεξιές θα μπορούσαν να θεωρηθούν ιδεολογίες όπως ο Εθνικομπολσεβικισμός και ο Εθνικοαναρχισμός, και επειδή ίσως κάποιοι θα αρχίσουν να έχουν ενστάσεις ,πρέπει να τονίσω ότι τόσο ο εθνικομπολσεβικισμός όσο και ο εθνικοαναρχισμός έχουν ιδεολογικές επιρροές από Έβολα, Νέα Δεξιά και Συντηρητική Επανάσταση.
Και επειδή στο καταπληκτικό αυτό κείμενο αναφέρθηκε ,και πολύ σωστά ότι ο γνωστικισμός και η αριστερά διέπονται απο παραβατικό πνεύμα, δεν πρέπει ο άνθρωπος της Δεξιάς να είναι πειθήνιος απέναντι σε οποιαδήποτε νομιμότητα ,ειδικά όταν αυτή η νομιμότητα εκπορεύεται απο "αριστερότροφα¨" κέντρα και εξυπηρετεί την αποδόμηση των παραδοσιακών αξιών. Τότε υποχρέωση του ανθρώπου της Δεξιάς Ιδεολογίας και Κουλτούρας είναι να γίνεται "παράνομος" και outcast παλεύοντας για την αποκατάσταση της Παράδοσης και της Δικαιοσύνης .
Υπάρχει μια καταπληκτική ταινία "The Boondock Saints" όσοι την δούν θα καταλάβουν τι εννοώ.
Άλλωστε δεν ήταν η "παραβατικότητα" των Σέρβων και Ρώσων Δεξιών ακτιβιστών που σταμάτησε το εκεί "αδελφάτο" να παρελαύνει;
Όταν η ανεντιμότητα και η διαστροφή γίνονται νόμος τότε καθήκον κάθε εντίμου ανθρώπου είναι να γίνεται παράνομος!
Και για να μην ξεχνιόμαστε η Αριστερά όταν γίνεται εξουσία δεν είναι απλά και μόνο αυταρχική είναι τυρρανική!