Η “λουμπενοκρατία” και η Ελλάδα που πτώχευσε

Έχει επικρατήσει η άποψη και τείνει να κυριαρχήσει ότι, η χώρα κινδυνεύει να πτωχεύσει με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους Έλληνες και τις γενιές που έρχονται. Κανείς όμως, είτε συγκαταλέγεται στην πολιτική είτε στην πνευματική «κάστα», δεν παραδέχεται ότι αυτός ο τόπος χρεοκόπησε εδώ και μερικές δεκαετίες, από τη στιγμή που οι ηγέτες του αποδείχθηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν τις προσωπικότητές τους.

Κοιτάξτε γύρω σας, πέρα από κόμματα και ιδεοληψίες, ποιοι μας κυβερνούν τα τελευταία 30 χρόνια, δείτε τις παρέες τους και τον τρόπο που ζουν, κλείστε τα μάτια και ταξιδέψτε νοερά στο παρελθόν όταν η πολιτική ήταν καθήκον και προσφορά. Εκεί θα συναντήσετε τους φίλους του Αβέρωφ, του Καραμανλή, τον Κανελλόπουλο και παλιότερα του Βενιζέλου και πολλών άλλων ευπατρίδων και θα μελαγχολήσετε.

Πράγματι η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη χώρα πολύ πριν χρεοκοπήσει οικονομικά γιατί οι «φίλοι» σαν τον Τσάτσο, τον Σεφέρη, τον Μάνο Χατζηδάκη, τον Κουν, τον Χορν, τον Μινωτή και άλλους δεν υπάρχουν πια στην ατζέντα των πολιτικών μας. Αντίθετα υπάρχουν αμφιβόλου ηθικής «επιχειρηματίες», τηλεοπτικοί αστέρες, «βαποράκια» της ενημέρωσης, «καλλιτέχνες» by night και ό,τι λούμπεν δημιούργησε η «γενιά του χρηματιστηρίου» (κατά πως λέμε η «γενιά του πολυτεχνείου»).

Θα ήμασταν άδικοι αν τη χρεοκοπία την περιορίζαμε μόνο στην πολιτική και στους πολιτικούς, παραλείποντας τους διανοούμενους, τους ακαδημαϊκούς, τους επιχειρηματίες, τους καλλιτέχνες, αλλά και τους πολίτες αυτής της χώρας. Η παρακμή δεν είναι έργο του πολιτικού κόσμου αλλά μιας ολόκληρης κοινωνίας που έμαθε να ζει με δανεικά. Από χρήματα μέχρι ιδέες και από οράματα μέχρι αντιλήψεις και νοοτροπίες.

Η αλήθεια που δεν θέλουμε να κοιτάξουμε κατάματα είναι ότι, η Ελλάδα έπαψε να παράγει πρωτογενώς από τη στιγμή που οι πνευματικοί ταγοί της παραδόθηκαν στην ευμάρεια που τους προσέφεραν οι κάθε λογής «χορηγοί». Πότε θυμάστε τελευταία φορά να κατατέθηκε μια καινοτόμος ιδέα ώστε να δημιουργήσει «πρωτογενές πλεόνασμα» στην πολιτική, στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην ακαδημαϊκή κοινότητα; Που είναι το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Έλληνα, η έμπνευση και η δημιουργία που χαρακτήριζαν τον πνευματικό κόσμο, το ανήσυχο πνεύμα και η εφευρετικότητα του λαού μας, ο κοσμοπολιτισμός των αστών και ο ρομαντισμός που χαρακτήριζε την φιλοπατρία του πολιτικού κόσμου;

«Δυστυχώς επτωχεύσαμε» σε όλα τα επίπεδα και αντί να αφυπνισθούμε αναζητώντας το δρόμο προς την «Αναγέννηση», συνεχίζουμε να ζούμε με ψεύτικα διλήμματα, αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Συνεχίζουμε να «αγανακτούμε» κατά πάντων ενώ θα έπρεπε να αγανακτήσουμε με την κατάντια μας, με τη μιζέρια μας και με τους εαυτούς μας. Συνεχίζουμε να αποθεώνουμε την μετριότητα και να χειροκροτούμε τους ανίκανους.

Ρίξτε μια τελευταία ματιά γύρω σας και αναρωτηθείτε αν σας εκφράζει αυτό που βλέπετε. Δείτε αυτούς που ηγούνται και αντιπαραβάλλεται τους με λαμπρούς νέους που παίρνουν τα όνειρά τους και φεύγουν από την πατρίδα τους( γιατί δεν είχαν την προνοητικότητα να ενταχθούν από νωρίς σε κάποια κομματική νεολαία ή σε κάποιο οργανωμένο σύνδεσμο οπαδών) και σκεφθείτε αντί να αγανακτείτε τι κάνετε εσείς γι αυτό. Απλώς σκεφθείτε και αποφασίστε αν σας εκφράζει η «λουμπενοκρατία» κι αν ήρθε η στιγμή να πάρουμε την Ελλάδα απ’ τα χέρια τους।

πηγη:www.statesmen.gr