Λάθη: ανικανότητα διακυβέρνησης ή σκοπιμότητα;

Μια κυβέρνηση που δεν έχει διαπραγματευτική στρατηγική, θάρρος τόλμη και δεν αντέχει τις «σκληρές» διαπραγματεύσεις

Ο χειρισμός των οικονομικών από την πλευρά της κυβέρνησης, απέδειξε σχεδόν σε όλους, την αναποτελεσματικότητα της πολιτικής της. Έκαναν λάθη επειδή ήταν άπειροι στην διακυβέρνηση ή τα λάθη υποκρύπτουν άλλες σκοπιμότητες;

Κάποια από τα λάθη που έκανε η κυβέρνηση: * Ως αντιπολίτευση, με το «λεφτά υπάρχουν», αν και γνώριζε την κατάσταση από την Τράπεζα της Ελλάδος, είπε ψέματα στον ελληνικό λαό. Κάποιος που εν γνώσει του λέει ψέματα, δεν έχει κανένα σκοπό; Η δικαιολογία ότι έπρεπε να κερδίσει τις εκλογές είναι κατά την γνώμη μας αστεία. Όταν θέλεις να πετύχεις ριζική αλλαγή, δεν ξεκινάς λέγοντας ένα χοντρό ψέμα στο εκλογικό σώμα. Δεν είναι μόνο θέμα ηθικής. Είναι θέμα ψυχολογίας: Πετυχαίνεις περισσότερη συναίνεση για αλλαγές, αν έχεις προετοιμάσει το λαό για αυτές, παρά όταν υπονοείς ότι θα γίνουν αλλαγές χωρίς να σπάσει κανένα αυγό.
* Αφού έγινε το Πασόκ κυβέρνηση, δεν αναζήτησε έγκαιρα λύσεις. Τότε που το επιτόκιο ήταν ακόμα χαμηλό.
* Δεν κατέστρωσε κανένα διαπραγματευτικό σχέδιο με συγκεκριμένους στόχους, εναλλακτικές λύσεις, εκμετάλλευση των δυνατών σημείων μας κλπ
* Δεν τόλμησε να διερευνήσει τις εναλλακτικές, ιδίως την αγορά της Κίνας.
* Ξεκίνησε την αναζήτηση έχοντας χάσει τη μάχη στο επίπεδο της ψυχολογίας. Τι άλλο σημαίνει ότι όποιος χρωστά δεν μπορεί να θέτει όρους στους δανειστές του;
* Πήγε στις διαπραγματεύσεις, με οικονομολόγους, όχι όμως με έμπειρους διαπραγματευτές.
* Αγνόησε το τι είχε ήδη επιτευχθεί με μηχανισμούς παρόμοιους με αυτόν που στόχευε (ενώ π.χ. η Λετονία είχε ήδη πετύχει να δανειστεί με 2,14% από το ΔΝΤ, 3,1% από τα άλλα κράτη της ΕΕ και την Επιτροπή, εμείς αγνοώντας αυτό το προηγούμενο, πετύχαμε …. διπλάσιο επιτόκιο)
* Δεν χρησιμοποίησε το κεντρικό διαπραγματευτικό επιχείρημα: Πως τυχόν πτώχευση της Ελλάδας, αυτή τη στιγμή θα έχει τεράστιες επιπτώσεις, όχι μόνο στο ευρώ αλλά και στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Αυτό το ήξεραν όλοι, εκτός από την ελληνική κυβέρνηση.



Θα θέλαμε, ως καλοπροαίρετοι Έλληνες πολίτες, να πιστεύουμε πως οι κυβερνώντες δεν είχαν καμιά πρόθεση, κάνοντας τέτοια τερατώδη λάθη. Αλλά, από ότι όλοι θυμόμαστε, ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν επικεφαλής της Ελληνικής διπλωματίας για χρόνια ολόκληρα. Πως μπορεί ο επικεφαλής της διπλωματίας μιας χώρας, να μην χρησιμοποιεί έμπειρους διαπραγματευτές σε μια τόσο μεγάλης σημασίας διαπραγμάτευση; τόσα χρόνια στο υπουργείο εξωτερικών (και τώρα είναι επικεφαλής), δεν έμαθε τίποτα; Αν δεν έμαθε, δεν είναι απλά ανίκανος, είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως.

Αν ήξερε τη σημασία των διαπραγματευτών, του σχεδίου κλπ και δεν το έκανε, τότε…..

Σε κάθε περίπτωση, είναι το αποτέλεσμα που έχει σημασία: 150 δις ευρώ παραπάνω, πριν οδηγηθούμε σε οριστική πτώχευση. Σε 2 χρόνια από τώρα θα χρωστάμε 450 δις τουλάχιστον, θα έχουμε εξαθλιωθεί οικονομικά, θα περνάμε μεγάλες κοινωνικές εντάσεις, θα έχουν πωληθεί και οι τελευταίες βιομηχανίες, πιθανόν και οι τράπεζες. Αν δεν έχουμε χάσει και κάποιο άλλο κομμάτι ελληνικής γης, τυχεροί θα είμαστε. Και τότε θα οδηγηθούμε στη πτώχευση. Έχοντας αφήσει το «σύστημα» να ετοιμαστεί: Να προλάβει να μεταφέρει τα ελληνικά ομόλογα από τον ιδιωτικό στο δημόσιο ξένο τομέα. Για να πληρώσουν οι φορολογούμενοι όλου του κόσμου. Όχι το τραπεζικό κατεστημένο που χωρίς περίσκεψη δάνειζε την Ελλάδα. Ελιγμός του ξένου τραπεζικού συστήματος: Η Ελλάδα χρωστάει ένα πολύ μεγαλύτερο ποσό από όσα χρώσταγε και τις … ζημιές τις πληρώνει ο δημόσιος τομέας.

Όλα αυτά τα πετυχαίνουν με τη σημερινή … διαπραγματευτική τακτική του κ. Γεωργίου Παπανδρέου.

ΠΗΓΗ:economist.gr