 |
| Ποιος ο στόχος της μαζικής αναπαραγωγής σήμερα των φανταστικών ιστοριών νοσηρών συγγραφέων των πρώτων χριστιανικών αιώνων |
Είναι πλέον αποδεδειγμένο και ισχύει για κάθε εποχή εδώ και αιώνες πως
όποιος βρίσει τον Χριστό αποκτά πλούτη και μεγάλα κοσμικά αξιώματα.
Γιατί είναι αλήθεια πως ο συγγραφέας του Κώδικα Ντα Βίντσι, διάφορες πολιτικές προσωπικότητες κρατών ακόμη και της χώρας μας αλλά και
χιλιάδες «πνευματικοί» αγύρτες της παγκόσμιας σκηνής έχουν καταφέρει να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι την περιέργεια των ανθρώπων και την ροπή προς τη σκανδαλοθηρία αλλά και την άγνοια περί του Ιησού Χριστού.
Πρόκειται στην ουσία για τις μεθόδους κύκλων της ανομίας που κύριο στόχο και σκοπό έχουν να απομακρύνουν ακόμη περαιτέρω τον άνθρωπο από τον Θεό να σπείρουν και να ενισχύσουν την αμφιβολία και την αμφισβήτηση προς την Εκκλησία, καλλιεργώντας και επαναφέροντας μυθεύματα και φαντασιώσεις που κυκλοφορούσαν τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες από ανάλογους κύκλους και αποσκοπούσαν να αποδυναμώσουν τις κατά τόπους χριστιανικές κοινότητες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δύναται να συμπεριληφθεί και το περιβόητο ευαγγέλιο του Ιούδα, μια αναμασημένη ανοησία για την οποία έχει γράψει αναλυτικά ο γνωστός ιστορικός των πρώτων χρόνων μ.Χ. Ειρηναίος.
Από τότε αποκαλύπτει το περιεχόμενο αυτής της ανοησίας και το σκοτεινό στόχο που εξυπηρετούσε. Υπήρχαν και άλλα τέτοια απόκρυφα λεγόμενα κείμενα που υποκινούνταν κυρίως από Ιουδαίους πιστούς στο Μωσαϊκό Νόμο και γνωστικιστές της εποχής και αποσκοπούσαν στην αλλοίωση της διδασκαλίας του Χριστού και στον κλονισμό των συνειδήσεων των πρώτων χριστιανών.
Μετά βδελυγμίας ωστόσο απορρίπτονταν γιατί η πίστη της συντριπτικής πλειονότητας των πρώτων χριστιανών έμοιαζε με κάστρο απόρθητο στα κτυπήματα του Διαβόλου και των επί γης οπαδών του.
Αξίζουν λοιπόν να κατατεθούν ανάλογες περιγραφές άλλων δύο λεγομένων απόκρυφων ευαγγελίων του Ιωσήφ του απ’ Αριμαθαίας και του Νικοδήμου για να κατανοήσει κανείς το ποιόν και το χαρακτήρα των φαντασιόπληκτων συγγραφέων τους!
Στο λεγόμενο απόκρυφο ευαγγέλιο του Ιωσήφ του απ’ Αριμαθαίας επιχειρείται να ερμηνευθεί η προδοσία του Ιούδα του Ισκαριώτη.
Γράφεται λοιπόν πως ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν γιος του αδελφού του Αρχιερέα Καϊάφα, δηλαδή ανιψιός του και είχε αναλάβει έναντι ενός δίδραχμου χρυσού που ελάμβανε ημερησίως να παρακολουθεί από κοντά τη δραστηριότητα του Ιησού. Είχε γίνει μάλιστα ο Ιούδας ο Ισκαριώτης μαθητής του Ιησού κατ’ απαίτηση του πλήθους των Ιουδαίων και όχι με προσωπική επιλογή.
Κατά τις ημέρες του Πάσχα, αναφέρει η συγκεκριμένη αφήγηση ο εκ δεξιών ληστής ομόματι Δημάς είχε συλήσει το ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ κλέπτοντας το νόμο, τον οποίο είχε αναλάβει να φυλάττει η κόρη του Καϊάφα, που ονομαζόταν Σάρα. Μάλιστα προκειμένου ο ληστής Δημάς να ξεφύγει αφαίρεσε τα ρούχα της Σάρας και την εγκατέλειψε στο ναό γυμνή!
Οι Ιουδαίοι μαθαίνοντας για την κλοπή κατηγόρησαν ευθέως την κόρη του Καϊάφα και απαιτούσαν την παραδειγματική τιμωρία της.
Τότε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης πρότεινε στο θείο του Καϊάφα να παραδώσει τον Ιησού κατηγορώντας ότι αυτός σύλησε το ναό και γύμνωσε την κόρη του για να γλιτώσει η εξαδέλφη του. Εκείνος δέχθηκε και η Σάρα επιβεβαίωσε ότι ο Χριστός ήταν ο κλέπτης του νόμου. Αυτά αναφέρει το λεγόμενο απόκρυφο ευαγγέλιο ή γνωστό ως αφήγηση του Ιωσήφ του απ’ Αριμαθαίας.
Το φερόμενο ως ευαγγέλιο του Νικοδήμου στην διήγηση του περί του Ιούδα αναφέρεται σε ένα διάλογο που διαδραματίστηκε με την γυναίκα του, ο οποίος διάλογος αποτέλεσε και την αιτία που τον οδήγησε στον απαγχονισμό.
Αμέσως μετά την προδοσία του Χριστού, όπως γράφεται ο Ιούδας μετέβη στο σπίτι του και τρομοκρατημένος είπε στη γυναίκα του πως ο Χριστός επρόκειτο να αναστηθεί σε τρεις ημέρες και τότε αλίμονό του που τον πρόδωσε. Η γυναίκα του που τον άκουγε ενώ ταυτόχρονα μαγείρευε ένα κόκορα του απάντησε:
«Όσο είναι δυνατόν λατρευτέ μου σύζυγε να λαλήσει ο κόκορας που μαγειρεύω άλλο τόσο είναι δυνατή και η Ανάσταση του Χριστού».
Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει τη φράση της και ο κόκορας βγήκε από την κατσαρόλα λάλησε τρεις φορές και κατόπιν πέταξε έξω από το σπίτι! Βλέποντας ο Ιούδας ο Ισκαριώτης το θαύμα τούτο φοβήθηκε και πήγε αμέσως και κρεμάστηκε!!!
Στα ανωτέρω αντίστοιχα άστοχα και ανόητα μυθιστορήματα οφείλουμε να συμπεριλάβουμε και το ευαγγέλιο του Ιούδα, το οποίο αποσκοπεί στον πλουτισμό αυτών που επί τριάντα και πλέον χρόνια εργάστηκαν για να συνδέσουν τα κομμάτια του και στη συνέχεια να τα εκδώσουν για να αμειφθούν για την πολύχρονη κοπιαστική εργασία τους… Αυτός άλλωστε ο στόχος ερμηνεύει και την παγκόσμια διαφήμιση και προβολή του!
Ο κ. Ιωάννης Παλαιτσάκης, γνωστός συγγραφέας και νομικός που ασχολείται επί σειρά ετών με τα θέματα αυτά παρουσίασε στo «AKTE» τον τρόπο που λειτουργούσαν αυτά εκείνη την εποχή με ένα χαρακτηριστικό σύγχρονο παράδειγμα. «Φανταστείτε ένα ιστορικό μετά από διακόσια χρόνια να αναφέρει πως ο δικτάτορας Γιώργος Παπαδόπουλος προχώρησε στη δικτατορία έπειτα από συνεννόηση που είχε συνάψει με τους Παπανδρέου και Κανελλόπουλο αλλά και με τη Μόσχα και που αποσκοπούσε σε δύο στόχους.
Ο πρώτος αποσκοπούσε στην κατάργηση της βασιλείας στην Ελλάδα και στην καθιέρωση της προεδρευόμενης Δημοκρατίας, και ο δεύτερος στην νομιμοποίηση του ΚΚΕ αμέσως μετά την επαναφορά της Δημοκρατίας». Όσοι έζησαν τα γεγονότα της δικτατορίας είναι φυσικό να μιλήσουν περί αστειοτήτων και ανοησιών.
Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπιζαν και οι χριστιανοί των πρώτων χρόνων τα ανωτέρω κείμενα, τα οποία δυστυχώς σήμερα προβάλουμε για να πλουτίσουμε τους αρρωστημένους «πνευματικούς αγύρτες» της εποχής μας.
Γιατί είναι αλήθεια πως ο συγγραφέας του Κώδικα Ντα Βίντσι, διάφορες πολιτικές προσωπικότητες κρατών ακόμη και της χώρας μας αλλά και
χιλιάδες «πνευματικοί» αγύρτες της παγκόσμιας σκηνής έχουν καταφέρει να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι την περιέργεια των ανθρώπων και την ροπή προς τη σκανδαλοθηρία αλλά και την άγνοια περί του Ιησού Χριστού.
Πρόκειται στην ουσία για τις μεθόδους κύκλων της ανομίας που κύριο στόχο και σκοπό έχουν να απομακρύνουν ακόμη περαιτέρω τον άνθρωπο από τον Θεό να σπείρουν και να ενισχύσουν την αμφιβολία και την αμφισβήτηση προς την Εκκλησία, καλλιεργώντας και επαναφέροντας μυθεύματα και φαντασιώσεις που κυκλοφορούσαν τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες από ανάλογους κύκλους και αποσκοπούσαν να αποδυναμώσουν τις κατά τόπους χριστιανικές κοινότητες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δύναται να συμπεριληφθεί και το περιβόητο ευαγγέλιο του Ιούδα, μια αναμασημένη ανοησία για την οποία έχει γράψει αναλυτικά ο γνωστός ιστορικός των πρώτων χρόνων μ.Χ. Ειρηναίος.
Από τότε αποκαλύπτει το περιεχόμενο αυτής της ανοησίας και το σκοτεινό στόχο που εξυπηρετούσε. Υπήρχαν και άλλα τέτοια απόκρυφα λεγόμενα κείμενα που υποκινούνταν κυρίως από Ιουδαίους πιστούς στο Μωσαϊκό Νόμο και γνωστικιστές της εποχής και αποσκοπούσαν στην αλλοίωση της διδασκαλίας του Χριστού και στον κλονισμό των συνειδήσεων των πρώτων χριστιανών.
Μετά βδελυγμίας ωστόσο απορρίπτονταν γιατί η πίστη της συντριπτικής πλειονότητας των πρώτων χριστιανών έμοιαζε με κάστρο απόρθητο στα κτυπήματα του Διαβόλου και των επί γης οπαδών του.
Αξίζουν λοιπόν να κατατεθούν ανάλογες περιγραφές άλλων δύο λεγομένων απόκρυφων ευαγγελίων του Ιωσήφ του απ’ Αριμαθαίας και του Νικοδήμου για να κατανοήσει κανείς το ποιόν και το χαρακτήρα των φαντασιόπληκτων συγγραφέων τους!
Στο λεγόμενο απόκρυφο ευαγγέλιο του Ιωσήφ του απ’ Αριμαθαίας επιχειρείται να ερμηνευθεί η προδοσία του Ιούδα του Ισκαριώτη.
Γράφεται λοιπόν πως ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν γιος του αδελφού του Αρχιερέα Καϊάφα, δηλαδή ανιψιός του και είχε αναλάβει έναντι ενός δίδραχμου χρυσού που ελάμβανε ημερησίως να παρακολουθεί από κοντά τη δραστηριότητα του Ιησού. Είχε γίνει μάλιστα ο Ιούδας ο Ισκαριώτης μαθητής του Ιησού κατ’ απαίτηση του πλήθους των Ιουδαίων και όχι με προσωπική επιλογή.
Κατά τις ημέρες του Πάσχα, αναφέρει η συγκεκριμένη αφήγηση ο εκ δεξιών ληστής ομόματι Δημάς είχε συλήσει το ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ κλέπτοντας το νόμο, τον οποίο είχε αναλάβει να φυλάττει η κόρη του Καϊάφα, που ονομαζόταν Σάρα. Μάλιστα προκειμένου ο ληστής Δημάς να ξεφύγει αφαίρεσε τα ρούχα της Σάρας και την εγκατέλειψε στο ναό γυμνή!
Οι Ιουδαίοι μαθαίνοντας για την κλοπή κατηγόρησαν ευθέως την κόρη του Καϊάφα και απαιτούσαν την παραδειγματική τιμωρία της.
Τότε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης πρότεινε στο θείο του Καϊάφα να παραδώσει τον Ιησού κατηγορώντας ότι αυτός σύλησε το ναό και γύμνωσε την κόρη του για να γλιτώσει η εξαδέλφη του. Εκείνος δέχθηκε και η Σάρα επιβεβαίωσε ότι ο Χριστός ήταν ο κλέπτης του νόμου. Αυτά αναφέρει το λεγόμενο απόκρυφο ευαγγέλιο ή γνωστό ως αφήγηση του Ιωσήφ του απ’ Αριμαθαίας.
Το φερόμενο ως ευαγγέλιο του Νικοδήμου στην διήγηση του περί του Ιούδα αναφέρεται σε ένα διάλογο που διαδραματίστηκε με την γυναίκα του, ο οποίος διάλογος αποτέλεσε και την αιτία που τον οδήγησε στον απαγχονισμό.
Αμέσως μετά την προδοσία του Χριστού, όπως γράφεται ο Ιούδας μετέβη στο σπίτι του και τρομοκρατημένος είπε στη γυναίκα του πως ο Χριστός επρόκειτο να αναστηθεί σε τρεις ημέρες και τότε αλίμονό του που τον πρόδωσε. Η γυναίκα του που τον άκουγε ενώ ταυτόχρονα μαγείρευε ένα κόκορα του απάντησε:
«Όσο είναι δυνατόν λατρευτέ μου σύζυγε να λαλήσει ο κόκορας που μαγειρεύω άλλο τόσο είναι δυνατή και η Ανάσταση του Χριστού».
Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει τη φράση της και ο κόκορας βγήκε από την κατσαρόλα λάλησε τρεις φορές και κατόπιν πέταξε έξω από το σπίτι! Βλέποντας ο Ιούδας ο Ισκαριώτης το θαύμα τούτο φοβήθηκε και πήγε αμέσως και κρεμάστηκε!!!
Στα ανωτέρω αντίστοιχα άστοχα και ανόητα μυθιστορήματα οφείλουμε να συμπεριλάβουμε και το ευαγγέλιο του Ιούδα, το οποίο αποσκοπεί στον πλουτισμό αυτών που επί τριάντα και πλέον χρόνια εργάστηκαν για να συνδέσουν τα κομμάτια του και στη συνέχεια να τα εκδώσουν για να αμειφθούν για την πολύχρονη κοπιαστική εργασία τους… Αυτός άλλωστε ο στόχος ερμηνεύει και την παγκόσμια διαφήμιση και προβολή του!
Ο κ. Ιωάννης Παλαιτσάκης, γνωστός συγγραφέας και νομικός που ασχολείται επί σειρά ετών με τα θέματα αυτά παρουσίασε στo «AKTE» τον τρόπο που λειτουργούσαν αυτά εκείνη την εποχή με ένα χαρακτηριστικό σύγχρονο παράδειγμα. «Φανταστείτε ένα ιστορικό μετά από διακόσια χρόνια να αναφέρει πως ο δικτάτορας Γιώργος Παπαδόπουλος προχώρησε στη δικτατορία έπειτα από συνεννόηση που είχε συνάψει με τους Παπανδρέου και Κανελλόπουλο αλλά και με τη Μόσχα και που αποσκοπούσε σε δύο στόχους.
Ο πρώτος αποσκοπούσε στην κατάργηση της βασιλείας στην Ελλάδα και στην καθιέρωση της προεδρευόμενης Δημοκρατίας, και ο δεύτερος στην νομιμοποίηση του ΚΚΕ αμέσως μετά την επαναφορά της Δημοκρατίας». Όσοι έζησαν τα γεγονότα της δικτατορίας είναι φυσικό να μιλήσουν περί αστειοτήτων και ανοησιών.
Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπιζαν και οι χριστιανοί των πρώτων χρόνων τα ανωτέρω κείμενα, τα οποία δυστυχώς σήμερα προβάλουμε για να πλουτίσουμε τους αρρωστημένους «πνευματικούς αγύρτες» της εποχής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου