Η σύμπτωση απόψεων της Βρετανίας με τις τουρκικές θέσεις στη Γενεύη για παραμονή των
ξένων στρατευμάτων στην Κύπρο δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη ούτε για τον πρόεδρο Αναστασιάδη, ούτε για το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.
Η βρετανική βάση αποτελεί αγκάθι στη διαπραγμάτευση και η μεθόδευση της μη εμπλοκής της ΕΕ αρχίζει να αποκαλύπτει τον υποκριτικό και ύπουλο ρόλο της Βρετανίας.
Αλλά αυτό δεν θα πάει πολύ μακριά, απλώς το Κυπριακό θα αναδείξει και άλλες πτυχές του που κρατούνταν μέχρι τώρα στην αφάνεια.
Το Κυπριακό Ζήτημα είναι κατασκευή του βρετανικού Foreign Office (όπως λέμε όφις) κατά την αποχώρηση του αποικιοκρατικού καθεστώτος που υποχρεώθηκε σε απόσυρση από την αντίσταση των Ελλήνων. Η Βρετανία κέρδισε έτσι μία τεράστια στρατιωτική βάση και ένα «αιώνιο» πρόβλημα προς διαχείριση και μόχλευση υπέρ των συμφερόντων της.
Ως γνωστόν, κυπριακή και ελληνική θέση είναι η πλήρης αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, καθώς και η πλήρης αποστρατιωτικοποίηση του νησιού και την αντικατάσταση των εγγυήσεων με το κοινοτικό κεκτημένο, αφού η Κύπρος είναι μέλος πλέον της ΕΕ.
Η Βρετανία αποβλέπει στην διατήρηση της στρατιωτικής βάσης και των «κυρίαρχων εδαφών» της, μέρος των οποίων ήδη έχει διαμηνύσει ότι μπορεί να αποδώσει στους Κυπρίους, προκειμένου να καταλήξουν ως προς το Εδαφικό.
Αυτό είναι ένα πρώτης τάξεως άλλοθι για τον Ερντογάν που επιδιώκει την διατήρηση της τουρκικής βάσης την οποία τελευταία ενισχύει και μεγαλώνει.
Συνεπώς, η βρετανική βάση είναι ένα από τα κλειδιά της επίλυσης του Κυπριακού και μέχρι τώρα βάζαμε το κεφάλι στην άμμο…
Το Κυπριακό δεν μπορεί παρά να λυθεί στο πλαίσιο της ΕΕ, καθώς η πολιτική λύση που θα δοθεί αφορά άμεσα και ευθέως την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από τότε μάλιστα που ο Ερντογάν τα έσπασε με τους πρώην υπεργολάβους του στον ISIS και έκτοτε βρίσκονται σε πόλεμο, η παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί καθίσταται περαιτέρω προβληματική.
Προβληματική, αν όχι επικίνδυνη είναι άλλωστε η Τουρκία του Ερντογάν για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, καθώς είναι σαφές ότι χτίζει προσωπικό ισλαμικό στρατό (κάτι ανάλογο με τους «Φρουρούς της Επανάστασης» στην Τεχεράνη), απέσυρε 450 αξιωματικούς από το ΝΑΤΟ (εκ των οποίων 150 ζήτησαν πολιτικό άσυλο) και απειλεί συνεχώς με έξωση των Αμερικανών από τη βάση του Ιντσιρλίκ.
Υπό αυτές τις συνθήκες η Βρετανία πρέπει να θυσιάσει τη βάση της και τα «δικαιώματά» της χάριν των δυτικών συμφερόντων και της ασφάλειας. Διαφορετικά θα βρει κι άλλους απέναντι κατά την διαπραγμάτευση του Brexit.
Παραθέτω εδώ ένα κείμενό μου που είχε δημοσιευθεί στις 4.8.2016 καθώς διατηρεί την επικαιρότητά του.
Η Δύση πρέπει να ξανασκεφτεί το Κυπριακό …ευρωπαϊκά
Η «τρύπα» που δημιουργήθηκε στο ΝΑΤΟ με το πραξικόπημα στην Τουρκία και ότι εκεί ακολούθησε, -κυρίως οι επιθετικές δηλώσεις του Ερντογάν έναντι των ΗΠΑ και της Ευρώπης-, σε συνδυασμό με την ανάγκη μιας νέας διευθέτησης του γεωστρατηγικού τόξου της ανατολικής Μεσογείου -και εξ αιτίας των νέων ενεργειακών πόρων-, δημιουργεί μια νέα ευκαιρία γεωπολιτικής αναβάθμισης της Ελλάδας και της Κύπρου, κυρίως όμως εμπεριέχει μια δυνατότητα υπέρβασης της μέχρι τώρα άγονης και επικίνδυνης διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού.Υπάρχουν δύο κρίσιμα ζητήματα εδώ: Πρώτον, οι αλλαγές στον τουρκικό στρατό γίνονται για να τοποθετηθούν όχι απλώς πιστοί στον Ερντογάν αξιωματικοί, αλλά ισλαμιστές.
Αυτό είναι καταλυτικό για τα νατοϊκά επιτελεία, καθώς ο ρόλος τους θα έχει πάντα ένα ερωτηματικό μπροστά.
Δεύτερον, οι εξελίξεις στην Συρία είναι κρίσιμες, όχι τόσο από την πτώση του Χαλεπίου, όσο από την επέκταση των κουρδικών δυνάμεων και δυτικά του Ευφράτη με την απελευθέρωση της κατεχόμενης από το Ισλαμικό Κράτος Μανμπίτζ, στα βόρεια της επαρχίας του Χαλεπιού.
Η εξέλιξη αυτή είναι στρατηγικής σημασίας, δεδομένου ότι το συριακό Κουρδιστάν ταυτίζεται πολιτικά με το ΡΚΚ της Τουρκίας.
Τα δύο αυτά ζητήματα αλλάζουν τα δεδομένα του Κυπριακού σε ότι αφορά τα δυτικά συμφέροντα και καθιστούν εκτός τόπου την τρέχουσα διαπραγμάτευση που βαρύνεται άλλωστε και με πολλά ερωτηματικά.
Η μέχρι τώρα πορεία του Κυπριακού τελούσε υπό την ομηρεία ψευδαισθήσεων και στρουθοκαμηλικών καταστάσεων, αλλά κυρίως ενός χυδαίου παιγνίου δήθεν ισορροπιών.
Όλα αυτά έχουν καταρρεύσει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο και τα δυτικά κέντρα σκέψης και αποφάσεων είναι καιρός να δουν την πραγματικότητα ως έχει.
Το Κυπριακό πρέπει να επανορισθεί σε γενικές γραμμές ως εξής:
1. Η Κύπρος είναι μία και ενιαία. Απελευθερώθηκε από την αποικιοκρατία με τους αγώνες των Ελληνοκυπρίων που αποτελούν ιστορικά την πλειοψηφία στο νησί. Η οθωμανική Τουρκία είχε πουλήσει την Κύπρο στους Άγγλους το 1878 και ενσωματώθηκε στη Βρετανική Αυτοκρατορία την περίοδο 1923-25. Οι Κύπριοι συμμετείχαν στην εθνική παλιγγενεσία (αφοπλίστηκε ο πληθυσμός από τους Οθωμανούς, χιλιάδες Κύπριοι πήραν μέρος στον Αγώνα κλπ). Οι Κύπριοι συμμετείχαν και στους δύο παγκοσμίους πολέμους. Από την αυγή του 20ου αιώνα διεκδικούσαν την ένωση με την Ελλάδα, όμως οι διεθνείς σκοπιμότητες δεν το επέτρεψαν.
2. Οι λόγοι που ενεργοποίησαν την «τουρκική εγγύηση» δεν υφίστανται εδώ και δεκαετίες. Η δημοκρατική νομιμότητα έχει πλήρως αποκατασταθεί. Τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής πρέπει να αποχωρήσουν άμεσα, διότι δεν αντλούν από πουθενά νομιμότητα.
3. Η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εγγυάται την ισοτιμία και την ισονομία των τουρκικής καταγωγής κατοίκων της χώρας.
4. Έδαφος της Κύπρου, δηλαδή της ΕΕ, τελεί υπό την κατοχή τουρκικών στρατευμάτων.
5. Το Κυπριακό δεν χρειάζεται επίλυση. Αποβολή του στρατού κατοχής χρειάζεται και ενεργοποίηση του κοινοτικού κεκτημένου. Το ζήτημα των εποίκων πρέπει να αντιμετωπισθεί στο πλαίσιο αυτό.
6. Μια χώρα του ΝΑΤΟ (Τουρκία) δεν μπορεί να κατέχει τμήμα χώρας της ΕΕ.
7. Το Κυπριακό πρέπει να διευθετηθεί σε επίπεδο ΝΑΤΟ και ΕΕ για λόγους ηθικούς, γεωστρατηγικούς και γεωοικονομικούς. Η Βρετανία πρέπει να αποχωρήσει και να παραδώσει τη βάση στο ΝΑΤΟ, στο οποίο πρέπει να ενταχθεί η Κύπρος.
Η Κύπρος δεν οφείλει τίποτε στη Δύση, αντίθετα η Δύση της οφείλει πολλά για όσα έχει κάνει και υποστεί ο κυπριακός λαός υπέρ της. Η Δύση πρέπει να φροντίσει να έχει την ρωσική συμπαράσταση κατά την οριστική διευθέτηση του Κυπριακού. Τώρα είναι η ευκαιρία.
Μάκης Ανδρονόπουλος
Δημοσιογράφος, Συγγραφέας
Πηγή:extrapolation
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου