ΗΠΑ: Οι προτεραιότητες δεν περιέχουν τη Ρωσία

Εγγραφο του επιτελείου του Ντόναλντ Τραμπ που περιήλθε στην κατοχή του περιοδικού Foreign Policy εντυπωσιάζει όχι με τις προτεραιότητες που αναγράφει αλλά με τη λέξη που δεν αναφέρει:

Η Ρωσία απουσιάζει από το κείμενο, που εκθέτει ως υπ’ αριθμόν 1 στόχο της κυβέρνησης Τραμπ την
καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους. (Ακολουθούν η εξάλειψη των περιορισμών στις αμυντικές δαπάνες, η χάραξη στρατηγικής πολέμου στον κυβερνοχώρο και η αποτελεσματική διαχείριση των πόρων.)
Την ώρα που μερίδα του αμερικανικού κατεστημένου θεωρεί τη Ρωσία ως τη μεγαλύτερη πρόκληση, λόγω του γιγάντιου οπλοστασίου της, των μεγάλων δυνατοτήτων της στον κυβερνοπόλεμο, του εκσυγχρονισμού των δυνάμεών της και της πυγμής που επιδεικνύει στα ανατολικά σύνορά της και στη Μέση Ανατολή, ο Τραμπ δείχνει αποφασισμένος να κάνει μια νέα αρχή, προσεγγίζοντας τον Βλαντιμίρ Πούτιν, εστιάζοντας στην πραγματική πρόκληση, που θεωρεί ότι δεν είναι άλλη από την ανερχόμενη Κίνα.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο Τραμπ δεν φαίνεται να ενοχλείται από τη σύσφιγξη των σχέσεων Ρωσίας - Τουρκίας, την οποία επιδιώκουν να εκτροχιάσουν κύκλοι του Πενταγώνου και των αμερικανικών υπηρεσιών.

Η ελπίδα

Ο Τούρκος πρόεδρος τρέφει την ελπίδα πως ο Τραμπ θα επιβληθεί στους κύκλους αυτούς και θα εκδώσει στην Τουρκία τον ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, στον οποίο, εκτός από την απόπειρα πραξικοπήματος, τώρα επιχειρεί να «φορτώσει» και τη δολοφονία του Ρώσου πρέσβη.

Ομως, η έκδοση του Γκιουλέν θα ισοδυναμούσε με εγκατάλειψη ενός εργαλείου αμερικανικής επιρροής στην Τουρκία, προς όφελος της σύμπλευσης με τον Ερντογάν και δεν πρόκειται να γίνει χωρίς σφοδρές αντιπαραθέσεις.

Υπάρχει η τάση στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης να ερμηνεύεται η φιλική στάση του Τραμπ προς το δίδυμο Ερντογάν - Πούτιν ως έκφραση των επιχειρηματικών συμφερόντων του ίδιου του νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου και μελών της κυβέρνησής του.

Ενώ ο όμιλος Τραμπ έχει όντως μεγάλες επενδύσεις στην Τουρκία, που εξαρτώνται από τις άδειες των Αρχών, κι ενώ πράγματι ο πετρελαϊκός κολοσσός που διηύθυνε ο νεοδιορισθείς υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον έχει κλείσει στη Ρωσία γιγάντια συμβόλαια που θα εκτελεστούν μόνον αν αρθούν οι δυτικές κυρώσεις, υπάρχουν και άλλες σημαντικές παράμετροι.

Αν ο Τραμπ απλώς επιδίωκε εκτόνωση των εντάσεων για να προωθήσει τις μπίζνες παντού και με όλους, δεν θα είχε περιστοιχιστεί από στρατιωτικούς και αποστράτους, στον ακραίο βαθμό που το κάνει. Η κατάργηση του περιορισμού στις στρατιωτικές δαπάνες δεν δείχνει πρόεδρο που ετοιμάζεται να θάψει το τσεκούρι του πολέμου.

Πολύ περισσότερο, η στρατηγική του Τραμπ είναι να κόψει στα δύο τον Δρόμο του Μεταξιού, απομονώνοντας την Κίνα από τα ερείσματά της στη Ρωσία και στην Κεντρική Ασία. Τίποτα δεν προδιαγράφει ότι αυτή η στρατηγική (που έχει ονομαστεί «Νίξον από την ανάποδη») θα επιτύχει.

Το επικίνδυνο σημείο της προεδρίας του Τραμπ θα είναι όταν συνειδητοποιήσει πως η άνοδος της Κίνας, που υπόσχεται να παρεμποδίσει, δεν παρεμποδίζεται.

Τίποτα, από την άλλη πλευρά, δεν διασφαλίζει ότι δεν θα ξαναδούμε νέους αμερικανικούς πολέμους στη Μέση Ανατολή, όπως αυτούς στους οποίους επιχείρησε να αντισταθεί ο Μπαράκ Ομπάμα.

Ο ολοκληρωτικός πόλεμος κατά του ισλαμικού φονταμενταλισμού, τον οποίο υπόσχεται ο Τραμπ, μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε νέες επεμβάσεις, με εντονότερη αμερικανική εμπλοκή στη Συρία και άνοιγμα νέων μετώπων σε όποιο σημείο της Μέσης Ανατολής αποφασίσει το επιτελείο Τραμπ.

απο τη Καθημερινή