Καμία φτωχή χώρα δεν σώθηκε από τον τουρισμό της

ΣΠΑΕΙ όλα τα κοντέρ ο τουρισμός. Πράγματι. Το τετράμηνο Ιανουαρίου-Απριλίου τα έσοδα σε σχέση με πέρυσι αυξήθηκαν κατά 28%.

Εφτασαν τα 900 εκατομμύρια γιούρο κι έπεται και συνέχεια το καλοκαίρι που η
τουριστική σεζόν είναι στο πικ.

 Με την αρμόδια υπουργό Ολγα Κεφαλογιάννη να πηγαίνει η ίδια στο αεροδρόμιο για να υποδεχθεί τους πρώτους Κινέζους τουρίστες.
Της πρώτης απευθείας πτήσης από τη Σαγκάη.

Ετσι πάει.
 Το Νο 1 ζητούμενο για τους Ελληνες πολιτικούς είναι να βρουν αφορμή για να εμφανισθούν στην τηλεόραση. Κι έχουν πάντα τον τρόπο να τη βρίσκουν.

Με την κ. Κεφαλογιάννη να κλέβει την παράσταση και στη συνάντηση με τον Κινέζο πρωθυπουργό. Ο οποίος συνελήφθη από τον φακό να ρίχνει επίμονες ματιές στο ντεκολτέ της κ. Ολγας.
 Κάτι που αποτελεί βέβαια και το σήμα κατατεθέν της υπουργού.

Πέρα βέβαια από τις αρετές της ως πολιτικού.
Μόνο αυτές του ΠΑΣΟΚ, η Καϊλή και η Γκερέκου (φωτό), είναι όμορφες;
Ξεφύγαμε όμως. 
Λέγαμε για τη γενικότερη προπαγάνδα για τον τουρισμό που πράγματι τα δύο τελευταία χρόνια σημειώνει εντυπωσιακή άνοδο.
 Κι αποτελεί μια ένεση για την οικονομία.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν δικαιολογούνται οι πανηγυρισμοί και οι θριαμβολογίες. Καμία φτωχή χώρα δεν σώθηκε από τον τουρισμό της. 

Και δεν είναι μια και δύο οι χώρες που πεινάνε και κάνουν πρωταθλητισμό στον τουρισμό: Αίγυπτος, Μαρόκο, Ταϊλάνδη και πάει λέγοντας.
Και δώσ' του οι αναφορές για ρεκόρ κρατήσεων αυτό το καλοκαίρι.

Οι Ελληνες δηλαδή να μην μπορούν να κάνουν ούτε μια εβδομάδα διακοπές σε ποσοστό 75% και να πανηγυρίζουν επειδή κάνουν διακοπές στην Ελλάδα οι Ρώσοι, οι Τούρκοι, οι Κινέζοι και οι Ινδοί.
Αλλάξανε οι ρόλοι. Οπως οι Ελληνες τα παλιά καλά χρόνια είχανε ξεσκίσει τα Μπαλί, τα Ντουμπάι και τις Μαλδίβες, είναι οι ξένοι τώρα που έρχονται στην Ελλάδα της ανεργίας και του μισθού των τετρακοσίων ευρώ.

Καμία οικονομία όμως δεν στηρίζεται αποκλειστικά στον τουρισμό. Οταν το 2012 η Ελλάδα είχε 15 εκατομμύρια τουρίστες, η Μαλαισία είχε 25. Η Ταϊλάνδη 22. Η Τουρκία 35. 

Δεν λέμε για χώρες σαν την Ιταλία ή την Ισπανία που και στον τουρισμό έχουν μεγάλα νούμερα. Λέμε για χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, στις οποίες πλέον συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα. Χώρες που το μεροκάματο είναι στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί.

Σ' αυτά τα επίπεδα έχει κατέβει πλέον και η Ελλάδα.
 Δουλειά δηλαδή στα νησιά την τουριστική περίοδο για δώδεκα τουλάχιστον ώρες την ημέρα, που μπορεί να φτάνουν και τις δεκάξι.
Τριάντα μέρες τον μήνα.
 Χωρίς ασφάλεια κι αν τρως τσάμπα και κοιμάσαι τσάμπα σε ξενοδοχειακή μονάδα, ο μισθός είναι στα έξι κατοστάρικα.
Ενα εικοσάρικο την ημέρα.

Σίγουρα η Ελλάδα θα κάνει φέτος ρεκόρ τουρισμού. Για δύο το πολύ τρεις μήνες θα μειωθεί κάπως η ανεργία. Γκαρσόνια, καμαριέρες κ.λπ. θα βρουν ένα μεροκάματο. Σε διπλοβάρδια όπως είπαμε. Το πρωί στο μπαρ στην πισίνα, το βράδυ σερβιτόρος στο ρεστοράν. Είχα τύχει σε μια περίπτωση που μετά την πισίνα και το ρεστοράν ένας πιτσιρικάς έπαιρνε το μικρόφωνο κι έκανε και τον τραγουδιστή.
 Αυτά σε ξενοδοχειακή μονάδα το 2008.
Προ της κρίσης.
Τώρα είναι ακόμα χειρότερα.
Σε περιπτώσεις μάλιστα υψηλού επιπέδου, σε διάσημα beach restaurants, δεν υπάρχει καν μεροκάματο. Εχει καταργηθεί.
Τα γκαρσόνια δουλεύουνε μια βάρδια από τις δύο το μεσημέρι μέχρι τις τέσσερις και βάλε το πρωί, μόνο για τα πουρμπουάρ.
 Και παρακαλάνε μάλιστα.

απο τον Κ.Καίσαρη

απο το sentragoal.gr