Εδώ και πολλούς μήνες και μετά τη μαζική φυγή τους από τη Συρία, όπου εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία και το Κατάρ, οι ξένες μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν ότι
είχαν συγκεντρωθεί σε «βάσεις» στο Ιράκ, ενώ δεν ήταν άγνωστος και ο σκοπός τους, διότι τον έκαναν γνωστό με την αιμοβόρα δράση τους στη Συρία.
Πολλοί αναλυτές στις ΗΠΑ και στην Τουρκία μιλούσαν για τη «γέννηση» μίας νέας τρομοκρατικής οργάνωσης, από αιμοφόρους αδίστακτους φανατικούς δολοφόνους, για τους οποίους οι ζωές των «απίστων» δεν άξιζαν ούτε ένα ριάλι.
Είναι αδύνατον να μην γνώριζαν οι Αμερικανοί, οι Τούρκοι και οι υπόλοιποι που ξεκίνησαν τον πόλεμο εναντίον του πρόεδρου της Συρίας Μπασάρ αλ Ασαντ.
Ο πολύς Ταγίπ Ερντογάν, είχε υποσχεθεί στους αφελείς, όπως αποδεικνύονται πάντα, Αμερικανούς ότι σε έξι μήνες «θα τον τελείωνε», αλλά φαίνεται πως στο τέλος ο ίδιος θα φύγει πιο γρήγορα από τον …εννιάψυχο υιό του Χαφέζ αλ Ασαντ.
Παρ’ όλα αυτά, η αμερικανική κυβέρνηση δείχνει κυριολεκτικά να πιάστηκε στον ύπνο και είναι απορίας άξιον πως ο προσεκτικός και δεδηλωμένος εχθρός των πολέμων, Μπάρακ Ομπάμα πείστηκε από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας να εισέλθει δειλά στην αρχή και χωρίς στρατιωτική παρουσία στον πόλεμο και να εκτεθεί.
Διότι, όπως φαίνεται, αυτός ο πόλεμος χάνεται οριστικά για τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους και θα είναι νικηφόρος για τη Ρωσία και τον προστατευόμενό της Ασαντ.
Την ίδια στιγμή η πληγή του Ιράκ, που κόστισε 1,3 τρισεκατομμυρια δολάρια στους Αμερικανούς φορολογούμενους ανοίγει με αγριο τρόπο και ο αντίπαλος, αυτή τη φορά, είναι πολύ πιο αιμοβόρος από τον Σαντάμ Χουσείν και όπως δείχνουν τα βίντεο, που έδωσαν οι τρομοκράτες στη δημοσιότητα, δεν υπολογίζουν τίποτα.
Οι ζωές των ανθρώπων δεν κοστίζουν τίποτα.
Η πολεμική σύγκρουση στο Ιράκ φανέρωσε πάνω απ’ όλα την αδυναμία των ΗΠΑ να δημιουργήσουν συμμαχίες στη Μέση Ανατολή.
Όταν οι σχέσεις με τον πλέον πιστό σύμμαχό τους, το Ισραήλ βρίσκονται στο ναδίρ λόγω των πράξεων του Προέδρου Ομπάμα, τι να περιμένει κανείς από την πολυδιαφημισμένη στρατηγική της Αμερικής, η οποία και κοντόφθαλμη είναι και λανθασμένη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρόκειται να επαναλάβουν το εγχείρημα του πατέρα και υιού Μπους, οι οποίοι ξόδεψαν δισεκατομμύρια δολάρια σε οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στις χώρες του Περσικού, για να εγκαταστήσουν στην πρωθυπουργία του Ιράκ, τον Μάλικι, ο οποίος τελικά είναι ένα όργανο του Ιράν, της πιο εχθρικής και μισητής χώρας για τις ΗΠΑ.
Η Αμερική θα αναγκαστεί να συνομιλήσει με το Ιράν για να έχει ελπίδες διατήρησης του ελέγχου της στο Ιράκ, για το οποίο ξοδεύτηκαν συνολικά 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Είναι εξωφρενικό το ποσό και συνάμα προκλητικό, διότι οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν για το λαό τους.
Αντ’ αυτού άνοιξαν μία τρύπα και πετούσαν μέσα …δολάρια.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μία μόνο περίπτωση στο Αφγανιστάν, «χάθηκαν» 8 δισεκατομμύρια.
Το θετικό σενάριο για την Αμερική θα ήταν η ανατροπή του Ασαντ και η διατήρηση της ισχύς της στο Ιράκ.
Ούτε το ένα θα συμβεί, ούτε το άλλο.
Οι ξένοι πολίτες απορρίπτουν με αποτροπιασμό τις αμερικανικές παρεμβάσεις, που ούτε στοχευμένες είναι, ούτε προς το συμφέρον τους.
Ετσι, μετά το φιάσκο της Συρίας και την αύξηση της επιρροής του Ιράν στο Ιράκ, οι Αμερικανοί είναι καλύτερο να αποδεχθούν ότι δεν νίκησαν και ότι συνάμα έβαλαν μυαλό.
Η «τιμωρία» του Ερντογάν είναι μία καλή επιλογή και ένα σκληρό μάθημα για όσους γραφειοκράτες τον πίστεψαν, και έπεισαν τον Πρόεδρο Ομπάμα να του ζητά ακόμα και συμβουλές για την ανατροφή των θυγατέρων του.
Η επιρροή των Αμερικανών στο εξωτερικό μειώνεται και ίσως να είναι τελικά αυτό που επιδιώκει η ομάδα των συνεργατών του κ. Ομπάμα, που φαίνεται να πιστεύουν ότι η ισχύς των ΗΠΑ περνά μέσα από μία δυνατή οικονομία και μία ευχαριστημένη και χωρίς προβλήματα κοινωνία.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, http://www.epikaira.gr, http://www.mignatiou.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου