Διαίρει και βασίλευε: Το ανώτατο στάδιο του γκεμπελισμού

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Τον τελευταίο καιρό καταβάλλεται μια (εκ του πονηρού) συντονισμένη προσπάθεια να ενοχοποιηθούν απόψεις, αρθρογραφίες και δημοσιογραφικές γνώμες.

Διάφοροι αναζητούν παλαιότερα ή νεώτερα άρθρα, προκειμένου να δημιουργήσουν προβλήματα, «βλέποντας» πίσω από τις απόψεις πρόσωπα και πράγματα.

Πρόκειται για μια πρωτοφανή εκστρατεία, που αναπαράγεται στο διαδίκτυο.

Έτσι, αναζητήθηκε παλαιότερο άρθρο μου για τον υπουργό των Οικονομικών, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στην παρούσα φάση.

Ατύχησαν, ωστόσο, διότι αυτή η εφημερίδα δημοσιεύει όλες τις απόψεις – γι’ αυτό άλλωστε είχαν δημοσιευθεί και άρθρα του ίδιου του σημερινού υπουργού των Οικονομικών, τα οποία όμως ουδείς μπήκε στον κόπο να αναζητήσει.

Όπως έχουν δημοσιευθεί και άρθρα του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Ακριβώς επειδή ο πλουραλισμός είναι βασική αρχή της δημοσιογραφίας.

Ένα άλλο παράδειγμα, αφορά στην εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, για την οποία επίσης πολλά έχουν γραφεί σ’ αυτήν την εφημερίδα εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια.

Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα – και χωρίς να αναφέρεται κανένα όνομα – κάποιοι θεώρησαν ότι το σχετικό σχόλιο αφορούσε στον πρώην υπουργό Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη.

Δυστυχώς, όμως, για τους συνωμοσιολόγους, που αναζητούν φαντάσματα παντού, η εργαλειοθήκη είχε υιοθετηθεί πολύ πριν ο κ. Χατζηδάκης γίνει υπουργός.

Αν μάλιστα οι συνωμοσιολόγοι είχαν μπει στον κόπο να αναζητήσουν τα σχετικά άρθρα, θα είχαν φθάσει ως το 2011 – σε εντελώς ανύποπτο δηλαδή χρόνο.

Θα είχαν επίσης βρει και ρεπορτάζ σχετιζόμενα με την πολιτική παρουσία του κ. Χατζηδάκη στο υπουργείο  με αναφορές στις προσπάθειές του για διαρθρωτικές αλλαγές, συνοδευόμενες μάλιστα και από φωτογραφίες από συνεντεύξεις Τύπου.

Καθώς και ρεπορτάζ από τις προσπάθειες που κατέβαλε για να προχωρήσει στις αλλαγές παρεμβαίνοντας και διορθώνοντας τους τεχνοκράτες που δημιούργησαν την περίφημη εργαλειοθήκη.

Και εδώ παραπέμπουν και οι φράσεις «ο πολιτικός θα έβαζε κάτω τα δεδομένα» και «θα έβρισκε μια άλλη λύση».

Πρόκειται ακριβώς γι’ αυτήν την περίπτωση: Για τον έλεγχο των πολιτικών επί των τεχνοκρατών.

Επιτέλους!

Η αποσπασματική αναφορά και η αυθαίρετη προσωποποίηση, αποτελούν την επιτομή του γκεμπελισμού.

Και η προσπάθεια του διαίρει και βασίλευε είναι το ανώτατο στάδιο του γκεμπελισμού!