Τι ώθησε τους δυτικούς ηγέτες σε επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Λιβύης; Ποιοι είναι οι στρατηγικοί στόχοι αυτής της επέμβασης; Είναι δικαιολογημένοι οι βομβαρδισμοί; Γιατί η Συμμαχία αποδυναμώνεται; Ποιο είναι το μέλλον του Καντάφι και της Λιβύης; Η «Κ.Ε.» απευθύνθηκε για απαντήσεις στον διακεκριμένο αμερικανό πολιτικό επιστήμονα Graham Allison. Ο οποίος εκτός της ακαδημαϊκής του ιδιότητας είναι και διευθυντής του Κέντρου Μπέλφερ για την Επιστήμη και τις Διεθνείς Σχέσεις, ενώ έχει διατελέσει σύμβουλος Αμυνας επί διάφορων αμερικανών προέδρων και βοηθός υπουργός Αμυνας στην κυβέρνηση Κλίντον. Ε Τι ώθησε τους Δυτικούς στην απόφαση να επέμβουν στη Λιβύη;
Α Ο φόβος ότι εάν αποτύχαιναν να ενεργοποιηθούν, θα κατηγορούνταν για τις αγριότητες στις οποίες θα μπορούσε να προβεί ο Καντάφι απέναντι στους αντικαθεστωτικούς στη Βεγγάζη. Ολοι οι ηγέτες των χωρών που συμμετέχουν στην αποστολή εναντίον του Καντάφι ενεργοποιήθηκαν από ένα μείγμα κινήτρων, συμπεριλαμβανομένης της εσωτερικής πολιτικής. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον γάλλο πρόεδρο Σαρκοζί και τον νέο του υπουργό Εξωτερικών Ζιπέ, δεδομένου ότι η σκληρή εσωτερική κριτική για την απραξία της γαλλικής κυβέρνησης στις εξεγέρσεις που ξέσπασαν στην Τυνησία και την Αίγυπτο προκάλεσαν την αίσθηση ότι είναι επείγουσα ανάγκη να φανεί ότι η χώρα αυτή τη φορά θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ε Αποτελεί η επέμβαση συμμετοχή σ' έναν εμφύλιο πόλεμο στην πλευρά των ανταρτών;
Α Ναι. Τα κράτη που βομβαρδίζουν τώρα τη Λιβύη μάχονται να προβάλουν την αξίωση ότι η επέμβαση είναι απλώς μια ανθρωπιστική αποστολή για να προστατεύσει τους πολίτες και να παρέχει διαδρόμους για υλική βοήθεια. Αυτή είναι η αποστολή με βάση την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Ο αμερικανός διοικητής της στρατιωτικής αποστολής, ο Στρατηγός Χαμ, επιμένει ότι οι ΗΠΑ δεν συνεργάζονται με τους αντάρτες. Αλλά το αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι το αεροπορικό αμυντικό σύστημα της Λιβύης βρίσκεται υπό σφοδρή επίθεση από βλήματα πλεύσης, τα τανκς και τα τεθωρακισμένα οχήματα αποτελούν στόχο των συμμαχικών αεροσκαφών, το καταφύγιο του Καντάφι στην Τρίπολη καταστράφηκε από ρουκέτες βρετανικού υποβρυχίου - και όλα αυτά αποτελούν μέσα του στρατιωτικού εξοπλισμού του καθεστώτος του Καντάφι και όχι των ανταρτών. Εάν το αρχικό «σοκ και δέος» μορφοποιηθεί σε έναν εξελισσόμενο εμφύλιο πόλεμο μεταξύ ανταρτών και των δυνάμεων του Καντάφι, ο συνασπισμός θα μπορούσε να γίνει η πολεμική αεροπορία των ανταρτών. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο μυστήριο: ποιοι είναι αυτοί οι αντάρτες; Οπως ο συνάδελφός μου Νικ Μπερνς (πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα) έγραψε αυτή την εβδομάδα, ένα από τα περίεργα χαρακτηριστικά της αμερικανικής επέμβασης είναι το πόσο λίγα πράγματα ξέρουμε για τους αντάρτες, εκ μέρους των οποίων καταφύγαμε σε πόλεμο. Ανάμεσα στους ξένους που μάχονται εναντίον των ΗΠΑ στο Ιράκ, οι περισσότεροι προέρχονται από τη Λιβύη, συγκεκριμένα από την ανατολική Λιβύη.
Ε Είναι δικαιολογημένοι οι βομβαρδισμοί;
Α Ναι. Οι πιθανές συνέπειες απραξίας θα ήταν να στεφθεί με επιτυχία η προσπάθεια των δυνάμεων του Καντάφι να συντρίψουν τους αντικαθεστωτικούς. Οι βομβαρδισμοί έχουν αποτρέψει τη δυνατότητα στις δυνάμεις του Καντάφι να χρησιμοποιήσουν τον αέρα για να επιτεθούν στους αντάρτες και έχουν περιορίσει σημαντικά τη δυνατότητά τους να χρησιμοποιήσουν τα τανκς και τα τεθωρακισμένα τους. Οι στόχοι έχουν επιλεχτεί προσεκτικά προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι ανθρώπινες απώλειες. Από την προοπτική των νόμων του πολέμου και με δεδομένη την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι βομβαρδισμοί φαίνονται να είναι ανάλογοι με τις προκλήσεις και τους στόχους. Η σημαντικότερη ερώτηση είναι εάν η αποστολή των ΗΠΑ είναι σοφή. Από την άποψη των αμερικανικών εθνικών συμφερόντων, η απάντησή μου είναι αρνητική. Αυτή είναι μια περίπτωση όπου οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα ζωτικής σημασίας εθνικό συμφέρον.
Ε Υπάρχει ανησυχία στην Ουάσιγκτον ότι η επέμβαση μπορεί να καταλήξει σε έναν πόλεμο ευρείας κλίμακας;
Α Ναι. Εάν η τρέχουσα αεροπορική εκστρατεία πετύχει το στόχο της αδρανοποίησης της χρήσης αεροσκαφών του καθεστώτος Καντάφι και περιορίσει σημαντικά τη δυνατότητα των δυνάμεών του να επιτεθούν στους αντάρτες στο έδαφος, οι αντάρτες θα μπορούσαν να ξεδιπλώσουν μια εκστρατεία για να ελευθερώσουν την Ατζαμπίια και ακόμη και την Τρίπολη. Εάν οι αντάρτες πετύχουν να πείσουν το συνασπισμό να χρησιμοποιηθεί ως η πολεμική αεροπορία τους, αυτό θα σήμαινε έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας. Οι κίνδυνοι ενός πολέμου επιδεινώνονται από την εμφανή απουσία στρατηγικής σαφήνειας στις επιλογές καθενός εκ των μελών του συνασπισμού σε αυτή τη φάση της εκστρατείας. Προφανώς, ενώθηκαν όλοι τους κυρίως κάτω από την ελπίδα μιας εύκολης νίκης -για την οποία ο κάθε ένας θα απαιτούσε επιβράβευση. Προφανώς, έχουν επίσης κοινή την πεποίθηση ότι εάν αυτή η αποστολή καταλήξει σε «μπούκωμα», η κάθε μία από τις δυνάμεις που συμμετέχει στην εκστρατεία θα μπορούσε να μετατοπίσει την ευθύνη στις άλλες. Εξ ου και το τρέχον δράμα όπου ο πρόεδρος Ομπάμα επιμένει πως οι ΗΠΑ μεταβιβάζουν την πρωτοβουλία σε άλλους και δεν θα επιβάλουν μια ζώνη εναέριου αποκλεισμού ή έναν αποκλεισμό όπλων, οι Γάλλοι, οι Βρετανοί, οι Γερμανοί, οι Ιταλοί επιδεικνύουν αδράνεια και, ο Αραβικός Σύνδεσμος, αφού απαίτησε μια επέμβαση και επικύρωσε το ψήφισμα του ΟΗΕ, τώρα τη σκαπουλάρει.
Ε Πώς θα είναι η επόμενη μέρα στη Λιβύη;
Α Οι Αμερικανοί και άλλοι έχουν μάθει με οδυνηρό τρόπο στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν ότι η ανατροπή μιας κυβέρνησης είναι το εύκολο μέρος. Η κατασκευή μιας βιώσιμης κυβέρνησης και μιας οικονομίας και κοινωνίας στη συνέχεια αποτελεί μια πολύ μεγαλύτερη πρόκληση. Τα διάφορα πιθανά εναλλακτικά σενάρια για το μέλλον της Λιβύης είναι αρκετά. Το πρώτο είναι μια στασιμότητα στην όλη κατάσταση, όπου ο Καντάφι παραμένει στην εξουσία στην Τρίπολη και οι αντάρτες διατηρούν τις θέσεις τους στα ανατολικά της χώρας. Ισως η σύγκρουση να συνεχιστεί σε χαμηλό ή μεσαίο επίπεδο, καθώς οι αντάρτες επιδιώκουν να ελευθερώσουν τη μια πόλη μετά την άλλη. Ενας μεγάλος παράγοντας σε αυτό το σενάριο είναι ο ρόλος των εξωτερικών στρατιωτικών δυνάμεων, ο οποίος παραμένει αβέβαιος. Αλλα πιθανά σενάρια για το μέλλον, εντούτοις, περιλαμβάνουν την πτώση του Καντάφι και κάποια αντικατάσταση από έναν καλύτερο, πιο φιλικό δικτάτορα: με μια λέξη, μια ελαφρότερη εκδοχή ενός Καντάφι. Ή, τα διάφορα στοιχεία που συγκροτούν τις σημερινές επαναστατικές ομάδες θα μπορούσαν να θρυμματιστούν με βάση τις φυλετικές προελεύσεις τους με τρόπο που οδηγούν σε δύο, ή ίσως και περισσότερα κράτη, στην επικράτεια της πρώην Λιβύης.
πηγη:www.enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου