Τελικά έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι, για να κλείσεις μια συμφωνία και να είσαι βέβαιος ότι ισχύει, πρέπει να έχεις πάρει την προκαταβολή. Αλλιώς δεν υπάρχει συμφωνία. Κάπως έτσι έγινε και με το φημολογούμενο ντιλ Eurobank - Εθνικής, το οποίο, αν και είχε φτάσει στο «παρά πέντε», τελικά δεν έκλεισε.
Και οι λόγοι για τους οποίους… φρέναρε, ήταν δύο: Ο πρώτος ότι έσκασε (πολύ) χοντρή γκρίνια από μεγάλα επιχειρηματικά σπίτια της χώρας για προνομιακή μεταχείριση από την κυβέρνηση υπέρ ενός και μόνο μεγάλου ομίλου. Και ο δεύτερος ότι η «αποτυχία» της Eurobank στα «στρες τεστ» της ΕΚΤ υπονόμευσε από μόνη της την προοπτική του ντιλ.
Μετά τις οριακές της επιδόσεις (που θα αναλύσουμε πιο κάτω) στην πανευρωπαϊκή δοκιμή, μια εξαγορά από την Εθνική θα έδινε λαβή σε όσους υποστηρίζουν ότι θα ήταν ένα κυβερνητικό (και κρατικό) σωσίβιο σε μια τράπεζα που αρνείται επίμονα να ενισχύσει το μετοχικό της κεφάλαιο από την τσέπη του ιδιοκτήτη της...
Η φημολογία για έναν γάμο Eurobank - Εθνικής, με τις ευλογίες της ελληνικής κυβέρνησης, στον οποίο η «κρατική» τράπεζα θα απορροφούσε μετοχικά το ελληνικό τμήμα του ιδιωτικού ομίλου, κυκλοφορεί εδώ και μήνες. Συνδυάστηκε δε και με την επικείμενη ιδιωτικοποίηση των Ελληνικών Πετρελαίων με εξαγορά του υπολοίπου ποσοστού από την οικογένεια Λάτση, η οποία ελέγχει και τη Eurobank. Δηλαδή η Εθνική θα έπαιρνε τη Eurobank και ο Λάτσης, με τα λεφτά της εξαγοράς, όλο το πακέτο των ΕΛ.ΠΕ. Καλό, ε;
Φήμες
Ανεξάρτητα από τα ενεργειακά, που ενδιαφέρουν σοβαρά την οικογένεια Λάτση, οι φήμες για τον τραπεζικό γάμο άρχισαν να φουντώνουν μετά την τελευταία υποβάθμιση των ελληνικών τραπεζών από τη Fitch αλλά και την επίσημη προτροπή του ΔΝΤ να πουλήσουν οι ελληνικές τράπεζες «στοιχεία τους» για να βελτιώσουν ρευστότητα και κεφαλαιακή επάρκεια εν όψει των δύσκολων καιρών.
Μάλιστα οι φήμες έγιναν ακόμη εντονότερες όταν η Eurobank ανακοίνωσε ότι αναζητά αγοραστή για τη χρυσοφόρο θυγατρική της Eurobank στην Τουρκία Tefken Bank. Φήμες που ενισχύθηκαν περισσότερο καθώς στην Τουρκία τυγχάνει να έχει ισχυρή παρουσία και η Εθνική Τράπεζα, μέσω της Finansbank…
Δεν ήταν όμως μόνο οι φήμες και οι συμπτώσεις. Ήταν και οι συναντήσεις κυβερνητικών παραγόντων με τα στελέχη της Eurobank που έδιναν κι έπαιρναν το τελευταίο διάστημα. Όπως ακριβώς και με τα στελέχη της Εθνικής. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς συζήτησαν οι κυβερνητικοί παράγοντες και τα στελέχη του ομίλου Λάτση πίσω από τις κλειστές πόρτες, αλλά το βέβαιο είναι ότι η διοίκηση της Eurobank κινείτο το τελευταίο διάστημα σαν να είχε έτοιμη τη λύση. Σαν ο γάμος της με την Εθνική να ήταν απλώς… υπόθεση χρόνου.
Αυτό, βέβαια, «κολλάει» και με την παρατήρηση που κάνουν όσοι ξέρουν από τραπεζικά: ότι δηλαδή από τότε που ξέσπασε η κρίση ο όμιλος Λάτση αποφεύγει σχεδόν όπως ο διάολος το λιβάνι να ενισχύσει την κεφαλαιακή επάρκεια της Eurobank. Μόνο μια μικρή αύξηση έκανε το επιτελείο τούς πρώτους μήνες της κρίσης, ενώ ταυτόχρονα είχε πάρει μια μεγάλη ενίσχυση της τάξης του 1 δισ. ευρώ από το πρώτο δημόσιο πακέτο στήριξης των 28 δισ. του Αλογοσκούφη.
Στα ερωτήματα που έχουν διατυπωθεί πολλές φορές, από ειδικούς και μη,
«Γιατί δεν βάζει νέα κεφάλαια στην Ελλάδα ο Λάτσης για να στηρίξει την Eurobank», οι ίδιοι οι ερωτώντες έδιναν μια απάντηση (με τη μορφή ερωτημάτων πάλι): Μήπως ο επιχειρηματίας δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα σώζεται και μετατοπίζει το επιχειρηματικό του ενδιαφέρον; Η μήπως θέλει να κυριαρχήσει τόσο στις τράπεζες όσο και στην ενέργεια, ανατρέποντας πλήρως το σημερινό status quo στις ελληνικές μπίζνες;
Όπως και να ’χει το πράγμα, τόσο ένα ντιλ Eurobank - Εθνικής όσο και μια συμφωνία με την κυβέρνηση για τα ΕΛ.ΠΕ. δείχνουν πολλά. Ιδιαίτερα καθώς η οικογένεια Λάτση με τους δικούς της ανθρώπους σε πολλά δημόσια πόστα (κυρίως, δε, στο τιμόνι Εθνικής Τράπεζας) μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις. Και αυτός είναι και ο λόγος που όλοι οι υπόλοιποι ξεσηκώθηκαν. Έκαναν τόση φασαρία στην κυβέρνηση, που έφτασαν να μιλήσουν ακόμα και για δημιουργία μονοπωλίων. Κι έτσι όπως πήγαιναν τα πράγματα, ίσως να μην είχαν και τόσο άδικο…
Επιτυχής... αποτυχία
Μαζί με τις φωνές έπεσε πάντως και η είδηση της… επιτυχιοαποτυχίας της Eurobank στα στρες τεστ, οπότε το κυοφορούμενο ντιλ πήρε την άγουσα για τα αποδυτήρια.
Τι έγινε, όμως, και ενώ στην Ελλάδα ο Βενιζέλος έλεγε ότι όλοι πέρασαν το τεστ, τα ξένα ΜΜΕ έγραφαν ότι δύο ελληνικές τράπεζες (ΑΤΕ και Eurobank) απέτυχαν; Και καλά για την Αγροτική, που το ξέραμε από πέρυσι, στη «μεγάλη» Eurobank όμως τι συνέβη;
Με βάση τα στοιχεία μέχρι στις 31.12 2010, στο δυσμενές σενάριο της δοκιμής της ΕΚΤ, ο βασικός δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας Core Tier 1 της Eurobank διαμορφώθηκε στο 4,9%. Δηλαδή δεν πέρασε τη βάση του 5%. Στη συνέχεια, όμως, και επειδή πολλές τράπεζες είχαν «θέματα», προστέθηκαν τα έξτρα μέτρα ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας. Δηλαδή η πώληση στοιχείων που είχε ζητήσει το ΔΝΤ. Εδώ η Eurobank εμφανίζεται να έχει πουλήσει την πολωνική θυγατρική της Polbank και την εταιρεία διαχείρισης χαρτοφυλακίου ΔΙΑΣ, ενώ ξεκινά συζητήσεις για τη διάθεση πλειοψηφικού μεριδίου της τοπικής θυγατρικής της, Tekfen, οπότε περνά το τεστ με 7,6%. Το τι συνέβη, το καταλαβαίνετε: Αποφεύγοντας να βάλει το χέρι στην τσέπη (ενδεχομένως στην προοπτική ενός γάμου με την Εθνική), η διοίκηση και η ιδιοκτησία της τράπεζας άφησαν τα κεφάλαια σε οριακά επίπεδα, ρισκάροντας τελικά το «κάζο» της αποτυχίας. Κι αυτό σε μία περίοδο που όλες οι άλλες ελληνικές τράπεζες έκαναν συστηματικά ενέσεις με αυξήσεις κεφαλαίου (την τελευταία την έκανε η Alpha, που αποφάσισε αύξηση την ημέρα δημοσιοποίησης των αποτελεσμάτων των τεστ). Κι αν στα φιλικά ελληνικά ΜΜΕ γράφτηκε ότι η Eurobank πέρασε τα τεστ, όπως άλλωστε ανακοίνωσε και η ίδια και το αρμόδιο υπουργείο, τα ξένα ΜΜΕ, με επικεφαλής τη «Wall Street Journal» έγραψαν ότι «δύο ελληνικές τράπεζες ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ τη δοκιμή».
Το σχετικό link είναι το ακόλουθο: http://online.wsj.com/article/SB100 0142405270230420330457644806 4181210064.htm l
Η τουρκική θυγατρική
Στο μεταξύ, η ανακοίνωση για την πώληση της τουρκικής θυγατρικής Tefken δεν είναι τόσο απλή υπόθεση. Ναι μεν έγινε σε έναν βαθμό για τη (μεταγενέστερη) ενίσχυση των κεφαλαίων, ώστε να περάσει τα τεστ η Eurobank, δείχνει όμως κι άλλα δύο πράγματα. Το ένα και αυτονόητο, ότι για να πουλάς το 70% μιας χρυσοφόρου τράπεζας τα πράγματα είναι δύσκολα. Ο διευθύνων σύμβουλος της Tefken, Μεχμέτ Ερτέν, δήλωσε στο Reuters ότι η Eurobank διατηρεί γραμμές παροχής ρευστότητας της τάξεως των 2 δισ. ευρώ προς τη θυγατρική της, αλλά σήμερα βρίσκεται υπό πίεση να κρατήσει πόρους στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την κρίση.
Το δεύτερο, ότι μια πώληση στην Τουρκία δεν ξέρεις ποιον αγοραστή μπορεί να σου… ξετρυπώσει. Οι συνω-μοσιολόγοι βλέπουν και εδώ Εθνική, σε μία περίσταση βολικότερη από αυτήν της Ελλάδας. Στην περίπτωση ενός ντιλ επί ελληνικού εδάφους, η κεφαλαιακή ενίσχυση της Eurobank με έκδοση νέων μετοχών σε περίοδο κρίσης θα οδηγούσε σε αύξηση της συμμετοχής του ομίλου στην Eurobank και θα δυσκόλευε μια προσπάθεια συγχώνευσης με την Εθνική. Και αυτό καθώς, αφού θα αύξανε το ποσοστό του ομίλου στο νέο σχήμα, θα δημιουργούσε πολιτικούς πονοκεφάλους (σαν κι αυτούς που τελικά ήρθαν) στην κυβέρνηση.
Αντίθετα, η πώληση μιας (έστω και ιδιαίτερα αποδοτικής) θυγατρικής στην Τουρκία, με την οποία, παρεμπιπτόντως, εξαφανίζεται και η «επικάλυψη» με την πολύ μεγαλύτερη θυγατρική της Εθνικής στη γείτονα χώρα, επιτρέπει στον όμιλο Λάτση να κερδίσει χρόνο και να περιμένει την ευόδωση του σχεδίου συγχώνευσης με την Εθνική, ξεκινώντας ίσως και από τουρκικό έδαφος. Άλλωστε, όπως έχει δείξει και στο παρελθόν ο όμιλος Λάτση με τη στρατηγική του στον «γάμο» ΕΛ.ΠΕ. - ΠΕΤΡΟΛΑ, προτιμά να τοποθετεί νέα κεφάλαια μετά τις «χρυσές» συγχωνεύσεις.
Οι συγχωνεύσεις
Ό,τι και να γίνει με την τουρκική εκδοχή (άλλωστε ο Καραμούζης ανακοίνωσε την Τρίτη ότι η πώληση της Tefken θα ολοκληρωθεί προς το τέλος του έτους), ο πρωθυπουργός και ο Βενιζέλος, με τη βοήθεια του Προβόπουλου (τον οποίο τελευταία ακούνε και λίγο περισσότερο), ξαναβάζουν στο τραπέζι όλα τα δεδομένα για τα τραπεζικά ντιλ από Σεπτέμβριο. Τι και πώς θα μπει στο τραπέζι.
Καταρχάς η κυβέρνηση είναι πεπεισμένη ότι δεν θα μπορέσει να προχωρήσει και πολύ με το σημερινό τραπεζικό σύστημα, ακόμη και με το θετικότερο σενάριο για τα δημοσιονομικά. Μόνο μέσα από τις συγχωνεύσεις οι μεγάλες τράπεζες θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν καλύτερα και τις ελάχιστες ευκαιρίες που παρέχονται πλέον για να υπάρξει αναθέρμανση της οικονομίας. Και μόνο οι μεγαλύτερες τράπεζες θα μπορέσουν να προστατευθούν αν υπάρξουν ακραίες εξελίξεις στην Ελλάδα.
Οι συζητήσεις, λοιπόν, που θα γίνουν από Σεπτέμβρη, θα αφορούν 3 κεντρικά σενάρια εργασίας:
1. Σύμπραξη της Εθνικής με (άλλη) ιδιωτική τράπεζα ή το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο
Το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα στο σενάριο Εθνικής - Eurobank ήταν ότι στο νέο διπλό (ή τριπλό μαζί με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) σχήμα, ο όμιλος της Εθνικής θα κατείχε το μεγαλύτερο ποσοστό, αλλά η οικογένεια Λάτση, με δεδομένη την κυριαρχία της στο μετοχικό της EFG Eurobank, θα γινόταν ο καθοριστικός μεγαλομέτοχος. Τώρα, με την Eurobank (επί του παρόντος τουλάχιστον) εκτός σχεδιασμού, στην κυβέρνηση μελετούν το ενδεχόμενο άλλης μεγάλης ιδιωτικής τράπεζας (όχι όμως της Alpha) ή έστω του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Και πιστεύουν ότι ένας ισχυρός πυλώνας μπορεί να δημιουργηθεί και μόνο με το Τ.Τ.
2. Σύμπραξη των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών, με κεντρική υπόθεση εργασίας τη συγχώνευση της Alpha με την Eurobank
Μετά την απόφαση της Alpha για αύξηση κεφαλαίου, η τράπεζα δείχνει ότι θέλει για λίγο να μείνει εκτός εξελίξεων. Οι πληροφορίες λένε ότι πρόσφατα υπήρξαν επαφές των διοικήσεων Alpha - Eurobank χωρίς (φυσικά) αποτέλεσμα. Έτσι η κυβέρνηση δεν αποκλείεται να κινηθεί φέρνοντας πιο κοντά όσους από τους ιδιώτες τραπεζίτες δείχνουν να έχουν περισσότερη διάθεση και τόλμη.
3. Συγχώνευση των μικρών τραπεζών
Εδώ το κεντρικό σενάριο αναφέρει τη δημιουργία πυλώνα από την Attica και την Proton Βank, από την οποία πριν από λίγες ημέρες αποχώρησε οριστικά ο Λαυρεντιάδης. Σε αυτό το σχήμα πιθανόν να παίζει και προσθήκη της FBBank, που βρίσκεται σε διαδικασία πώλησης, όπως και της Millennium.
Πάντως, για να μην πιστεύουμε ότι οι συγχωνεύσεις θα λύσουν ως διά μαγείας το πρόβλημα, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι και αυτές θα πρέπει να ξεπεράσουν εμπόδια. Καταρχάς, μετά τις τελευταίες αξιολογήσεις δεν θα μπορούν να βγουν εύκολα στις αγορές να δανειστούν. Άρα το δομικό πρόβλημα που κινδυνεύει να οδηγήσει στο αδιέξοδο την Ελλάδα δεν λύνεται. Επίσης με τη συγχώνευση δύο τραπεζών δεν μειώνεται η έκθεσή τους σε ομόλογα. Αντιθέτως, αυξάνεται. Και αντίστοιχα αυξάνεται και ο κίνδυνός τους σε περίπτωση κουρέματος.
πηγη:http://www.topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου