Η αντιπαράθεση Ινδίας – Πακιστάν εύκολα μπορεί να πυροδοτήσει ένα πολεμικό ντόμινο που θα εμπλέξει και τις γειτονικές χώρες.
Ιστορικά, υπάρχει η παλιά πληγή μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν που αφορά την διαφιλονικούμενη περιοχή του Κασμίρ. Πρόκειται για μια αμφισβητούμενη περιοχή που διοικείται από τρεις χώρες: Ινδία, Πακιστάν και Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.
Ιστορικά, υπάρχει η παλιά πληγή μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν που αφορά την διαφιλονικούμενη περιοχή του Κασμίρ. Πρόκειται για μια αμφισβητούμενη περιοχή που διοικείται από τρεις χώρες: Ινδία, Πακιστάν και Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.
Για την περιοχή του Κασμίρ έχουν γίνει τρεις πόλεμοι μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Πλησιάζει τώρα και ο επόμενος πόλεμος, έτσι όπως φαίνεται εκ των πραγμάτων η κατάσταση και έτσι όπως επίσης διατείνονται δημοσίως ηγετικά πρόσωπα και από τις δυο χώρες.
Το Κασμίρ ή το «μήλον της Έριδος» ανάμεσα σε Ινδία και Πακιστάν είναι η βορειοδυτική περιοχή της Ινδικής υποηπείρου, μια πλούσια περιοχή σε υδάτινους πόρους, σημαντική τόσο για την Ινδία όσο και για το Πακιστάν. Περιλαμβάνει, πρώτον, το υπό Ινδική διοίκηση Τζαμού και Κασμίρ, δεύτερον, τις υπό πακιστανική διοίκηση αυτόνομες περιοχές Αζάντ και Μπαλιστάν και, τρίτον, τις υπό κινεζική διοίκηση περιοχές Ακσάι Τσιν και Καρακορούμ. Το Κασμίρ έχει έκταση 68.000 τ.χλμ. και 4 περίπου εκατ. κατοίκους.
Η ταχεία κλιμάκωση της έντασης μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν έφτασε και σε ένα νέο ακόμη ιστορικό σημείο γεωπολιτικής καμπής, καθώς η Ινδία προχώρησε στην πρωτόγνωρη απόφαση να κλείσει τελείως το κεντρικό φράγμα του ποταμού Ινδού, διακόπτοντας έτσι τη ροή νερού προς το Πακιστάν. Η κίνηση αυτή έχει προκαλέσει σοκ και οργή στο Πακιστάν, το οποίο είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι μια τέτοια ενέργεια θα θεωρηθεί ως «αιτία πολέμου».
Η γεωστρατηγική κατάσταση είναι ιδιαζόντως σοβαρή για το μέλλον του πλανήτη, αφού στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε σε δυο χώρες που και οι δύο τους διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Η Ινδία, με έκταση 3.2 εκατ. τ.χλμ. και με πληθυσμό πάνω από 1.4 δισεκ. κατοίκους, πιέζει προς το «σημείο μηδέν» στην επιταχυνόμενη σύγκρουσή της με το Πακιστάν, το οποίο έχει έκταση 889.940 τ.χλμ. και πληθυσμό πάνω από 241 εκατ. κατοίκους.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ας δούμε το πώς φτάσαμε μέχρις εδώ. Ο διαμελισμός ή διαχωρισμός της Ινδίας το 1947 είναι ένα κεντρικό σημείο ιστορικής αναφοράς για τα όσα διαλαμβάνονται σήμερα. Τα τρέχοντα γεγονότα είναι γεωπολιτικά αποικιακά «απόνερα» από την τότε Βρετανική αυτοκρατορία. Οι Βρετανικές Ινδίες ήταν ένα κράτος του Βρετανικού Στέμματος στην Ινδική χερσόνησο μεταξύ 1858 και 1947. Αμέσως μετά, με την Πράξη Ινδικής Ανεξαρτησίας, δημιουργήθηκαν δυο ανεξάρτητα κράτη: Η Ινδία και το Πακιστάν.
Η Ινδία και το Πακιστάν ως αυτεξούσιες, ξεχωριστές και ανεξάρτητες περιοχές και κράτη άρχισαν να υπάρχουν νομικά από τις 15 Αυγούστου 1947. Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι υπολογίζεται ότι πέθαναν κατά τη χρονική διάρκεια κατά την οποία έλαβε χώρα ο διαχωρισμός της Ινδίας από το Πακιστάν, ενώ εκατομμύρια κατοίκων μετανάστευσαν βίαια. Το Μπαγκλαντές ή το Ανατολικό Πακιστάν των περίπου 173 εκατ. κατοίκων, ιδρύθηκε στη συνέχεια ως αυτόνομο κράτος, το 1971, με την απόσχισή του από το (Δυτικό) Πακιστάν.
Η βίαιη και η αιματηρή φύση του διαμελισμού γέννησε μια ατμόσφαιρα μιας μεγάλης εχθρότητας μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, γεγονός που επηρεάζει τις σχέσεις της Ινδίας με το Πακιστάν μέχρι και σήμερα. Μια επιπρόσθετη και σημαντική παράμετρος για τις σχέσεις των δυο αυτών χωρών είναι το θρήσκευμα, με βάση το οποίο έγινε κυρίως ο διαχωρισμός των δυο αυτών χωρών: Περίπου το 82% του πληθυσμού της Ινδίας είναι ινδουιστές και περίπου το 95% των κατοίκων του Πακιστάν είναι μουσουλμάνοι, εκ των οποίων το 75% είναι σουνίτες και μόλις το 2 % είναι ινδουιστές.
Η Ινδία με το Πακιστάν έχουν πολεμήσει τέσσερις φορές: Το 1947, το 1965, το 1971 και το 1999. Τρεις από αυτούς τους πολέμους διεξήχθησαν για το αμφισβητούμενο έδαφος του Κασμίρ και ο τέταρτος πόλεμος, το 1971, ακολούθησε λόγω της υποστήριξης της Ινδίας για την ανεξαρτησία του Μπαγκλαντές από το Πακιστάν. Η Ινδία έχει παραδοσιακά στενούς δεσμούς με την Ρωσία και το Πακιστάν με τις ΗΠΑ. Το 1974, η Ινδία έγινε το έκτο κράτος στον κόσμο με πυρηνικά όπλα και διαθέτει 1,5 εκατ. περίπου ενεργούς στρατιώτες.
Ο πρώτος Ινδο-Πακιστανικός πόλεμος του 1947-1948, που ονομάζεται και Πρώτος Πόλεμος του Κασμίρ, ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1947, όταν το Πακιστάν φοβήθηκε ότι ο ινδουιστής μαχαραγιάς Χάρι Σινγκ του πριγκιπικού κράτους του Κασμίρ θα είχε δυνατή σχέση και ισχυρή διασύνδεση με την Ινδία. Μετά τη διχοτόμηση, τα πριγκιπικά κράτη αφέθηκαν να επιλέξουν αν αυτά θα ενταχθούν στην Ινδία ή στο Πακιστάν ή θα παραμείνουν ανεξάρτητα.
Οι φυλετικές ισλαμικές δυνάμεις, με την ισχυρή υποστήριξη του στρατού του Πακιστάν, επιτέθηκαν και κατέλαβαν μέρη του πριγκιπικού κράτους του Κασμίρ. Ακολούθησε ο πόλεμος Ινδίας-Πακιστάν. Μετά την επίσημη κατάπαυση του πυρός, την 1η Ιανουαρίου 1949, η Ινδία απέκτησε τον έλεγχο περίπου των δύο τρίτων του κράτους του Κασμίρ, ενώ το Πακιστάν κατέκτησε περίπου το ένα τρίτο του Κασμίρ.
Ο δεύτερος Ινδο-Πακιστανικός πόλεμος του 1965 ξεκίνησε μετά την λεγόμενη «Επιχείρηση Γιβραλτάρ» του Πακιστάν, η οποία σχεδιάστηκε για να διεισδύσει δυνάμεις στο Κασμίρ, ώστε να επισπεύσει μια εξέγερση κατά της κυριαρχίας από την Ινδία. Η Ινδία αντέδρασε εξαπολύοντας στρατιωτική επίθεση πλήρους κλίμακας στο Πακιστάν. Μετά από πόλεμο 17 ημερών οι εχθροπραξίες έληξαν με την κήρυξη εκεχειρίας, αφού προηγήθηκε η διπλωματική επέμβαση της τότε ΕΣΣΔ και των ΗΠΑ και η υπογραφή της Διακήρυξης της Τασκένδης.
Ο τρίτος Ινδο-Πακιστανικός πόλεμος του 1971 ή ο Απελευθερωτικός Πόλεμος του Μπαγκλαντές, ήταν ο μοναδικός που δεν αφορούσε το καυτό θέμα του κράτους του Κασμίρ. Ο πόλεμος αυτός είναι αποτέλεσμα της κρίσης που δημιουργήθηκε από την πολιτική διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ του Σεΐχη Μ. Ραχμάν, ηγέτη του Ανατολικού Πακιστάν (τώρα Μπαγκλαντές) και των Γιαχία Χαν και Αλί Μπούτο, ηγετών του (Δυτικού) Πακιστάν.
Η Ινδία βοήθησε στρατιωτικά το Ανατολικό Πακιστάν να πολεμήσει το Δυτικό Πακιστάν και εν τέλει να αποσχισθεί από αυτό, ιδρύοντας ένα νέο κράτος με το όνομα Μπαγκλαντές. Μετά από δύο εβδομάδες έντονων μαχών, οι πακιστανικές δυνάμεις στο Ανατολικό Πακιστάν ηττήθηκαν και παραδόθηκαν στην κοινή διοίκηση των δυνάμεων της Ινδίας και του Μπαγκλαντές, το οποίο στη συνέχεια έγινε και επισήμως η ανεξάρτητη Λαϊκή Δημοκρατία του Μπαγκλαντές.
Ο τρίτος πόλεμος μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν είχε ως αποτέλεσμα την παράδοση περισσότερων από 90.000 στρατιωτών του Πακιστανικού Στρατού. Σύμφωνα με τα λόγια ενός Πακιστανού συγγραφέα, «το Πακιστάν έχασε το μισό ναυτικό του, το ένα τέταρτο της αεροπορίας του και το ένα τρίτο του στρατού του». Αυτός ο πόλεμος, ακόμη διασυνδέει την μελλοντική στάση του Μπαγκλαντές απέναντι στην Ινδία και στο Πακιστάν, που τώρα ξεκίνησαν νέες πολεμικές συγκρούσεις.
Ο τέταρτος πόλεμος μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν είναι γνωστός ως Πόλεμος Kargil. Η περιφέρεια Kargil διοικείται από την Ινδία και ευρίσκεται στην αμφισβητούμενη περιοχή του Κασμίρ. Αυτή η πολεμική σύγκρουση ήταν ως επί το πλείστον περιορισμένη. Στις αρχές του 1999, πακιστανικά στρατεύματα διείσδυσαν στη Γραμμή Ελέγχου και κατέλαβαν ινδικό έδαφος κυρίως στην περιοχή Kargil. Η Ινδία απάντησε εξαπολύοντας τότε μια μεγάλη στρατιωτική και διπλωματική επίθεση για να εκδιώξει τους πακιστανούς εισβολείς.
Δύο μήνες μετά από αυτή τη σύγκρουση, τα ινδικά στρατεύματα είχαν ανακαταλάβει τις περισσότερες από τις κορυφογραμμές που είχαν καταπατηθεί από τους πακιστανούς εισβολείς. Σύμφωνα με επίσημους υπολογισμούς, εκτιμάται ότι το 75%-80% της παραβιασμένης περιοχής και σχεδόν όλο το ψηλό έδαφος ήρθαν και πάλι υπό τον ινδικό έλεγχο.
Φοβούμενη μεγαλύτερη κλιμάκωση, η διεθνής κοινότητα αύξησε την διπλωματική πίεση στο Πακιστάν να αποσύρει τις δυνάμεις του και από την υπόλοιπη ινδική επικράτεια. Αντιμέτωπη με την πιθανότητα διεθνούς απομόνωσης, η ήδη εύθραυστη πακιστανική οικονομία αποδυναμώθηκε περαιτέρω. Το ηθικό των πακιστανών μετά την αποχώρηση μειώθηκε καθώς πολλές μονάδες του Πεζικού υπέστησαν σοβαρές απώλειες. Ο πόλεμος αυτός ήταν μια μεγάλη στρατιωτική ήττα για τον Πακιστανικό Στρατό.
Εκτός από τους τέσσερεις προαναφερθέντες πολέμους, κατά καιρούς υπήρξαν και άλλες περιφερειακές συγκρούσεις μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν, οι οποίες δεν εξελίχτηκαν σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Το 1965, έλαβε χώρα η σύγκρουση του Kutch, η οποία ήταν μια σύντομη αλλά σημαντική στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των δυο χωρών, με επίκεντρο το υπό Ινδικό έλεγχο Rann of Kutch, μια αμφισβητούμενη περιοχή που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της Ινδίας.
Υπάρχει επίσης και η σύγκρουση του Siachen, η οποία ήταν μια στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν για την αμφισβητούμενη περιοχή των περίπου 1.000 τ.χλμ. του παγετώνα Siachen στο Κασμίρ. Η σύγκρουση ξεκίνησε το 1984 με την επιτυχή κατάληψη του εδάφους του παγετώνα Siachen από την Ινδία. Η Ινδία, εκτός του παγετώνα, πήρε επίσης τότε υπό τον έλεγχό και τις περιοχές Sia La, Bilafond La και Gyong La.
Πρέπει να σημειώσω ότι παράλληλα με τους πολέμους και τις συγκρούσεις πλήρους κλίμακας, υπάρχουν εισέτι και αρκετές αξιοσημείωτες στρατιωτικές αψιμαχίες, συνοριακά επεισόδια και αιματηρές αντιπαραθέσεις μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν. Μια τέτοια αιματηρή αντιπαράθεση ξέσπασε όταν έλαβε χώρα μια μεγάλη ανταλλαγή πυροβολισμών και βομβαρδισμών μεταξύ ινδικών και πακιστανικών στρατευμάτων τον Νοέμβριο του 2020, κατά μήκος της Γραμμής Ελέγχου, που άφησε τότε τουλάχιστον 22 νεκρούς.
Και έτσι φθάνουμε και στην τελευταία κατά σειρά κρίση μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν. Αυτή η κρίση ξεκίνησε στις 23 Απριλίου 2025, όταν έλαβε χώρα μια ισλαμική τρομοκρατική επίθεση στην κοιλάδα Baisaran του Τζαμού-Κασμίρ. Τότε σκοτώθηκαν 25 ινδουιστές τουρίστες, ένας χριστιανός τουρίστας και ένας ντόπιος μουσουλμάνος και άλλοι 20 τραυματίστηκαν. Το Μέτωπο της Αντίστασης, μια οργάνωση με έδρα το Πακιστάν που χαρακτηρίστηκε τρομοκρατική ομάδα από τον ΟΗΕ, ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση.
Στη συνέχεια, η Ινδία απέλασε Πακιστανούς διπλωμάτες και ανακάλεσε τους διπλωμάτες της, ανέστειλε τις βίζες, έκλεισε τα σύνορα και αποχώρησε από τη Συνθήκη των Υδάτων του Ινδού. Παρόλο που το Πακιστάν αρνήθηκε τους ισχυρισμούς της Ινδίας, η Ινδία απάντησε με εμπορικούς περιορισμούς, κλείσιμο του εναέριου χώρου και των συνόρων, προέτρεψε έντονα τους πολίτες της να αποφύγουν να ταξιδεύουν στο Πακιστάν και κάλεσε όσους βρίσκονται στη χώρα να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατό.
Η ευρύτερη περιοχή των Ιμαλαΐων κινδυνεύει να γίνει ένα νέο αιματηρό θέρετρο ενός πέμπτου πολέμου ανάμεσα σε δύο αντίπαλες πυρηνικές δυνάμεις. Οι σχετικές παγκόσμιες ειδήσεις είναι αυξανόμενα ανησυχητικές και τροχιοδεικτικές. Πολλές ηλεκτρονικές διεθνείς σελίδες ειδήσεων μιλούν για «ώρα μηδέν για Ινδία-Πακιστάν», ενώ ο Ινδός πρωθυπουργός Ν. Μόντι απελευθέρωσε τους κανόνες εμπλοκής στις Ινδικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Τα νέα και τα πρωτοσέλιδα τρέχουν: Ινδία – Πακιστάν: Προ των πυλών ο «πόλεμος του νερού» και όχι μόνον. Το Πακιστάν απειλεί με «χρήση πυρηνικών όπλων». Ο υπουργός Άμυνας του Πακιστάν K. Asif δήλωσε: «Αν η Ινδία επιτεθεί και η ύπαρξη του Πακιστάν απειληθεί, κανείς δεν θα επιβιώσει μέσα στον κόσμο. Δεν θα αφήσουμε καμιά άλλη χώρα να επιζήσει στον πλανήτη».
Στις 7 Μαΐου 2025, η Ινδία εκτόξευσε πυραύλους στο Πακιστάν και στο πακιστανικό Κασμίρ. Ινδοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι εννέα τοποθεσίες στο Πακιστάν έγιναν στόχος στο πλαίσιο της επιχείρησης με τον κωδικό «Sindoor» ή «απονομής δικαιοσύνης». Το Ισλαμαμπάντ ισχυρίστηκε ότι κατέρριψε 5 αεροσκάφη της Ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας. Το Νέο Δελχί παραδέχθηκε την κατάρριψη 3 μαχητικών του και όχι 5 όπως ανέφερε το Πακιστάν.
Κατά τις τελευταίες 48 ώρες, η Ινδία κατέρριψε ένα AWACS και 3 μαχητικά της Πακιστανικής ΠΑ. Το ινδικό αεροπλανοφόρο INS Vikrant χτύπησε με πυραύλους Κρουζ το λιμάνι του Καράτσι. Η Ινδία εκτόξευσε 6 βαλλιστικούς πυραύλους κατά του Πακιστάν. Το Πακιστάν εξαπέλυσε μαζική επίθεση με πυραύλους και drones κατά της Ινδίας, πλήττοντας 25 στόχους και συγκάλεσε «Πυρηνικό Συμβούλιο». Και πάει λέγοντας.
Εν κατακλείδι, τα Εβραϊκά σιωνιστικά τέκνα της κατάρας επεκτείνουν έτι περαιτέρω την υλοποίηση των παγκόσμιων γενοκτονικών τους σχεδίων. Οι «ακοές πολέμων» της Ιεράς Αποκάλυψης αυξάνονται συνεχώς και η ανθρωπότητα οδηγείται σταθερά και ολοταχώς προς την ολοκλήρωση του Τρίτου επίγειου αρμαγεδδώνα. Είτε αυτό το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι είτε όχι, η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» προχωράει!
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000270536476
ΗΛΙΑΣ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ, PhD
Διεθνολόγος Καθηγητής, Συγγραφέας
Πρώην Βουλευτής Φθιώτιδας
Το Κασμίρ ή το «μήλον της Έριδος» ανάμεσα σε Ινδία και Πακιστάν είναι η βορειοδυτική περιοχή της Ινδικής υποηπείρου, μια πλούσια περιοχή σε υδάτινους πόρους, σημαντική τόσο για την Ινδία όσο και για το Πακιστάν. Περιλαμβάνει, πρώτον, το υπό Ινδική διοίκηση Τζαμού και Κασμίρ, δεύτερον, τις υπό πακιστανική διοίκηση αυτόνομες περιοχές Αζάντ και Μπαλιστάν και, τρίτον, τις υπό κινεζική διοίκηση περιοχές Ακσάι Τσιν και Καρακορούμ. Το Κασμίρ έχει έκταση 68.000 τ.χλμ. και 4 περίπου εκατ. κατοίκους.
Η ταχεία κλιμάκωση της έντασης μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν έφτασε και σε ένα νέο ακόμη ιστορικό σημείο γεωπολιτικής καμπής, καθώς η Ινδία προχώρησε στην πρωτόγνωρη απόφαση να κλείσει τελείως το κεντρικό φράγμα του ποταμού Ινδού, διακόπτοντας έτσι τη ροή νερού προς το Πακιστάν. Η κίνηση αυτή έχει προκαλέσει σοκ και οργή στο Πακιστάν, το οποίο είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι μια τέτοια ενέργεια θα θεωρηθεί ως «αιτία πολέμου».
Η γεωστρατηγική κατάσταση είναι ιδιαζόντως σοβαρή για το μέλλον του πλανήτη, αφού στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε σε δυο χώρες που και οι δύο τους διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Η Ινδία, με έκταση 3.2 εκατ. τ.χλμ. και με πληθυσμό πάνω από 1.4 δισεκ. κατοίκους, πιέζει προς το «σημείο μηδέν» στην επιταχυνόμενη σύγκρουσή της με το Πακιστάν, το οποίο έχει έκταση 889.940 τ.χλμ. και πληθυσμό πάνω από 241 εκατ. κατοίκους.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ας δούμε το πώς φτάσαμε μέχρις εδώ. Ο διαμελισμός ή διαχωρισμός της Ινδίας το 1947 είναι ένα κεντρικό σημείο ιστορικής αναφοράς για τα όσα διαλαμβάνονται σήμερα. Τα τρέχοντα γεγονότα είναι γεωπολιτικά αποικιακά «απόνερα» από την τότε Βρετανική αυτοκρατορία. Οι Βρετανικές Ινδίες ήταν ένα κράτος του Βρετανικού Στέμματος στην Ινδική χερσόνησο μεταξύ 1858 και 1947. Αμέσως μετά, με την Πράξη Ινδικής Ανεξαρτησίας, δημιουργήθηκαν δυο ανεξάρτητα κράτη: Η Ινδία και το Πακιστάν.
Η Ινδία και το Πακιστάν ως αυτεξούσιες, ξεχωριστές και ανεξάρτητες περιοχές και κράτη άρχισαν να υπάρχουν νομικά από τις 15 Αυγούστου 1947. Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι υπολογίζεται ότι πέθαναν κατά τη χρονική διάρκεια κατά την οποία έλαβε χώρα ο διαχωρισμός της Ινδίας από το Πακιστάν, ενώ εκατομμύρια κατοίκων μετανάστευσαν βίαια. Το Μπαγκλαντές ή το Ανατολικό Πακιστάν των περίπου 173 εκατ. κατοίκων, ιδρύθηκε στη συνέχεια ως αυτόνομο κράτος, το 1971, με την απόσχισή του από το (Δυτικό) Πακιστάν.
Η βίαιη και η αιματηρή φύση του διαμελισμού γέννησε μια ατμόσφαιρα μιας μεγάλης εχθρότητας μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, γεγονός που επηρεάζει τις σχέσεις της Ινδίας με το Πακιστάν μέχρι και σήμερα. Μια επιπρόσθετη και σημαντική παράμετρος για τις σχέσεις των δυο αυτών χωρών είναι το θρήσκευμα, με βάση το οποίο έγινε κυρίως ο διαχωρισμός των δυο αυτών χωρών: Περίπου το 82% του πληθυσμού της Ινδίας είναι ινδουιστές και περίπου το 95% των κατοίκων του Πακιστάν είναι μουσουλμάνοι, εκ των οποίων το 75% είναι σουνίτες και μόλις το 2 % είναι ινδουιστές.
Η Ινδία με το Πακιστάν έχουν πολεμήσει τέσσερις φορές: Το 1947, το 1965, το 1971 και το 1999. Τρεις από αυτούς τους πολέμους διεξήχθησαν για το αμφισβητούμενο έδαφος του Κασμίρ και ο τέταρτος πόλεμος, το 1971, ακολούθησε λόγω της υποστήριξης της Ινδίας για την ανεξαρτησία του Μπαγκλαντές από το Πακιστάν. Η Ινδία έχει παραδοσιακά στενούς δεσμούς με την Ρωσία και το Πακιστάν με τις ΗΠΑ. Το 1974, η Ινδία έγινε το έκτο κράτος στον κόσμο με πυρηνικά όπλα και διαθέτει 1,5 εκατ. περίπου ενεργούς στρατιώτες.
Ο πρώτος Ινδο-Πακιστανικός πόλεμος του 1947-1948, που ονομάζεται και Πρώτος Πόλεμος του Κασμίρ, ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1947, όταν το Πακιστάν φοβήθηκε ότι ο ινδουιστής μαχαραγιάς Χάρι Σινγκ του πριγκιπικού κράτους του Κασμίρ θα είχε δυνατή σχέση και ισχυρή διασύνδεση με την Ινδία. Μετά τη διχοτόμηση, τα πριγκιπικά κράτη αφέθηκαν να επιλέξουν αν αυτά θα ενταχθούν στην Ινδία ή στο Πακιστάν ή θα παραμείνουν ανεξάρτητα.
Οι φυλετικές ισλαμικές δυνάμεις, με την ισχυρή υποστήριξη του στρατού του Πακιστάν, επιτέθηκαν και κατέλαβαν μέρη του πριγκιπικού κράτους του Κασμίρ. Ακολούθησε ο πόλεμος Ινδίας-Πακιστάν. Μετά την επίσημη κατάπαυση του πυρός, την 1η Ιανουαρίου 1949, η Ινδία απέκτησε τον έλεγχο περίπου των δύο τρίτων του κράτους του Κασμίρ, ενώ το Πακιστάν κατέκτησε περίπου το ένα τρίτο του Κασμίρ.
Ο δεύτερος Ινδο-Πακιστανικός πόλεμος του 1965 ξεκίνησε μετά την λεγόμενη «Επιχείρηση Γιβραλτάρ» του Πακιστάν, η οποία σχεδιάστηκε για να διεισδύσει δυνάμεις στο Κασμίρ, ώστε να επισπεύσει μια εξέγερση κατά της κυριαρχίας από την Ινδία. Η Ινδία αντέδρασε εξαπολύοντας στρατιωτική επίθεση πλήρους κλίμακας στο Πακιστάν. Μετά από πόλεμο 17 ημερών οι εχθροπραξίες έληξαν με την κήρυξη εκεχειρίας, αφού προηγήθηκε η διπλωματική επέμβαση της τότε ΕΣΣΔ και των ΗΠΑ και η υπογραφή της Διακήρυξης της Τασκένδης.
Ο τρίτος Ινδο-Πακιστανικός πόλεμος του 1971 ή ο Απελευθερωτικός Πόλεμος του Μπαγκλαντές, ήταν ο μοναδικός που δεν αφορούσε το καυτό θέμα του κράτους του Κασμίρ. Ο πόλεμος αυτός είναι αποτέλεσμα της κρίσης που δημιουργήθηκε από την πολιτική διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ του Σεΐχη Μ. Ραχμάν, ηγέτη του Ανατολικού Πακιστάν (τώρα Μπαγκλαντές) και των Γιαχία Χαν και Αλί Μπούτο, ηγετών του (Δυτικού) Πακιστάν.
Η Ινδία βοήθησε στρατιωτικά το Ανατολικό Πακιστάν να πολεμήσει το Δυτικό Πακιστάν και εν τέλει να αποσχισθεί από αυτό, ιδρύοντας ένα νέο κράτος με το όνομα Μπαγκλαντές. Μετά από δύο εβδομάδες έντονων μαχών, οι πακιστανικές δυνάμεις στο Ανατολικό Πακιστάν ηττήθηκαν και παραδόθηκαν στην κοινή διοίκηση των δυνάμεων της Ινδίας και του Μπαγκλαντές, το οποίο στη συνέχεια έγινε και επισήμως η ανεξάρτητη Λαϊκή Δημοκρατία του Μπαγκλαντές.
Ο τρίτος πόλεμος μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν είχε ως αποτέλεσμα την παράδοση περισσότερων από 90.000 στρατιωτών του Πακιστανικού Στρατού. Σύμφωνα με τα λόγια ενός Πακιστανού συγγραφέα, «το Πακιστάν έχασε το μισό ναυτικό του, το ένα τέταρτο της αεροπορίας του και το ένα τρίτο του στρατού του». Αυτός ο πόλεμος, ακόμη διασυνδέει την μελλοντική στάση του Μπαγκλαντές απέναντι στην Ινδία και στο Πακιστάν, που τώρα ξεκίνησαν νέες πολεμικές συγκρούσεις.
Ο τέταρτος πόλεμος μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν είναι γνωστός ως Πόλεμος Kargil. Η περιφέρεια Kargil διοικείται από την Ινδία και ευρίσκεται στην αμφισβητούμενη περιοχή του Κασμίρ. Αυτή η πολεμική σύγκρουση ήταν ως επί το πλείστον περιορισμένη. Στις αρχές του 1999, πακιστανικά στρατεύματα διείσδυσαν στη Γραμμή Ελέγχου και κατέλαβαν ινδικό έδαφος κυρίως στην περιοχή Kargil. Η Ινδία απάντησε εξαπολύοντας τότε μια μεγάλη στρατιωτική και διπλωματική επίθεση για να εκδιώξει τους πακιστανούς εισβολείς.
Δύο μήνες μετά από αυτή τη σύγκρουση, τα ινδικά στρατεύματα είχαν ανακαταλάβει τις περισσότερες από τις κορυφογραμμές που είχαν καταπατηθεί από τους πακιστανούς εισβολείς. Σύμφωνα με επίσημους υπολογισμούς, εκτιμάται ότι το 75%-80% της παραβιασμένης περιοχής και σχεδόν όλο το ψηλό έδαφος ήρθαν και πάλι υπό τον ινδικό έλεγχο.
Φοβούμενη μεγαλύτερη κλιμάκωση, η διεθνής κοινότητα αύξησε την διπλωματική πίεση στο Πακιστάν να αποσύρει τις δυνάμεις του και από την υπόλοιπη ινδική επικράτεια. Αντιμέτωπη με την πιθανότητα διεθνούς απομόνωσης, η ήδη εύθραυστη πακιστανική οικονομία αποδυναμώθηκε περαιτέρω. Το ηθικό των πακιστανών μετά την αποχώρηση μειώθηκε καθώς πολλές μονάδες του Πεζικού υπέστησαν σοβαρές απώλειες. Ο πόλεμος αυτός ήταν μια μεγάλη στρατιωτική ήττα για τον Πακιστανικό Στρατό.
Εκτός από τους τέσσερεις προαναφερθέντες πολέμους, κατά καιρούς υπήρξαν και άλλες περιφερειακές συγκρούσεις μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν, οι οποίες δεν εξελίχτηκαν σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Το 1965, έλαβε χώρα η σύγκρουση του Kutch, η οποία ήταν μια σύντομη αλλά σημαντική στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των δυο χωρών, με επίκεντρο το υπό Ινδικό έλεγχο Rann of Kutch, μια αμφισβητούμενη περιοχή που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της Ινδίας.
Υπάρχει επίσης και η σύγκρουση του Siachen, η οποία ήταν μια στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν για την αμφισβητούμενη περιοχή των περίπου 1.000 τ.χλμ. του παγετώνα Siachen στο Κασμίρ. Η σύγκρουση ξεκίνησε το 1984 με την επιτυχή κατάληψη του εδάφους του παγετώνα Siachen από την Ινδία. Η Ινδία, εκτός του παγετώνα, πήρε επίσης τότε υπό τον έλεγχό και τις περιοχές Sia La, Bilafond La και Gyong La.
Πρέπει να σημειώσω ότι παράλληλα με τους πολέμους και τις συγκρούσεις πλήρους κλίμακας, υπάρχουν εισέτι και αρκετές αξιοσημείωτες στρατιωτικές αψιμαχίες, συνοριακά επεισόδια και αιματηρές αντιπαραθέσεις μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν. Μια τέτοια αιματηρή αντιπαράθεση ξέσπασε όταν έλαβε χώρα μια μεγάλη ανταλλαγή πυροβολισμών και βομβαρδισμών μεταξύ ινδικών και πακιστανικών στρατευμάτων τον Νοέμβριο του 2020, κατά μήκος της Γραμμής Ελέγχου, που άφησε τότε τουλάχιστον 22 νεκρούς.
Και έτσι φθάνουμε και στην τελευταία κατά σειρά κρίση μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν. Αυτή η κρίση ξεκίνησε στις 23 Απριλίου 2025, όταν έλαβε χώρα μια ισλαμική τρομοκρατική επίθεση στην κοιλάδα Baisaran του Τζαμού-Κασμίρ. Τότε σκοτώθηκαν 25 ινδουιστές τουρίστες, ένας χριστιανός τουρίστας και ένας ντόπιος μουσουλμάνος και άλλοι 20 τραυματίστηκαν. Το Μέτωπο της Αντίστασης, μια οργάνωση με έδρα το Πακιστάν που χαρακτηρίστηκε τρομοκρατική ομάδα από τον ΟΗΕ, ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση.
Στη συνέχεια, η Ινδία απέλασε Πακιστανούς διπλωμάτες και ανακάλεσε τους διπλωμάτες της, ανέστειλε τις βίζες, έκλεισε τα σύνορα και αποχώρησε από τη Συνθήκη των Υδάτων του Ινδού. Παρόλο που το Πακιστάν αρνήθηκε τους ισχυρισμούς της Ινδίας, η Ινδία απάντησε με εμπορικούς περιορισμούς, κλείσιμο του εναέριου χώρου και των συνόρων, προέτρεψε έντονα τους πολίτες της να αποφύγουν να ταξιδεύουν στο Πακιστάν και κάλεσε όσους βρίσκονται στη χώρα να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατό.
Η ευρύτερη περιοχή των Ιμαλαΐων κινδυνεύει να γίνει ένα νέο αιματηρό θέρετρο ενός πέμπτου πολέμου ανάμεσα σε δύο αντίπαλες πυρηνικές δυνάμεις. Οι σχετικές παγκόσμιες ειδήσεις είναι αυξανόμενα ανησυχητικές και τροχιοδεικτικές. Πολλές ηλεκτρονικές διεθνείς σελίδες ειδήσεων μιλούν για «ώρα μηδέν για Ινδία-Πακιστάν», ενώ ο Ινδός πρωθυπουργός Ν. Μόντι απελευθέρωσε τους κανόνες εμπλοκής στις Ινδικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Τα νέα και τα πρωτοσέλιδα τρέχουν: Ινδία – Πακιστάν: Προ των πυλών ο «πόλεμος του νερού» και όχι μόνον. Το Πακιστάν απειλεί με «χρήση πυρηνικών όπλων». Ο υπουργός Άμυνας του Πακιστάν K. Asif δήλωσε: «Αν η Ινδία επιτεθεί και η ύπαρξη του Πακιστάν απειληθεί, κανείς δεν θα επιβιώσει μέσα στον κόσμο. Δεν θα αφήσουμε καμιά άλλη χώρα να επιζήσει στον πλανήτη».
Στις 7 Μαΐου 2025, η Ινδία εκτόξευσε πυραύλους στο Πακιστάν και στο πακιστανικό Κασμίρ. Ινδοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι εννέα τοποθεσίες στο Πακιστάν έγιναν στόχος στο πλαίσιο της επιχείρησης με τον κωδικό «Sindoor» ή «απονομής δικαιοσύνης». Το Ισλαμαμπάντ ισχυρίστηκε ότι κατέρριψε 5 αεροσκάφη της Ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας. Το Νέο Δελχί παραδέχθηκε την κατάρριψη 3 μαχητικών του και όχι 5 όπως ανέφερε το Πακιστάν.
Κατά τις τελευταίες 48 ώρες, η Ινδία κατέρριψε ένα AWACS και 3 μαχητικά της Πακιστανικής ΠΑ. Το ινδικό αεροπλανοφόρο INS Vikrant χτύπησε με πυραύλους Κρουζ το λιμάνι του Καράτσι. Η Ινδία εκτόξευσε 6 βαλλιστικούς πυραύλους κατά του Πακιστάν. Το Πακιστάν εξαπέλυσε μαζική επίθεση με πυραύλους και drones κατά της Ινδίας, πλήττοντας 25 στόχους και συγκάλεσε «Πυρηνικό Συμβούλιο». Και πάει λέγοντας.
Εν κατακλείδι, τα Εβραϊκά σιωνιστικά τέκνα της κατάρας επεκτείνουν έτι περαιτέρω την υλοποίηση των παγκόσμιων γενοκτονικών τους σχεδίων. Οι «ακοές πολέμων» της Ιεράς Αποκάλυψης αυξάνονται συνεχώς και η ανθρωπότητα οδηγείται σταθερά και ολοταχώς προς την ολοκλήρωση του Τρίτου επίγειου αρμαγεδδώνα. Είτε αυτό το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι είτε όχι, η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» προχωράει!
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000270536476
ΗΛΙΑΣ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ, PhD
Διεθνολόγος Καθηγητής, Συγγραφέας
Πρώην Βουλευτής Φθιώτιδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου