Γράφει ο Νικόδημος Καλλιντέρης , νομικός
Bill C-10: Μέσω αυτής της νομοθεσίας η κυβέρνηση του Justin Trudeau ανέθεσε στο καναδικό Ε.Σ.Ρ. (Canadian Radio-television and Telecommunications Commission) εξουσίες αστυνόμευσης του διαδικτυακού περιεχομένου. Οι διατυπώσεις του νομοθετήματος είναι τόσο ασαφείς, ευρείς και θολές με αποτέλεσμα μια πρωτοφανούς διάστασης για δυτικό κράτος λογοκρισία! Όποιος επέκρινε
το νομοθέτημα (ακαδημαϊκοί της Νομικής και επιστημονικές ενώσεις για τα δικαιώματα στον ψηφιακό κόσμο), σπιλώνονταν από την κυβέρνηση ως «συνωμοσιολόγος» (conspiracy theorist ή alarmist).Bill C-36: Αν με το ανωτέρω νομοθέτημα ο Justin Trudeau αποσκοπούσε στον έλεγχο του μέσου, με το Βill C-36 στόχευε περισσότερο στο περιεχόμενο. Εν ονόματι της πάταξης της «μισαλλοδοξίας» και της «ρητορικής μίσους» στο διαδίκτυο τα δικαστήρια επέβαλαν βαρύτατα πρόστιμα σε διαδικτυακούς χρήστες για την δημοσίευση μη πολιτικά ορθών μηνυμάτων ενώ το συγκεκριμένο νομοθέτημα έδωσε στην καναδική κυβέρνηση την εξουσία να τιμωρεί προληπτικά άτομα μόνο με την υποψία για πιθανή διάδοση ρητορικής μίσους. Επί της ουσίας πρόκειται για κατ΄εξοχήν παράδειγμα εγκλήματος σκέψης (thought crime).
Ο ορισμός του νομοσχεδίου για την έννοια «μίσος» ήταν τόσο ευρύς που θα μπορούσε ενδεχομένως να ποινικοποιήσει αντιδημοφιλείς ή πιο επιθετικές απόψεις. Το νομοσχέδιο δεν στόχευε μόνο στις ασφαλώς καταδικαστέες υποκινήσεις σε βία. Στόχευε σε ο,τιδήποτε θεωρούνταν πιθανό να εκθέσει τους πολίτες σε «μίσος ή περιφρόνηση». Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει περίπου ο,τιδήποτε: από την πολιτική διαφωνία μέχρι την οξεία κριτική στις κυβερνητικές πολιτικές.
Emergencies Act: Με το νομοθέτημα αυτό ο Justin Trudeau «πάγωσε» τους τραπεζικούς λογαριασμούς των διαμαρτυρόμενων διαδηλωτών στους δρόμους του Καναδά για τα αυταρχικά περιοριστικά μέτρα της κυβέρνησης με πρόσχημα την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Ουσιαστικά ο Trudeau εργαλειοποίησε το τραπεζικό σύστημα και το μετέτρεψε σε ένα ισχυρότατο πολιτικό όπλο για να κάμψει τις μαζικές και ειρηνικές αντιδράσεις της κοινωνίας. Το ζήτημα το έθετε απλά και αυταρχικά: Αν διαφωνούσες με την κυβέρνηση, έχανες κάθε πρόσβαση στα χρήματα του τραπεζικού σου λογαριασμού με αποτέλεσμα την πλήρη οικονομική σου εξαθλίωση. Με το εν λόγω νομοθέτημα ο τέως πρωθυπουργός του Καναδά παρέδωσε διεθνώς μαθήματα για το πως μετατρέπεις το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε φυλακή της κοινωνίας σου ισοπεδώνοντας κάθε έννοια πολιτικής ελευθερίας!
Επί διακυβέρνησης Justin Trudeau οι καναδικές μυστικές υπηρεσίες αύξησαν δραματικά την παρακολούθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Πρόσχημα ασφαλώς ήταν η αντιμετώπιση του «εξτρεμισμού», αλλά δίπλα του μπήκε και η αντιμετώπιση της «παραπληροφόρησης». Ξαφνικά διάφορες αντιπολιτευόμενες ενώσεις βρέθηκαν υπό στενή διαδικτυακή παρακολούθηση!
Ο Justin Trudeau θα λέγαμε ότι έκανε «σταυροφορία» κατά της «παραπληροφόρησης». Μετέτρεψε την έννοια αυτή στην τέλεια δικαιολογία για να απονομιμοποιήσει τις κριτικές φωνές. Η κυβέρνησή του ξεκίνησε μια σειρά εκστρατειών ευαισθητοποίησης του κοινού, φαινομενικά για να εκπαιδεύσει τους Καναδούς σχετικά με τους κινδύνους της διαδικτυακής παραπληροφόρησης. Αυτές οι εκστρατείες, που έβριθαν πατερναλιστικής προσέγγισης, συχνά θόλωναν το όριο μεταξύ του ελέγχου των δεδομένων και της απροκάλυπτης κυβερνητικής προπαγάνδας.
Το διά ταύτα; Η διαφωνία, ακόμη και αν είχε τις ρίζες της σε γνήσιες και εμπεριστατωμένες ανησυχίες, ήταν μια απειλή για την εθνική συνοχή.
Συνέπεια; Οι Καναδοί κατά την περίοδο πρωθυπουργίας του Justin Trudeau άρχισαν να αυτολογοκρίνονται, όχι από σεβασμό προς τους άλλους αλλά από φόβο μήπως βρεθούν στο στόχαστρο του κρατικού λογοκριτικού μηχανισμού. Οι διάφοροι δημιουργοί περιεχομένου (συγγραφείς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, κ.λπ.) σταμάτησαν να παράγουν υλικό για πιο ευαίσθητα και αμφιλεγόμενα θέματα…
Οπότε το ερώτημα είναι απλό: Πόσο ελεύθερο και δημοκρατικό είναι ένα κράτος όταν όλοι μόνο ψιθυρίζουν αλλά διστάζουν να μιλήσουν δημοσίως;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου