Ἡ ἐξέλιξις αὐτή ἀφήνει ἐκτεθειμένη τήν ἑλληνική Κυβέρνηση, πού συντάχθηκε ἀνεπιφυλάκτως μέ τήν Οὐκρανία. Ἀφήνει ἐκτεθειμένο τόν Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ὁ ὁποῖος ἔσπευσε νά συνταχθεῖ μέ αὐτό τό ὁποῖο ὀνόμασε «σωστή πλευρά τῆς Ἱστορίας» καί νά παράσχει πλήρη στήριξη στόν Πρόεδρο τῆς Οὐκρανίας, χωρίς μάλιστα νά ἐξασφαλίσει τό παραμικρό ἀντάλλαγμα ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων. Καί τώρα εἶναι ὑποχρεωμένος νά ἀλλάξει καί ἐδῶ πορεία, ὅπως ἔπραξε καί ἀναγνωρίζοντας τήν βιολογική πραγματικότητα τῶν δύο μόνον φύλων στήν βάση πού τήν ἔθεσε ὁ Ἀμερικανός Πρόεδρος.
Στόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας, πέρα ἀπό τό πολεμικό ὑλικό πού παραχωρήσαμε, ἡ χρῆσις κυρίως τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως γιά τήν μεταφορά βοηθείας ἦταν καθοριστική γιά τήν διατήρηση τῆς δυνατότητος τοῦ Κιέβου νά συνεχίζει τόν πόλεμο. Καί δέν ἐξασφαλίσθηκε, σέ ἀντάλλαγμα, ἐγγύησις ἀσφαλείας οὔτε γιά τό Αἰγαῖο οὔτε γιά τήν Κύπρο. Δέν πήραμε τίποτε. Καί φαίνεται πώς ὅλη αὐτή ἡ πολιτική μας, ἡ ὁποία μᾶς ἔχει κοστίσει τήν ὁμαλότητα τῶν σχέσεών μας μέ τήν Ρωσσία (μέ ἀνυπολόγιστο πολιτικό καί οἰκονομικό κόστος), ἔχει γίνει τελικῶς γιά τό τίποτε.
Τό σχέδιο Τράμπ εἶναι ἕτοιμο νά συζητηθεῖ. Οἱ λεπτομέρειές του δέν ἔχουν ἀποκαλυφθεῖ δημοσίως, ἀλλά, ὅπως φαίνεται, προβλέπουν τήν ἀναγνώριση τῆς πραγματικότητος πού ἔχει διαμορφωθεῖ ἐπί τοῦ πεδίου, δηλαδή τήν ὁριστική παραχώρηση τοῦ 20% τοῦ ἐδάφους τῆς Οὐκρανίας στήν Ρωσσία. Ἐπιπροσθέτως ἀναμένεται νά ὑπάρξει καί ἐπαναβεβαίωσις ἑνός βασικοῦ ζητήματος πού ὑπῆρχε στήν συμφωνία τοῦ Μίνσκ τοῦ 2015, ὅτι δηλαδή ἡ Οὐκρανία δέν θά ἐντασσόταν στό ΝΑΤΟ.
Καί ἐπειδή οἱ συμφωνίες στίς ὁποῖες ἐμπλέκονται μεγάλες δυνάμεις δέν εἶναι ποτέ μονοδιάστατες, πρέπει νά θεωροῦμε βέβαιον ὅτι ΗΠΑ καί Ρωσσία θά συζητήσουν καί ἴσως θά συμφωνήσουν διευθετήσεις καί ἐπί ἄλλων διεθνῶν ζητημάτων. Ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ ἐδῶ νά κάνουμε τήν πρόβλεψη ὅτι οἱ ΗΠΑ θά βάλουν καί τό Ἰράν στήν διαπραγμάτευση, ζητῶντας ἀπό τήν Ρωσσία νά σταματήσει νά στηρίζει τό θεοκρατικό καθεστώς τῆς Τεχεράνης μέ τήν ἐπίκληση τῆς ἀνάγκης γιά σταθερότητα καί στήν Μέση Ἀνατολή.
Ἡ Ἑλλάς ἐν τέλει ἐπέλεξε νά εἶναι μέ τήν πλευρά τῶν ἡττημένων αὐτοῦ τοῦ πολέμου, ἀφοῦ ἀπέφυγε νά τηρήσει τίς διπλωματικές ἰσορροπίες πού θά μποροῦσε, καταστρέφοντας παραδοσιακές σχέσεις μέ σημαντικές χῶρες τῆς περιοχῆς. Αὐτό δέν δημιουργεῖ τό «μεγάλο διπλωματικό ἀποτύπωμα», στό ὁποῖο ἀκόμη καί χθές ἀνεφέρθη ὁ κ. Γεραπετρίτης κατά τήν κοπή τῆς πίττας τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν.
Δικαιολόγησε βεβαίως τήν τοποθέτησή του μέ ἀναφορά στό γεγονός ὅτι ἡ χώρα μας μετέχει ἀπό τήν ἀρχή τοῦ ἔτους στό Συμβούλιο Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ. Ἀναμφιβόλως εἶναι μιά τιμητική θέσις, ἡ ὁποία ὅμως δέν ἔχει οὐσιαστικό ἀντίκρυσμα στήν διεθνῆ πολιτική. Ἤ, γιά τήν ἀκρίβεια, τό ἀντίκρυσμά της εἶναι τόσο ὅση ἦταν καί ἡ συμμετοχή τοῦ ΟΗΕ στήν εἰρήνευση στήν Οὐκρανία. Ἤ καί στήν Γάζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου