Η σύγκρουση της Ρωσίας με την Ουκρανία δεν περιορίζεται πλέον στο Ντονμπάς. Ο πόλεμος δεν έχει μετακινηθεί βαθιά στην Ουκρανία, αλλά έχει μετακινηθεί βαθιά στη Ρωσία.
Σύμφωνα με ρωσικά και ουκρανικά δημοσιεύματα, την περασμένη εβδομάδα οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιτέθηκαν σε ρωσικές πόλεις και εγκαταστάσεις με εκατοντάδες πυραύλους και μη
επανδρωμένα αεροσκάφη που εκτοξεύτηκαν από την Ουκρανία.Βιομηχανικές και στρατιωτικές εγκαταστάσεις και διυλιστήρια πετρελαίου έγιναν στόχος, οι προμήθειες καυσίμων καταστράφηκαν και τα ρωσικά σχολεία σε τρεις πόλεις αναγκάστηκαν να κλείσουν.
Οι πόλεις που βίωσαν τις επιθέσεις των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ ήταν ο Ένγκελς, το Σαράτοφ, το Καζάν, το Μπριάνσκ και η Τούλα. Πρόκειται για επιθέσεις βαθιά μέσα στη Ρωσία, φέρνοντας πόλεμο στην περιοχή του Βόλγα και στη Δημοκρατία του Ταταρστάν.
Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι οι αεροπορικές επιθέσεις στη Ρωσία θα σταματήσουν επειδή η Ουκρανία ηττήθηκε στο Ντονμπάς.
Είναι το πιο εκπληκτικό πράγμα ότι ο Πούτιν προτιμά οι ρωσικές πόλεις να δέχονται επίθεση παρά να χρησιμοποιούν επαρκή βία για να τερματίσουν την ουκρανική σύγκρουση. Πώς αισθάνονται ασφαλείς οι Ρώσοι όταν μαθητές μακριά από την Ουκρανία δέχονται αεροπορική επίθεση;
Η σκέψη αυτή έθεσε το ερώτημα εάν έχει συμβεί στον Πούτιν και το ρωσικό γενικό επιτελείο ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να χρησιμοποιεί αυτές τις επιθέσεις για να χαρτογραφήσει τις θέσεις της ρωσικής αεράμυνας και να προετοιμάσει τη Ρωσία για αεροπορικές επιθέσεις, αιφνιδιάζοντας τη Ρωσία όταν οι πύραυλοι φτάνουν με πυρηνικές αντί για συμβατικές κεφαλές. Όλοι μιλούν για την κατάρρευση της Ουκρανίας, αλλά οι πύραυλοι συνεχίζουν να χτυπούν βαθύτερα τη Ρωσία. Καταρρέουν αυτές οι επιθέσεις την εμπιστοσύνη των Ρώσων στον Πούτιν;
Είναι πραγματικά εκπληκτικό το γεγονός ότι ο Πούτιν ανέχεται τις ΗΠΑ / ΝΑΤΟ να χρησιμοποιούν πληρεξούσιους για να επιτεθούν σε ρωσικές πόλεις. Έχει ξεχάσει ο Πούτιν τη δήλωσή του ότι η Ρωσία δεν θα πολεμήσει ποτέ ξανά έναν πόλεμο στο έδαφός της;
Είναι εξίσου εκπληκτικό το γεγονός ότι η Ρωσία συνεχίζει να προμηθεύει την Ουάσιγκτον και τις χώρες του ΝΑΤΟ με ενεργειακά και στρατηγικά ορυκτά όπως εμπλουτισμένο ουράνιο, αντιμετωπίζει την πιθανή καταστροφή του αγωγού TurkStream από την Ουάσιγκτον και ποτέ δεν θεώρησε την Ουάσιγκτον υπεύθυνη για την καταστροφή του αγωγού NordStream.
Το φαινόμενο του εφοδιασμού των εχθρών κάποιου που διεξάγουν πόλεμο εναντίον σας είναι καινούργιο για μένα. Ουκρανοί με γερμανικά τανκς μπήκαν στο Κουρσκ και ο Πούτιν θέλει να πουλήσει ενέργεια στη Γερμανία.
Ό,τι κι αν είναι αυτό, δεν είναι μια σοβαρή ή υπεύθυνη προσέγγιση στον πόλεμο. Είναι ευθύνη ενός πολεμικού ηγέτη να τελειώσει γρήγορα τον πόλεμο, όχι να τον τραβήξει περισσότερο από όσο χρειάστηκε ο Στάλιν για να εκκαθαρίσει τη Βέρμαχτ από τη Ρωσία, την Ανατολική Ευρώπη και να καταλάβει το Βερολίνο μόλις ξεκίνησε η ρωσική αντεπίθεση.
Αυτό που χρειαζόταν ο Πούτιν ήταν ο φόβος της Δύσης για τη Ρωσία στρατιωτικά. Αντ 'αυτού, έχει πείσει τη Δύση ότι η Ρωσία δεν έχει κόκκινες γραμμές.
Προς το συμφέρον της ειρήνης, υποστηρίζω εδώ και καιρό μια ρωσο-ιρανο-κινεζική συνθήκη αμοιβαίας άμυνας όπως το ΝΑΤΟ. Προφανώς, οι κυβερνήσεις είναι πολύ δειλές ή πολύ δύσπιστες μεταξύ τους -και, αν οι τελευταίες, έχουν κάνει το λάθος να δείξουν την αμοιβαία δυσπιστία τους στην Ουάσιγκτον- για να ενωθούν ενάντια στην επιθετικότητα.
Αντί για μια ουσιαστική συμφωνία, την περασμένη Παρασκευή ο Πούτιν υπέγραψε με το Ιράν μια «Συνολική Συμφωνία Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης» που απέχει πολύ από αυτό που χρειάζεται. Η συμφωνία επιβεβαιώνει ότι «οι χώρες μας υποστηρίζουν σθεναρά τις αρχές της υπεροχής του διεθνούς δικαίου, της κυριαρχίας των κρατών, της μη παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών», δήλωσε ο Πούτιν.
Αλλά και τι; Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Πούτιν και το Ιράν δεν γνωρίζουν ακόμη ότι η Δύση δεν θα μπορούσε να ενδιαφέρεται λιγότερο για το διεθνές δίκαιο, την κυριαρχία και τη μη παρέμβαση. Τι πιστεύει ο Πούτιν ότι κάνει η Δύση στην Ουκρανία, με κυρώσεις, με επιθέσεις δι' αντιπροσώπων σε ρωσικές πόλεις; Πού στη Μέση Ανατολή το Ιράν δεν βλέπει την παρέμβαση της Δύσης;
Η διάταξη ασφάλειας και άμυνας περιορίζεται στο «εάν ένα από τα μέρη υποστεί επίθεση, το άλλο δεν πρέπει να παρέχει καμία βοήθεια στον επιτιθέμενο».
Είναι μια συμφωνία χωρίς δόντια. Οι ρωσικές και ιρανικές πολιτιστικές ανταλλαγές, οι ανταλλαγές στρατιωτικών αντιπροσωπειών και οι ελλιμενισμοί πολεμικών πλοίων δεν αποτελούν αποθάρρυνση ή προστασία από την επιθετικότητα της Δύσης. Ο John Helmer το περιγράφει ως «μια δήλωση ίσως – υποσχόμαστε να είμαστε καλοί ο ένας με τον άλλον, όταν είναι δυνατόν, ίσως». https://johnhelmer.net/the-pistachio-pact-is-the-russian-iranian-strategic-agreement-the-nut-or-the-shell/
Ορισμένοι σχολιαστές έχουν εξηγήσει την ανίσχυρη ρήτρα ασφαλείας με το σκεπτικό ότι η Ρωσία και το Ιράν βλέπουν τη Μέση Ανατολή διαφορετικά και οι συγκρούσεις του Ιράν θα μπορούσαν να είναι εκτός του εύρους των συμφερόντων της Ρωσίας. Αυτή είναι μια μη ευφάνταστη εξήγηση.
Εάν το Ιράν πέσει όπως η Συρία, η Λιβύη, το Ιράκ, η Ουάσιγκτον θα διοχετεύσει τζιχαντιστές στη Ρωσική Ομοσπονδία. Ως ζώνη ασφαλείας για τη Ρωσία, το Ιράν είναι εξίσου σημαντικό, αν όχι περισσότερο, από την Ουκρανία. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ο Πούτιν δεν το βλέπει αυτό.
Δεν γνωρίζουμε αν ο Τραμπ θα προσπαθήσει να απεμπλακεί από τον πόλεμο της Ουάσιγκτον εναντίον της Ρωσίας στην Ουκρανία ή αν οι φιλοσιωνιστές διορισμένοι από τον Τραμπ θα κινητοποιηθούν για πόλεμο εναντίον του Ιράν.
Αλλά το Ιράν θα έπρεπε να είχε τονίσει στις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία ότι οι ανώτεροι αξιωματούχοι του Trump έχουν κηρυχθεί εχθροί του Ιράν και προσπάθησαν να πάρουν λίγο περισσότερα από τον Πούτιν από την υπόσχεση της Ρωσίας να μην βοηθήσει τη Δύση σε μια επίθεση στο Ιράν.
Ο Πούτιν μπορεί να έχει ένα μυστικό σχέδιο που συγκαλύπτει με την εμφάνιση αδυναμίας. Αν ναι, το ρίσκο που παίρνει είναι ότι αυτό που αντιλαμβάνεται η Ουάσιγκτον είναι αδυναμία. Ο κίνδυνος που με ανησυχεί εδώ και καιρό είναι ότι η Ουάσιγκτον βλέποντας αδυναμία θα πιέσει πάρα πολύ, αναγκάζοντας τον Πούτιν να πολεμήσει ή να παραδοθεί. Αμφιβάλλω αν ο ρωσικός στρατός θα του επέτρεπε να παραδοθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου