Του Κώστα Στούπα
Ο ελληνικός τύπος, τα κοινωνικά δίκτυα και οι συζητήσεις τους τελευταίους μήνες βρίθουν επιχειρήματα, στοιχεία και διαγράμματα που καταγράφουν την διολίσθηση της Ελλάδας σε ό,τι αφορά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και την αγοραστική δύναμη σε επίπεδα χαμηλότερα από αυτά των περισσότερων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
Τούτο βέβαια δεν είναι κατόρθωμα της τελευταίας κυβέρνησης αλλά αποτελεί συνέπεια πολιτικών που ακολουθήθηκαν για δεκαετίες με κομβικό σημείο αυτής της κατάστασης την χρεοκοπία της περασμένης δεκαετίας.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα έχουμε φτάσει στο σημείο οι μεγαλύτεροι υπαίτιοι της ελληνικής υπανάπτυξης και υστέρησης να εμφανίζονται σαν οι εντονότερα διαμαρτυρόμενοι επικριτές καταγγέλλοντας όλους τους άλλους πλην εαυτούς...
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι βασικοί υπαίτιοι της χρεοκοπίας του 2010 είναι αυτοί που κυβέρνησαν στη μεταπολίτευση. Δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.
Μεγάλη ευθύνη έχει η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή από το 2004 μέχρι το 2009 που εκτόξευσε ελλείμματα και χρέη. Σημαντική ευθύνη έχει η κυβέρνηση ΓΑΠ που δεν έλαβε γρήγορα μέτρα. Ευθύνη έχει επίσης η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που υποσχέθηκε λύσεις σκισίματος των μνημονίων και εφάρμοσε ένα τρίτο και χειρότερο μνημόνιο καθυστερώντας την έξοδο από την ύφεση.
Συνέπεια όλων αυτών είναι η φτωχοποίηση της Ελλάδας.
Μπορεί να διαμαρτύρεται το "πατριωτικό" ΠΑΣΟΚ, ο Κώστας Καραμανλής ή ο Αντώνης Σαμαράς με το Νικήτα Κακλαμάνη αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής φέρουν τεράστια ευθύνη για τα τεράστια ελλείμματα, τα υψηλό χρέος και εν τέλει την χρεοκοπία που κράτησε τη χώρα με τη πλάτη στο έδαφος έτσι ώστε να την ξεπεράσουν οι βαλκανικές πρώην κομμουνιστικές χώρες και η Τουρκία να ξεφύγει ως οικονομία...
Το ίδιο υπεύθυνη είναι και η αριστερά για τους χαμηλούς μισθούς. Αν είχε στηρίξει την ασφαλιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση και δεν είχε χρεοκοπήσει η χώρα σήμερα οι μισθοί θα ήταν διαφορετικοί. Αν δεν έδινε πολιτική κάλυψη στους μπαχαλάκηδες και τα πανεπιστήμια είχαν αναπτύξει εδώ και χρόνια δεσμούς με τις επιχειρήσεις η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας θα ήταν καλύτερη και οι μισθοί θα υψηλότεροι.
Αυτή η στήλη επαναλαμβάνει μονότονα τα τελευταία 15 χρόνια πως η Ελλάδα παραμένει το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη και μέχρι να αποτινάξει αυτές τις ιδεοληψίες θα διολισθαίνει προς τη φτώχεια που ήταν άλλωστε κοινό χαρακτηριστικό όλων των αριστερόστροφων κοινωνιών.
Στην βαλκανική χερσόνησο που βρίσκεται η Ελλάδα π.χ. είναι το κράτος με τις μεγαλύτερες κρατικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, με τους μεγαλύτερους συντελεστές φορολόγησης επιχειρήσεων και προσώπων...
Η Ελλάδα παραμένει η τελευταία χώρα στην περιοχή που θα επιτρέψει την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και σίγουρα παραμένει η χώρα με την υψηλότερη συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ στον κόσμο.
Είναι λογικό και αναμενόμενο οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης να την ξεπερνάνε η μία μετά την άλλη σε αγοραστική δύναμη και βιοτικό επίπεδο. Οι χώρες αυτές βγήκαν από τον κομμουνιστικό μεσαίωνα οικονομικά εξαθλιωμένες και υιοθετούν οικονομικές πολιτικές για να προσελκύσουν επενδύσεις.
Στις χώρες αυτές οι ξένες επενδύσεις δεν θεωρούνταν για δεκαετίες σαν αποικιοκρατικές ληστρικές επιδρομές όπως τις θεωρεί μια μεγάλη μερίδα της αριστερόστροφης ελληνικής κοινωνίας.
Μια μερίδα (εμού μην εξαιρουμένου) δυσανασχετεί γιατί οι κυβερνήσεις μετά το 2019 δεν προχωρούν ταχύτερα σε ριζικότερες μεταρρυθμίσεις μείωσης του κράτους, των κρατικών δαπανών και των φόρων.
Είναι απλό. Δεν προχωρά σε ριζικές μεταρρυθμίσεις γιατί δεν το επιθυμεί η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας με πρώτους του ισχυρότερα διαμαρτυρόμενους για την διολίσθηση της χώρας στην κατάταξη της φτώχειας.
Η στήλη την περασμένη δεκαετία περιέγραψε ευθύς εξαρχής με έντονα χρώματα τις καταστροφικές συνέπειες της χρεοκοπίας του 2010 σε σημείο που να κατηγορηθεί πολλάκις για μνημονιακή "τρομοκρατία".
Η διολίσθηση της Ελλάδας σε θέσεις χαμηλότερα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης είναι συνέπεια της χρεοκοπίας του 2010 και της τροχιάς χρεοκοπίας που ετέθη η χώρα μετά το 1980, όταν το χρέος άρχισε, με εξαίρεση μικρά διαλείμματα, να αυξάνεται ανεξέλεγκτα.
Το γεγονός πως οι εταίροι και σύμμαχοι δημιούργησαν ένα δίχτυ ασφαλείας με περισσότερα από 200 δισ. ευρώ δάνεια με χαριστικά επιτόκια και διαγραφές χρεών, απέτρεψε μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία όπως ανέφερε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας πριν από λίγες μέρες, θα είχε οδηγήσει την Ελλάδα σήμερα σε καταστάσεις σαν αυτές που βιώνει η Συρία.
Το γεγονός πως αποφύγαμε τα χειρότερα όμως δεν σημαίνει πως η Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στην προ χρεοκοπία κατάσταση της ευημερίας με δανεικά ή να μετεξελιχθεί σε λίγα χρόνια σε Ιρλανδία με μέσο μισθό περί τις 2.000 ευρώ χωρίς την φορολογία και χωρίς το ελκυστικό για τις επιχειρήσεις περιβάλλον της Ιρλανδίας.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν κάποια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Το ερώτημα είναι αν αυτά είναι ικανά να επαναφέρουν τη χώρα σε τροχιά δυναμικής ανάπτυξης κοντά στο μέσο όρο του επιπέδου διαβίωσης της Ευρώπης. Πιστεύω πως όχι.
Οι αριστεροί και δεξιοί υπαίτιοι της ελληνικής χρεοκοπίας μετά το ιδεολογικό στραπατσάρισμα και την πολιτική ήττα με την "κωλοτούμπα" το καλοκαίρι του 2015 είχαν αποσυρθεί και λουφάξει τα τελευταία χρόνια. Εσχάτως εξέρχονται και θορυβούν καιροσκοπικά προς κάθε κατεύθυνση.
Μπορεί να φαίνεται σταθερή αλλά η κατάσταση παραμένει εύθραυστη. Μια γεωπολιτική αναμέτρηση ή μια διεθνής κρίση χρέους θα μπορούσε να ανατρέψει τα περισσότερα απ’ όσα θεωρούμε δεδομένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου