Η σιωπηλή αποχώρηση του Κινέζου προέδρου από τις Η.Π.Α. λίγο μετά την εκτόξευση των πυραύλων εναντίον της Συρίας μάλλον σημαίνει ότι, έχει καταλάβει τον κίνδυνο και πήρε σωστά το μήνυμα

Οι αποδέκτες της εκτόξευσης πυραύλων στη Συρία.....

Μόλις τρεις ημέρες χρειάστηκε ο αμερικανός πρόεδρος για να διατάξει το βομβαρδισμό της Συρίας, από την ώρα που πληροφορήθηκε τη χρήση χημικών όπλων εκ μέρους της κυβέρνησης της – χωρίς καν να περιμένει την επιβεβαίωση της ενοχής της.

Η διαταγή δόθηκε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Κινέζου προέδρου στις Η.Π.Α. – την
ώρα του γεύματος που δινόταν προς τιμήν του στο Palm Beach (εικόνα, αριστερά ο κ. Trump και το επιτελείο του, δεξιά ο κύριος Xi Jinping και το δικό του) και χωρίς να τον ενημερώσει προηγουμένως.

Τυχαίο; Προφανώς όχι, αφού κατά πολλούς η επίθεση δεν είχε ως αιτία τη μη επιβεβαιωμένη χρήση χημικών, ούτε τη Ρωσία – αλλά την Κίνα, η οποία είναι η μοναδική χώρα που διεκδικεί την ηγεμονία του πλανήτη, ευρισκόμενη μεταξύ άλλων σε στρατιωτική αντιπαράθεση με την υπερδύναμη στη χερσόνησο της Κορέας.
Μπορεί λοιπόν ο κ. Trump να έδειξε φιλικές διαθέσεις στον κινέζο ομόλογο του, αλλά μέσω των πράξεων του τεκμηρίωσε πως είναι αποφασισμένος να συγκρουσθεί μαζί του – ακόμη και στρατιωτικά, εάν απειληθεί η ηγεμονία της χώρας του.

Από την άλλη πλευρά η οργισμένη αντίδραση της Ρωσίας δεν τον προβλημάτισε καθόλου – αφού με τον τρόπο αυτό πήρε αποστάσεις από τον κ. Putin, διαψεύδοντας αυτούς που τον κατηγορούν για φιλία μαζί του, καθώς επίσης ότι τον βοήθησε στην προεκλογική του εκστρατεία.

Παράλληλα έβαλλε στη θέση της τη Γερμανία, κρίνοντας από τα δημοσιεύματα στα ΜΜΕ της χώρας – τα οποία έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι Η.Π.Α. δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν τη στρατιωτική τους μηχανή, εάν τυχόν θιγούν τα συμφέροντα τους. Επρόκειτο λοιπόν για μία εκτόξευση πυραύλων με πολλούς αποδέκτες – όπου η Συρία διαδραμάτισε μόνο τον άχαρο ρόλο της Ιφιγένειας.

Περαιτέρω είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι, η επίθεση διενεργήθηκε ακριβώς 100 χρόνια από την κήρυξη του πολέμου εκ μέρους των Η.Π.Α. στη Γερμανία στις 6 Απριλίου του 1917 – όπου ουσιαστικά ξεκίνησε ο δρόμος της προς την ανάληψη της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Εκείνη την εποχή ο πρόεδρος της υπερδύναμης είχε ως βασικό σύνθημα της προεκλογικής του εκστρατείας (1916) το ότι, δεν θα συμμετείχε στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, όπως ο κ. Trump πρόσφατα – αν και είχε προειδοποιήσει τη Γερμανία πως θα θεωρούσε αιτία πολέμου τυχόν επιθέσεις των υποβρυχίων της εναντίον αμερικανικών πλοίων.

Ακόμη δε και στις αρχές του 1917 είχε δηλώσει πως θα ήταν έγκλημα να παρασυρθεί η χώρα του στον πόλεμο – κάτι που άλλαξε το Φεβρουάριο του 1917, όταν η Γερμανία κήρυξε τον πόλεμο σε όλα τα πλοία των συμμάχων εναντίον της και μη, δηλώνοντας επί πλέον ανόητα πως εάν οι Η.Π.Α. συμμετείχαν στον πόλεμο θα στήριζε το Μεξικό, για να καταλάβει τα χαμένα εδάφη του (Τέξας, Αριζόνα κοκ.).

Συνεχίζοντας, όταν το Μάρτιο οι Γερμανοί βύθισαν αμερικανικά πλοία, ο κύβος είχε ριφθεί – με την απόφαση του Κογκρέσου τον Απρίλιο, όπου ο πρόεδρος Wilson δήλωσε πως οι Η.Π.Α. θα συμμετέχουν στον πόλεμο για να υπερασπίσουν τη Δημοκρατία στον πλανήτη! Έκτοτε η υπερδύναμη συνεχίζει να αιτιολογεί με τον ίδιο τρόπο τις επεμβάσεις της, όπου και όποτε η ίδια τις αποφασίζει – προφανώς για την προστασία των συμφερόντων της και όχι της Δημοκρατίας.

Οι Γερμανοί έχασαν τον πόλεμο το 1918, ενώ οι Αμερικανοί εγκατέλειψαν αργότερα την Ευρώπη – για να επανέλθουν τον Ιούνιο του 1944 (απόβαση στη Νορμανδία) και να παραμείνουν έκτοτε, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Έμειναν επίσης στην Ιαπωνία, καθώς επίσης τη δεκαετία του 1950 στη Ν. Κορέα – αντικαθιστώντας τη Μ. Βρετανία ως κυρίαρχο των θαλασσών, χωρίς κανέναν ανταγωνισμό έως σήμερα.

Έχοντας όμως διαπράξει δύο πολύ μεγάλα λάθη,
(α) το ότι δεν εκμεταλλεύθηκαν τη χρεοκοπία της Ρωσίας το 1998 και
(β) το γεγονός πως επέτρεψαν στην Κίνα να γίνει μέλος του ΠΟΕ, κατακτώντας την πρώτη θέση στον πλανήτη στην παραγωγή προϊόντων μέσω της χειραγώγησης του νομίσματος της, διακινδυνεύουν πλέον πολύ σοβαρά την ηγεμονική τους θέση – πόσο μάλλον όταν είναι υπερχρεωμένες, με τρομακτικά δίδυμα ελλείμματα που στην περίπτωση της Κίνας πλησιάζουν τα 350 δις $ ετησίως (πηγή).

Με δεδομένο δε το ότι, ο γόρδιος δεσμός του χρέους σπάνια λύνεται χωρίς να κοπεί, φαίνεται πως δύσκολα θα αποφευχθεί ο πόλεμος – ενώ η σιωπηλή αποχώρηση του Κινέζου προέδρου από τις Η.Π.Α. λίγο μετά την εκτόξευση των πυραύλων εναντίον της Συρίας μάλλον σημαίνει ότι, έχει καταλάβει τον κίνδυνο και πήρε σωστά το μήνυμα.

απο το analyst.gr